Osamu Dazai'nin İnsanlığımı Yitirirken ile Jean Genet'nin Hırsızın Günlüğü eserlerinde insanlıktan çıkma teması
Dehumanization theme in Dazai's No Longer Human and Genet's The Thief's Journal
- Tez No: 907966
- Danışmanlar: DOÇ. DR. DEVRİM ÇETİN GÜVEN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Karşılaştırmalı Edebiyat, Comparative Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Karşılaştırmalı Edebiyat Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Karşılaştırmalı Edebiyat Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 100
Özet
Osamu Dazai'nin İnsanlığımı Yitirirken romanı 1948, Jean Genet'nin Hırsızın Günlüğü ise 1949'da, İkinci Dünya Savaşı'nın hemen ardından yayımlanmıştır. Her iki eserde de“insanlıktan çıkma”veya Dazai'nin tabiriyle“insanlığını yitirme”ortak bir motiftir. Bu motif savaş süreci, bilhassa da savaş sonrası yıllarının ruhuyla, zeitgeist'ıyla yakından bağlantılıdır. Birinci Bölümde“utanç”ve“insanlıktan çıkma”ilişkisine odaklandık. Ruth Benedict'in Japon toplumunun temel antropolojik paradigmasının“utanma”olduğu tezinin önemli bir yer tuttuğu Krizantem ve Kılıç (1946) çalışmasını Dazai'nin nasıl eleştirel olarak alımladığı ve Benedict'in tezlerine nasıl cevaplar verdiği sorularını cevaplamaya çalıştık. Yozo'nun“insanlıktan çıkma”sürecinin gönüllü bir“günah keçisi”veya kendi deyimiyle“şaklaban”a dönüştürmesiyle gerçekleştiğini gördük. İkinci bölümde, Genet'nin Hırsızın Günlüğü'ndeki toplumla hesaplaşmasını, Dazai'ninkiyle karşılaştırmalı olarak tahlil ettik. Hırsızın Günlüğü romanı –Dazai ile başkarakteri Yozo'nun ilişkisine benzer bir şekilde— yazar Genet'nin alt benliği olan“Jean”ın insanlıktan çıkmasının hikâyesi olarak yeniden tanımlanabilir. Bu bölümde“Jean”ın“gönüllü bir hain”,“sadist”bir toplum düşmanı olarak“insanlıktan çıkma”motifini,“mazoşist”ve sevimli“şaklaban”maskeli Yozo'nun“insanlıktan çıkma”anlatısıyla mukayeseli olarak inceledik. Richard Coe'nun The Vision of Jean Genet eseri özellikle“insanlıktan çıkma”(dehumanisation) meselesini yorumlamada önemli bir perspektif sağladı. Üçüncü bölümde Kojin Karatani'nin Derinliğin Keşfi kitabında, Freud'dan esinlenerek oluşturduğu“mizah”-“ironi”ikili karşıtlığından yola çıktık. Buna göre, yazar mizah yoluyla okuru dışlamaz, ona sevecen bir ebeveyn gibi yaklaşır. İroni ise daha hırçın bir yazarın yöntemidir. Okuru rahatsız ederek, onu alt üst etmeyi hedefleyen bir yazar söz konusudur. Bu şemaya göre Dazai'nin“mizah”, Genet'nin ise“ironi”tavrına uyduklarını gösterdik.
Özet (Çeviri)
Osamu Dazai's novel No Longer Human was published in 1948, and Jean Genet's The Thief's Journal was published in 1949, right after the Second World War. In both works,“dehumanisation”or, as Dazai puts it,“losing one's humanity”is a common motif. This motif is closely linked to the mentality and zeitgeist of the war period, especially the post-war years. In the First Chapter, we focused on the connection between“shame”and“dehumanisation”. We tried to answer the questions of how Dazai critically perceived Ruth Benedict's work The Chrysanthemum and the Sword (1946), in which the thesis that the basic anthropological paradigm of Japanese society is“shame”has an important place, and how he responded to Benedict's theses. We saw that Yozo's“dehumanisation”process took place when he turned a volunteer into a“scapegoat”or, in his own words, a“clown”. In the Second Chapter, we analyzed Genet's reckoning with society in The Thief's Journal in comparison with Dazai's. The novel The Thief's Journal can be redefined as the story of the dehumanisation of“Jean”, the alter ego of the author Genet, in a manner similar to the relationship between Dazai and the protagonist Yozo. In this part, we examined the motif of“dehumanisation”of“Jean”as a“voluntary traitor”, a“sadistic”enemy of society, in comparison with the“dehumanisation”narrative of Yozo, who is a“masochist”and a cute“clown”mask. Richard Coe's The Vision of Jean Genet provided an important perspective, especially in interpreting the issue of“dehumanisation”. In the Third Chapter, we set out from the binary opposition“humor”-“irony”created by Kojin Karatani in his book Origins of Modern Japanese Literature, inspired by Freud. Accordingly, the author does not exclude the reader through humor, but approaches him like a loving parent. Irony, on the other hand, is the method of a more pugnacious writer. There is an author who aims to upset the reader and subvert them. According to this scheme, we showed that these fit Dazai's“humor”attitude and Genet's“irony”attitude.
Benzer Tezler
- Osamu Dazai'ın 'İnsanlığımı Yitirirken' adlı eseri ve Türkçe çevirisindeki birinci kişi adılı kullanımı
The first person pronoun usage in Dsamu Dazai's 'No Longer Human' work and its Turkish translation
GÜLİZ ENBATAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2015
DilbilimAnkara ÜniversitesiDoğu Dilleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE NUR TEKMEN
- Anime - mimarlık ilişkisi ve bu ilişkinin tasarım üzerine etkileri
Anime - architecture relation and this relation's impact on design
CAHİT ARSAL ARISAL
Yüksek Lisans
Türkçe
2010
MimarlıkKocaeli ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. M. MURAT ULUĞ
- Pekiştirme döneminde Hawley ve Osamu tipi retainer pekiştirme apareylerinin dişsel stabilite ve interdijitasyon üzerine olan etkilerinin incelenmesi
The Investigation of the effect Hawley and Osamu retention apliences on dental stability and interdigitation during the retention period
MUSTAFA USTA
- Investigation of coagulation conditions for enhanced picophytoplankton removal in drinking water treatment
Başlık çevirisi yok
TUĞRUL SELAMİ AKTAŞ
Doktora
İngilizce
2012
Çevre MühendisliğiTohoku UniversityPROF. HİDEKİ HARADA
PROF. OSAMU NİSHİMURA
PROF. TATSUO OMURA
- Manga sanatının Japon animelerine etkileri: Stüdyo Ghibli örneği
The effects of manga art on Japanese animes: The case of Studio Ghibli
SEVİLAY ULAŞ
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Güzel SanatlarAltınbaş ÜniversitesiPlastik Sanatlar Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HÜLYA ŞAHİNER