Diabetes mellitus hastalarındaki glisemik kontrol düzeyi ile preoperatif açlık mide hacminin ultrasonografi ile karşılaştırılması
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 968258
- Danışmanlar: PROF. DR. MELTEM UYAR
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
- Anahtar Kelimeler: Tip II Diabet, Gastroparezi, Aspirasyon, Ultrason, Type II Diabetes, Gastroparesis, Aspiration, Ultrasound
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ege Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 52
Özet
Amaç: Perioperatif pulmoner aspirasyon, anesteziye bağlı morbidite ve mortalitenin önemli sebeplerinden biri olmaya devam etmektedir. Tip II diabetes mellitus (T2DM) tanılı hastalarda, otonomik nöropatiye bağlı gelişen diabetik gastroparezi nedeniyle mide boşalmasında gecikme görülebilmekte ve bu durum, standart açlık süresine rağmen rezidüel mide volümünde artışa yol açarak aspirasyon riskini artırabilmektedir. Diabetik hastalarda uzun dönem glisemik kontrolün bir göstergesi olan HbA1c düzeyleri yaygın olarak kullanılmaktadır; ancak bu parametrenin mide motilitesi ve rezidüel gastrik volüm ile ilişkisi halen net değildir. Bu çalışmada, HbA1c ile preoperatif mide hacmi arasındaki ilişkinin ultrasonografi yardımıyla değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Metod: Bu prospektif gözlemsel çalışma, 15 Mayıs – 15 Kasım 2024 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Hastanesi'nde yürütülmüştür. Elektif ortopedik cerrahi planlanan, ASA fiziksel skoru II–III olan, 18 yaş ve üzeri 86 T2DM hastası çalışmaya dahil edilmiştir. HbA1c düzeylerine göre hastalar üç gruba ayrılmıştır: Grup A ( %9, kötü kontrol). Açlık süresi katı gıdalar için ≥6 saat, berrak sıvılar için ≥2 saat olacak şekilde sağlanmıştır. Anestezi indüksiyonu öncesinde, çalışmadan habersiz bir anestezi uzmanı tarafından hastaların mide antrumu supin ve sağ lateral dekübit pozisyonlarda ultrason ile değerlendirilmiştir. Gastrik içerik Perlas sınıflamasına göre Grade 0–2 arasında sınıflandırılmıştır. Antrumun çapları ölçülerek enine kesitsel alan (CSA) ve matematiksel modeller yardımıyla gastrik volüm (GV) hesaplanmıştır. Bulgular: Hastaların %74,4'ü Grade 0, %23,3'ü Grade 1 ve %2,3'ü Grade 2 olarak sınıflandırılmıştır. Gastrik volüm kötü glisemik kontrollü grupta anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuştur (57,51 ± 52,97 mL) ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p=0,004). Glisemik kontrol düzeyi kötüleştikçe CSA ve GV değerlerinin arttığı görülmüştür. HbA1c ile hem CSA (r=0,368) hem de GV (r=0,363) arasında orta düzeyde pozitif korelasyon saptanmıştır. Diyabet süresi ile gastrik hacim arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. CSA hesaplamasında kullanılan anteroposterior çap gruplar arasında anlamlı fark gösterirken, kraniokaudal çap anlamlı bir fark göstermemiştir. Tartışma ve Sonuç: Bu çalışma, HbA1c ile belirlenen uzun dönem glisemik kontrolün, T2DM hastalarında açlık mide hacmi ile anlamlı ilişkisi olduğunu göstermiştir. Kötü glisemik kontrol, rezidüel mide volümünde artışa neden olmakta ve sonuç olarak preoperatif aspirasyon riskini artırabilmektedir. Gastrik ultrasonografi, bu hasta grubunda bireyselleştirilmiş risk değerlendirmesi açısından güvenli ve etkili bir yöntem olarak öne çıkmaktadır.
