Geri Dön

Plantar fasiit olgularında açık plantar fasya gevşetme ve medial gastrokinemius kası gevşetmesinin sonuçlarının karşılaştırılması

Comparison of the outcomes of open plantar fascia release and medial gastrocnemius release in plantar fasciitis cases

PDF İndir

  1. Tez No: 923193
  2. Yazar: SEMİH HATİPOĞLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HAKAN SERHAT YANIK, DR. BİRKAN KİBAR
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
  6. Anahtar Kelimeler: Açık Plantar Fasya Gevşetme, Medial Gastrokinemius Gevşetme, Cerrahi tedavi, topuk ağrısı, Plantar Fasiit, Keywords: Open Plantar Fascia Release, Medial Gastrocnemius Release, Surgical Treatment, Heel Pain, Plantar Fasciitis
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: İstanbul Haydarpaşa Numune Eğt. ve Arş. Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 66

Özet

Amaç: Plantar fasiitis (PF), plantar fasyanın kalkaneus kemiğine tutunduğu bölgede, tekrarlayan travmalar sonucunda ortaya çıkan dejeneratif bir sendromdur. Hastalığın erken döneminde düşük şiddette bir inflamasyon görülür. Bu inflamasyon, zamanla plantar fasyada dejeneratif süreçleri tetikleyerek fasya yapısında elastisite kaybına yol açar. Elastisitenin azalmasıyla birlikte fasya üzerindeki traksiyon kuvvetleri ve tutunma noktasındaki mekanik yükler artar. Tekrarlayan mikrotravmalar, özellikle plantar fasyanın merkezi bandının kalkaneusa tutunma yerinde traksiyon periostite ve mikro yırtıkların oluşumuna neden olabilir. Uygun konservatif tedavi ile hastaların %90'ı ilk altı ay içinde semptomlarda iyileşme yaşamaktadır. Ancak, konservatif tedaviye yanıt vermeyen %10'luk bir kesimde cerrahi müdahale gerekebilir. Bu klinik tablo, dirençli plantar fasiit (DPF) olarak adlandırılır. Çalışmadaki amacımız en az altı aylık konservatif tedaviye rağmen iyileşme göstermeyen ve cerrahi tedavi uygulanan DPF hastalarında Açık Plantar Fasya Gevşetme (APFG) hastalar ile Medial Gastrokinemius Gevşetme (MGG) uygulanan hastaların erken ve orta dönem klinik sonuçlarının karşılaştırılarak prospektif analiz edilmesidir. Hastalar ve Yöntem: Haydarpaşa Numune Hastanesi 'Ortopedi ve Travmatoloji' polikliniğine başvuran PF tanısı ile en az altı ay konservatif tedaviye yanıt vermeyen ve cerrahi tedavi yapılan hastalar; APFG yapılan ve MGG yapılanlar olmak üzere iki gruba ayırıldı. APFG yapılan grupta 2 erkek, 13 kadın hasta olmak üzere 15 hasta; MGG uygulanan grupta ise 6 erkek 9 kadın olmak üzere 15 hasta; toplamda 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların ameliyat öncesi, ameliyat sonrası 3. ve 6. ayda VAS skorları, AOFAS skorları, FFI skorları ve Likert memnuniyet ölçeği ile işe dönüş süreleri ve komplikasyonlar prospektif olarak analiz edildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 47,6±8,87 