Muğla Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde gestasyonel diabetes mellitus ile takip edilen gebelerin doğum sonrası tip 2 diyabet taraması açısından değerlendirilmesi
Evaluation of postpartum type 2 diabetes screening in women followed for gestational diabetes mellitus at Muğla training and Research Hospital
- Tez No: 850212
- Danışmanlar: PROF. DR. EMİNE NEŞE YENİÇERİ, PROF. DR. GÜLHAN AKBABA
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 92
Özet
Amaç: Gestasyonel diabetes mellitus (GDM), gebelik sürecinde başlayan, doğum ile sonlanan değişen derecelerde karbonhidrat intoleransıdır. Fetusa yeterli besin ve enerji sağlamak için maternal karbonhidrat kaynakları ve yağ kaynakları kullanılır. Artan plazma glukozu insülin sekresyonunu stimüle eder ve insülin glukozun hücre içine girişini sağlar. Bir yandan da plasental kaynaklı hormonların artışıyla beraber fizyolojik olarak gelişen periferik insülin direnci pankreasın çalışmasını artırır. Normal anne adaylarının pankreası sıkıntı göstemeden çalışır ve hiperinsülinemi gelişir. Ancak GDM'li annelerde karbonhidrat intoleransı gelişir. Gestasyonel diyabet doğumla birlikte sonlanır, kan şekeri düzeyleri normal sınırlara iner. Ancak daha sonraki gebeliklerde GDM gelişme riski ve doğumdan sonra Tip 2 Diabetes Mellitus (Tip 2 DM) veya prediyabet gelişme riski yüksektir. Doğum sonrası 4-12. haftalar arasında oral glukoz tolerans testi (OGTT) yapılarak glukoz metabolizmasına bakılması gerekir. Sonrasında risk faktörlerine göre diyabet tarama kriterlerine bakılarak 1-3 yılda bir diyabet açısından taranmaları gerekmektedir. Bunların nedeni GDM'li kadınlarda yıllar içinde Tip 2 DM, bozulmuş açlık glukozu (BAG) ve bozulmuş glukoz toleransı (BGT) gelişebilmesidir. Çalışmamızda Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları polikliniğinde GDM ile takip edilen, doğumu takiben en az 6 ay geçen gebelerin doğum sonrasında diyabet taraması açısından başvurularını değerlendirmeyi amaçladık. Doğum sonrası taramaya gitmeyen, ulaşabildiğimiz her gebeye doğum sonrası diyabet taramasının gerekliliğini ve olası riskleri anlattık. Kalıcı diyabet gelişimi için geri döndürülebilir risk faktörlerini bir hekimle görüşmelerini sağlayarak en aza indirmeyi; ayrıca diyabet veya prediyabeti gelişenleri tespit ederek tedavilerinin mümkün olduğunca erken başlanabilmesine olanak sağlamayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Araştırma öncesinde Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Rektörlüğü Klinik Araştırmalar Etik Kurulu'ndan 10.11.2021 tarihinde etik onam alındı. Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları polikliniğine 01.01.2015-31.06.2021 tarihleri arasında başvuran, 24-28. gebelik haftalarında OGTT ile GDM tanısı sağlayan gebeler geriye doğru tarandı. Kabul kriterlerini sağlayan gebelerin telefon numaralarına sistemden ulaşıldı. Doğum sonrası 6 aylık süreyi tamamlayanlardan 133 kişiye telefon ile ulaşıldı. OGTT sonuçları ve OGTT yapılan gebelik haftaları hastane sistemindeki muayene notları ve laboratuvar sonuçlarından alındı. Telefon ile araştırma katılımı için sözel onamları alındıktan sonra 43 sorudan oluşan anket soruları soruldu. Anket formu, araştırmacıların literatür taranarak oluşturduğu, kişilerin doğum sonrasında açlık kan şekeri, HbA1c ve 75 gr OGTT yaptırıp yaptırmamaları, doğum sonrası diyabet taramasına başvurup başvurmamaları, rutin taramaya başvurmaları, sosyodemografik özellikleri, doğum ile ilgili özellikleri, özgeçmiş, soy geçmiş özellikleri gibi sorular içermekteydi. Bulgular:Çalışmamıza katılan kişilere doğum sonrasındaki süreçte, doğumdan en az altı ay geçtikten sonra farklı zamanlarda ulaştık. Doğum sonrası diyabet taraması yaptıranlar 61 kişi olup katılımcıların %45,9'unu oluşturmaktadır, bunun yanında doğum sonrasında diyabet açısından tarama yapılması gerektiği söylenen bireyler 83 kişi olup, katılımcıların %62,4'üdür. Doğum sonrası diyabet açısından tarama yapılması gerektiği söylenen hastaların doğum sonrası diyabet taraması için başvurması arasında istatistiksel anlamlı bir farklılık vardır. Doğum sonrası diyabet açısından 4-12. haftalarda tarama yapılması gerekliliği söylenenlerin 47(%56,6)'si doğum sonrası herhangi bir şekilde bir diyabet taraması yaptırmıştır. Gebeliğinde GDM tanısı aldıktan sonra düzenli bir şekilde Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları polikliniğine takibe gidenler 54 kişiydi ve katılımcıların %40,6'sı idi. GDM tanısı aldıktan sonra takibe devam edenlerin 33(%61.1)'ü doğum sonrası diyabet taramasına gitmiştir. Çalışmamızda tarama yaptırmayanlar arasında; yaptırmama nedeni olarak en çok çıkan neden 42(%57,5) kişi ile“kendimi ihmal ettim”seçeneğidir. Ardından 21(%28,8) kişi ile“önerilmedi”seçeneği gelmektedir. Doğum sonrası