Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinde yazılı tahliye taahhüdü ve kiraya verene tanıdığı haklar

Written eviction commitment in residential and roofed workplace lease agreements and the rights granted to the lessor

PDF İndir

Tez No: 910227
Yazar: ÜMRAN KURTULUŞ SAĞLAM
Danışmanlar: DOÇ. DR. AYŞE TUBA AKÇURA KARAMAN
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Hukuk, Law
Anahtar Kelimeler: Yazılı Tahliye Taahhüdü, Konut ve Çatılı İşyeri Kira Sözleşmesi, Arabuluculuk, Yazılı Tahliye Taahhüdüne Dayalı İlamsız İcra Yolu ile Tahliye, İtirazın İptali, Tahliye Davası, Written Commitment of Eviction, Residential and Roofed Workplace Lease Agreement, Mediation, Eviction by Execution Without Execution Based on Written Commitment of Eviction, Annulment of Objection, Eviction Lawsuit
Yıl: 2024
Dil: Türkçe
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 141

Özet

Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmeleri günlük yaşantımızda en fazla karşımıza çıkan sözleşme türlerinden biridir. Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre ülkemizde yaklaşık yedi milyon kişi kiracı sıfatı ile kira sözleşmesi akdetmiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun temel ilkelerinden olan sözleşme serbestisi ilkesi konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinde kiracı lehine sınırlandırılmıştır. Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinde sözleşmenin zayıf tarafı olarak kabul edilen kiracının korunması temel amaçtır. Türk Borçlar Kanunu'nun 339 ile 356'ncı maddeleri arasında düzenlenen konut ve çatılı işyeri sözleşmeleri bakımından kiracı lehine olan en büyük koruma kira sözleşmesinin sona ermesi hallerinin sayılı olması ve kira bedelinin arttırılması şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Çünkü kiraya veren kendi çıkarını gözeterek kiralananı olabilecek en yüksek kira bedeli ile kiralamak isteyecek ve kira bedelindeki artışın emsal kiralar oranında olmasını talep edecektir. Bu talebine karşılık bulamaması halinde ise kiracının tahliyesini amaçlayacaktır. Diğer kira sözleşmelerinin aksine konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinde Türk Borçlar Kanunun 347'nci maddesinde düzenlendiği üzere kira sözleşmesinin başlangıcından itibaren on yıl geçmedikçe, kiraya verenin tek taraflı bildirim yoluyla kira sözleşmesini sona erdirme imkânı bulunmamaktadır. Kiraya verenin konut veya işyeri ihtiyacının olması, yeniden imar ve inşa zorunluluğu, yeni malikin ihtiyacı, kiracının veya eşinin oturulabilir konutunun olması, kira bedelinin zamanında ödenmemesi nedeni ile iki haklı ihtar bulunması, kiracının temerrüdü, sözleşmeye aykırılık ve tez çalışmasının konusu olan yazılı tahliye taahhüdü verilmesi şeklinde kanunda sayılı hallerden birine dayanması gerekmektedir. Bu hallerin bazıları kiraya verenden bazıları ise kiracıdan kaynaklanmaktadır. Tez çalışmasının konusu olan“Yazılı Tahliye Taahhüdü”kiracıdan kaynaklanan tahliye davalarından bir tanesidir. Yazılı tahliye taahhüdünde kiracı, kiraya verene kiralananı belirli bir tarihte tahliye etme sözü vermektedir. Kiracı, taahhüt ettiği tarihte tahliyeyi gerçekleştirmez ise kiraya veren dava veya icra takibi yoluna başvurabilir. Yazılı tahliye taahhüdü noterde düzenlenmiş