Geri Dön

Anne baba çocuk ilişkisi ve çocuğun oyun oynama eğiliminin çocuğun sosyal yetkinliğini ve davranışlarını yordaması

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 957326
  2. Yazar: İLEYDA SELİMOĞLU
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ADVİYE PINAR KONYALIOĞLU
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Psikoloji, Psychology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Medipol Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 157

Özet

Bu araştırmanın amacı anne baba çocuk ilişkisi ve çocukluk dönemi oyun oynama eğiliminin çocuğun sosyal yetkinliğini ve davranışlarını yordayıcılığının incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda anne baba çocuk ilişkisi, oyun oynama eğilimi ve çocuğun sosyal yetkinliği/davranışları arasındaki ilişki incelenmiştir. Değişkenleri betimleyerek ayrıntılı bir şekilde ele almak için ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma örneklemini, 3-6 yaş aralığında çocuğu olan okuma yazma bilen ve çalışmaya katılmaya gönüllü 502 ebeveyn oluşturmaktadır. Ölçme aracı olarak demografik bilgi formu, Sosyal Yetkinlik ve Davranış Değerlendirme Ölçeği, Çocuklarda Oyun Oynama Eğilimi Ölçeği ve Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği kullanılmıştır. İstatistiksel işlemler IBM SPSS Statistics 27.0 paket programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma hipotezlerini test etmek üzere parametrik test teknikleri uygulanmıştır. Analizlerde çocuğun sosyal yetkinlik ve davranışlarını; Sosyal Yetkinlik (SY), Kızgınlık-Saldırganlık (KS) ve Anksiyete-İçe Dönüklük (Aİ) olmak üzere üç temel alt başlık temsil etmektedir. Anne baba çocuk ilişkisi; Olumlu Ebeveyn-Çocuk İlişkisi (OLEÇİ) ve Olumsuz Ebeveyn-Çocuk İlişkisi (OLZEÇİ) olarak iki alt başlıkta incelenmiştir. Oyun oynama eğilimi; Fiziksel Kendiliğindenlik (FİZKE), Sosyal Kendiliğindenlik (SOSKE), Bilişsel Kendiliğindenlik (BİLKE), Zevkin Dışavurumu (ZDIŞ) ve Mizah Anlayışı (MİZA) olarak beş alt boyutta değerlendirilmiştir. Verilerin analizi sonucunda OLEÇİ, OLZEÇİ, FİZKE, SOSKE ve ZDIŞ değişkenlerinin SY , KS ve Aİ'yi yordadığı; MİZA'nin yalnızca KS'yi yordadığı sonuçlarına ulaşılmıştır. Elde edilen bulgular yurt içi ve yurt dışı literatür ışığında tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.

Özet (Çeviri)

The aim of this study is to examine the predictive roles of the parent-child relationship and childhood play tendency on the child's social competence and behaviors. For this purpose, the relationship between parent-child relationship, play tendency, and the child's social competence/behaviors was investigated. To describe the variables in detail, the relational survey model was used. Participants consisted of 502 parents who are literate, have children aged between 3 and 6, and volunteered to participate in the study. As measurement tools, a Demographic Information Form, the Social Competence and Behavior Evaluation Scale, the Play Tendency Scale for Children, and the Parent-Child Relationship Scale were used. Statistical analyses were conducted using the IBM SPSS Statistics 27.0 software package. Parametric test techniques were applied to test the research hypotheses. In the analyses, the child's social competence and behaviors were represented under three main sub-dimensions: Social Competence (SC), Anger-Aggression (AA), and Anxiety-Withdrawal (AW). The parent-child relationship was examined under two sub-dimensions: Positive Parent-Child Relationship (PPCR) and Negative Parent-Child Relationship (NPCR). Play tendency, was evaluated under five sub-dimensions: Physical Spontaneity (PHSP), Social Spontaneity (SOSP), Cognitive Spontaneity (COGSP), Expression of Enjoyment (EXPENJ), and Sense of Humor (HUMOR). The data analysis revealed that PPCR, NPCR, PHSP, SOSP, and EXPENJ predicted SC, AA, and AW; while HUMOR predicted only AA. The parent-child relationship differed significantly by parent's gender, education, income, child's caregiver, and father's employment. Play tendency differed by marital status, education, income, and father's employment. Child's social competence and behaviors differed significantly by marital status, education, income, and mother's employment. The findings were discussed in light of national and international literature, and recommendations were provided.

Benzer Tezler

  1. 5-6 yaş çocuklarında görülen davranış problemleri ile anne-baba ilgi düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi

    The relati̇onshi̇p between the behavi̇oral problem seen i̇n 5-6 year-old chi̇ldren and the level of i̇nterest of parents

    ZEYNEP ASİYE KADAL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Psikolojiİstanbul Okan Üniversitesi

    Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MAKBULE MEZİYET ARI

  2. 8-9 yaş grubu çocukların empatik eğilim, yaşam doyumu ve ebeveynlerinin kapsayıcılık işlevlerinin incelenmesi

    Investigation of the empathetic tendency, life satisfaction and parental child containing functions of children age ages 8-9

    MERVE NUR YOLCU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    PsikolojiSakarya Üniversitesi

    Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ BETÜL DÜŞÜNCELİ

  3. Oyun davranışı ve baba tutumları arasındaki ilişkinin bazı demografik değişkenler üzerinden incelenmesi

    Examination of the relationship between gaming behavior and father attitudes on some demographic variables

    İNCİ AS ÇİFTÇİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Psikolojiİstanbul Gelişim Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ZEYNEP SET

  4. Deprem sahasında 4-6 yaş çocuklarla grup Theraplay uygulaması: Ebeveyn-çocuk ilişkisi ve çocuğun sosyal beceri ve davranışları üzerine etkisi

    Group Theraplay practice with 4-6 years old children in earthquake zone: Parent-child relationship and its effect on the child's social skills and behaviors

    HÜLYA YÖRÜKOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2025

    PsikolojiIşık Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BERNA AKÇİNAR YAYLA