idi. Çalışmada 15 hasta sağ tarafından, geri kalan hastalar ise sol taraftan ameliyat edilmiştir. İki grup arasında yaş, cinsiyet, taraf açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Tüm hastalarda ameliyat öncesi VAS skoru 8.67±1.18 olarak bulunmuştur. Ameliyat sonrası 3. ay VAS skoru 3.73±2.43 iken ameliyat sonrası 6. ay VAS skoru 3.50±2.24 olarak bulunmuştur. Tüm hastalarda ameliyat sonrası dönemde ağrı düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalma sağlandığı görülmüştür (p < 0.001). İki cerrahi yöntem arasında ameliyat sonrası VAS skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p>0.001). Tüm hastalarda ameliyat öncesi AOFAS skoru 52.17±12.49 olarak bulunmuştur. Ameliyat Sonrası 3. ay AOFAS skoru 82.90±13.17 iken ameliyat sonrası 6. ay AOFAS skoru 85.43±8.83 olarak bulunmuştur. Tüm hastalar için ameliyat sonrası dönemlerde AOFAS skorlarındaki artış istatistiksel olarak anlamlıdır (p < 0.001). Her iki cerrahi yöntem arasında ameliyat sonrası AOFAS skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p >0.001). Tüm hastalar, ameliyat öncesi FFI skoru 42.07±5.15 olarak bulunmuştur. Ameliyat sonrası 3. ay FFI skoru 20.03±11.23 iken ameliyat sonrası 6. ay FFI skoru 17.57±11.91 olarak bulunmuştur. Tüm hastalarada ameliyat öncesi ve sonrası dönemlerde FFI skorlarındaki değişim istatistiksel olarak anlamlıdır (p < 0.005). İki cerrahi yöntem arasında ameliyat sonrası FFI skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p >0.005). APFG yönteminde hasta memnuniyetinin ortalaması 2,13, MGG yönteminde ise 1,80 olarak hesaplanmıştır. APFG grubunun ortalaması daha yüksek olsa da, bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildir (p>0,05). APFG grubunda ortalama işe dönüş süresi 36.8±20.91 gün, MGG grubunda ortalama işe dönüş süresi 21.47±6.30 gün olarak bulunmuştur. İki grup arasında işe dönüş süreleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğunu göstermektedir (p < 0.05 ) Sonuç: MGG ve APFG, DPF cerrahi tedavisinde etkili ve güvenli cerrahi yöntemler olarak değerlendirilmiştir. Her iki cerrahi tedavi yönteminde de ameliyat öncesine göre klinik skorlarda ağrı ve işlev açısından belirgin iyileşmeler elde edilmiştir. Bu parametreler açısından iki yöntem arasında bir üstünlük bulunmamış olup, her iki yöntem de hastanın beklentileri ve cerrahın tercihine göre uygulanabilir. Çalışmamızın cerrahi tedavi planlanan hastalara klinik uygulama açısından MGG yönteminde ameliyat süresi daha kısa ve ameliyat sonrası erken dönemde analjezik ihtiyacı daha az olması nedeniyle APFG ye göre daha avantajlı bir seçenek olarak görülmektedir. MGG, APFG' ye göre işe dönüş süresini anlamlı ölçüde kısaltmıştır. İşe dönüş süresini kısaltmak ve işgücü kaybını engellemek için MGG yönteminin daha avantajlı bir seçenek olabileceğini göstermektedir

