Tip 2 diabetes mellitus hastalarında subklinik kardiyak disfonksiyonun potansiyel biyobelirteçleri: NT-PROBNP ve HBA1C düzeylerine göre sınıflandırılmış olgularda NLRP3, GDF-15,HE4'ün klinik ve biyokimyasal analizi
Potential biomarkers of subclinical cardiac dysfunction in patients with type 2 diabetes mellitus: clinical and biochemical analysis of NLRP3, GDF-15, and HE4 in cases stratified by NT-PROBNP and HBA1C levels
- Tez No: 939267
- Danışmanlar: DOÇ. DR. MİRAÇ VURAL KESKİNLER
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Biyokimya, Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Kardiyoloji, Biochemistry, Endocrinology and Metabolic Diseases, Cardiology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Medeniyet Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 123
Özet
Subklinik kardiyak disfonksiyon, Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) hastalarında semptomlar gelişmeden önce ortaya çıkabilen ve Evre B Kalp Yetmezliği (EBKY) olarak sınıflandırılan önemli bir komplikasyondur. Bu çalışmada, T2DM hastalarında EBKY sıklığı, fenotipik özellikleri ve NT-proBNP ile HbA1c düzeylerine göre sınıflandırılmış potansiyel biyobelirteçler olan NLRP3, GDF15, ve HE4'ün klinik ilişkileri değerlendirilmiştir. Prospektif biyobelirteç örneklemesi ve retrospektif veri analizi kısımlarından oluşan bu gözlemsel çalışmaya 765 T2DM hastası dahil edildi. NT-proBNP düzeyine göre iki ana grup oluşturuldu; her grup HbA1c alt gruplarına ayrıldı. Rastgele seçilen 88 hastadan elde edilen serum örneklerinde GDF15, NLRP3 ve HE4 düzeyleri ELISA yöntemiyle ölçüldü. Çok değişkenli analizlerde ileri yaş (OR=1.122 (%95 CI: 1.061–1.187), kadın cinsiyet (OR: 7.797, %95 GA: 1.301–46.735; p = 0.0246), diyabet süresi (OR: 1.163, %95 GA: 1.022–1.324; p = 0.0219) ve diyabetik retinopati (OR: 12.157, %95 GA: 1.670–88.473, p = 0.0136) EBKY için bağımsız risk faktörleri olarak belirlendi. GDF15 düzeyleri HbA1c düzeyleriyle anlamlı farklılık göstermiş, GDF15 ile TyG indeksi (log 10(Trigliseridler×Glikoz/2)), HbA1c arasında; HE4 ile insülin direncini gösteren TyG indeksi arasında çok değişkenli analizlerde pozitif korelasyon bulunmuştur. (sırasıyla r = 0.301-p = 0.004, r = 0.270-p = 0.012, r = 0.275-p = 0.010)) NLRP3 ise trombosit sayısı ile hem tek hem çok değişkenli analizlerde pozitif korelasyon sergilemiştir. (r = 0.39, p < 0.001). Ancak, bu biyobelirteçler NT-proBNP ile anlamlı bir doğrusal ilişki sergilememiştir. Model 5'te Nagelkerke R²'de %4,5'lik artış olsa da biyobelirteçlerin ek katkısının istatistiksel olarak anlamlı olmadığını gösterilmiştir. NT-proBNP'nin düşük olduğu grupta, doğrudan patofizyolojik önemi olan iki biyobelirtecin yüksek bulunduğu olguların %19,6 oranında saptanması, bu biyobelirteçlerin sessiz kardiyometabolik stresi yansıtma potansiyeline sahip olduğunu göstermektedir. Çoklu biyobelirteç kombinasyonları, natriüretik peptidlerden bağımsız kardiyometabolik stres paternlerini yansıtabilir. Bu çalışma, NLRP3, GDF15 ve HE4 biyobelirteçlerinin NT-proBNP'ye dayalı mevcut sınıflamada subklinik kardiyak disfonksiyonu öngörmede yararlı olmadığını; ancak bu biyobelirteçlerin, kardiyak patofizyolojinin volüme dayalı sınıflamadan farklı boyutlarını yansıtarak fenotipik heterojenliği açıklamada katkı sağlayabileceğini göstermektedir. Bu bulguların doğrulanması için yeni randomize- kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.
