Antenatal hidronefroz tanılı hastaların postnatal izlemi
Postnatal follow-up of patients with antenatal hydronephrosis
- Tez No: 865438
- Danışmanlar: PROF. DR. SEMA AKMAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 158
Özet
GİRİŞ: Hidronefroz, böbrek pelvikalisiyel sisteminin genişlemesi olarak tanımlanmakta olup, antenatal dönemde en fazla tespit edilen genitoüriner sistem anomalisidir. Gelişmiş olan tanısal görüntüleme yöntemleri sayesinde prenatal takiplerde erken dönemde saptanabilen HN zamanla gerileyebileceği gibi takiplerde HN derecesinde ilerleme görülebilmektedir. Çalışmalarda antenatal HN'u olan bebeklerin postnatal dönem değerlendirme ve takip planıyla ilgili görüş birliği sağlanamamıştır. Doğum öncesi izlemlerinde HN tanısı konulan bebeklerin takiplerinin düzenli yapılamadığı durumlarda tekrarlayan üriner sistem enfeksiyonları, böbrek parankiminde hasar oluşumu, büyüme ve gelişme geriliği, böbrek fonksiyonlarında bozulma ve böbrek yetmezliği riski bulunmaktadır. AMAÇ: Çalışmamızda, antenatal HN tanısıyla takip edilen olgularda retrospektif olarak demografik verilerin, etiyolojik nedenlerin, algoritmaya uygun takip edilen hastaların prognozunun değerlendirilmesi ve hastaların takibi için öneri oluşturulması amaçlanmıştır. GEREÇ- YÖNTEM: Mart 2016- Mart 2021 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nefrolojisi Bilim Dalında prenatal HN tanısı ile izlenen ve ek olarak antenatal takipli olmayıp postnatal ilk 6 ayında HN tespit edilen 150 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma retrospektif olarak yürütülmüş olup hastalardan herhangi bir tetkik istenmemiş ve veriler ilk 5 yaş antenatal, demografik, biyokimyasal, tam idrar tetkiki, USG, ileri görüntüleme, cerrahi girişim ve izlem sonu bulguları kaydedilmek üzere taranmıştır. BULGULAR: Çalışmamızda antenatal HN tanısı ile değerlendirmeye alınan 150 hastanın 117'si (%78) erkek, 33'ü (%22) kız, erkek kız oranı 3,54'tü; ilk başvuru yaş ortanca değeri 1 ay (IQR 0-2 ay) idi. Hidronefroz, hastaların 116'sında (%77,3) antenatal dönemde, 34'ünde (%22,7) ise postnatal ilk 6 aylık dönemde tespit edildi. Antenatal dönemde HN tanısı alan 116 hastadan 65'i (%56) 2. trimesterde, 51 (%44) hasta ise 3. trimesterde yapılan fetal USG ile tanı aldı. Başvuru anında (0.ay) 150 hastanın 144'üne USG yapılmış olup 75 (%52) hastada tek taraflı HN, 61 (%42,3) hastada bilateral HN, 8 (%5,7) hastada ise antenatal dönemde tespit edilen HN'un başvuruda yapılan USG'de görülmediği saptandı. Tek taraflı HN saptananlarda sol böbrekte hidronefroz oranı %73,3'tü. Hastaların 76'sının (%50,7) izlemde İYE geçirme öyküsünün olmadığı, 56 (%37,3) hastanın ateşli İYE, 18'inin (%12,0) ise ateşsiz İYE öyküsünün olduğu görüldü. Ağır derece HN'lu hastalarda İYE görülme oranının hafif derece HN'lu hastalara göre yüksek bulunmuştur (%73/ %36). Çalışmamızda postnatal izlemde %48,7 oranı ile en fazla fizyolojik/ geçici HN, %14,7 ile ikinci sırada ÜPBD, %8,7 oranında VUR, %6,7 ÜVBD, %6 çift toplayıcı sistem, %6 MKDPB, %4 PUV, %3,3 renal agenezi ve %2 oranında diğer tanılar konuldu. Başvuruda yapılan USG'de hem PÖAÇ ölçümüne, hem de SFU sınıflama sistemine göre HN'un şiddeti arttıkça obstrüktif patolojilerin görülme sıklığının arttığı, VUR tanısının öngörmede ultrasonografi bulgularının tahmin gücünün yetersiz olduğu görüldü. USG bulguları ilk 1 yıl içerisinde tamamen düzelen HN'lu olguların %90,6'sının başvuruda yapılan USG'de hafif derece HN, %3,1'inin ise ağır derece HN olduğu, yine ikinci yıl içerisinde HN bulguları tamamen düzelen hastaların başvuruda yapılan USG'de %63,2 hafif derece HN, %5,3'ünde ağır derece HN olduğu tespit edildi. Çalışmamızdaki hastalarında 59'una VCUG çekilmiş olup bunların 23'ünde reflü tespit edilmiştir. Reflü tespit edilen hastaların ise 19'unda DMSA sintigrafisi çekilme öyküsü mevcut olup bu hastaların 11'inde skar varlığı mevcut idi. Skar varlığı tespit edilen VCUG'ta reflüsü saptanan 11 hastanın 9'unda yüksek dereceli VUR, 2'sinde düşük dereceli VUR olduğu ve yüksek dereceli VUR'da skar gelişme riskinin düşük dereceli VUR'a (grade
Özet (Çeviri)
Introduction: Hydronephrosis is defined as the expansion of the renal pelvicalyceal system and is the most frequently detected genitourinary system anomaly in the antenatal period. HN, which can be detected early in prenatal follow-up thanks to advanced diagnostic imaging methods, may regress over time or progression in the degree of HN may be seen in follow-up. Studies have not reached a consensus regarding the postnatal evaluation and follow-up plan for infants with antenatal HN. Babies diagnosed with HN during prenatal follow-up are at risk of recurrent urinary tract infections, damage to the renal parenchyma, growth and development retardation, impaired renal function and renal failure if they are not followed up regularly. İntention: In our study, we aimed to retrospectively evaluate the demographic