veya taahhütte yer alan imza ve tarih noter tarafından onaylanmış ise kiracının savunması aynı nitelikte veya tarih ve imzası ikrar edilmiş bir belge ile kira sözleşmesindeki sürenin uzatıldığına dair bir belge sunmakla sınırlıdır. O halde yazılı tahliye taahhüdüne dayalı tahliye davasında kiraya verenin sadece geçerlilik koşullarını taşıyan bir taahhüt sunması ile tahliyeyi sağlaması mümkündür. Oysaki diğer tahliye sebeplerinde kiraya verenin ispat yükü çok daha fazladır. Örneğin ihtiyaç nedeni ile tahliye davasında Türk Borçlar Kanunu'nun 350'nci maddesinde sayılı kişilerin konut ve işyeri ihtiyacı olduğunu, bu ihtiyacın samimi olduğunu ve dava devamınca bu ihtiyacın devam ettiğini ispatlaması gerekmektedir. Keza yeniden inşa ve imar amacıyla esaslı onarım ve değiştirmeye dayalı tahliye davasında kiralananın yeniden inşası zorunlu olmalıdır. Keyfi tadilat ve onarımlar kiracının tahliyesini gerekli kılmayacaktır. Yazılı tahliye taahhüdünde ise kiraya verenin elinde geçerli bir taahhüt bulunması yeterlidir. Bu aşamada taahhüdün geçersizliğini veyahut kira sözleşmesinin uzatıldığını ispatlamak kiracıya düşmektedir. Böylece kiracısını tahliye etmeyi arzulayan kiraya verenin başvurabileceği pratik bir yol olan yazılı tahliye taahhüdü tahliye sebepleri arasında kiraya veren için adeta bir can simididir. Günümüzde olduğu gibi enflasyon artışı karşısında mevcut kira sözleşmelerindeki kira bedellerinin eridiği, yeni yapılacak kira sözleşmelerindeki kira bedellerinin ise yükseldiği dönemlerde kiraya verenin amacı bir an önce kiralananın tahliyesini sağlamaktır. Ancak şunu da söylemek isteriz ki mevcut durumda kiraya veren hangi sebebe dayanırsa dayansın kiracının tahliyesini hızlı bir şekilde sağlaması artık mümkün olmamaktadır. Kira bedelinin artış oranına iki yıl üst üste yüzde yirmi beş sınır getirilmesinin ardından kira tahliye ve kira tespit davalarına başvuru sayısı oldukça artmıştır. Artan dava yükü duruşma tarihlerinin ertelenmesine ve duruşma aralıklarının açılmasına ve sonuç olarak yargılamanın oldukça uzamasına neden olmaktadır. Dava yükünü azaltmak ve uyuşmazlıklara hızlıca çözüm bulunması amacı ile 01.09.2023 tarihinden itibaren alternatif uyuşmazlık çözüm yollarından biri olan arabuluculuğun dava şartı olarak kira ilişkilerinden doğan uyuşmazlıklara da uygulanmasına karar verilmiş ve mevzuatta bu yönde düzenleme yapılmıştır. Uzayan yargılama sürelerine rağmen yazılı tahliye taahhüdünün kiraya verene avantaj sağladığı gerçeği yadsınamaz. Yazılı tahliye taahhüdü kiracının tahliyesini diğer tahliye sebeplerine göre daha kolay bir şekilde sağladığından sıkı geçerlilik koşullarına sahiptir. Bu koşulların bir kısmı henüz kanunda düzenlenmemişken, kiracıyı korumak isteyen Yargıtay uygulamaları ile ortaya çıkmıştır. Taahhüdün geçerli olması için yazılı olması, belirli bir tahliye tarihi içermesi, kiracı tarafından kiraya verene verilmesi ve kiralananın kiracıya tesliminden sonra verilmesi gerekmektedir. Ancak gerçek şudur ki sağladığı tahliye kolaylığı nedeni ile kiraya verenler tarafından geçerlilik koşullarına uyulmaksızın, kiralanan henüz kiracıya teslim edilmemişken tahliye tarihi boş bırakılarak kiracıdan yazılı tahliye taahhüdü alınmaktadır. Genellikle kiracı tarafından verilen bir tahliye