Özet (Çeviri)
Background: Perioperative pulmonary aspiration remains a significant cause of anesthesia-related morbidity and mortality. Patients with type II diabetes mellitus (T2DM) may be at increased risk due to diabetic gastroparesis, a common complication characterized by delayed gastric emptying caused by autonomic neuropathy. This condition may lead to increased residual gastric volumes despite standard fasting periods, thereby elevating the risk of aspiration during anesthesia. While HbA1c levels are widely used to assess long-term glycemic control in diabetic patients, their correlation with gastric motility and residual gastric volume remains unclear. The present study aims to explore the relationship between glycemic control levels, as assessed by HbA1c, and preoperative gastric volume measured using bedside ultrasonography. Methods: This prospective observational study was conducted at Ege University Hospital between May 15 and November 15, 2024. A total of 86 adult patients with T2DM, ASA physical status II–III, scheduled for elective orthopedic surgery were included. Patients were stratified into three groups based on preoperative HbA1c levels: Group A (9%, poor control). Exclusion criteria included gastrointestinal diseases or surgeries, medications affecting gastric motility, and thyroid dysfunction. Standard preoperative fasting guidelines (≥6 hours for solids, ≥2 hours for clear fluids) were ensured. Gastric ultrasound was performed immediately before induction of anesthesia by an anesthesiologist blinded to the study protocol. The gastric antrum was assessed in both supine and right lateral decubitus positions, and gastric content was classified according to the Perlas grading system (Grade 0–2). Cross-sectional area (CSA) and gastric volume (GV) were calculated using validated formulas. Results: Among 86 patients (52.3% male), the distribution of gastric content grades was as follows: 74.4% Grade 0, 23.3% Grade 1, and 2.3% Grade 2. Grade 2, which indicates significant fluid retention in both positions, was observed only in patients with moderate glycemic control. Patients with poor glycemic control had significantly higher mean gastric volumes (57.51 ± 52.97 mL) compared to those with moderate (35.98 ± 36.35 mL) and good glycemic control (11.65 ± 16.34 mL) (p=0.004). HbA1c values showed a moderate positive correlation with both CSA (r=0.368) and GV (r=0.363), suggesting that long-term hyperglycemia may contribute to impaired gastric emptying. Interestingly, no significant relationship was found between diabetes duration and gastric volume, implying that glycemic control may be a more relevant predictor than disease duration. Additionally, anteroposterior diameter of the antrum, a key component in CSA calculation, differed significantly between groups, while craniocaudal measurements did not—highlighting a potential practical marker for volume estimation. Discussion and Conclusion: This study provides evidence that poor glycemic control, as indicated by elevated HbA1c, is associated with increased residual gastric volume in preoperative diabetic patients, despite adherence to standard fasting guidelines. Gastric ultrasonography emerges as a valuable, non-invasive tool for individualized aspiration risk assessment, particularly in poorly controlled T2DM patients. The findings emphasize the need for preoperative evaluation protocols that consider glycemic status to enhance anesthetic safety. Further multicenter studies with larger cohorts and inclusion of real-time gastric emptying parameters (such as scintigraphy or paracetamol absorption tests) could contribute to establishing more refined fasting protocols tailored to glycemic profiles.
Benzer Tezler
- Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında vitamin d düzeyleri, vitamin d seviyesi ile kan glukozu kontrolündeki etkinliğin karşılaştırılması
The levels of vitamin d in type 2 diabetes mellitus patients, comparing the levels of vitamin d and its efficiency on blood glucose control
HÜLYA COŞKUN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıDüzce Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YUSUF AYDIN
- Sodyum glukoz ortak taşıyıcı-2 inhibitör tedavisi kullanan tip-2 diyabetes mellitus hastalarından oluşan bir retrospektif kohortta glomerüler filtrasyon hızının ürik asit metabolizmasına etkisi
Effect of the glomerular filtration rate on uric acid metabolism in a retrospective cohort of type-2 diabetes mellitus patients on sglt-2 inhibitor therapy.
EMRE VURALOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiBaşkent ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALTUĞ KUT
- Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği ve Endotem polikliniklerine 2016- 2017 yıllarında başvuran tip 2 diyabetes mellituslu hastaların glikolize hemoglobin A1c ve ortalama trombosit hacmi düzey ilişkisinin değerlendirilmesi
Evaluation of relationship between glycosylated hemoglobin A1c and mean platelet volume levels in patients with type 2 diabetes mellitus who applied to the family medicine and endotem polyclinics Ankara Atatürk Training and Research Hospital from years of 2016-2017
HACER DİNÇOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Aile HekimliğiYıldırım Beyazıt ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
UZMAN İREP KARATAŞ ERAY
- Tip-2 diyabetes mellitusta glisemik kontrol düzeyi ile serum vitamin D ve parathormon seviyeleri arasındaki ilişkinin araştırılması
Investigation of the relationship between glycemic control level and serum Vitamin D and Parathormone levels in type-2 diabetes mellitus
ERCAN ERGİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bakanlığıİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
UZMAN SEYDAHMET AKIN
- Diyabetik hastalarda glisemik kontrol düzeyi ile nötrofil lenfosit ve platelet lenfosit oranı ilişkisi
The relationship between glycemic control level and neutrophil lymphocyte and platelet lymphocyte ratio in diabetic patients
ZEYNEP EKİNCİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEŞİDE GÜNDÜZÖZ