A qualitative investigation of how fathers become involved in child feeding and develop feeding practices: Personal, familial, and social factors
Okul öncesi dönemde babaların çocuk besleme pratiklerine ilişkin nitel bir araştırma
- Tez No: 746505
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ANIL ÖZGE ÜSTÜNEL BALCI
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Beslenme ve Diyetetik, Eğitim ve Öğretim, Psikoloji, Nutrition and Dietetics, Education and Training, Psychology
- Anahtar Kelimeler: çocuk besleme davranışları, besleme tutumları, baba katılımı, bakım verme, motivasyonlar, Türkiye, child feeding practices, feeding attitudes, paternal involvement, paternal caregiving, motivations, Turkey
- Yıl: 2022
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Bilgi Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Programlar Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Klinik Psikoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 138
Özet
Çocuk besleme davranışları ebeveynlerin yedirme bağlamında gösterdikleri yemek için baskı uygulama, yemeyi kısıtlama ve çocukların yediklerini takip etme gibi tutum ve davranışları içerir. Alan yazında ebeveynlerin çocuk besleme davranışları çocukların yeme davranışları ve erken çocukluk çağında obeziteyle ilişkili bulunmuştur. Ebeveynlerin yedirme davranışlarının çocuklar üzerindeki olası etkilerini inceleyen çok sayıda araştırma olmasına karşın, bu davranış ve tutumların nasıl geliştiğini araştıran çalışmalar kısıtlıdır. Ayrıca alan yazındaki araştırmalar çoğunlukla anneler ve anne-çocuk ikililerinden oluşan örneklemlerle çalışmıştır. Bu durum, babaların çocuk beslenmesi ve sağlığındaki rolünü anlamayı ve anne-babaların sağlıklı çocuk besleme tutumları geliştirmelerine yönelik uygulamalar yapılmasını güçleştirmektedir. Türkiye'de annelerin ve babaların çocuk besleme tutum ve davranışlarını inceleyen araştırmalar sınırlı sayıdadır. Türkiye'nin kültürel bağlamı değerlendirildiğinde, çocuk bakımında ve beslenmesinde aktif rol almak konusunda babaları motive eden faktörler daha fazla incelenmelidir. Bu doğrultuda, bu çalışma okul öncesi çağda çocuğu olan babaların çocuklarının beslenmesi konusunda nasıl ilgili hale geldiklerini ve beslenme tutum ve davranışlarını nasıl geliştirdiklerini incelemiştir. Araştırma kapsamında, okul öncesi çağda en az bir çocuğu olan on evli baba ile yarı yapılandırılmış çevrimiçi görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların yaş aralığı 31 ile 47 arasında değişmektedir. Yapılan görüşmeler, babaların çocuk besleme deneyimlerini, çocuk bakımı ve beslenmesi ile ilgilerini, aktif bir bakımveren olmaya ve belirli beslenme tutum ve davranışlarını geliştirmeye yönelik motivasyonlarını keşfetmeyi amaçlamıştır. Görüşme süreleri 45 ile 120 dakika arasında değişkenlik göstermiş, görüşmeler tematik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda, a) bakımveren bir baba olmak, b) çocuk besleme tutum ve uygulamalarını geliştirmek ve c) beslenme bağlamında çocukla ilişkilenmek olmak üzere üç ana tema belirlenmiştir. Sonuçlar, babaların ebeveynlik rolü algılarının değiştiğini, geleneksel mesafeli baba figüründen farklılaşan, birincil bakım ve çocuk beslenmesi ile aktif olarak ilgilenmeyi seven yeni bir babalık kimliği geliştirdiklerini ortaya koymuştur. Ancak babaların geleneksel baba kimliğinin bazı parçalarını taşıdıkları ve zaman zaman çağdaş ve geleneksel baba kimliklerini bir araya getirmekte zorlandıkları da kaydedilmiştir. Araştırmaya katılan babalar, çocuk bakımını öğrenmek için çaba sarf ettiklerini belirtmişlerdir. Ebeveynliğin erken aşamalarında eşlerinin desteğe ihtiyaçları olduğunu düşünerek çocuk bakımında daha aktif rol almaya başlamışlardır. Katılımcıların yemek ile ilişkileri, gelişen ve değişen yeme alışkanlıkları, yemek yemeyle ilgili çocukluk deneyimleri ve çocuklarının beslenmesi hakkında eşleriyle olan iletişimleri, onların belirli çocuk besleme uygulamalarını benimsemelerinde etkili olmuştur. Babalar, çocuklarının açlık ve tokluk sinyallerini dikkate alma, çocuğu yemek yemede özerklik kazanmaya teşvik etme, yemekle ilgili düzen ve rutinler oluşturma ve sağlıksız atıştırmalıkların tüketimini sınırlama gibi beslenme bağlamında çocuklarının ihtiyaçlarına karşılık veren ve sınır koyan uygulamaları bir arada kullandıklarını belirtmişlerdir. Fakat, sonuçlar katılımcıların önemli bir kısmının çocuklarına karşı zorlayıcı besleme davranışları sergileyebildiklerini ve/veya aynı anda hem olumlu hem de zorlayıcı yedirme tutumlarına sahip olduklarını göstermiştir. Son olarak, babalar çocuklarıyla oyunbaz bir tavır sergileyerek, çocuğun dikkatini çekecek oyuncak ve materyaller kullanarak ve etkileşimlerine zarar verebilecek dijital araçlardan kaçınarak çocuklarıyla yemek zamanlarında iletişimde kalmaya özen göstermişlerdir. Bulguların, alan yazında babaların çocuk bakımına katılımını inceleyen araştırmalara katkı sağlayacağı ve beslenme konusunda zorluk yaşayan okul öncesi çağdaki çocuklar ve aileleriyle çalışan klinisyenler için bilgilendirici olacağı düşünülmüştür. Söz konusu araştırmanın sınırlılıkları ve gelecekte yapılacak çalışmalar için öneriler tartışılmıştır.
