Geri Dön

Kronik HDV infeksiyonunda oral antiviral kullanımının etkinliğini araştıran retrospektif çalışma

Retrospective study investigation of the effectiveness of oral antiviral use in chronic HDV infection

PDF İndir

  1. Tez No: 930309
  2. Yazar: VAHAP ÖZKAN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. KENDAL YALÇIN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dicle Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: İç Hastalıkları Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 62

Özet

Amaç: Hepatit D, insanlarda en ciddi kronik viral hepatit formudur. Defektif bir RNA virüsü olan HDV, çoğalmak için HBV'e ihtiyaç duyar; bu nedenle yalnızca HBV ile enfekte bireylerde görülür. HDV enfeksiyonu, hepatit B monoinfeksiyonuna göre daha hızlı fibrozis gelişimiyle karakterizedir, bu da siroz, siroz dekompansasyonu ve hepatoselüler kanser riskinin arttığı anlamına gelir. HDV'nin ciddi komplikasyonları, hastalığın dikkatli izlenmesi ve tedavisinin önemini vurgular. Tedavi seçenekleri arasında interferon, oral antiviraller ve OAV+interferon bulunmaktadır. Çalışmalar, interferon tedavisinin etkinliğini göstermiştir. Araştırmanın amacı, kronik HDV infeksiyonu olan hastalarda farklı oral antiviral tedavi rejimlerinin etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca kronik HDV infeksiyonu olan hastalarda prognostik faktörlerin sağkalım üzerine etkisinin de incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmaya, 01.01.2012-28.09.2023 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji polikliniğine başvuran 18 yaşından büyük Kronik HDV Enfeksiyonu tanısı alıp tedavi gören 86 hasta dahil edilmiştir. Hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışmaya alınma kriterleri olarak başvuru anında 18 yaşından büyük, HBsAg pozitif, total anti-delta antikoru pozitif, HDV RNA ve/veya HBV DNA pozitif , ALT, AST değeri normalin üst sınırının üzerinde olan hastalar çalışmaya alınmıştır. Başlangıçta HCC'li, HCV ve HIV infeksiyonu olan hastalar çalışmanın dışında tutulmuştur. Virolojik yanıt, HDV negatifliğinin saptanması; biyokimyasal yanıt, ALT AST'nin normalleşmesi; kombine yanıt, virolojik ve biyokimyasal yanıtın birlikte olduğu durumları kapsamaktadır. Bulgular: Toplam 86 hastanın yaş ortalaması 51.0± 12.8'dir. Hastaların 34'ü kadın (% 39.5), 52'si erkek (% 60,5) olduğu saptanmıştır (E/K: 1.53). Hasta grubumuzda erkek dominansı mevcuttur. Hastaların %53,5'inin kronik delta hepatit nedeniyle, %30,2'sinin kompanse siroz nedeniyle başvurduğu saptanmıştır. Hastaların 50'sinin (%58,1) sadece oral antiviral, 36'sının (%41,9) oral antiviral + IFNα kullandığı belirlenmiştir. Hastaların takip süresince 17'sine (%19.8) karaciğer nakli yapıldığı belirlenmiştir. Hastaların yine takip süresince %15,1'inin öldüğü belirlenmiştir. Ölüm nedenleri sırasıyla %14'ünün hepatik, %1,1'inin ise non-hepatik nedenlerden olduğu tespit edilmiştir. Hastaların %48,8'inde varis kanaması, %41,9'unda asit, %12,8'inde hepatit ensefalopati, %18,6'sında HCC, %22,1'inde ise dekompansasyon geliştiği saptanmıştır. Hastaların mortalite durumlarına göre FIB-4 değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0,05). Monoterapi alan hastalar ile kombinasyon tedavisi alan arasında tedavi yanıtı ve komplikasyonların dağılımları açısından anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05). Lamivudin kullanmayanlara göre kullananların 3,773 kat (OR:3,773; p0,05). OAV tedavisinin, Delta hepatit tedavisinde IFN tedavisinden farklı olmadığı gözlemlenmiştir. OAV tedavisi, Delta hepatit tedavisinde önemli bir yer tutmaktadır ve IFN tedavisi ile birlikte kullanılabilir. Delta hepatit nadir görülen ancak hızlı ve kötü seyri nedeniyle hala bölgemizde önemli bir sağlık sorunudur, HDV enfeksiyonunun tanınabilmesi için rutin olarak taranması gerekmektedir. Çalışmamız literatürün aksine, HDV tedavisinde oral antivirallere daha fazla yer ve önem verilmesi gerektiğini vurgulayacak bir çalışmadır.

