Aşırı aktif mesane sendromlu hastalarda propiverinin etkilerinin hastalık semptomları üzerinden değerlendirilmesi
Evaluation of the effects of propiverine through disease symptoms in patients with overactive bladder syndrome
- Tez No: 945334
- Danışmanlar: PROF. DR. JOHAN JOSEPH MARIA CATHARINA HUBERTUS DELAROSETTE, DOÇ. DR. AYŞE ARZU ŞAKUL
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Eczacılık ve Farmakoloji, Üroloji, Pharmacy and Pharmacology, Urology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Medipol Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tıbbi Farmakoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 103
Özet
Aşırı aktif mesane sendromu (AAM), hayat kalitesini etkileyen bir hastalıktır. Ancak hastalıktan muzdarip kişilerin uzun süreli tedaviye uyuncu düşüktür. Tedavide devamlılığı sağlamak, hasta beklentilerine kanıta dayalı danışmanlık yapmakla mümkündür. Ayrıca diyabet çağımızın en yaygın kronik hastalıklarından biri olmakla birlikte AAM için bir risk faktörüdür. Tez kapsamında 1335 ve 745 hastadan oluşan iki ayrı girişimsel olmayan çalışma verileri analiz edilerek AAM hastalarının 12 haftalık propiverin tedavisi sonunda ani sıkışma hissi, idrar kaçırma, işeme sıklığı ve gece işemesi semptomlarından kurtulma olasılığı araştırılmıştır. Hastalar başlangıç semptom şiddeti, yaş ve cinsiyetine göre kategorize edilerek analizler tekrarlanmıştır. Bununla birlikte hastalar, eşlik eden diyabeti olup olmamasına göre sınıflandırılarak diyabetin AAM semptomları üzerine etkisi değerlendirilmiştir. Semptomdan kurtulma olasılığı işeme sıklığı ve idrar kaçırma için yaklaşık %50, ani sıkışma için yaklaşık %20, gece işemesi için yaklaşık %10 olarak bulunmuştur. Başlangıçta semptom şiddeti yüksek olan hastalarda tedavi başarısı daha düşük gözlenmiştir. Yaş ve cinsiyetin tedavi başarısı üzerine etkisi azdır. Diyabeti olan AAM hastalarının başlangıçta daha yoğun semptom yaşadığı, tedavi sonunda diyabeti olmayanlara göre semptomdan kurtulma şansının daha az olduğu görülmüştür. Sonuç olarak eşlik eden diyabeti olsun veya olmasın muskarinik reseptör antagonistlerinin klasik AAM tedavisinde hala etkili olduğu, semptomdan kurtulma oranları dikkate alındığında uzun süreli tedavide hastaların devamlılığının sağlanabileceği öngörülmektedir.
Özet (Çeviri)
Overactive bladder syndrome (OAB) is a disease that reduces the quality of life. However, long-term treatment compliance of patients with the disease is low. Ensuring continuity in treatment is possible by providing evidence-based counseling to patient expectations. In addition, diabetes is one of the most common chronic diseases worldwide and is a risk factor for OAB. Within the scope of the thesis, data from two non-interventional studies consisting of 1335 and 745 patients were analyzed to investigate the possibility of OAB patients becoming free of symptoms like urgency, urinary incontinence, urinary frequency and nocturia at the end of 12 weeks of propiverine treatment. Analyses were repeated by categorizing patients according to baseline symptom severity, age, and gender. In addition, patients were classified whether they had concomitant diabetes or not and the effect of diabetes on OAB symptoms was evaluated. The probability of becoming free of symptom was found to be around 50% for urinary frequency and urinary incontinence, around 20% for urgency, and around 10% for nocturia. Treatment success was observed to be lower in patients with higher baseline symptom severity. Age and gender had minor effect on treatment success. It has been observed that OAB patients with concomitant diabetes experience higher baseline symptoms and have less chance of symptom relief at the end of treatment compared to those without diabetes. In conclusion, it is predicted that muscarinic receptor antagonists are still effective in the traditional treatment of OAB, with or without concomitant diabetes, and considering the rates of becoming free of given symptom, patient complience may be maintained in long-term treatment.
Benzer Tezler
- Aşırı aktif mesane tanılı hastalarda pelvik taban kas eğitimi, bıofeedback ve pretibial sinir stimülasyonu tedavilerinin etkinliklerinin karşılaştırılması: Randomize kontrollü bir çalışma
Comparison of the effects of pelvic base muscle training, biofeedback and pretibial nerve stemulation treatments in patients with overall active bladder diagnosis: A randomized control
MERVE KESKİN PAKER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Kadın Hastalıkları ve DoğumSakarya ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. NERMİN AKDEMİR
- Aşırı aktif mesaneli hastalarda ADRB3, ARHGEF10, ROCK2 gen polimorfizmlerinin ve bu genlerle ilgili mikroRNA'ların klinik bulgular ile ilişkisi
Relation of ADRB3, ARHGEF10, ROCK2 gene polymorphisms and miRNAs related to these genes to clinical findings in overactive bladder patients
ELİF FIRAT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
BiyokimyaPamukkale ÜniversitesiTıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜLYA AYBEK
- Aşırı aktif mesane sendromu olan hastalarda mesane eğitimi ve pelvik taban egzersiz eğitiminin üriner semptomlar ve yaşam kalitesi üzerine etkisi
The effect of bladder training and pelvic floor exercise training on urinary symptoms and quality of life in patients with overactive bladder syndrome
ASLI ASLAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2025
Fizyoterapi ve RehabilitasyonHacettepe ÜniversitesiFizyoterapi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SERAP ÖZGÜL
- Aşırı aktif mesane sendromu olan kadın hastalarda mesane mikrobiyotasının araştırılması
Investigation of bladder microbiota in female patients with overactive bladder syndrome
ESRA KAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
MikrobiyolojiKahramanmaraş Sütçü İmam ÜniversitesiTıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT ARAL
- Alt üriner sistem semptomu olan ve olmayan multipl skleroz hastalarında fiziksel ve psikososyal fonksiyonelliğin incelenmesi
Investigation of physical and psychosocial functionality in multiple sclerosis patients with and without lower urinary tract symptom
ŞEYMA DİLEK
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Fizyoterapi ve RehabilitasyonHacettepe ÜniversitesiFizik Tedavi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. CEREN GÜRŞEN