Pupil dilation in time perception
Zaman algısında gözbebeği büyümesi
- Tez No: 816016
- Danışmanlar: DR. AUSAF FAROOQUI
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Psikoloji, Psychology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi
- Enstitü: Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Psikoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 100
Özet
Zaman algısı, çevremizdeki olayların süresini, sırasını ve hızını nasıl algıladığımıza ve anladığımıza karşılık gelir ve zamanın akışının öznel deneyimidir. Dikkat, hatırlama ve karar verme gibi üst düzey bilişsel süreçlerin yanı sıra çeşitli duyusal girdilerden gelen verilerin entegrasyonu, bu karmaşık ve çok boyutlu sürecin bir parçasıdır. Gözbebeği boyutunun dikkat, işleyen bellek, karar verme, zor algılama, hatırlama hatırlama vb. Yakın zamanda yapılan bir çalışma, görev taleplerinin farklı sinirsel tepkilerine dayalı bir ikilemi önermiştir (Farooqui ve Manly, 2018). Yaygın olarak kabul edilen görev talebi türü (yani, talep türü), artan dikkat, işleyen bellek, kararların karmaşıklığı vb. konularla ilgilidir. O anda yapılan şey için. Bu tür bir talep, kontrolle ilgili fronto-parietal bölgelerdeki aktiviteyi arttırır ve gözbebeği boyutunu arttırdığı iyi bilinir. Farooqui ve Manly, tek bir birim olarak organize edilen biliş bölümünün uzunluğu ve karmaşıklığı ile ilgili farklı türde bir talep (veya tip II talep) önerdiler. Bu talebin, uzun görevleri tek bir varlık olarak yürütmemizden kaynaklandığını savundular. Örneğin, e-posta yazıyoruz, alışveriş yapıyoruz ve bunların pek çok bileşen eylemini bireysel olarak gerçekleştirmiyoruz. Daha uzun görevler, tek bir birim olarak organize edilmek ve kontrol edilmek için daha uzun bir biliş süresi gerektirir. Bu talebin kontrolle ilgili fronto-parietal bölgelerin devre dışı kalmasına yol açtığını kanıtladılar ve bu talebin psikofizyolojik olarak tip I taleplerin tersi olabileceğini öne sürdüler. Mevcut çalışma bu tezi araştırmaktadır. Bir zaman aralığı çoğaltma görevi kullandık. Zaman aralığı replikasyonu, genişletilmiş bir bilişsel bölüm oluşturmayı içerir. Daha uzun aralıklar, daha uzun bölümler oluşturmayı gerektirecek ve dolayısıyla daha yüksek tip II bilişsel talepleri içerecektir. Tip II talepler gerçekten de tip I taleplere kıyasla zıt psikofizyolojik tepkiler üretiyorsa, daha uzun zaman aralığı replikasyonlarının gözbebeği boyutunun azalmasına yol açmasını bekleyebiliriz. Katılımcılara, aralığın başında ve sonunda bir düğmeye basarak tekrarlamaları için çeşitli zaman aralıkları, örneğin 11 saniye verildi. Bir dizi kısa (8-12 saniye) aralık ve bir dizi uzun (14-18 saniye) aralık kullandık. Uzun aralıklar, beklendiği gibi daha zorluydu ve daha hatalı bir performansa yol açtı. 30 katılımcıyı test ettik (22 kadın, 18-27 yaş). Popüler olarak düşünüldüğü gibi, herhangi bir talep sırasında gözbebeği boyutu artıyorsa, katılımcılar daha uzun süreleri tekrarladıklarında daha büyük olmalıdır. Aksine, daha uzun bilişsel epizodlar yaratmaya yönelik tip II talepleri psikofizyolojik olarak zıtsa, o zaman gözbebeği boyutu daha uzun süreler boyunca daha küçük olabilir. Durumun gerçekten böyle olduğunu gördük. Daha uzun bilişsel bölümlerin düzenlenmesiyle ilgili görev taleplerinin, artan dikkat ve çalışma belleği ile ilgili yaygın olarak kabul edilen görev taleplerinden gerçekten farklı olabileceğini gösteriyoruz.
