Tip 2 diyabetli bireylerde diyetle ileri glikasyon son ürünleri (AGES) alımının değerlendirilmesi
Assessment of dietary advanced glycation end products intake in adults Type 2 diabetes
- Tez No: 897102
- Danışmanlar: PROF. DR. ZEHRA BÜYÜKTUNCER DEMİREL
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Beslenme ve Diyetetik, Nutrition and Dietetics
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Diyetetik Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Diyetetik Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 144
Özet
Tüm dünyada önemli bir sağlık sorunu olarak kabul edilen diyabetin yönetiminde, tıbbi beslenme tedavisi önemli bir yer tutmaktadır. Diyetin makro ve mikro besin ögesi içeriklerinin yanında, besinlere uygulanan hazırlama ve pişirme yöntemleri sonucu oluşan bileşenlerin de hastalık seyrini etkileyebileceği bilinmektedir. Son yıllarda, diyetle alınan Maillard tepkimesi ürünü olan ileri glikasyon son ürünlerinin (AGEs) diyabetin seyrindeki etkileri ilgi çekmektedir. Akdeniz diyetinin AGEs alımını sınırlayarak, glisemik kontrolün sağlanmasında etkili olabileceği ileri sürülmüştür. Bu çalışmada, Tip 2 diyabetli bireylerde, Akdeniz diyetine uyum ve diyet AGEs alımı ile diyabet göstergeleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Çumra Devlet Hastanesi diyet polikliniğine başvuran 88'i diyabet tanısı almış, 88'i sağlıklı olmak üzere toplam 176 birey katılmıştır. Bireylerin beslenme alışkanlıkları, Akdeniz diyetine uyumları sorgulanmış ve 15 gün ara ile üç kez besin tüketim kayıtları kaydedilmiştir. Ayrıca katılımcıların fiziksel aktivite durumları değerlendirilmiş; antropometrik ölçümleri ve biyokimyasal bulguları kaydedilmiştir. Bireylerin dosyalarından, açlık plazma glukozu (mg/dL), HbA1c (%), totat kolesterol (mg/dL), trigliserit (mg/dL), HDL kolesterol (mg/dL) ve LDL kolesterol (mg/dL) bulguları kaydedilmiştir. Diyet AGEs alımı hesaplamasında, 549 besinden oluşan Uribarri ve ark.'nın 2010'da olşturduğu veri tabanı kullanılmıştır. Diyetle AGEs alımının diyabetli bireylerde (17094,8±4610,96 kU/gün), sağlıklı bireylere (16243,1±4607,56 kU/gün) göre daha yüksek olduğu görülmüştür (p>0,05). Diyabet kontrolü kötü olan bireylerde (16426,8±5372,30 kU/gün) diyet AGEs alımı iyi kontrollü diyabetlilere (15989,8±3332,45 kU/gün) göre daha fazladır (p>0,05). Diyetle AGEs alımının cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyine göre, diyabetli ve sağlıklı bireylerde benzer olduğu bulunmuştur (p>0,05). Diyabetlilerde en yüksek diyet AGEs alımı 45-54 yaş aralığındadır (21390,6±5654,43 kU/gün) ve yaş diyet AGEs alımını etkilemektedir (p=0,006). Diyetle AGEs alımının, tüketilen ana ve ara öğün sayısı, dışarıda yemek yeme alışkanlıklarından etkilenmediği görülmüştür (p>0,05). Akdeniz diyetine uyumun, her iki grupta da diyet AGEs alımını önemli düzeyde etkilemediği görülmüştür (p>0,05). Sonuç olarak bu çalışmada diyabetlilerde ve kötü kontrollü diyabetlilerde diyetle AGEs alımı daha yüksek olmasına karşın, Akdeniz diyetine uyum, diyabet varlığı ve seyri ile diyet AGEs alımı arasında anlamlı bir ilişki gösterilmemiştir.