Özet (Çeviri)

Objective: Plantar fasciitis (PF) is a degenerative syndrome that occurs as a result of repetitive trauma at the site where the plantar fascia attaches to the calcaneus bone. In the early stages of the disease, low-grade inflammation is observed. Recurrent microtraumas, particularly at the insertion site of the central band of the plantar fascia on the calcaneus, may lead to traction periostitis and microtears. With appropriate conservative treatment, 90% of patients experience symptom improvement within the first six months. However, surgical intervention may be required in the 10% of cases that do not respond to conservative treatment. This clinical condition is referred to as refractory plantar fasciitis (RPF). The aim of this study is to conduct a prospective analysis comparing the early and mid-term clinical outcomes of patients with RPF who underwent surgical treatment, specifically Open Plantar Fascia Release (OPFR) and Medial Gastrocnemius Release (MGR), following a minimum of six months of unsuccessful conservative treatment. Patients and Methods: Patients diagnosed with PF who presented to the Orthopedics and Traumatology outpatient clinic at Haydarpaşa Numune Hospital and did not respond to at least six months of conservative treatment were included in the study. These patients underwent surgical treatment and were divided into two groups: those who underwent Open Plantar Fascia Release (OPFR) and those who underwent Medial Gastrocnemius Release (MGR). The OPFR group consisted of 15 patients, including 2 men and 13 women, while the MGR group included 15 patients, comprising 6 men and 9 women. In total, 30 patients were enrolled in the study. Preoperative and postoperative evaluations at the 3rd and 6th months included Visual Analog Scale (VAS) scores, American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) scores, Foot Function Index (FFI) scores, Likert satisfaction scale assessments, return-to-work durations, and complications, which were prospectively analyzed. Results: The mean age of the patients was 47.6±8.87 years. Fifteen patients underwent surgery on the right side, while the remaining patients underwent surgery on the left side. No statistically significant differences were found between the two groups in terms of age, gender, or side of surgery. The preoperative Visual Analog Scale (VAS) score for all patients was 8.67±1.18. At the 3rd postoperative month, the VAS score was 3.73±2.43, and at the 6th postoperative month, it was 3.50±2.24. A statistically significant reduction in pain levels was observed in all patients postoperatively (p < 0.001). However, there was no statistically significant difference in postoperative VAS scores between the two surgical techniques (p > 0.001). The preoperative American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score was 52.17±12.49 for all patients. At the 3rd postoperative month, the AOFAS score increased to 82.90±13.17, and at the 6th postoperative month, it further increased to 85.43±8.83. The improvements in AOFAS scores during the postoperative periods were statistically significant for all patients (p < 0.001). No statistically significant difference in postoperative AOFAS scores was observed between the two surgical techniques (p > 0.001). The preoperative Foot Function Index (FFI) score was 42.07±5.15 for all patients. At the 3rd postoperative month, the FFI score was 20.03±11.23, and at the 6th postoperative month, it was 17.57±11.91. Changes in FFI scores between preoperative and postoperative periods were statistically significant (p < 0.005). However, no statistically significant difference in postoperative FFI scores was observed between the two surgical techniques (p > 0.005). Patient satisfaction scores were calculated as 2.13 for the Open Plantar Fascia Release (OPFR) group and 1.80 for the Medial Gastrocnemius Release (MGR) group. Although the OPFR group had a higher mean satisfaction score, this difference was not statistically significant (p > 0.05). The average return-to-work time was 36.8±20.91 days in the OPFR group and 21.47±6.30 days in the MGR group, indicating a statistically significant difference between the two groups in terms of return-to-work times (p < 0.05). Conclusion: Both Medial Gastrocnemius Release (MGR) and Open Plantar Fascia Release (OPFR) have been evaluated as effective and safe surgical techniques for the treatment of refractory plantar fasciitis (RPF). Significant improvements in pain and functional outcomes were observed in both surgical methods compared to preoperative scores. No superiority was identified between the two techniques in terms of these clinical parameters, making both approaches viable options based on patient expectations and surgeon preference. From a clinical application perspective, our study suggests that MGR may offer advantages over OPFR due to shorter operative times and reduced postoperative analgesic requirements in the early recovery period. Additionally, MGR significantly shortened the return-to-work period compared to OPFR, indicating that it may be a more favorable option for minimizing recovery time and reducing work-related productivity loss.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    311544

    Epinkalkanei olan plantar fasiitli olgularda ultrasonografi eşliğinde ıntralezyoner otolog venöz kan ve steroid enjeksiyonu girişiminin sonuçlarının karşılaştırılması

    Comparison of the results of autologous venous blood and steroid injection in patients with plantar fasiit having epinkalkanei under ultrasound guided

    FARUK YEŞİLTAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Aile HekimliğiGATA

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. KENAN SAĞLAM

  2. Tez No

    406726

    Topuk dikeninde radial ekstrakorporeal şok dalga tedavisinin etkinliğinin değerlendirilmesi

    Evaluation of radial extracorporeal shock wave therapy effectiveness in painful heel spur

    OKAN KÜÇÜKAKKAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyonİzmir Katip Çelebi Üniversitesi

    Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BENGİ ÖZOĞUL ÖZ

  3. Tez No

    359551

    Plantar fasiit'li olgularda ekstrakorporal şok dalga tedavisi etkinliğinin ayak fonksiyon indeksi ile değerlendirilmesi

    Evaluation of extracorporeal shock wave therapy for treatment of plantar fasciitis by the foot function index

    MERYEM KALSIN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Fizyoterapi ve RehabilitasyonHaliç Üniversitesi

    Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HÜRRİYET GÜRSEL YILMAZ

  4. Tez No

    138334

    Klinik olarak plantar fasiit tanısı almış olgularda ultrasonagrafi, manyetik rezonans görüntüleme ve radyografi bulgularının karşılaştırılması

    Başlık çevirisi yok

    SEMRA DEMİRLENK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2003

    Radyoloji ve Nükleer TıpPamukkale Üniversitesi

    Radyodiagnostik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. NURAN SABİR

  5. Tez No

    503770

    Plantar fasiitli olgularda kortikosteroid enjeksiyonuna eklenen egzersizin etkinliği

    The effectiveness of exercise therapy added to corticosteroid injections in plantar fasciitis patients

    SEVTAP ÇAKIR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Fizyoterapi ve RehabilitasyonKütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi

    Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ÖZGEN ARAS

Geri Dön