taahhüdü değil kiraya veren tarafından baskı ile alınan yazılı tahliye taahhüdü söz konusudur. Henüz kiralanan teslim edilmemişken verilen taahhütlerin geçersiz olduğuna şüphe olmamakla birlikte uygulamada kiracılar vermiş oldukları yazılı tahliye taahhütlerinin geçersizliğin ispat etme noktasında sorun yaşamaktadırlar. Kiracıyı korumak adına kanunda yer almayan koşullar yaratan Yargıtay ironik bir şekilde kiracının ispat vasıtalarını yazılı belge ile sınırlandırmış durumdadır. Örneğin taahhüt edilen tahliye tarihinin boş bırakılarak verildiği durumlarda beyaza imza söz konusudur ve sözleşmenin diğer tarafına güvenerek bu şekilde imzasını vermiş olan kişi bu davranışının sonucuna katlanması gerektiği kabul edilmektedir. Ancak genelde ticari ilişkilerde karşımız çıkan beyaza imzada hem taraflar eşittir hem de beyaza imza atanın elinde tarafların iradelerini gösteren yazılı başka bir belge olması oldukça olasıdır. Kiracı ise sözleşmenin zayıf tarafı olduğu gibi kiraya verenin yazılı tahliye taahhüdünü geçersiz kılacak şekilde kiracıya ikinci bir belge vermesi de hayatın olağan akışına aykırıdır. Aksine kiraya verenlerin geçersiz tahliye taahhüdünü geçerli kılmak adına farklı metotlar geliştirdikleri bilinmektedir. Kiracıların adi yazılı tahliye taahhüdüne dayalı olarak başlatılan icra takiplerinde imza kendilerine ait olsa dahi, süre kazanmak amacıyla tahliye taahhüdündeki imzaya itiraz etmeleri üzerine, kiraya verenler yazılı tahliye taahhüdünü noter aracılığı ile alarak imza ve tarihe itiraz etme olasılığının önüne geçmeye başlamışlardır. Noter aracılığı ile verilen bu taahhütler ilk kira sözleşmesi ile aynı anda ve kiralanan teslim edilmeksizin yapıldığı için aslında geçersiz olsalar da kiraya verenler kira sözleşmesini daha önceki bir tarihte yapılmış gibi düzenleyerek taahhüdün geçersizliğini bertaraf etmeyi amaçlamaktadırlar. Kanun ve yüksek mahkeme kiracının korunması için önlemler aldıkça kiraya veren bu önlemleri bertaraf etmeyi amaçlayacak ve buna yönelik çözüm yolları geliştirecektir. Bir an önce kira sözleşmesi yapabilmek umuduyla tarih kısmı boş şekilde ve kiralananın tesliminden önce vermiş olduğu taahhüdün geçersizliğini yazılı bir belge ile ispatlaması neredeyse imkânsız olan kiracı kanunun kendisine sağladığı tüm korumayı kaybetmiş olmaktadır. Bu nedenlerle yazılı tahliye taahhüdünün önemi büyüktür. Son zamanlarda kiraya verenler tarafından tahliye taahhüdü verilmeksizin kira sözleşmesi yapılmak istenmediği ve her kiracıdan adeta rutin olarak talep edildiği görülmektedir. Böylece önümüzdeki yıllarda yazılı tahliye taahhüdüne dayalı açılan dava sayısında ve icra takibinde artış olacağı rahatlıkla öngörülebilir. Bu durumun bir sonucu olarak mevcut ekonomik koşulların da etkisi ile kira bedellerinin daha da artarak barınma krizine yol açma ihtimali de mevcuttur. Yazılı tahliye taahhüdünün geçerlilik koşullarının sağlanması bakımından yeni düzenlemeler yapılması gerekmektedir. Tez, yazılı tahliye taahhüdünün hukukumuzda nasıl uygulanmaya başladığını açıklayan tarihçe bölümü ile başlamaktadır. Zaman içinde mevzuatın geçirdiği değişim ve güncel tanımı ile devam etmektedir. Ardından yazılı tahliye taahhüdünün kapsamı açıklanmış, hangi kira sözleşmelerinde uygulanacağından bahsedilmiştir. Kendine