Özet (Çeviri)
Diabetes has been accepted one of the major health problems globally and medical nutrition therapy is an important component of its management. It is known that in addition to the macro and micro nutrient content of the diet, the components formed as a result of the preparation and cooking methods applied to the foods can also affect the course of the disease. In recent years, the effects of advanced glycation end products (AGEs), natural products of Maillard reaction, on the course of diabetes have attracted attention. It has been suggested that the Mediterranean diet may be effective in the glycemic control by limiting the intake of AGEs. In this study, it was aimed to examine the relationship between adherence to the Mediterranean diet and dietary AGEs intake and diabetes indicators in individuals with Type 2 diabetes. A total of 176 individuals, 88 of whom were diagnosed with diabetes and 88 of whom were healthy, who applied to the diet outpatient clinic of Çumra State Hospital, participated in the study. The nutritional status of the individuals and their compliance with the Mediterranean diet were questioned, and food consumption records were taken three times with an interval of 15 days. In addition, the physical activity levels of the participants were assessed; anthropometric measurements were taken and biochemical findings were recorded. From the files of the individuals, fasting plasma glucose (mg/dL), HbA1c (%), total cholesterol (mg/dL), triglyceride (mg/dL), HDL cholesterol (mg/dL) and LDL cholesterol (mg/dL) were recorded. In the calculation of dietary AGEs intake, the database created by Uribarri et al. in 2010, consisting of 549 foods, was used. Dietary intake of AGEs was found to be higher in diabetic individuals (17094,8±4610,96 kU/day) than in healthy individuals (16243,1±4607,56 kU/day) (p>0,05). Dietary AGEs intake is higher in individuals with poor diabetes control (16426,8±5372,30 kU/day) than those with well-controlled diabetes (15989,8±3332,45 kU/day) (p>0,05). Dietary intake of AGEs was found to be similar in diabetic and healthy individuals according to gender, marital status, and education level (p>0,05). The highest dietary AGEs intake in diabetics is in the 45-54 age range (21390,6±5654,43 kU/day), and age affects dietary AGEs intake (p=0,006). It was observed that dietary AGEs intake, the number of main and snack meals consumed, and eating out habits were not affected (p>0,05). It was observed that adherence to the Mediterranean diet did not significantly affect dietary AGEs intake in both groups (p>0,05). In conclusion, although dietary AGEs intake was higher in diabetics and poorly controlled diabetics in this study, no significant association was obtained between dietary AGEs intake and adherence to the Mediterranean diet or the present of diabetes and its progression.
Benzer Tezler
- Gestasyonel diyabetli bireylerin diyete uyumu ve bazı biyokimyasal parametrelerin değerlendirilmesi
Dietary adherence to medical nutrition therapy and assessment of some biochemical parameters of women with gestational diabetes mellitus
ŞAZİYE ECEM CENGİZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2015
Beslenme ve DiyetetikBaşkent ÜniversitesiBeslenme ve Diyetetik Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜL KIZILTAN
- Tip-1 diyabetes mellitus tanısıyla takip edilen hastaların epidemiyolojik verilerinin, metabolik kontrollerinin, büyümelerinin değerlendirilmesi
Type-1 diabetes mellitus followed by diagnosis epidemiological data of patients, metabolic evaluation of their control and growth
ELİF DENİZYARAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ESRA DENİZ PAPATYA ÇAKIR
- Tip 2 diyabetli hastalarda çocuk sahibi olma durumunun diyabet yönetimi ile ilişkisinin değerlendirilmesi
Evaluation of the relationship between having children and diabetes management in patients with type 2 diabetes
FEYZA BAVAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BERRİN TELATAR
DR. MÜZEYYEN ERYILMAZ
- The role of SIK2 in endoplasmic reticulum associated degradation
SIK2'nin endoplazmik retikulum ilişkili protein yıkımındaki rolü
MERYEM TOPÇU
Yüksek Lisans
İngilizce
2013
BiyolojiGebze Yüksek Teknoloji EnstitüsüMoleküler Biyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FERRUH ÖZCAN
- Tip 2 diyabetli bireylerde diyetle iyot alımı, üriner iyot atımı ve tiroid fonksiyonları arasındaki ilişkinin belirlenmesi
Determining the relationship between dietary iodine intake, urinary iodine excretion and thyroid functions in people with TYPE 2 diabetes mellitus
RAHİME EVRA KARAKAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
2017
Beslenme ve DiyetetikBaşkent ÜniversitesiBeslenme ve Diyetetik Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MENDANE SAKA