Çağdaş tiyatroda oyunculuk ve reji açısından anlatı
Narrative in term of acting and directing in contemporary theater
- Tez No: 921199
- Danışmanlar: DOÇ. DR. SİBEL ERDENK
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Güzel Sanatlar Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sahne Sanatları Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 183
Özet
Anlatı kavramı tiyatro alanında, Platon ve Aristoteles'e kadar uzanan, mimesis ve diegesis sanatsal sunum tavrının diegesis (anlatı) başlığı altında konumlandırılan bir kavramdır. Bu kavram özellikle Batı'da diegetik sunumun mimesise göre dışarda bırakıldığı fakat 20. yüzyıl ile yeniden tiyatro sahnesinde kullanılmaya başlandığı bir kavram olarak görünür olmuştur. Çağdaş tiyatro uygulamalarında, özellikle oyuncu- seyirci, sahne- seyir yeri ikili ilişkilerinde farklı bir deneyim sunmaya yönelik arayışlarının önemli bir kısmı anlatı meselesi üzerinde temellenmeye başlamıştır. Antik dönemden başlayan ve 20. yüzyıl'a kadar değişik formlarda kendini gösteren anlatı yapısı, özellikle Brecht ve epik tiytroyla birlikte kuramsallaşmış, devamında postdramatik kuram ve güncel çağdaş uygulamalarla varlığını tekrar göstermiştir. 19. yüzyıl ile başlayan tiyatronun temsil krizi, klasik dramatik yapı konvansiyonlarını yıkmış ve biçim değişikliğini gündeme getirmiştir. Tiyatro alanında anlatının karakteristiğini belirleyen ana olgu, onun çağdaş olanla kurduğu tarihsel ve toplumsal koşullardan ziyade, klasik dramatik konvansiyonun estetik üstünlüğünü yok sayması ve alternatifini üretmesinde yatmaktadır. Bu çerçeve doğrultusunda çalışmada, çağdaş tiyatro sahnesinde anlatının oyunculuk ve reji ekseninde nasıl işlendiği araştırılmıştır. Tiyatro ve anlatı ilişkisi bazında, tiyatro uygulamalarını estetik ölçüde etkileyen anlatı izlerinin incelemesi yapılmıştır. Bu amaçla uygulama dahilinde incelenen anlatı tiyatrosu örneği, anlatının saptanan kurucu unsurlarıyla tiyatronun araçlarının bir araya gelişine odaklanmıştır. Anlatının dramatik tiyatro uygulamalarında kullanımına yönelik teoriden pratiğe aktarımının anlatı ve tiyatro algısını pekiştirdiği görülmektedir.
Özet (Çeviri)
The concept of narrative is a concept positioned under the title of diegesis (narrative) in the field of theatre, mimesis and diegesis artistic presentation attitude dating back to Plato and Aristotle. This concept became visible especially in the West, where diegetic presentation was excluded from mimesis, but began to be used again on the theatre stage in the 20th century. İn contemporary theatre practices, asignificant part of the search for a different experience, especially in the duality relations between actor-audience, stage-viewing point has begun to be based on the issue of narrative. The narrative structure, which started from the ancient period and manifested itself in different forms until the 20th centruy, theorized the act of narration in epic theatre, espacially with Brecht and subsequently showed its existence again in post-dramatic theory and current contemporary practices. The crisis of representation that the theatre entered, starting with the 19th century, destroyed the conventions of classical dramatic structure and brought a change of form to the agenda. The main fact that determines the characteristics of narrative in the field of theatre lies in its ignoring the aesthetic superiority of the classical dramatic convention and producing its alternative, rather than the historical and social conditions it establishes with the contemporary one. İn line with this framework, the study investigated how the narrative is handled on the axis of acting and direction in the contemporary theatre stage. On the basis of the relationship between theatre and narrative, narrative traces that affect theatre practice aesthetically were examined. For this purpose, the narrative theatre example examined within the application focuses on the combination of the determined founding elements of the narrative and the tools of the theatre. İt is seen that the transfer from theory to practice regarding the use of narrative in dramatic theatre practices reinforces the perception of narrative and theatre.
Benzer Tezler
- Çağdaş yönetmen Katie Mitchell'ın reji yöntemi
The regie method of contemporary director Katie Mitchell
İSMAİL SAĞIR
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Sahne ve Görüntü Sanatlarıİstanbul Aydın ÜniversitesiDrama ve Oyunculuk Ana Sanat Dalı
PROF. MEHMET BİRKİYE
- Yiğit Sertdemir rejilerinde grotesk ve mask kullanımı
The use of grotesque and the mask in Yiğit Sertdemir's directing
SABAHATTİN OZAN ASLAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Güzel Sanatlarİstanbul Aydın ÜniversitesiDrama ve Oyunculuk Ana Sanat Dalı
PROF. DR. MÜNİP MELİH KORUKÇU
- Xavier Durringer ve Philippe Minyana'nın oyunlarında şiddet olgusu
Phenomenon of violence in the plays of Xavier Durringer and Philippe Minyana
LEMİ MARK LEVİTAS
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Sahne ve Görüntü Sanatlarıİstanbul Aydın ÜniversitesiDrama ve Oyunculuk Ana Sanat Dalı
DOÇ. DR. MÜNİP MELİH KORUKÇU
- Özen Yula'nın reji anlayışı
Özen Yula's sense of directing
MUSA KAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Sahne ve Görüntü Sanatlarıİstanbul Aydın ÜniversitesiDrama ve Oyunculuk Ana Sanat Dalı
DOÇ. DR. MÜNİP MELİH KORUKÇU
- Güray Dinçol rejilerinde Lecoq pedagojisi ve fiziksel tiyatro etkisi
Lecoq pedagogy and physical theatre effect in Güray Dinçol's directorates
MELİKE DEMİRASLAN YAMAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2025
Sahne ve Görüntü Sanatlarıİstanbul Aydın ÜniversitesiDrama ve Oyunculuk Ana Sanat Dalı
DOÇ. DR. SELEN KORAD BİRKİYE