Algoritmik sanatın hibrit kamusal alan inşasındaki rolüne ilişkin bir model: Refik Anadol projeleri örneği
A model for the role of algorithmic art in the construction of hybrid public space: The case of Refik Anadol's projects
- Tez No: 890557
- Danışmanlar: PROF. DR. MELİHA DEMET ULUSOY
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Sosyoloji, Sociology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sosyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 231
Özet
Dijitalleşmenin sanat alanındaki etkilerine bağlı olarak ortaya çıkan yeni sanat formlarından birisi olan algoritmik sanat, son yıllarda hem sanatsal yaratım alanı hem de akademik araştırmalar bakımından dikkat çekici bir hale gelmiştir. Her ne kadar algoritma benzeri uygulamalar geleneksel sanat biçimleriyle de ilişkilendirilebiliyor olsa da günümüzde algoritmik sanat denilince algoritmalar, yapay zekâ ve makine öğrenmesi eşliğinde gerçekleştirilen dijital sanat akla gelmektedir. Bu teknolojilerle birlikte sanatsal üretimde ortaya çıkan dönüşüm, sanata ilişkin tartışmaları, sanatın algılanış biçimini ve sanatın toplumsal fonksiyonunu da değiştirmektedir. Sanat sosyolojisi literatüründe imajların ve sembollerin önem kazandığı teknoloji toplumlarında dijital sanat formlarının ortaya çıkışı ile birlikte sanatın sunduğu deneyimlerin çoğullaşmasına ve küresel ölçekteki iletişim ve paylaşım platformları ile de sosyo-sanatsal düzlemde yeni bir kamusal alan inşaa edildiğine dair yapılan vurgular dikkat çekmektedir. Algoritmik sanatın fiziksel mekân ve sanal mekanları hibritleştiren yapısının bu vurgularda önemli bir rolü vardır. Bu bağlamda hibrit kamusal alanları, kamusallığın ölçütlerini belirleme çabalarıyla birlikte değerlendirmek ve hibrit kamusal alanlarla gündeme gelen algoritmik sanat formlarının ne tür vaatler içerdiğini tartışmak sanatın demokratikleşmesi çerçevesinde önemli hale gelmektedir. Bu çalışmada, algoritmik sanat formları ve hibrit kamusal alan kavramı arasındaki ilişki değerlendirilmekte ve Refik Anadol'un projelerinden örneklerle algoritmik sanat pratiklerinin hibrit kamusal alan inşası bağlamındaki potansiyel nitelikleri incelenmektedir. Nitel araştırma yöntemi ve durum çalışması temelinde gerçekleştirilen incelemede sanatçının projelerine yönelik içeriksel bir analiz gerçekleştirilmiştir. Analizde, Benn ve Gauss, Nemeth ve Schmidt, Varna ve Tiesdell, Langstraat ve Van Melik gibi yazarların ortaya koyduğu kamusallık ölçütlerinden, kamusallığı prosedürel olarak ele alan yaklaşımlardan, hibrit kamusal alan ve“ilişkisel estetik”kavramı çerçevesinde öne çıkan tartışmalardan yararlanılmıştır.
Özet (Çeviri)
Algorithmic art, one of the new art forms that emerged due to the effects of digitalization in the field of art, has become remarkable both in terms of artistic creation and academic research in recent years. Although algorithm-like applications can also be associated with traditional art forms, today when algorithmic art is mentioned, digital art realized with algorithms, artificial intelligence and machine learning comes to mind. The transformation that occurs in artistic production with these technologies also changes the discussions about art, the way art is perceived and the social function of art. In the sociology of art literature, the emphasis on the pluralization of experiences offered by art with the emergence of digital art forms in technological societies where images and symbols gain importance and the construction of a new public space on the socio-artistic plane with global communication and sharing platforms attract attention. The structure of algorithmic art, which hybridizes physical and virtual spaces, has an important role in these emphases. In this context, it becomes important within the framework of the democratization of art to evaluate hybrid public spaces together with efforts to determine the criteria of publicity and to discuss the promises of algorithmic art forms that come to the fore with hybrid public spaces. In this study, the relationship between algorithmic art forms and the concept of hybrid public space is evaluated and the potential qualities of algorithmic art practices in the context of hybrid public space construction are examined with examples from Refik Anadol's projects. A content analysis of the artist's projects has been conducted based on qualitative research methodology and case study. In the analysis, the criteria of publicness put forward by authors such as Benn and Gauss, Nemeth and Schmidt, Varna and Tiesdell, Langstraat and Van Melik, approaches that deal with publicity procedurally, prominent discussions within the framework of hybrid public space and the concept of“relational aesthetics”were used.
Benzer Tezler
- Görsel anlatım dili olarak algoritmik tabanlı dijital enstalasyon çalışmaları
Algorithmically based as a visual expression language digital installation applications
GÜL ALKAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Güzel SanatlarFatih Sultan Mehmet Vakıf ÜniversitesiGrafik Tasarım Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EROL KILIÇ
- Uygulamalı matematik yoluyla, müzikte kendiliğinden değişim üretilmesi
The use of applied mathematics in music to produce spontaneous change
AYKUT ÇAĞLAYAN
- Yeni medya sanatı üretim ortamı olarak yapay zeka
Artificial intelligence as a production environment for new media art
EYLÜL ALICI
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Güzel SanatlarYıldız Teknik ÜniversitesiSanat ve Tasarım Ana Sanat Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ MUAMMER FEVZİ OĞLU BOZKURT
- Hareketli ortalamalar yöntemine göre oluşan al/sat sinyal getirilerinin İMKB' de değerlendirilmesi
The evaluation profits of buy/sell signals according to the method of moving average in Istanbul Stock Exchange (ISO)
GÖKHAN MAYİL
- Sonic symbiosis: The interplay of sound and spatiality in installation art
Sonik simbiyoz: Enstalasyon sanatında ses ve mekansallığın etkileşimi
ABDULFETTAH SALİH GAFEROĞLU
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
Müzikİstanbul Teknik ÜniversitesiMüzik Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET CEVDET EREK