Diabetik hastalarda anjiyoplasti sonrası damar açıklığının hemoglobin A1C ve mikroalbüminüri ile ilişkisi
The relationship between the restenozis and the HbA1C, microalbuminuria levels in diabetic patients who had undergone angioplasti
- Tez No: 124518
- Danışmanlar: DOÇ.DR. DENİZ KUMBASAR
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Kardiyoloji, Cardiology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2003
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Kardiyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 51
Özet
ÖZET Bu çalışmada daha önce anjiyoplasti yapılmış diabetik hastalarda restenoz ile mikroalbüminüri ve hemoglobin A1C arasında ilişkinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya İbni Sina Hastanesi'nde 2000-2002 yıllan arasında koroner anjiyoplasti olmuş 80 diabetik hasta alındı. Hastaların 27'sinde (%21.5) restenoz saptandı, 53 'ünde (%78.5) restenoz yoktu. Restenoz saptanan hastaların ortalama HbAlc'si %7.5±1.4, restenoz saptanmayan hastalarda %7.2±0.9 saptandı (p=0.42). Bu anlamlı olarak kabul edilmedi. Restenoz olan hasta grubunda 24 saatlik mikroalbüminüri miktarı 135±148 mg/gün, restenoz olmayan hasta grubunda ise 44.7±61 mg/gün olarak saptandı. Bu değer anlamlı idi (p=0.005). Ayrıca çalışmada spot idrarda stick ile mikroalbüminüri bakıldı. Restenoz olan hastaların %88.9'unda pozitif, restenoz olmayanların ise % 59.5 'inde pozitif saptandı (p=0.007). Cinsiyet, lezyonun olduğu koroner damar ve anjioplasti öncesinde lezyon tipi tedavi tipi, stent çapı, stent uzunluğu, stent sayısı, ile restenoz arasında ilişkiye bakıldı. Sadece stent çapı ve lezyonlarda A ve C tipi ile restenoz arasında anlamlı ilişki saptandı. îşlem öncesi anjiyoplasti yapılan lezyonun tipi ile restenoz arasında ilişki arandı. Tip A lezyonlarda daha az, Tip C lezyonlarda daha fazla restenoz olduğu saptandı. Fakat tip Bl ve B2 lezyonlar arasında anlamlı ilişki saptanmadı (Tablo 10). Çok değişkenli regresyon analizinde restenoz gelişimi için tek bağımsız risk faktörünün stent çapı olduğu tespit edildi (p=0.03), mikroalbüminüri ve hemoglobin A1C'nin restenoz için bağımsız bir risk faktörü olmadığı saptandı (p=0.09; r=0.23). 38Bizim çalışmamızda mikroalbüminüri ve restenoz arasında ilişki saptandı. Fakat hemoglobin A1C ve restenoz arasında ilişki saptanmadı. Ancak Hemoglobin A1C düzeyi ile mikroalbüminürinin de ilişkili bulunduğunu gözönüne aldığımızda iyi glisemik kontrol ile HbAlC düzeyi düşürülerek mikroalbüminüri ve dolayısıyla da PTCA sonrası restenozun azaltılabileceği düşünülebilir. 39
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Diyabetik koroner arter hastalarında PTCA (Perkütan transkatater koroner anjiyoplasti) ve koroner arter bypass greft operasyon uygulamalarının erken dönem yaşam kalitesi üzerine etkilerinin araştırılması
For diabetic coronary artery disease patients, searching the effects of PTCA (percutaneous transcatheter coronary angioplasty) and coronary artery bypass graft operation applications on early stage life quality
CENGİZ GÜVEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıNecmettin Erbakan ÜniversitesiKalp ve Damar Cerrahisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERDAL EGE
- Koroner arter hastalığı olan ve stent implantasyonu yapılan hastalarda P-selektin glikoprotein ligand-1 polimorfizminin restenoz üzerine etkisinin araştırılması
Başlık çevirisi yok
BESTE ÖZBEN SADIÇ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
Kardiyolojiİstanbul ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF.DR. AYTAÇ ÖNCÜL
- Diyabetik ayak ülserlerinde iloprost (prostosiklin analoğu) kullanımının endotel fonksiyonları ve tedavi sonuçlarına etkileri
The effects of iloprost (a prostocycline analogue) on the endothelial dysfunction and clinical outcomes in diabetic foot ulcers
BARIŞ SOYDAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2007
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıÇukurova Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MURAT SERT
- Koroner anjioplasti sonrası restenoz gelişen hastalarda peroksizom proliferatör aktive reseptör gama fonksiyonel gen varyasyonlarının etkilerinin araştırılması
An investigation on the effects of peroxisome proliferator-activated receptor gamma functional gene variations in patients with restenosis after coronary angioplasty
ZAHRA JAVADOVA
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Moleküler Tıpİstanbul ÜniversitesiMoleküler Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜLYA YILMAZ AYDOĞAN