Arkitektonik kavramının yerel ve çağdaş mimari arakesitinde geçişkenlikler üzerinden incelenmesi
Analyzing the concept of architectonics through transitions at the intersection of local and contemporary architecture
- Tez No: 863995
- Danışmanlar: DOÇ. DR. OZAN ÖNDER ÖZENER
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Mimari Tasarım Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 110
Özet
Mimarlık pratiği, kapsayıcı bir düşünme ve üretme biçimi olmasının yanı sıra, eş zamanlı olarak inşa kültürünün temel parçalarından birini oluşturmaktadır. Bu bağlamda inşa kültürünü tanımlayan arkitektonik ve düşünsel mimarlık arasında karşıt üstünlük içeren bir hiyerarşi olduğundan söz edilebilir. Arkitektonik, sadece mimarinin ontolojisine bir altlık oluşturmakla kalmaz, mimarlığı belli durumlarda kapsar ve temellendirir. Bu iki kavram arasındaki dinamik hiyerarşi, iki kavramı birbirinden ayırt etmeyi zorlaştırırken onlar arasındaki ilişkiyi de muğlak kılmakta ve geçişken bölgeler üretmektedir. Bu geçişkenlik halinin ürettiği çok çeşitli olasılıklar bütünü farklı potansiyellerin kapısını aralar. Arkitektonik kavramının yerel ve çağdaş mimari arakesitinde geçişkenliklerin üzerinden incelenebilmesi düşünsel ve yapımsal durumların bir aradalığı ile mümkündür. Günümüzde etkilerini daha sert bir şekilde göstermeye başlayan iklim krizi, dünyanın devinimsel döngüsünün önemini tekrar gündeme taşımıştır. Mimarlığın üretim yöntemlerinin öğrenilmiş bilgiden ve yerli kültürden uzaklaşması, buna ek olarak kaynakların bilinçsiz tüketimi çevre için olumsuz sonuçlar doğurmaktadır. Bu durumun döngüsel bir üretim tüketim dengesine gelerek dünyaya verdiği zararı minimuma indirmek için sürdürülebilirlik kavramı güncel bir tartışma konusu haline gelmiştir. Yapı üretim pratiği, bu bağlamda içerdiği büyük kaynak tüketim potansiyeli ile büyük bir pay sahibidir. Bina yapımında sürdürülebilirliği sağlamak için sıfır noktasında gezinen ve sürekli bağlamsız bir oluş halini yineleyen yöntemler yerine kümülatif bir şekilde var olan yapımdan öğrenerek yapmak ve yerel bilgiyi kullanmak bir çıkış noktası potansiyeli oluşturmaktadır. Bu çalışmaya yerel mimarinin içerdiği yerleşmiş bilgi bir altlık oluşturmakta ve bu bilgiyle birlikte, mimarinin üretim-tüketim dengesinde yapım ölçeğinde olası konumları irdelenmektedir. Ek olarak, güncel sürdürülebilirlik tartışmalarından farklı olarak mimarlığın bir arakesiti ve bulanık bölgesini oluşturan yerel ve çağdaş mimari yapım yöntemleri arasındaki geçişkenliğe farklı ölçeklerde ışık tutmak ve bu geçişkenliği yerin genetiği bağlamında