Özet (Çeviri)
Subclinical cardiac dysfunction is a significant complication in patients with Type 2 Diabetes Mellitus (T2DM) that may arise before symptoms develop and is classified as Stage B Heart Failure (SBHF). This study evaluated the prevalence, phenotypic characteristics, and clinical associations of potential biomarkers—GDF15, NLRP3, and HE4—classified by NT-proBNP and HbA1c levels in T2DM patients. This observational study consisted of both prospective and retrospective components and included 765 T2DM patients. Patients were divided into two main groups based on NT-proBNP levels and further stratified into subgroups according to HbA1c. Serum samples obtained from 88 randomly selected patients were analyzed for GDF15, NLRP3, and HE4 levels using the ELISA method. In multivariate analyses, older age (OR = 1.122, 95% CI: 1.061–1.187), female sex (OR: 7.797, 95% CI: 1.301–46.735; p = 0.0246), duration of diabetes (OR: 1.163, 95% CI: 1.022–1.324; p = 0.0219), and diabetic retinopathy (OR: 12.157, 95% CI: 1.670–88.473; p = 0.0136) were identified as independent risk factors for Stage B Heart Failure (SBHF). GDF15 levels differed significantly according to HbA1c levels, and in multivariate analyses, positive correlations were observed between GDF15 and TyG index (log₁₀[Triglycerides×Glucose/2]) as well as HbA1c (r = 0.301, p = 0.004 and r = 0.270, p = 0.012, respectively). Similarly, HE4 was positively correlated with the TyG index (r = 0.275, p = 0.010). NLRP3 exhibited a positive correlation with platelet count in both univariate and multivariate analyses (r = 0.39, p < 0.001). However, these biomarkers did not show a significant linear association with NT-proBNP. In Model 5, the 4.5% increase in Nagelkerke R² indicated that the incremental explanatory contribution of these biomarkers was not statistically significant. In the group with low NT-proBNP levels, the detection of elevated levels of two biologically relevant biomarkers in 19.6% of cases suggests that these biomarkers may have the potential to reflect silent cardiometabolic stress. This study indicates that GDF15, NLRP3, and HE4 are not individually sufficient to predict subclinical cardiac dysfunction within current NT-proBNP-based classifications. However, these biomarkers may reveal alternative dimensions of cardiac pathophysiology beyond volume-based assessment and contribute to explaining phenotypic heterogeneity. Further randomized controlled studies are needed to validate these findings.
Benzer Tezler
- Tip 2 diyabetik hastalarda diyastolik disfonksiyon/endotel disfonksiyonu ile serum Cystatin C düzeyi arasındaki ilişki
The relationship between serum level of Cystatin C and diastolic dysfunction/endothelial dysfunction among patients with diabetes mellitus
SERKAN KOCAKUŞAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
KardiyolojiAdnan Menderes ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TARKAN TEKTEN
- Tip 2 diyabetik hastalarda diyastolik disfonksiyon ve endotel disfonksiyonu ile serum beta-2 mikroglobülin düzeyi arasindaki ilişki
The relationship between serum level of beta-2 microglobulin and diastolic dysfunction/ endothelial dysfunction among patients with diabetes mellitus
GAFFAR KARADOĞAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
KardiyolojiAdnan Menderes ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TARKAN TEKTEN
- Tip 2 diyabetes mellitus ve hipertansiyon tanılı hastalarda empagliflozin kullanımının kardiyak sistolik ve diyastolik fonksiyonlar üzerine etkisi
The empagliflozin effect of on cardiac cistolic and diastolic functions in patient with typE 2 diabetes mellitus and hypertension
AHMET KARADUMAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
KardiyolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NİHAL ÖZDEMİR
- Prostetik kalp kapağı ilişkili subklinik intravasküler hemolizin endotel ve kardiyovasküler sistem üzerine olan etkileri
The effects of prosthetic heart valve-associated subclinical intravascular hemolysis on the endothelium and cardiovascular system
YAKUP YUNUS YAMANTÜRK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
KardiyolojiAnkara ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÇAĞDAŞ ÖZDÖL
- Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda N-terminal beyin natriüretik peptid (NT-proBNP) düzeyleri
Başlık çevirisi yok
UZAY GÖRMÜŞ