Tip 2 DM tanısı alan bir kişi bulunmaktadır. Doğum sonrası prediyabet tanısı alan kişi sayısı ise altıdır. Doğum sonrası tarama yapılanların sayısının 61 olduğu düşünülürse toplamda yedi kişidir. Tip 2 diyabet ve prediyabet tanısı almış kişilerin beşi oral antidiyabetik kullanmaktadır. Çalışmamızda Tip 2 DM tanısı alanlar; GDM ile takip edilen çalışmamıza katılan tüm bireylerin %0.8'ini oluşturmaktadır. Prediyabet tanısı alanlar tüm kişilerin %4.5'ini oluşturmaktadır. Doğum sonrası 1-3 yılda bir diyabet taramasına düzenli gidenler 32(%24) kişidir. Bunun yanında düzenli tarama önerilmesiyle düzenli tarama yapılması arasında istatistiksel anlamlı bir farklılık vardır. Düzenli tarama önerilen kişilerin %57,4'ü düzenli bir şekilde diyabet taraması yaptırmaktadır. Sonuç:Başta GDM riski yüksek olan gebeler olmak üzere tüm gebelere sağlık profesyonelleri tarafından hastalığın sonuçları, tarama testinin önemi, uygulanma şekli, yarar ve zararlarını içeren, ayrıca doğum sonrasında takip için detaylı bir bilgilendirme uygulanmalıdır. GDM tanısı alan gebelere sağlıklı hayat tarzı önerilerinde bulunulmalı ve gebeliğinde, doğumunda ve doğum sonrası dönemde karşılaşılabileceği olumsuzluklar hakkında bilgilendirmeler yapılmalıdır. GDM tanısı alan gebelerin doğum sonrasında kan glukoz regülasyonu normal sınırlara ulaşsa bile, ilerleyen dönemlerde diyabet gelişme riskinin arttığı, bebeklerinin obezite ve diyabet açısından risk altında olduğu ve çocukların entelektüel gelişiminin etkilenebileceği anlatılmalıdır. Bu çalışmamızın ve daha farklı yapılabilecek bir çok çalışmanın, daha büyük örneklemlerle yapılması bir çok açıdan literatüre katkı sağlayacak, ayrıca postpartum diyabet taramasının yapılmasının önemini gösterebilecektir.
Özet (Çeviri)
Objective: Gestational diabetes mellitus (GDM) is a varying degree of carbohydrate intolerance that begins during pregnancy and ends with childbirth. Maternal carbohydrate and fat sources are used to provide adequate nutrition and energy to the fetus. Insulin facilitates the entry of increased glucose into cells. In this condition, insulin secretion is stimulated, while physiologically developing peripheral insulin resistance, along with the increase in placental hormones, increases the workload of the pancreas. The pancreas of normal expectant mothers works without difficulty, leading to hyperinsulinemia. However, carbohydrate intolerance develops in mothers with GDM. Gestational diabetes ends with childbirth, and blood sugar levels return to normal limits. However, there is an increased risk of developing GDM in subsequent pregnancies and a higher risk of developing type 2 diabetes or prediabetes after childbirth. Between 4-12 weeks postpartum, an oral glucose tolerance test (OGTT) should be performed to assess glucose metabolism. Subsequently, based on risk factors, screening for diabetes should be conducted every 1-3 years. The reason for this is the potential development of Type 2 Diabetes Mellitus (T2DM), impaired fasting glucose (IFG), and impaired glucose tolerance (IGT) in women with a history of GDM over the years. In our study, we aimed to evaluate the applications for diabetes screening after childbirth in women who were followed for GDM in the Endocrinology and Metabolism Clinic for at least 6 months after delivery. We informed each reached participant who did not attend postpartum screening about the necessity of postpartum diabetes screening and the potential risks they might face. Thus, we aimed to minimize reversible risk factors for the development of permanent diabetes through consultation with a physician and to identify women previously followed for GDM who are currently diagnosed with diabetes or prediabetes for early intervention. Materials and methods:Before the research, ethical approval was obtained from the Muğla Sıtkı Koçman University Institutional Review Board on November 10, 2021. Pregnant women who applied to the Endocrinology and Metabolic Diseases outpatient clinic between January 1, 2015, and June 31, 2021, and were diagnosed with GDM based on OGTT tests at 24-28 weeks were retrospectively screened. Contact was established with eligible participants based on their telephone numbers. A total of 133 women who completed the 6-month postpartum period were contacted by phone. OGTT results, gestational weeks of OGTT, and other relevant data were obtained from hospital records. After obtaining verbal consent for research participation by phone, participants were asked 43 survey questions about fasting blood sugar levels, HbA1c, whether they underwent a 75g OGTT, whether they applied for postpartum diabetes screening, routine screening, socio-demographic characteristics, birth-related features, personal and family history. Results:We