Geri Dön

Çocukluk çağı travmalarının yetişkin hayattaki şiddet suçları ile ilişkisi

Relationship between childhood traumas and violent crimes in adulthood

  1. Tez No: 939772
  2. Yazar: ZEYNEP MERZİFONLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. FATMA NURAY CANSUNAR, DR. ÖĞR. ÜYESİ MUHAMMED EMİN BOYLU
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Adli Tıp, Psikiyatri, Psikoloji, Forensic Medicine, Psychiatry, Psychology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Adalet Bakanlığı
  10. Enstitü: Adli Tıp Kurumu
  11. Ana Bilim Dalı: Adli Tıp Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 131

Özet

Çocukluk çağı kritik bir dönem olup bu dönemde maruz kalınan travmalar gelecek yaşama uzanan derin ve onarılması güç etkiler bırakmakta, söz konusu olumsuz yaşantıların gelecekte şiddet içeren davranışlara ve suça eğilimi artırdığı düşünülmektedir. Literatürde çocukluk çağı travmalarının şiddet suçları ile ilişkisine yönelik az sayıda araştırma bulunmakta olup tez çalışmamızda çocukluk çağındaki olumsuz deneyimler ile yetişkin yaşamdaki şiddet suçlarına eğilim arasındaki ilişkiyi ve travma alt tipleri ile şiddet suçu türleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymak hedeflenmiştir. Çalışmaya adli makamlarca yetişkinlik döneminde işlemiş oldukları bildirilen şiddet içeren suçlar nedeniyle ceza ehliyeti yönünden rapor düzenlenmesi amacıyla Adli Tıp Kurumu Gözlem İhtisas Dairesi'ne gönderilen 160 kişi ile herhangi bir şiddet suçuna karışmadığını beyan eden 160 kişilik kontrol grubu dahil edilmiş, Sosyodemografik Veri Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, Çocukluk Çağı Olumsuz Yaşantılar Ölçeği ve Buss-Perry Saldırganlık ölçeklerinden aldıkları skorlar hesaplanmış, sosyodemografik verileri, şiddet suçuna karışma durumları ile tespit edilen saldırganlık ve travma düzeyleri arasındaki ilişki ortaya koyulmuştur. Katılımcıların çocukluk çağı travması maruziyeti oranları incelendiğinde; çalışma grubunun %54,4'ünün, kontrol grubunun ise %33,1'inin çocukluk çağında travma yaşadıkları, çalışma grubunda tüm travma alt tiplerine daha fazla maruziyet olduğu görülmüş, her iki grupta da en sık maruz kalınan travma alt tipinin duygusal istismar, en az maruz kalınan travma alt tipinin ise cinsel istismar olduğu belirlenmiştir. Çocukluk çağı travma maruziyeti oranları ve ölçek skorlarının karşılaştırılması ile yapılan değerlendirmelerde, çocukluk çağı travma maruziyeti ve şiddet suçu işleme durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Çalışma grubunun kontrol grubuna kıyasla, toplam saldırganlık skorundan (p0,05). Yapılan korelasyon analizinde; total BPSÖ skoru, öfke ve düşmanlık alt puanları ile çocukluk çağı travmalarına yönelik tüm ölçek puanları arasında pozitif yönde anlamlı korelasyon saptanmış olup fiziksel ve sözel saldırganlık alt ölçek puanlarının ise cinsel istismar puanı haricindeki tüm travma puanları ile pozitif yönde korele olduğu görülmüştür. Araştırmamız sonucunda öngörüldüğü üzere çocukluk çağında birtakım çevresel etmenler neticesinde maruz kalınan travmaların bireyin yetişkinlikteki saldırganlık eğilimi ve şiddet suçlarına yönelimi üzerinde etkili olduğu görülmüş ancak beklenenin aksine yaşanılan istismar ve ihmal tiplerinin kişinin yetişkinlikte işlediği şiddet suçu türleriyle ilişkili olmadığı saptanmıştır.