Özet (Çeviri)
Time perception corresponds to how we perceive and understand the duration, sequence, and pacing of incidents in our surroundings and is the subjective expe- rience of the course of time. The integration of data from various sensory inputs as well as higher-order cognitive processes like attention, recall, and decision-making are all part of this intricate and multidimensional process. Pupil size is known to increase in response to all kinds of demands like attention, working memory, decision-making, difficult perception, memory recall, etc. In fact, studies show increased pupil size to any kind of task demands. A recent study suggested a dichotomy of task demands based on their distinct neural responses (Farooqui and Manly, 2018). The commonly recognized type of task demand (i.e., type I demand) pertains to issues like increased attention, working memory, the complexity of decisions, etc. For what is being done at that moment. This kind of demand increases activity in the control-related fronto- parietal regions and is well-known to increase pupil size. Farooqui and Manly suggested a different kind of demand (or type II demand) that is related to the length and complexity of the episode of cognition being organized as one unit. They argued that this demand comes about because we execute long tasks as one entity. We, e.g., write emails, shop and not individually execute their very- many component acts. Longer tasks require a longer period of cognition to be organized and controlled as one unit. They evidenced that this demand leads to a deactivation of the control-related fronto-parietal regions and suggested that this demand may psychophysiologically be the opposite of type I demands. The current study investigates this thesis. We used a time-interval replication task. Time-interval replication involves cre- ating an extended cognitive episode. Longer intervals will require creating longer episodes and hence involve higher type II cognitive demands. If type II demands indeed generate the opposite psychophysiological response compared to type I de- mands, we can expect longer time-interval replications to lead to a decreased pupil size. Participants were given various time intervals, e.g., 11 seconds, to replicate by pressing a button at the beginning and at the end of the interval. We used a set of short (8-12 seconds) intervals and a set of long (14-18 seconds) intervals. Long intervals were expectedly more demanding and led to a more erroneous performance. We tested 30 participants (22 females, ages 18-27). If, as is popularly thought, pupil size increases during any kind of demand, then it should be larger when participants replicated longer durations. In contrast, if type II demands of creating longer cognitive episodes were psychophysiologically opposite, then pupil size may be smaller during longer durations. We found this was indeed the case. We show that task demands related to organizing longer cognitive episodes may indeed be distinct from the commonly recognized task demands related to increased attention and working memory.
Benzer Tezler
- Yetişkinlerde Koklear İmplant Programlama Esnasında Göz İzleme Etkinliğinin Değerlendirilmesi
Evaluation of Eye Tracking Effectiveness During Cochlear Implant Programming in Adults
BÜŞRA GÖKÇE
Doktora
Türkçe
2024
Kulak Burun ve BoğazAnkara ÜniversitesiKulak Burun Boğaz Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAUF YÜCEL ANADOLU
- Simulator-based evaluation of human response in emergencies
Acil durumlarda ınsan faktörünün simülatör ortamında değerlendirilmesi
ESMA UFLAZ
Doktora
İngilizce
2023
Denizcilikİstanbul Teknik ÜniversitesiDeniz Ulaştırma Mühendisliği Ana Bilim Dalı
Prof. Dr. ÖZCAN ARSLAN
- Fusion of pupil dilation and facial temperature features for detection of stress
Gözbebeği açılımı ve yüze ait sıcaklık özniteliklerinin stres tespiti için birleştirilmesi
SERDAR BALTACI
Doktora
İngilizce
2016
Bilgisayar Mühendisliği Bilimleri-Bilgisayar ve KontrolOrta Doğu Teknik ÜniversitesiSağlık Bilişimi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. DİDEM GÖKÇAY
- Kataraktlı hastalarda biometrik ölçümler üzerinde farmakolojik pupil dilatasyonunun etkisi
Effect of pharmacologic pupil dilation on biometric measurements in cataract patients
FATMA TEMİZYÜREK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Göz HastalıklarıKaradeniz Teknik ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ADEM TÜRK
- Lexical decision with emotional words: A pupil dilation study
Duygusal kelimelerle sözcüksel karar çalışması: Göz bebeği ölçümleri
SAHURA ERTUĞRUL
Yüksek Lisans
İngilizce
2017
DilbilimOrta Doğu Teknik ÜniversitesiBilişsel Bilim Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DİDEM GÖKÇAY