tartışmak hedefindedir. Yerin genetiği, yer ve yapımın atıfta bulunduğu kavramlar üzerinden açıklanarak, mimarinin döngüsel süreçler üretme potansiyeline vurgu yapmaktadır. Çağdaş tasarım, çeşitlilik içeren kültürel bir birikimin sonucudur. Günümüz mimarisinde sürdürülebilir ve yerele saygılı olmak adına yerleşmiş bilgiyi kopyalama refleksinden kurtularak ve yerelin sahip olduklarından öğrenerek bu bağlamda üretimlerin potansiyellerini aramak tüm bu sürdürülebilirlik tartışmalarının bir kesişim kümesi olarak nitelendirilebilir. Sadece yazılı bilgi ya da sadece teknik bilgi eninde sonunda bağlamsız kalacak ve mimarinin kümülatif ilerleyen bilgisel dağarcığının kurtarıcı rolünü besleyemeyecektir. Yerin ihtiyaçları ve koşullarına göre birikerek meydana gelmiş yerel bilginin ışığında endüstriyel yöntemlere sırtını çevirmeden arkitektonik bağlamda bir ara durumu barındıran örnek yapıları inceleyen bu çalışma, mimarinin değişik varyasyonlar ile metamorfik bir karaktere dönüşerek adaptif bir role bürünebileceğine vurgu yapmaktadır. Fiziksel dünyada bir ürün teknik, statik, kuramsal anlamda bir bütünlük sağlayarak bir nesne haline dönüşebilir. Arkitektonik tüm bu kavramların bir araya gelişi ve bütünselliğini temsil eder. Bunun en iyi takibi ve incelemesi var olan yapıları söküme uğratarak, somut ve teknik detaylarına teorik bir formülizasyon ile bakılarak eleştirel bölgeselcilik yaklaşımı çerçevesinde yorumlayıcı bir tavır ile yapılabilir. Bu çalışmanın asıl sorusu bu sökümler yapıldıktan sonra açığa çıkarılacak olan arakesitlerin yerin genetiği ile etkileşimlerinin deşifresinden nasıl sonuçlar elde edilebileceği ve bu sonuçların devinimsel bir üretim döngüsüne katkısıdır. Bu çalışmanın amacı arkitektonik kavramı çerçevesinde mimarlığın içerdiği geçişkenlikleri keşfetmek ve bu geçişkenlikler aracılığıyla yapım yöntemlerinin anatomisi üzerinde bir iz sürerek mimarlığın sürdürülebilir bir pratiğe dönüşme potansiyeline katkı sağlamaktır. Yerel ve çağdaş yapım yöntem ilişkileri barındıran yapıların sökülmesi ve kuramsal olarak yerel arkitektonik ve yerin genetiği kavramları ile yapının bağlamsal arakesitinde bu geçişlerin araştırılmasıdır. Bu durum için seçilmiş olan yapıların bulunduğu yer ile fiziksel bağlamda ilişkisi, kültür ile birlikteliği ve yerin mimari hassasiyetleri yerin genetiği kavramı çatısı altında eleştirel bölgeselcilik yaklaşımı bağlamında incelenecektir. Sonuçlar, mekânın yerin genetiğine güçlü bir referansla, çağdaş tasarım ve yerel yapım yaklaşımlarına ilişkin bilgilere farklı bir düzlemde çalışma alanı oluşturmayı hedeflemektedir.