has bir sona erme sebebi olan yazılı tahliye taahhüdünün hukuki niteliği hakkındaki doktrinde yer alan farklı görüşlere yer verilmiştir. Yazılı tahliye taahhüdünün geçerlilik şartları ayrıntılı şekilde açıklanarak yine geçerlilik şartları özelinde doktrin ve Yargıtay görüşlerine yer verilmiştir. Yazılı tahliye taahhüdünün adi veya nitelikli yazılı şekilde yapılması arasındaki farklar, taahhüdün temsilci aracılığı ile yapılması, ehliyet koşulları, birden fazla kiracı veya kiraya veren olması hali, kiracı veya kiraya verenin vefatı halinde mirasçıların sorumlulukları incelenmiştir. Kiralananın aile konutu olması halinde eşin rızasının gerekliliği, şartlı tahliye taahhüdünün, art arda verilen tahliye taahhüdünün geçerliliği açıklanmıştır. Yazılı tahliye taahhüdünde yer alan tarihlerin özellikleri ve beyaza imza olarak boş verilen tahliye taahhütlerinin taahhüdün geçerliliğine etkileri açıklanmıştır. Ayrıca tarafların ispat yüküne, tarafların neleri ispatlaması gerektiğine ve kiracının yazılı tahliye taahhüdünün geçersizliğini ispatı konusunda yaşadığı sorunlara ve doktrinin bu konudaki önerilerine yer verilmiştir. Birinci bölüm irade sakatlığının yazılı tahliye taahhüdüne etkisi ve yazılı tahliye taahhüde uymaması halinde kiracıya yüklenen cezai şartın geçerliliği ile sona ermektedir. İkinci bölümde ise kira sözleşmesinin yazılı tahliye taahhüdü ile sona ermesi ve kiraya verenin başvurabileceği yollar açıklanmaktadır. Öncelikle yazılı tahliye taahhüdüne dayalı hukuki yollara kim tarafından ve kime karşı başvurulabileceği konusu açıklanmıştır. Kira sözleşmesinin ve kiralananın devri halinde yazılı tahliye taahhüdünün geçerliliği ve husumet konusu incelenmiştir. Kiraya verenin hukuki yollara hangi sürede başvurulabileceği açıklanmıştır. Türk Borçlar Kanunu'nun 353'üncü maddesi gereği yapılan yazılı bildirimin dava ve takip süresini saklı tutması konusunda doktrin ve Yargıtay görüşlerine yer verilmiştir. Yine arabuluculuk başvurusunun tahliyeyi talep süresine etkisi konusunda görüşlere yer verilmiştir. Kiraya verenin, taahhüt ettiği tarihte kiralananı tahliye etmeyen kiracıya karşı başvurabileceği yollar olan icra ve dava yollarından bahsedilmiştir. İcra prosedürleri ile kiracının itiraz etmesi halinde, itirazın içeriğine bağlı olarak başvurulabileceği yollar olan itirazın kaldırılması, itirazın iptali ve tahliye davası yolları açıklanmıştır. Dava yoluna başvurulması halinde görev ve yetki ile dava şartı olan arabuluculuktan bahsedilmiştir. Tarafların mahkeme tarafından verilen karara karşı başvurabileceği kanun yollarından bahsedilmiştir. Tahliye kararı verilmesi halinde, kiracının tahliyeyi kararın kesinleşmesine kadar erteleme imkânının varlığı ve bu konudaki görüşler incelenmiştir. İkinci bölüm kira sözleşmesinin ne zaman sona ermiş sayılacağının açıklanması ve sonuç bölümü ile sona ermektedir. Tezin amacı Türk Borçlar Kanunu'nun 352'nci maddesinin 1'inci fıkrasında düzenlenen yazılı tahliye taahhüdünü tanımlayarak geçerlilik koşullarını ayrıntılı olarak incelemek, özellik arz eden hususları ve ispat konusundaki doktrin ile Yargıtay görüşlerine yer vererek çözüm önerilerini sunmak ayrıca başvurulacak hukuk yolları ile kira sözleşmesinin tahliye taahhüdü ile nasıl sona ereceğini aktarmaktır.