Özet (Çeviri)
Child feeding behaviors refer to certain attitudes and practices that parents display when feeding their children, such as pressuring, restriction and monitoring of children's intake. Parental feeding behaviors have long been associated with children's eating and health-related outcomes including overweight and obesity. However, underlying mechanisms explaining the development of parental feeding behaviors remained disregarded in the literature. Previous research provided limited insight on beliefs and motivations that lead parents to behave in particular ways in feeding interactions with their children. Moreover, studies mostly examined mothers and mother-child dyads, which did not help to understand fathers' role in child eating and health outcomes and to develop family implications targeting the development of healthy child feeding strategies. Research in Turkey about child feeding and fathers' feeding behaviors is limited and paternal motivations for involvement in child care and feeding need to be further explored. Accordingly, the current study focused particularly on how fathers of preschool children become active in child feeding and how they develop feeding practices in the context of Turkey. Semi-structured online interviews were conducted with ten married fathers who had at least one child at preschool age. The participants' age range differed between 31 and 47. The interviews intended to explore fathers' child feeding experiences, their engagement with child care and feeding, and their beliefs and motivations to become active caregivers and to develop particular feeding attitudes and behaviors. The interviews varied between 45 and 120 minutes in duration and were coded using thematic analysis method. The analysis revealed three main themes, namely a) becoming a caregiving father, b) developing child feeding attitudes and practices, and c) relating to the child in the feeding context. The results revealed that fathers' parenting role perceptions are changing, and they aimed to develop a new caregiver identity who differentiates from the traditional distant father figure, and who enjoys being actively engaged with primary care and child feeding. However, it was also noted that the fathers carried some parts of traditional father identity and sometimes struggled to combine the both. The fathers put effort to learn about child care and considered their partners' need of support in early stages of parenting which motivated them to become more active caregivers. Participants' own relationship with food and developed eating habits, their childhood experiences about eating and the negotiations with their partners about their child's diet and intake influenced them to pursue particular child feeding practices. The fathers reported mostly using a combination of responding and limit-setting practices in the feeding context such as considering their child's hunger and satiety cues, encouraging the child to gain autonomy in eating, establishing structure and routines, and limiting the consumption of unhealthy snacks. Still, a considerable amount of the participants reported displaying coercive feeding behaviors and/or demonstrated both responsive and coercive feeding attitudes simultaneously. Lastly, the fathers cared about staying engaged with their children during mealtimes by maintaining a playful attitude, using toys and materials that will capture the child's attention and avoiding digital means which may harm their interaction. The findings are expected to contribute to the literature examining paternal involvement in primary care, as well as inform practitioners who work with children and families with disrupted eating and feeding patterns. Limitations and suggestions for further studies are discussed.
Benzer Tezler
- Erken çocukluk döneminde çocuğu olan babaların boşanma deneyimlerinin ve baba-çocuk ilişkilerinin incelenmesi
An investigation of divorce experiences and father-child relationships of fathers with early childhood children
ŞENNUR EÇMEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Eğitim ve ÖğretimEge ÜniversitesiTemel Eğitim Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ZEYNEP ALAT
- Becoming a father during the COVID-19 pandemic: A qualitative investigation
COVID-19 pandemisi döneminde baba olmak: Kalitatif inceleme
SUMRU DURANER
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
Psikolojiİstanbul Bilgi ÜniversitesiKlinik Psikoloji Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ZEYNEP MAÇKALI
- Otizm spektrum bozukluğu tanısı almış olan ve olmayan babaların çocukları ile ilişkilerinin incelenmesi
An investigation on father-child relationship in fathers whose children were and were not diagnosed with autism spectrum disorder
ZEYNEP ÖZDERELİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
PsikolojiAnkara ÜniversitesiÇocuk Gelişimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİGEN GÜRSOY
- Erken dönem uyumsuz şemaların oluşumunun incelenmesi: Bir fenomenoloji çalışması
An investigation of early maladapti̇ve schemas: A phenomenological study
NUR FUNDA BAŞER BAYKAL
- Müzik öğretmeni adaylarının öz düzenleme becerileri ve akademik erteleme düzeyleri ile bireysel çalgı dersi başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi: Dokuz Eylül Üniversitesi örneği
An investigation of the relationship between self-regulated learning skills, academic procrastination levels and achievement in individual instrument class of prospective music teachers: The case of Dokuz Eylül University
EZGİ TAMCAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Eğitim ve ÖğretimDokuz Eylül ÜniversitesiGüzel Sanatlar Eğitimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ESİN UÇAL CANAKAY