data, etiologic reasons, prognosis of the patients who were followed up according to the algorithm and to formulate recommendations for the follow-up of the patients. Materials- Methods: Between March 2016 and March 2021, 150 patients who were followed up with a prenatal diagnosis of HN in the Division of Pediatrics, Department of Pediatrics, Division of Pediatric Nephrology, Akdeniz University Faculty of Medicine Hospital between March 2016 and March 2021 and who were not additionally followed up antenatally but were found to have HN in the first 6 months postnatally were included in the study. The study was conducted retrospectively, no investigations were requested from the patients and the data were screened to record antenatal, demographic, biochemical, complete urinalysis, USG, advanced imaging, surgical intervention and follow-up findings at the first 5 years of age. Results: In our study, 117 (78%) of the 150 patients evaluated with a diagnosis of antenatal HN were male and 33 (22%) were female, with a male to female ratio of 3.54; the median age at first presentation was 1 month (IQR 0-2 months). Hydronephrosis was detected in 116 (77.3%) patients in the antenatal period and in 34 (22.7%) patients in the first 6 months postnatally. Among 116 patients diagnosed with HN in the antenatal period, 65 (56%) were diagnosed by fetal USG performed in the 2nd trimester and 51 (44%) in the 3rd trimester. At the time of admission (month 0), 144 of 150 patients underwent USG and it was found that 75 (52%) patients had unilateral HN, 61 (42.3%) had bilateral HN, and 8 (5.7%) patients did not have HN detected in the antenatal period on USG performed at admission. The rate of left renal hydronephrosis in patients with unilateral HN was 73.3%. It was observed that 76 (50.7%) of the patients had no history of UTI during follow-up, 56 (37.3%) had a history of UTI with fever and 18 (12.0%) had a history of UTI without fever. The incidence of UTI in patients with severe HN was higher than in patients with mild HN (73%/36%). In our study, physiologic/transient HN was the most common diagnosis with a rate of 48.7%, followed by UPBD with 14.7%, VUR with 8.7%, UVBD with 6.7%, double collecting system with 6%, MKDPB with 6%, PUV with 4%, renal agenesis with 3.3% and other diagnoses with 2% in postnatal follow-up. In the USG performed at admission, it was observed that the frequency of obstructive pathologies increased as the severity of HN increased according to both the measurement of the PACS and the SFU classification system, and the predictive power of ultrasonography findings in predicting the diagnosis of VUR was inadequate. It was determined that 90.6% of the patients with HN whose HN findings completely resolved within the first year had mild grade HN and 3.1% had severe grade HN on the USG performed at admission, and 63.2% of the patients whose HN findings completely resolved within the second year had mild grade HN and 5.3% had severe grade HN on the USG performed at admission. In our study, 59 patients underwent VCUG and reflux was detected in 23 of them. Among the patients in whom reflux was detected, 19 had a history of DMSA scintigraphy and 11 of these patients had scarring. Of the 11 patients with reflux detected on VCUG, 9 had high-grade VUR and 2 had low-grade VUR, and the risk of scar development in high-grade VUR was 2.72 times higher than in low-grade VUR (grade
Benzer Tezler
- Antenatal hidronefroz tanılı hastaların postnatal izlemi
Postnatal follow up of the patients with antenatal hydronephrosis
ÖNDER KILIÇASLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. NURVER AKINCI
- Antenatal hidronefroz tanılı hastaların izleminde serum ve idrar karbonhidrat antijeni 19-9 düzeyinin yeri
The role of serum and urinary carbohydrate antigen 19-9 in management of patients with antenatal hydronephrosis
FEYZİ ARDA ATAR
- Antenatal hidronefroz tanılı hastalarda idrar yolu enfeksiyonu sıklığı,böbrek parankim hasarı ve büyüme-gelişme ile sünnetin enfeksiyona etkisinin değerlendirilmesi
Evaluation of the frequency of urinary tract infection, kidney paranchyma damage and growth-development and the effect of circumcism on infection in patients diagnosed with antenatal hydronephrosis.
ÖZLEM TURAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ÖNDER YAVAŞCAN
- Antenatal hidronefroz tanılı çocukların prospektif izlemi ve postnatal değerlendirilmesi
Postnatal follow up and evaluation of infants with antenatally detected hydronephrosis
TÜRKAN UYGUR ŞAHİN
- Yaşamın ilk bir ayında hidronefroz tanısı alan hastaların değerlendirilmesi ve takibinin retrospektif incelenmesi
Evaluation of patients diagnosed with hydronephrosis in the first month of life and retrospective investigation of follow-up
ARIN TEMİZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıBaşkent ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. KAAN SAVAŞ GÜLLEROĞLU