Özet (Çeviri)

Residential and Roofed Workplace Lease Agreements (hereafter RRWAs) are one of the most common types of contracts encountered in our daily lives. According to the Turkish Statistical Institute, approximately seven million people in our country have concluded a lease agreement as tenants. The principle of freedom of contract, which is one of the basic principles of the Turkish Code of Obligations, is limited in favor of the tenant in RRWAsThe main purpose of the RRWAs is to protect the tenant, who is considered as the weak party of the contract. The greatest protection for the tenants in these RRWAs regulated under Articles 339 to 356 of the Turkish Code of Obligations concerns the conditions for termination of the lease agreement and the rent increases. This is because the lessor will want to rent the leased premises with the highest possible rent by considering its own interest and will demand rent increases in line with prevailing market rates. If these demands are not met, he will aim to evict the tenant. Unlike other lease agreements, in RRWAs as regulated in Article 347 of the Turkish Code of Obligations, the lessor does not have the opportunity to terminate the lease agreement through unilateral notification unless ten years have passed since the beginning of the lease agreement. The lessor's need for dwelling or workplace, the necessity of rebuilding and reconstruction, new owner requirement, the tenant's or his spouse's habitable residence, two justified notices for failure to pay the rent on time, the default of the tenant, violation of contract and the written commitment of eviction which is the subject of the thesis, must be based on one of the cases listed in the law. Some of these situations arise from the lessor and some from the lessee.“The Written Commitment of Eviction”, which is the subject of the thesis, is one of the eviction cases initiated by the tenant. In a written commitment of eviction, the lessee promises the lessor to evacuate the leased premises on a certain date. If the tenant fails to evacuate on the promised date, the lessor may resort to lawsuit or proceed of execution. If the written commitment of eviction, is issued by a notary public or the signature and date are certified by a notary public, the defense of the lessee is limited to submitting a document of the same nature or a document whose date and signature are certified, and proving that the term in the lease agreement has been extended. In such cases, it is possible for the lessor to provide eviction only by submitting a commitment that meets the validity conditions. However, for other eviction reasons, the burden of proof of the lessor is much higher. For example, in cases of eviction due to need, it is necessary to prove that the persons listed in Article 350 of the Turkish Code of Obligations need dwelling and workplace, that this need is sincere and that it persists throughout the lawsuit. Likewise, in eviction cases based on substantial repair and alteration for rebuilding and reconstruction purposes, the reconstruction of the leased premises must be mandatory. Arbitrary renovations and repairs do not justify the eviction of the tenant. In the written commitment of eviction, it is sufficient for the lessor to have a valid commitment. At this stage, it is up to the tenant to prove the invalidity of the commitment or the extension of the lease agreement. Thus, the written commitment of eviction which is a practical way for the lessor who wishes to evict the lessee, is a lifeline for the lessor among the reasons for eviction. In periods such as today, when the rent in the existing lease agreements are melted in the face of the increase in inflation, and the rent in the new lease agreements increase, the aim of the lessor is to ensure the evacuation of the leased premises as soon as possible. However, it is no longer possible for the lessor to ensure the eviction of the tenant quickly, regardless of the reason. Following the introduction of a twenty-five percent limit on the rate of increase in the rent for two consecutive years, the number of applications for eviction and rent determination cases has increased considerably. The growing caseload causes postponement of hearing dates, opening of hearing intervals and consequently prolonging the proceedings. In order to reduce the burden of lawsuits and quickly resolve disputes, it was decided to apply mediation, which is one of the alternative dispute resolution methods, to rental disputes as a condition of lawsuit as of 01.09.2023 and a regulation was made in this direction in the lawsuit. Despite the prolonged trial periods, the fact that the written commitment of eviction provides an advantage to the lessor cannot be denied. Since the written commitment of eviction facilities the eviction of the tenant more easily than other eviction reasons, it has strict validity conditions. While some