Geri Dön

To ally or to fight: Effects of rebel governance and terrorism on inter-rebel relations in multiparty civil wars

Müttefik olmak ya da savaşmak: Çok taraflı iç savaşlarda isyancı grup yönetimi ve terörünün isyancı gruplar arasındaki ilişkilere etkileri

  1. Tez No: 804484
  2. Yazar: ALİ ARSLAN
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ İHSAN EFE TOKDEMİR
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Uluslararası İlişkiler, International Relations
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi
  10. Enstitü: Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Uluslararası İlişkiler (İngilizce) Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 187

Özet

Çok taraflı iç savaşlarda neden bazı gruplar birbirleriyle müttefik olurken bazıları olmaz ve hatta bazıları kaynaklarını diğer gruplarla çatışmaya ayırır? Bu soruya birçok cevap verilmiş olsa da çoğu yanıt grupların halkla olan ilişkilerini incelememektedir. Fakat bu ilişkiler önem arz eder çünkü araştırmalar yapıcı ilişkilerin, bir grubun hükümetle ve üçüncü taraflarla daha iyi ilişkiler kurabilmesini, ayrıca grupların daha efektif savaşmalarını ve uzun yaşamalarını sağladığını göstermektedir. Bu tez, halkla yapıcı ilişkileri olan grupların daha seçici ortaklar ve rekabetçi aktörler olmasını beklemektedir. Yıkıcı ilişkileri olan grupların ise daha az seçici ve rekabetçi olması beklenmektedir. Tez, yer ve zamana bağlı olarak çeşitlilik gösteren veri setlerini lojistik regresyonlarla incelemiştir. Bulgular göstermektedir ki yapıcı ilişkilere sahip gruplar, rakiplerini yok etmek için diğer gruplarla çatışmaya girmeye yatkındır. Fakat devlet taviz verebilecek ya da diğer grupları kendine bağlayabilecek güvenilirlikte değilse bu tür isyancıların, birleşmiş bir muhalefet bloğu yaratmak amacıyla diğer örgütlerle çatışmaktan kaçındıkları tespit edilmiştir. Halkla yıkıcı ilişkilere sahip grupların ise sahip oldukları birçok dezavantaj yüzünden diğer örgütlerle çatışmaktan kaçındığı bulunmuştur. Son olarak grupların, müttefiklik konusunda birbirlerinden halkla olan ilişkiler bazında farklılık göstermedikleri saptanmıştır. Bu bulgular halk desteğinin, esasen örgütlerin kısıtlı kaynaklarını başka gruplarla çatışarak daha da kısıtlı hale getirip getirmeyecekleri noktasında son bir dayanak noktası olarak dikkate alındığını işaret etmektedir.

Özet (Çeviri)

In multiparty civil wars, why do some rebels form alliances with one another but some do not; while still others divert resources to inter-rebel conflict? Although there are several answers to this question, most do not consider the role of rebelpublic ties. Yet a group's interactions with the public matters, as research have shown that constructive ties with the public enhance a group's relations with the government, third-parties, along with its fighting effectiveness and endurance. This thesis expects rebels with more constructive ties to the public to be more selective partners and more rivalrous against other groups. However, groups with destructive ties would be less selective and rivalrous. Employing logistic regressions over cross-sectional time-series datasets, this thesis finds that former types of groups are more likely to engage in inter-rebel conflict to eliminate their rivals. Yet when the state becomes a non-credible actor to bargain with, where both gaining a concession and co-optation of other groups by the state are unlikely, such rebels tend to avoid conflict in an attempt to form a united body of opposition peacefully. Contrarily, those having destructive ties with the public avoid conflict with others due to the numerous concomitant deficiencies they have. Finally, groups do not differ from others in their alliance behavior based on their ties to the public. The findings imply that public support is considered mainly when rebels decide whether to make limited resources scarcer through engaging in inter-rebel conflict where they may need a last resort.

Benzer Tezler

  1. Kök Türk ve Uygur Çağındaki Moğol asıllı halkların siyasî ve kültürel durumları: 6 ve 9. yüzyıllarda

    The cultural and political situation of Mongol tribes in Turkic and Uyghur State Periods: 6-9th centuries

    ENKHBAT AVIRMED

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    TarihAnkara Üniversitesi

    Tarih Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SAADETTİN GÖMEÇ

  2. Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu'nun dış politikası (Erken Bizans Dönemi (330-718))

    Foreign policy of East Roman (Byzantine) empire (Early Byzantine Period (330-718))

    MUSTAFA GÜLEM

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    TarihCumhuriyet Üniversitesi

    Tarih Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ABDULLAH KAYA

  3. Psikolojik harekat ve Mustafa Kemal Atatürk' ün Kurtuluş Savaşı'ında örnek uygulamaları

    Pschological operations and Mustafa Kemal Atatürk's example exercises in liberation war

    HÜSEYİN GÜLNAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    TarihAnkara Üniversitesi

    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. AHMET EMİN YAMAN

  4. Irak işgali sonrasında ABD'nin Ortadoğu politikasında Türkiye'nin rolü

    Başlık çevirisi yok

    BUKET TUNÇ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Uluslararası İlişkilerKırıkkale Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. MURAT GÜL

  5. Birinci Dünya Savaşı'nda Osmanlı Devleti'nin İran'da Cihad-ı Ekber faaliyetleri

    Ottoman Empire's jihad-ı akbar activities in İran During The First World War

    RIDVAN AYAYDIN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Tarihİstanbul Üniversitesi

    İslam Tarihi ve Sanatları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. İLYAS TOPSAKAL