reached individuals who had passed at least six months postpartum at different times. Of the participants, 61 individuals underwent postpartum diabetes screening, constituting 45.9%, while 83 individuals, or 62.4% of participants, were advised to undergo postpartum diabetes screening. There is a significant relationship between those advised for postpartum diabetes screening and those who actually applied for screening. Among those advised to undergo screening for postpartum diabetes between 4-12 weeks, 47 (56.6%) had some form of postpartum diabetes screening. Of those diagnosed with GDM who regularly attended a clinic for follow-up, 54 individuals (40.6%) participated. Among those who continued follow-up after GDM diagnosis, 33 (61.1%) women attended postpartum diabetes screening. Among those who did not undergo screening in our study, the most common reason for not doing so was self-neglect, with 42 (57.5%) individuals selecting this option. Following that, 21 (28.8%) individuals indicated that it was not recommended. One person was diagnosed with type 2 diabetes postpartum, while six individuals received a diagnosis of prediabetes. Of the total 61 individuals who underwent postpartum screening, five were using oral antidiabetic medications. Those diagnosed with type 2 diabetes in our study constitute 0.8% of pregnant women followed for GDM, while those diagnosed with prediabetes constitute 4.5% of all participants. Of those who regularly attended postpartum screening every 1-3 years, 32 (24%) were identified. There is a significant relationship between the recommendation for regular screening and actually attending regular screening. Of those recommended for regular screening, 57.4% regularly underwent diabetes screening. Conclusion:Information sessions on the consequences of the disease, the importance of screening tests, their application methods, benefits, and risks should be implemented by healthcare professionals for all pregnant women, especially those at high risk for GDM. Pregnant women diagnosed with GDM should be advised on adopting a healthy lifestyle, and information should be provided about potential complications during pregnancy, childbirth, and postpartum periods. It should be emphasized that, despite reaching normal blood glucose regulation postpartum, women diagnosed with GDM have an increased risk of developing diabetes in the future and putting their babies at risk of obesity and diabetes, potentially affecting the intellectual development of children. Conducting larger-scale studies, including our study, will contribute to the literature in many ways and may reveal the reasons behind various issues.
Benzer Tezler
- Miadında komplike olmayan gebelerde D vitamini düzeyinin ultrasonda fetusun femur uzunluğu/abdominal çevre oranına (FL/AC) etkisi
Başlık çevirisi yok
BEGÜM AKTAŞ ÇİFTÇİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Kadın Hastalıkları ve DoğumMuğla Sıtkı Koçman ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ MELİKE NUR AKIN
DOÇ. DR. BURCU KASAP
- Muğla Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan hekimlerin sigara kullanımı ile tükenmişlik durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi
Study of the relationship between smoking and burnout in physicians working in Muğla training and research Hospital
MUHARREM DELİKKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiMuğla Sıtkı Koçman ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİNE NEŞE YENİÇERİ
- Muğla Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan araştırma görevlilerinin tükenmişlik düzeyi ve ilişkili etkenler
Burnout level of research assistants' working in Muğla Training and Research Hospital and their related factors
GÖKÇE GÜRSOY ÇAKMAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiMuğla Sıtkı Koçman ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ BETÜL BATTALOĞLU İNANÇ
- Muğla Eğitim ve Araştırma hastanesi'nde çalışan hekim, hemşire ve ebelerde hepatit a ve hepatit b seroprevalans çalışması
Hepatitis a and hepatitis b seroprevalence study in physicians, nurses and midwives working in Muğla training and Research Hospital
DEMET HELVACI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiSağlık BakanlığıAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİNE NEŞE YENİÇERİ
PROF. DR. TURHAN TOGAN
- Muğla eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan personele yapılan farkındalık eğitiminin sigara bırakma polikliniği başvurusuna etkisi
The effect of awareness training provided to staff at Muğla training and research hospital on applications to the smoking cessation clinic
YELİZ ÇAKAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiSağlık BakanlığıAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİNE NEŞE YENİÇERİ