of these conditions are not yet regulated in the law, they have emerged with the practices of the Court of Cassation in order to protect the tenant. In order for the commitment to be valid, it must be made a written declaration, must include the date of evacuation, must be given by the lessee to the lessor and be given after the delivery of the leased premises to the lessee. However, the reality is that, due to the ease of evacuation it provides, lessors obtain a written commitment of eviction from the lessee without complying with the validity conditions, leaving the evacuation date blank when the lease has not yet been delivered to the lessee. Generally, it is not an commitment of eviction given by the tenant, but a written commitment of eviction obtained by the lessor under pressure. Although there is no doubt that the commitments given while the leased have not yet been delivered are invalid, in practice, tenants have problems in proving the invalidity of the written commitment of eviction they have given. The Court of Cassation, which creates conditions that are not included in the law in order to protect the tenant, ironically limits the tenant's means of proof to written documents. For example, in cases where the promised eviction date is left blank, there is a“signature in white”, and it is accepted that the person who has given his signature in this way by trusting the other party to the contract must bear the consequences of this behavior. However, in a blank signature, which is generally encountered in commercial relations, both parties are equal and it is quite possible that the signatory has another written document showing the will of the parties. As the lessee is the weaker party of the contract, it is unlikely that the lessor would give a second document to the lessee to invalidate the written commitment of eviction. On the contrary, it is known that lessors have developed different methods in order to validate the invalid commitment of eviction. Upon the tenants' objection to the signature in the commitment of eviction in order to gain time even if the signature belongs to them in the enforcement proceedings initiated based on the ordinary written commitment of eviction, the lessors have started to prevent the possibility of objecting to the signature and date by obtaining the written commitment of eviction through a notary public. Although these notarized commitments are actually invalid because they are made simultaneously with the first lease agreement and without the delivery of the leased premises, the lessors aim to eliminate the invalidity of the commitment by arranging the lease agreement as if it was made on an earlier date. As the law and the Supreme Court take measures to protect the lessee, the lessor will aim to circumvent these measures and develop solutions accordingly. The lessee, who finds it almost impossible to prove the invalidity of the commitment given before the delivery of the leased premises with a written document with the date part blank in the hope of concluding a lease agreement as soon as possible, loses all the protection provided to him by the law. For these reasons, the written commitment of eviction is of great importance. Recently, it has been observed that lessors do not want to conclude a lease agreement without an commitment of eviction and it is almost routinely demanded from every tenant. Thus, it can be easily predicted that there will be an increase in the number of lawsuits and enforcement proceedings based on the written commitment of eviction in the coming years. As a result of this situation, with the effect of the current economic conditions, there is also the possibility that rent will increase further, leading to a housing crisis. New regulations are required in order to ensure the validity of the written commitment of eviction. The thesis starts with a history section explaining how the written commitment of eviction was introduced in our law. It continues with the changes in the legislation over time and its current definition. Then, the scope of the written commitment of eviction is explained and the lease agreements in which it applies are mentioned. Different opinions in the doctrine on the legal nature of the written commitment of eviction, which is a unique reason for termination, are included. The validity conditions of the written commitment of eviction are explained in detail, along with the opinions of the doctrine and the Court of Cassation. The differences between the written commitment of eviction in ordinary or qualified written form, making the commitment through a representative, the conditions of capacity, the case of more than one tenant or lessor, the responsibilities of the heirs in case of the death of the tenant or lessor are examined. The necessity of the consent of the spouse in case the leased premises is a family dwelling, the validity of the conditional