Özet (Çeviri)

Childhood is a critical period, and the traumas experienced during this time have profound and difficult-to-repair effects that extend into later life. It is believed that such adverse experiences increase the propensity for violent behavior and crime in the future. There is limited research on the relationship between childhood traumas and violent crimes. In our thesis study, we aimed to elucidate the relationship between adverse childhood experiences and the propensity for violent crimes in adulthood, as well as the relationship between trauma subtypes and types of violent crimes. The study included 160 individuals referred to the Council of Forensic Medicine Psychiatric Observation Department for evaluation of their criminal responsibility due to violent crimes they committed in adulthood, by judicial authorities, and a control group of 160 individuals who reported no involvement in any violent crime. Participants were assessed using the Sociodemographic Data Form, the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), the Adverse Childhood Experiences (ACE) Scale, and the Buss-Perry Aggression Questionnaire (BPAQ). Scores were calculated, and the relationships between sociodemographic data, involvement in violent crimes, and determined levels of aggression and trauma were analyzed. When examining the rates of childhood trauma exposure, it was found that 54.4% of the study group and 33.1% of the control group experienced trauma during childhood. The study group had higher exposure to all trauma subtypes. In both groups, emotional abuse was the most common subtype of trauma, while sexual abuse was the least common. Comparisons of childhood trauma exposure rates and scale scores indicated a statistically significant relationship between childhood trauma exposure and the propensity to commit violent crimes. The study group scored significantly higher than the control group on the total aggression score (p0.05). Correlation analysis showed a positive significant correlation between the XII total BPAQ score, anger, and hostility subscale scores, and all childhood trauma scale scores. Physical and verbal aggression subscale scores were positively correlated with all trauma scores except for the sexual abuse score. As anticipated, our study found that traumas experienced due to certain environmental factors during childhood significantly influence individuals' tendencies towards aggression and violent crimes in adulthood. However, contrary to expectations, the types of abuse and neglect experienced were not related to the types of violent crimes committed in adulthood.

Benzer Tezler

  1. Borderline kişilik bozukluğu ve depresyon tanısı alan yetişkin bireylerdeki kümülatif travmaların adli psikopatoloji açısından değerlendirilmesi

    The evaluation of cumulative traumas in adult individuals diagnosed with borderline personality disorder and depression in terms of forensic psychopathology

    ASLI DİLA AKİŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Adli Tıpİstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa

    Sosyal Bilimler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERDİNÇ ÖZTÜRK

  2. Çocukluk çağı travmalarının akılcı olmayan inançlar ve psikopatolojik belirtiler ile ilişkisinin incelenmesi

    The relationship between childhood traumas, irrational beliefs and psychopathological symstoms

    ÖZGENUR KAYA

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    PsikolojiIşık Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FERYAL ÇELİKEL

  3. Çocukluk çağı travmalarının yetişkin beyin ekstraselüler matris yapılanmasına ve bilişsel esnekliğe etkileri

    Effects of childhood trauma on the development of adult brain extracellular matrix structure and cognitive flexibility

    AİŞE RUMEYSA MAZI

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    BiyofizikSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Biyofizik Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUNUS KARAKOÇ

  4. Çocukluk çağı travmalarının vücut ağırlığı, yeme tutum ve sezgisel yeme davranışlarına etkisi

    The effect of childhood traumas on body weight, eating attitudes and intuitive eating behaviors

    İLKNUR ÇİMEN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Beslenme ve Diyetetikİstanbul Medipol Üniversitesi

    Beslenme ve Diyetetik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. INDRANİ KALKAN

  5. Çocukluk çağı travmaları ile travma sonrası stres bozukluğu ve travma sonrası büyüme arasındaki ilişkide ilişkisel faktörlerin aracı rolü

    The associations between childhood trauma, posttraumatic stress disorder and posttraumatic growth: Mediation role of relational factors

    MÜNEVVER ÖZDEMİR

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikolojiTrabzon Üniversitesi

    Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HİKMET YAZICI