Roma askeri teşkilatı (İmparatorluk dönemine kadar)
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 144848
- Danışmanlar: PROF. DR. İLHAMİ DURMUŞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Tarih, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2004
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Gazi Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Eskiçağ Tarihi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 225
Özet
ÖZET Eski Romalılar asker bir milletti. Romalı vatandaşta milli his, kahramanlık, çalışkanlık ve disiplin gibi faziletler mevcuttu. Bunlar, aynı zamanda bir askerde bulunması gereken özelliklerdi. Dolayısı ile, askerlik hizmeti konusunda Roma'da bir sıkıntı yaşanmamıştır. Askerlik müessesesi, kusursuz işleyen bir sistem üzerine oturtulmuştu. En ince ayrıntısına kadar her husus düşünülmüş ve ona göre tedbirler alınmıştır. Hatta, daha bağlayıcı olmak üzere bu konuda Senatus tarafından kanunlar çıkarılmıştır. Roma siyasetinin en önemli icra unsuru olan ordu, her bakımdan kendini sürekli olarak yenilemiştir. Ordunun modernizasyonu ile ilgili olarak geniş çaplı reformların yapıldığı dönemler mevcuttur. Bu, daha krallık döneminde başlamış, erken cumhuriyet ve geç cumhuriyet dönemlerinde artarak devam etmiştir. Geç cumhuriyet dönemi, Roma askeri teşkilatının bütün kurum ve kuruluşları ile gücünün zirvesine ulaştığı bir zaman dilimini teşkil etmiştir. Romalı yeniliğe açıktı. Düşmanında bile görse, ve bunun kendisinde olmayışının bir eksiklik olduğunu hissettiği her hangi bir unsuru hemen kendine adapte ederdi. Bu, bir silah, zırh, savaş taktiği veya askeri birlik nizamı konusunda olabilirdi. Zaten bu zihniyet Roma ordusunun kendini devamlı olarak yenilemesinde baş faktör olmuştur. Roma ordusunun kullandığı silahlar, çağdaş diğer milletlerin silahlarından çok üstündü. Ayrıca, savaş araç gereçlerinin kullanımında olan en yüksek randımanı almak üzere askerlere kamplarda talim yaptırılırdı. Acemi bir asker, bu tür kamplarda aldığı eğitim sayesinde usta bir silahşor olup çıkıyordu. Roma ordusunun karakteristik özelliklerinden birisi askeri kamplardı. Bu kamplar, bir şehrin küçük bir kopyası gibiydi. Tapınağı, mahkemesi, Pazaryeri, hastanesi, tamirci dükkanları ile kendine yeter bir yapıdaydı. Kamp içindeki çadırlar, barakalar veya taş yapılar muntazam aralıklarla sıralanmıştı211 ve bunlar cadde ve sokaklarla birbirinden ayrılmıştı. Kampta bir askerin hayati ihtiyaçlarını karşılayabileceği her şey mevcuttu. Talim saatleri, yemek ve uyku zamanları belliydi. Kamp, içinde güvenliği sağlamak üzere devriyeler sürekli olarak dolaşırlardı. Katı disiplin anlayışı ve uygulanan sert cezalar, aynı zamanda ordu içindeki hiyerarşiyi üst seviyelere çıkaran faktörler olmuştur. Roma ordusunda görev yapan bir asker kusursuz olmalıydı, yapabileceğinin en iyisini yapmak mecburiyetindeydi. Hataya müsamaha gösterilmezdi. Görevi ihmal, yalancılık, firar etmek, korkaklık ve disiplinsiz her hangi bir davranış asla cezasız kalmazdı. Falakaya yatırma, kamp dışında nöbet tutma cezası, rütbe sökülmesi, günlük yiyecek istihkakının azaltılması, maaş kesme gibi ceza metodları uygulanırdı. Bunlara, idam cezasını da eklemek gerekir. Bunun yanında askerler, gösterdikleri kahramanlık ve yaptıkları hizmetin değeri ölçüsünde bir takım ödüllerle onore edilirdi. Bu husus, askerin moral motivasyonunu yükseltir ve görev tapması şevkini arttırırdı. Roma ordusu, tabir yerinde ise karada bileği kolay kolay bükülemeyecek bir seviyeye gelmişti. Buna mukabil, denizde o kadar güçlü değildi. M.Ö. III. asra kadar bir donanmaya sahip olmadığını antik kaynaklar yazmıştır. Ne zaman ki, Kartacalılarla adeta bir ölüm kalım savaşına girilmiştir. İşte o zaman Roma, denizlerde de hakim unsur olması gerektiğinin farkına varmıştır. Bundan sonra kısa zamanda bir donanma inşaa etmiş ve mücadelesini denizde de sürdürmüştür. Tarihte, denizci bir kavim olarak ün salmış olan Kartacalıları, kendi savaş alanlarında yani denizde mağlup ederek, Akdeniz'in hakimi haline gelmiştir. Genel olarak“bütün bir Roma tarihine savaşlar yön vermiştir”dense, bu mübalağalı bir ifade olmaz. Çünkü, Roma tarihi savaşlarla yoğrulmuştur. Ordu, Roma siyasetinin icra organı idi. Bu sebeple, Roma askeri teşkilatı, Roma'nın kaderini belirleyici en önemli faktörlerden birisi olmuştur.
