Güneybatı Anadolu sahilleri ve Akdeniz adalarında (Cezâir-i Bahr-ı Sefid) Osmanlı Devletinin denizcilik politikası (1911-1914)
The naval policy of the Ottoman Empire in the Southwestern Anatolian littoral and the Mediterranean archipelago (Cezâir-i Bahr-ı Sefid) 1911-1914
- Tez No: 951652
- Danışmanlar: DOÇ. DR. SERDAL SOYLUER
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Tarih, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tarih Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 152
Özet
Bu çalışma, Osmanlı Devleti'nin 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başındaki denizcilik politikalarını, Güneybatı Anadolu sahilleri ve Akdeniz adaları (Cezâir -i Bahr-ı Sefid) özelinde incelemektedir. Dönemin yoğun uluslararası rekabet ortamı içerisinde Osmanlı, donanma kapasitesinin sınırlılığı ve dış müdahalelere açık konumu nedeniyle deniz gücünü koruma ve yeniden tesis etme çabası içine girmiştir. Çalışmada İttihat ve Terakki Fırkası'nın Meşrutiyet sonrası dönemde başlattığı donanma modernizasyon hareketleri ile bu bağlamda geliştirilen sivil-asker işbirliği modelleri (örneğin Donanma Cemiyeti), merkezi ve yerel idari yapıların adalar üzerindeki hâkimiyet kurma gayretleriyle birlikte değerlendirilmiştir. Çalışmanın önemli bir kısmı, başta İngiltere, Fransa, Rusya, İtalya, Yunanistan ve hatta Belçika gibi güçlerin Osmanlı'nın deniz alanlarındaki varlığına nasıl müdahale ettiğini ve bu müdahalelerin adalar üzerindeki egemenliği nasıl şekillendirdiğini ortaya koymaktadır. Kıbrıs'ın 1878'de İngiltere'ye terk edilmesi, Fransa'nın Suriye ve Lübnan'daki kültürel ve diplomatik faaliyetleri, İtalya'nın Trablusgarp başarısızlığını Ege Adaları'nda telafi etme girişimleri ve Rusya'nın Balkanlar üzerinden yürüttüğü nüfuz politikası gibi faktörler bu çerçevede incelenmiştir. Aynı zamanda, Belçika gibi daha küçük güçlerin dahi Girit ve Kıbrıs üzerinde koloni kurma girişimleri, Osmanlı'nın jeopolitik kırılganlığını gözler önüne sermektedir. Sonuç bölümünde ortaya konulduğu üzere, Osmanlı'nın bu dönemdeki denizcilik stratejisi, sadece askerî bir mesele değil; aynı zamanda siyasi, diplomatik ve sosyal boyutları da içeren çok katmanlı bir sorun alanıdır. Tüm bu yönleriyle çalışma, Cumhuriyet döneminde geliştirilen denizcilik vizyonunun tarihsel arka planını anlamaya katkı sunmakta ve Osmanlı'nın geç dönem denizcilik siyasetini geniş bir bağlamda yeniden değerlendirmektedir.
Özet (Çeviri)
This study examines the maritime policies of the Ottoman Empire during the late 19th and early 20th centuries, with a particular focus on the Southwestern Anatolian coasts and the Mediterranean islands (Cezâir-i Bahr-ı Sefid). Amid increasing geopolitical competition and the weakening of Ottoman naval power, the Empire embarked on a series of efforts to maintain and revitalize its maritime presence. The research analyzes the modernization programs initiated by the Committee of Union and Progress following the Second Constitutional Era, highlighting the interplay between military reforms and civilian involvement—particularly through institutions such as the Navy League (Donanma Cemiyeti). The study also explores how foreign powers, notably Britain, France, Russia, Italy, Greece and even Belgium, intervened in the region and influenced the sovereignty of the Ottoman maritime domains. Britain's acquisition of Cyprus in 1878, France's assertive cultural and political activities in Syria and Lebanon, Italy's compensatory occupation of Aegean islands following the Italo-Turkish War, and Russia's influence in the Balkans are all considered critical factors that reshaped the Ottoman naval strategy. The ambitions of minor powers such as Belgium to establish colonies in Cyprus and Crete further illustrate the Empire's geopolitical vulnerabilities during this period. As outlined in the conclusion, Ottoman maritime strategy in this era should not be viewed solely through a military lens; rather, it encompassed political, diplomatic, and societal dimensions that collectively defined the Empire's presence in the region. This multifaceted perspective provides valuable historical context for understanding the foundational elements of Turkey's Republican-era naval vision and reevaluates the late Ottoman maritime policy within a broader strategic framework.
Benzer Tezler
- Antalya'nın Demre ilçesindeki Aziz Nikolaos Kilisesi freskoları
The Frescoes of St. Nicholas Church in Demre
NİLAY ÇORAĞAN
Doktora
Türkçe
1998
Sanat TarihiHacettepe ÜniversitesiSanat Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YILDIZ ÖTÜKEN
- Rumelifeneri Kalesi restorasyon projesi (2 cilt)
Restoration project of the Rumelifeneri fortress
REYHAN EVRİM KARADAĞ
Yüksek Lisans
Türkçe
2003
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. K. KUTGÜN EYÜPGİLLER
- M.Ö. II.binde Batı Anadolu'da minos etkinliği
Minoan activity in West Anatolia during second millenium
DEMET KARŞILI
- Laodikeia - Kandilkırı verileri ışığında Güneybatı Anadolu'da Erken Tunç Çağı 2 ve 3
Early Bronze Age 2 and 3 in Southwest Anatolia in light of Laodikeia - Kandi̇lkırı finds
UMAY OĞUZHANOĞLU AKAY
Doktora
Türkçe
2015
ArkeolojiPamukkale ÜniversitesiArkeoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CELAL ŞİMŞEK
PROF. DR. TURAN EFE