Özet (Çeviri)
The practice of architecture, besides being a form of inclusive thinking and production, simultaneously constitutes one of the fundamental components of the culture of construction. In this context, it can be argued that there is a hierarchy of opposing superiority between architectonic and ideational architecture. Architectonics not only forms a basis for the ontology of architecture, it also covers and grounds architecture in certain situations. The dynamic hierarchy between these two concepts makes it impossible to separate the concepts from each other. An attempt has been made to define the construction culture with the different meanings of existing concepts. Within this heterogeneous culture, some methods have experienced a transfer from past to present and developed in a blended way with the genetics of the place, while some methods have created a production environment far from culture with the developing technology and have begun to lose their quality by being influenced by the fast production and fast consumption culture of the capitalist world. In this context, it has gone one step further than just quality and started to create an impact for the world. The concept of sustainability, which defines the dynamic cycle of the World, and the concept of the climate crisis, which has more visible effects today, still protects their importance. Sustainability aims to minimize the damage caused to the Earth by turning the situation resulting from the unlimited consumption of resources into a cyclical production-consumption circle, where the production methods of architecture move away from nature, what is learned, in short, from culture. Although the climate crisis is not a new issue, it is a concept that needs to be shed light on the current situation where we are experiencing increasingly destructive consequences. In this context, the construction sector has an important place with its large resource consumption potential. In order to ensure sustainability in building construction, instead of using methods that wander around the zero point, cumulatively learning from the existing construction and using local knowledge constitutes a potential starting point. This study investigates the genetics of local architecture by delving into it, and the relationships by looking at the way of applying what has been learned. Unlike current sustainability discussions, it also sheds light on the transition between local and contemporary architecture, which constitutes an intersection of architecture and its blurred region and aims to discuss this transition in the context of the genetics of the place. In this blurred region, Heidegger's concept of“essence”, which is a prerequisite to understand technique and method according to him, will be examined to answer the question“How?”in the context of critical regionalism. Contemporary architecture is the result of a diverse cultural accumulation. Copying the local is not the only way to be sustainable and respectful to the local. Searching for what can be done with current architectural knowledge by learning from the local can be described as an intersection of all these sustainability discussions. Only written information or only technical knowledge will eventually remain without context and will not be able to nourish the savior role of the cumulative informational repertoire of architecture. This study, which examines sample buildings that contain an 'intermediate culture' in an architectonic context, without turning its back on industrial methods in the light of local knowledge accumulated according to the needs and conditions of the place, emphasizes that architecture can take on an adaptive role by turning into a metamorphic character with different variations. Architectonics represents the coming together and integrity of technical, static, and theoretical concepts. The best follow-up and examination of this can be done by dismantling the existing structures, looking at the concrete and technical details with a theoretical formulation, and with an interpretive attitude within the framework of the principles of critical regionalism. The main question of this study is what kind of results can be obtained from deciphering the interactions of the intersections that will be revealed after these dismantlings are carried out with the genetics of the place, and the contribution of these results to a dynamic production cycle. The aim of this study is to discover the hybridities contained in architecture within the framework of the concept of architectonics and to trace the transitions through these hybrids. The method is to dismantle the existing hybrid structures and theoretically to investigate these transitions at the intersection with the concepts of 'techne' and the genetics of the place. For this purpose, the technical adaptation of the selected buildings to their location, their relationship with culture, and the sensitivities of the architect will be examined in the context of architectonics. The results aim to create a working area on a different level with information about contemporary design and local construction approaches, with a strong reference to the genetics of the place. Research begins with a literature review, encompassing a comprehensive overview of local architecture, contemporary architecture, and all concepts supporting their intersection or interpretation. These concepts shape the character of the main topics to be examined in the case analysis section. The articulation of these concepts on an analytical plane becomes possible through the examination of the transition process at macro and micro levels. Initially, the concept of architecture is elucidated by exploring the notion of techne. Approaching the concept from Heidegger's perspective, emphasis is placed on its character in bringing forth specific situations. The concept of techne holds significant importance within the study, as it enables the understanding of construction techniques in the examination of exemplary structures, involves a critical perspective on modern technology, and provides recommendations. The term“architectonic,”sharing