commitment of eviction and the validity of the successive commitment of eviction are explained. The characteristics of the dates in the written commitment of eviction and the effects of the commitment of eviction signed in blank as a signature in blank on the validity of the commitment are explained. Additionally, the burden of proof of the parties, what the parties should prove, the problems experienced by the tenant in proving the invalidity of the written commitment of eviction and the suggestions of the doctrine on this issue are included. The first part concludes with the effect of the will defect on the written commitment of eviction and the validity of the penal clause imposed on the tenant in case of non-compliance with the written commitment of eviction. In the second part, the termination of the lease agreement with a written commitment of eviction and the remedies available to the lessor are explained. First of all, the legal remedies based on the written commitment of eviction are explained by and against whom. The validity of the lease agreement and the written commitment of eviction in the event of the transfer of the lease agreement and the leased premises, as well as the issue of the adverse party, are examined. The period within which the lessor may apply for legal remedies is clarified. The opinions of the doctrine and the Court of Cassation on the issue that the written notification made pursuant to Article 353 of the Turkish Code of Obligations preserves the period of litigation and follow-up are included. Additionally, opinions on the effect of the mediation application on the eviction request period are given. The enforcement and litigation remedies, which are the remedies that the lessor may apply against the lessee who does not vacate the leased premises on the promised date, are discussed. In the event that the tenant objects to the enforcement procedures and the tenant's objection, the ways that can be applied depending on the content of the objection, namely the removal of the objection, the cancellation of the objection and the eviction lawsuit are explained. In the event that a lawsuit is filed, the duty and authorization and mediation as a condition of litigation are mentioned. The legal remedies that the parties may apply against the decision given by the court are mentioned. In case of an eviction decision, the possibility of the tenant to postpone the eviction until the finalization of the decision and the opinions on this issue are examined. The second part concludes with an explanation of when the lease agreement will be deemed to be terminated and the conclusion. The aim of the thesis is to define the written commitment of eviction regulated in paragraph 1 of Article 352 of the Turkish Code of Obligations, to examine the validity conditions in detail, to provide solutions by including the doctrine and the opinions of the Court of Cassation on the special issues and proof, and to convey the legal remedies to be applied and how the lease agreement will end with the commitment of eviction.

Benzer Tezler

Tez No
887051
Konut ve çatılı iş yeri kiralarında tahliye taahhüdü nedeniyle sözleşmenin sona erdirilmesi
Termination of lease agreement due to written eviction commitment in residential and covered workplace leases
PELİN SEMRA TAŞ
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Hukuk İstanbul Kültür Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ GÜLER GÜMÜŞSOY KARAKURT
Tez No
911707
Kira sözleşmesinin yazılı tahliye taahhüdüne dayanılarak sona erdirilmesi
Termination based on the written evacuation commitment in the lease agreement
HATİCE ŞULE BIÇAKCI
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Hukuk Antalya Bilim Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ AYŞEGÜL DÖRTTEPE OKUTAN
Tez No
899670
Konut ve çatılı işyeri kiralarında kiralananın yazılı tahliye taahhüdüne dayalı olarak tahliyesi
Evacuation of the leased place in residential and roofed workplace rentals based on written evacuation commitment
MELTEM TEMEL ÖZDEMİR
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Hukuk Akdeniz Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KÖKSAL KOCAAĞA
Tez No
601535
Konut ve çatılı işyeri kiralarında kira sözleşmesinin dava yoluyla sona ermesi
Termination of the lease agreement by case in residential and roofed workplace rents
FATMA NUR DEMİR
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Hukuk Kırıkkale Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ BENGİ SERMET SAYIN KORKMAZ
Tez No
699355
Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmesinin kiracıdan kaynaklanan sebeplerle sona ermesi
Termination of housing and workplace rental agreement with reasons arising from the tenant
YAKUP ŞENOL KARASU
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Hukuk Beykent Üniversitesi
Hukuk Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ELİF YAVUZ TANAYDIN

Geri Dön