Özet (Çeviri)
212 SUMMARY The ancient Romans were a nation of militarily fighting persons. Such virtues as national feeling, heroism, hard workmanship and discipline were present in the citizens of Rome. At the same time, these characteristics were expected to be present in a soldier. For this reason not many problems were felt in Rome regarding the subject of Military Service. The military institution was based on a perfectly operating system. Everything was planned to the detail and measures were taken accordingly. Furthermore, to be more binding, laws were enacted by the Senate on this subject matter. The armed forces, forming the most important execution factor of the Roman politics, made improvements in every area and there were periods in which wide scale reforms were made related to the modernization of the armed forces. These acts started with the Kingdom period and continued increasingly during the early Republic and late (post) Republic periods as well. The late Republic period forms a time span in which the Roman military organization reached the peak of its power with all its institutions and its organizational structure. Romans were open to new things. Some existing elements observed in an enemy that were considered as lacking in their own military, were immediately implemented. This could be in the area of arms, armor, war tactic or military unit order. In fact, this thinking played a role in the continuos improvement of the Roman armed forces, and it was this factor that stood at the head of the list. The arms used by the Roman armed forces were much superior to the arms used by other nations during that period. Furthermore, to attain the highest efficiency in using the war means and tools, the soldiers were trained in camps. An untrained recruit, by means of training in such camps, became a master gunman. One of the characteristics of the Roman armed forces were the military camps. These camps resembled a small city. There were places for prayer, courts, markets, hospitals, and repair shops, all containing the things necessary for their respective operations. The tents, barracks or stone buildings in the camp were built by leaving orderly spaces between them and they were separated from each other with streets and roads. There was213 everything necessary to meet a soldier's needs for living in the camp. There were set hours for training, dining and sleeping. To ensure security, military personnel, whether on tour or on duty, was in the camp at all times. At the same time the solid concept of discipline and the severe punishments applied were the factors that raised the hierarchy within the armed forces to an upper level. A soldier, who was charged with duty in the Roman armed forces, should be perfect and was considered obliged to do his best possible. There was no excuse accepted or tolerance shown for errors. Negligence of duty, lying, desertion, showing cowardice and behaving in an undisciplined manner in any way, were never left unpunished. Being subjected to bastinado, punishment with guard duty outside of the camp, repealing of the rank, decreasing the daily food ratio, and deducting money from the salary were the methods in use for punishment. Punishment by hanging must also be added to these. Along with these, the soldiers were honored with a certain set of rewards in proportion to the heroism they exhibited and the value of the service they provided. This act increased the moral motivation of the soldier and provided encouragement for proper performance of his duties. To use the following expression, the Roman armed forces rose to a level on the ground where their wrist could not easily be bent. Until the 3rd century BC there was no Roman Naval Force (fleet), as is understood from documents in antique resources. At the time when the people of Kartaca entered into a war, in a sense into a war for life and death, the Romans noticed for the first time that it was necessary for them to be a dominant factor at sea as well. After this, in a short time, Naval Forces (fleet) were built and struggles continued at sea as well. The people of Kartaca, who are a famous seafaring tribe, were defeated on their battle ground -at sea- and the Romans became the rulers in the Mediterranean. In general an without exaggeration, one can say that in the entire history of Rome its wars were the factor that provided a direction for the nation, because the history of Rome is mixed and shaped with wars. The Armed Forces were the enforcement (execution) organ of Roman politics. Therefore, the Roman Military Organization is one of the most important factors that determined the destiny of Rome.
Benzer Tezler
- Erken Bizans Döneminde (IV.-VII. yüzyıllar) askeri teşkilat
Military organization in the Early Byzantine Period (IV.-VII. centuries)
AYCAN KERİM ÇAPAN
- Doğu'da ve Batı'da savaş sanatı ve teknolojisi örneklerinin incelenmesi
Başlık çevirisi yok
GÖKÇE RENGİGÜL
- Klasik dönemde Osmanlı eyalet taksimatı
Ottoman provincial administration in the classical age
SULTAN TAŞKESEN