the same etymological root as techne, signifies the definition of technique at the scale of architecture. It encompasses not only the product of a structure but also a conceptual perspective that includes the process, assembly methods, and an intellectual outlook covering the entirety of these processes. The critical regionalism approach, usable for the understanding and interpretation of architectonics, is explored through various examples. Rather than producing a specific definition, this concept serves to create a perspective. Continuing from these conceptual expansions, an examination of local architecture, contemporary architectural definitions, and an inquiry into their affiliation follow. At this point, belonging serves as a litmus test for tracing transitions. The information obtained from the literature review is filtered through the lens of the transitional concept, reducing it to three main categories: macro, middle, and micro. These concepts, evaluated as environmental, characteristic, and changing conditions of cases, form the trajectory of the analysis. The concept of a place's genetics is established to understand the genetic codes and structure of the environment, while the architectonic concept within the context of techne constructs the genetic architecture of the smallest changing unit for perceptible alterations. Structures are then specified under these headings and scrutinized. Following the discovery of the smallest unit, the interpretation process begins with the assistance of the critical regionalism approach. The interpretations are evaluated in the discussion section, considering various contexts such as the climate crisis, sustainability, economy, and the character of the local context. The analysis method employed in this study is expected to be applied to contemporary structures built locally in the future, facilitating the establishment of a cultural architecture in the intersection of local and contemporary architecture through conceptual architecture. The structures under analysis are the SM House, located in the Northern Aegean Region of Turkey and designed and constructed by the office of Han Tümertekin, and the Coker House, designed and built by Per Se Architecture, both situated in the same region. The chosen region predominantly consists of locally constructed buildings, utilizing indigenous materials and tailored to regional conditions. All the structures were built within the 21st century and distinguish themselves through specific construction methods rooted in the local context. Under the heading of“Genetics of the Site,”the structures are initially examined in terms of the local texture, character, and culture of the region they are situated in. The concept addresses physical aspects such as topographic relationships, climatic features, soil structure, local construction methods, the nature of local materials, and their sourcing. In a conceptual context, it delves into the essence of the place, the daily lives of local inhabitants, and the architectural reflections of these lifestyles, encompassing aspects of the living culture within the local fabric. This comprehensive analysis defines the essence of the place and serves as a guide in exploring changing conditions. Another section focuses on the DNA of the structure, examining the architectural character through cross-sections. DNA is explained as the smallest hereditary information-carrying structure, encompassing all physical characteristics of the structure, irrespective of whether they are contemporary or local, including detailed solutions, material compositions, and facade arrangements. The information gathered is interpreted within the context of critical regionalism, questioning the dialogue between contemporary construction methods and the local context. After defining and explaining local and contemporary architectural aspects, the intermediate transitional zone defining the interaction between the two emerges. Once the character of this intersection is understood, the exploration moves to the genetic architectural expansion, where the smallest unit transforms from one state to another, generating a new architectural character. Understanding and tracing this unit allows for comprehending the extent to which contemporary architectural structures can relate to the local context. At the end of this process, the potential for local construction methods to meet contemporary expectations by merging with contemporary architectural practices, thus revealing the cumulative knowledge of the local, will be unveiled. Considering all this analysis, the architectural character of the structures has been revealed through the intersections between local and contemporary architecture, and it has been evaluated within the context of sustainability. The study, attributing a transformative role to architectural practice, focuses on the potentials arising from the intersection of local and contemporary elements.
Benzer Tezler
- Vernaküler ve bağlantılı kavramlar kapsamında Türkiye'de mimarlık
Architecture in Turkey within the scope of vernacular and relevant concepts
ASLIHAN ECE PAKÖZ
Doktora
Türkçe
2017
MimarlıkMardin Artuklu ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ABDULLAH UĞUR TANYELİ
- Mimari yapıların analizinde zaman kavramının kullanılması
Using the concept of time in the analysis of architectural buildings
ÇAĞLAR ÇELİK
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
MimarlıkYıldız Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ASLI SUNGUR
DOÇ. DR. ÇİĞDEM CANBAY TÜRKYILMAZ
- Değişim sürecinde Osmanlı mimarlığı, III. Ahmed ve I. Mahmud Devri (1703-1754)
Otoman architecture in the course of changes, Ahmed III and Mahmud I Periods (1703-1754)
SONER ŞAHİN
Doktora
Türkçe
2009
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İLKNUR AKTUĞ KOLAY
- Arkitektonik heykel
Architectonic sculpture
FERİT YAZICI
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2016
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiHeykel Ana Sanat Dalı
PROF. RAHMİ AKSUNGUR
- Enerji etkin binaların arkitektonik analizi
Architectonic analysis of energy efficent buildings
ELİF ÖZDEMİR