Rousseau ve Hegel'de tanınma sorunu
The problem of recognition in Rousseau and Hegel
- Tez No: 805115
- Danışmanlar: PROF. DR. ERDAL CENGİZ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Felsefe, Philosophy
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Sistematik Felsefe ve Mantık Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 236
Özet
Bu çalışma tanınma kavramını, özgürlükle ilişkisi bağlamında Rousseau ve Hegel'de inceleyip karşılaştırmaktadır. Rousseau tanınma ve özgürlüğü, iki önemli kavram olan amour de soi (kendilik sevgisi) ve amour-propre (kendilik saygısı) ile açıklamaktadır. Rousseau, insan doğasını ele alırken bireyi hipotetik olarak değerlendirdiği doğal ve toplumsal durum üzerinden inceler. Doğa'da sınırlı ihtiyaçlara sahip olan insan, özgürdür ve amour de soi (kendilik sevgisi) duygusuyla eylemde bulunur. Rousseau'ya göre bu duygu insanı kendi türdeşlerine karşı merhametli olmaya iterek türdeşiyle yakınlık kurmasını sağlar. İnsan aklının gelişimi, ilerleme ve mülkiyet, bireylerarası ilişkileri bir zorunluluk haline getirir. Böylece toplumsal ilişkilerin yeni duygusu amour-propre'a (kendilik saygısı) dönüşür. Amour-propre, ilkin iltihaplı bir yapıdadır; çünkü sürekli olarak başkasının kanısı ve bakışına göre kendi kimliğini var etmeye çalışır. Böyle yaparak ne kendibilinci ne de özgürlük edinimi elde eder. Adalet ve eşit tanınmanın gerçekleşmesi için amour-propre'un bu kusurlardan arındırılmasını gerektirir. Rousseau, bu soruna iki yönlü bir çözüm sunar. Birinci çözüm, Emile'de bireyin kusurlu amour-propre duygusunu eğitim aracılığıyla iyileştirmek ve böylece onu vicdanlı ve ahlaki bir varlık olmaya yönlendirmektir. İkinci ise Toplum Sözleşmesi'yle amour-propre'tan kaynaklı kötülüğü, genel istenç kavramı aracılığıyla çözüme ulaştırmaktır. Rousseau, bireysel istencin keyfi özgürlüğünü, herkesin ortak faydasını gözeten, eşitlik ve özgürlük durumunu sağlayacak genel istence dayalı sözleşmeci bir birlik (devlet) temelinde ortaya serer. Kaybedilen doğal özgürlük ve eşitlik durumu genel istenç üzerinden pozitif bir yasal zeminde, yeniden elde edilir. Hegel ise tanınma ve özgürlüğü daha geniş bir bağlamda ele alır. Rousseau ve Fichte'nin tanınma ve özgürlük çözümlemesini soyut bulur. Hegel'de tanınma (Anerkennung) ve özgürlük kavramları, tinin kendibilincini edinme tecrübesinde diyalektik bir ilişkide, çift taraflı bir tanınma olarak anlaşılması gerektiğini öne sürer. Tin, toplum ve kültür dünyasında insan üzerinden kendibilincine varır. Bu bilinç iki farklı özbilincin çift taraflı dolayımıyla evrensel özbilinç şeklinde somutlaşmasıdır. Hegel'deki Ben'in Biz olduğu bu kavrayış, Rousseau'nun genel istencini de kapsayan bir genişlemedir. Hegel, Rousseau'nun genel istenç üzerinden vardığı toplum sözleşmesini, kendi Hukuk Felsefesi'nde sivil toplum momenti olarak alır. Hegel, gerçek anlamda tanınmanın, Rousseau'nun amour-propre'u patolojilerinden kurtarılmasını ancak kendisinin öne sürdüğü etik yaşamın (Sittlichkeit) kurumları aracılığıyla olabileceğini savunmaktadır. Etik yaşamda özellikle sivil toplum bölümünde Hegel, Rousseau'nun kendilik saygısı kavramını etik irade şeklinde yani Ben'in Biz olduğu kavrayış üzerinden etik topluluğun ortak iyisine göre değerlendirerek, amour-propre'u patolojilerinden kurtarmaktadır. Böylece Hegel, Rousseau ve Fichte'den etkilenerek şekillendirdiği tanınma kavramını, adalet temelli öznelerarası ilişkilerin kurucu ögesi yapmıştır.
Özet (Çeviri)
This study examines and compares the concept of recognition in the context of its relationship with freedom in Rousseau and Hegel. Rousseau explains recognition and freedom using two important concepts: amour de soi (self-love) and amour-propre (selfesteem). When examining the nature of humankind, Rousseau investigates the individual through the natural and social situation, which, to him, is hypothetical. Having limited needs in Nature, human beings are free and act with the feeling of amour de soi (selflove). According to Rousseau, this feeling drives them to be compassionate towards their fellows and enables them to establish closeness with them. The development of the human mind, progress, and ownership, makes interpersonal relations a necessity. Consequently, a new sense of social relations, known as amour-propre (self-esteem), arises. Amourpropre is initially inflamed; because it constantly seeks to create its own identity according to other's judgement and gaze. This pursuit neither allows them to gain selfconsciousness nor experience true freedom. Justice and equal recognition require the amour-propre to be free of these imperfections. Rousseau presents a two-fold solution to this problem. The first solution, in Emile, is to heal the individual's imperfect sense of amour-propre through education, leading them to be a conscientious and moral beings. The second solution is to solve the evil originating from amour-propre through the concept of general will, as outlined in the Social Contract. Rousseau establishes the arbitrary freedom of individual will based on a contractual union (state) governed by the general will. This arrangement ensures the common benefit of all, as well as equality and freedom, thereby restoring the lost state of natural freedom and equality on a positive legal basis. In contrast, Hegel considers recognition and freedom in a broader context. He finds Rousseau and Fichte's analysis of recognition and freedom to be abstract. The concepts of recognition (Anerkennung) and freedom in Hegel suggest that the spirit should be understood as mutual recognition in a dialectical relationship within the experience of acquiring self-consciousness. In the realm of society and culture, the spirit becomes self-conscious through human beings. This consciousness is the embodiment of two different self-consciousness in the form of universal self-consciousness through mutual mediation. Hegel extends this conception of the“I”as“We,”incorporating Rousseau's general will. In his Philosophy of Law, Hegel regards the social contract reached through the general will as a moment of civil society. Hegel argues that true recognition can only be rescued from the pathologies of Rousseau's amour-propre through the institutions of ethical life (Sittlichkeit) that he proposes. Particularly within the section on civil society, Hegel evaluates Rousseau's concept of self-esteem as the ethical will, which operates according to the common good of the ethical community, and thus saves it from the pathologies of amour-propre. Thus, influenced by Rousseau and Fichte, Hegel establishes the concept of recognition as the founding element of justicebased intersubjective relations.
Benzer Tezler
- Antonio Gramsci ve sivil toplum
Antonio Gramsci and civil society
HÜLYA ERCAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2000
FelsefeCumhuriyet ÜniversitesiOrtaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SEZGİN KIZILÇELİK
- Le rapport des droits de l'homme au politique: Lefort et Rancière
İnsan haklarının politik-olan bağlantısı: Lefort ve Rancière
EYLEM YOLSAL MURTEZA
Doktora
Fransızca
2022
FelsefeGalatasaray ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİYE KARABÜK KOVANLIKAYA
- K. Marx ile F. Nietzsche'nin tarih anlayışları
Historical understanding of K. Marx and F. Nietzsche
GÜRSEL ARIYAN