Özet (Çeviri)

ABSTRACT Aim: Hepatitis D is the most serious form of chronic viral hepatitis in humans. HDV, a defective RNA virus, requires HBV to replicate; therefore, it occurs only in HBV-infected individuals. HDV infection is characterized by a more rapid development of fibrosis than hepatitis B monoinfection, meaning that the risk of cirrhosis, cirrhotic decompensation and hepatocellular cancer is increased. The serious complications of HDV highlight the importance of careful monitoring and treatment of the disease. Treatment options include interferon and oral antivirals. Studies have shown the effectiveness of interferon therapy. The aim of the study was to investigate the effectiveness of different oral antiviral treatment regimens in patients with chronic HDV infection. It was also aimed to examine the effect of prognostic factors on survival in patients with chronic HDV infection. Materials and Methods: The study included 86 patients over the age of 18 who were diagnosed with Chronic HDV Infection and treated at Dicle University Faculty of Medicine Hospital Gastroenterology outpatient clinic between 01.01.2012 and 28.09.2023. The patients' files were examined retrospectively. The inclusion criteria for the study were based on patients who were older than 18 years of age at the time of application, had HBsAg +, antiDelta +, HBV DNA and/or HDV RNA +, and AST ALT above the upper normal limit. Initially, patients with HCC, anti-HCV infection, HIV infection, and patients using alcohol were excluded from the study. Findings: The average age of the patients is 51.0± 12.8 years. It was determined that 34 of the 86 patients were female (39.5%) and 52 were male (60.5%) (Female/Male ratio: 2/3). There is male dominance in our patient group. It was determined that 17 (19.8%) of the patients underwent liver transplantation during the follow-up period. It was determined that 15.1% of the patients died during the follow-up period. The causes of death were determined to be 14% hepatic and 1.1% non-hepatic, respectively. 53.5% of the patients were admitted due to chronic delta hepatitis and 30.2% due to compensated cirrhosis. 50 of the patients (58.1%) received only oral antiviral, 36 (41.9%) received oral antiviral + IFNα. has been determined to use . It was determined that variceal bleeding developed in 48.8% of the patients, ascites in 41.9%, hepatitis encephalopathy in 12.8%, HCC in 18.6%, and decompensation in 22.1%. A statistically significant difference was found between FIB-4 values according to the mortality status of the patients (p0.05). There was no significant difference between patients receiving monotherapy and combination therapy in terms of treatment response and distribution of complications (p>0.05). Compared to those who did not use lamivudine, it was 3.773 times (OR: 3.773; p0.05). It has been observed that OAV treatment is no different from IFN treatment in the treatment of Delta hepatitis. OAV therapy has an important place in the treatment of Delta hepatitis and can be used together with IFN therapy. Delta hepatitis is rare but still an important health problem in our region due to its rapid and poor course, and routine screening is required to recognize HDV infection. Contrary to the literature, our study is a study that will emphasize that oral antivirals should be given more importance in the treatment of HDV.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    267767

    Kronik delta hepatitinde Hepatit B virusu yüzey antijeni titresi ile hepatit delta virusu replikasyon düzeyi ve inflamatuvar aktivite arasında bir ilişki var mıdır?

    Is there any corelation between inflamatory activity and delta viral replication level and HBsAg level in chronic delta hepatitis?

    BİNNUR PINARBAŞI ŞİMŞEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Gastroenterolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SABAHATTİN KAYMAKOĞLU

  2. Tez No

    203804

    Kronik HDV infeksiyonlu hastalarda serum HBV DNA ve HDV RNA düzeyleri ile histolojik bulguların hastalığın klinik evreleriyle ilişkisi

    The relationship between serum HBV DNA and HDV RNA levels, histological findings and clinical phases of disease in patients with chronic HDV

    MEHMET SUAT YALÇIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    GastroenterolojiDicle Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. KENDAL YALÇIN

  3. Tez No

    129794

    Güneydoğu Anadolu Bölgesinde kronik hepatit D virüs infeksiyonu olan vakaların epidemiyolojik ve klinik özellikleri

    Epidemiological and clinical features of patients with chronic hepatitis D virüs infection in South - Eastern Region of Anatolia

    KENDAL YALÇIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2003

    GastroenterolojiDicle Üniversitesi

    Gastroenteroloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HALİL DEĞERTEKİN

  4. Tez No

    171940

    HBeAg negatif kronik hepatit B infeksiyonlu hastalarda PCR yöntemiyle düşük hepatit B viremi düzeylerinin saptanması

    Detection of hepatitis B viremia levels determined by a quantitative polymerase chain reaction assay in patients with HBeAg negative chronic hepatitis B virus infection

    GÜLSEREN SEVEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    GastroenterolojiDicle Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. KENDAL YALÇIN

  5. Tez No

    248292

    Kronik delta infeksiyonunun demografik klinikopatolojik ve serolojik bulgularının kronik viral B hepatit infeksiyonu ile karşılaştırılması

    Comparison of demographical, clinicopathological and serological characteristics of chronic delta infection with chronic viral hepatitis B infection

    NEVZAT GÖZEL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    GastroenterolojiFırat Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM HALİL BAHÇECİOĞLU

Geri Dön