Geri Dön

Posttransplant diyabetes mellitus

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 171265
  2. Yazar: FİLİZ YILMAZ
  3. Danışmanlar: PROF.DR. ERCAN OK
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Allerji ve İmmünoloji, Allergy and Immunology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2005
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ege Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 45

Özet

ÖZET Giriş: Diyabet, transplant sonrası sık gelişen bir komplikasyondur ve mortalite ve morbiditeye katkısı vardır. Bu nedenle tanınması ve tedavi edilmesi hasta açısından önemlidir. Postransplant diyabetes mellitus (PTDM ) için klinik çalışmalarda kullanılan klinik tanımlama, transplantasyon sonrası 30 gün ve üzeri insülin ihtiyacının olması şeklindedir. Bu tanımlama nakil sonrası gelişen diyabetin prevalansını doğru olarak yansıtmaz. Bu nedenle PTDM için tanımlama kriterleri önerilmiştir. Yapılan çalışmalarda PTDM için farklı tanımlamalar kullanılması nedeniyle, PTDM insidansı değişkenlik göstermektedir. Diyabetin komplikasyonlarına bağlı olarak ve yine açıklanamayan başka nedenlerle PTDM azalmış greft ve hasta sağkalımı ile birliktedir. PTDM için yapılan çalışmalarda birtakım risk faktörleri belirlenmiştir. Bunlar, yaş, cinsiyet, etnik köken, kadaverik böbrek nakli, diyabet aile öyküsü, HCV seropozitifliği, immunsupresif tedavi, obezite, metabolik sendrom varlığıdır. Risk faktörleri uygulanan immunsupresif tedavinin bireyselleştirilmesi ve hastanın izlenmesi bakımından önemlidir. Posttransplant dönemde belli aralıklarla hastanın kanşekeri, kan Npidleri,HbA1c düzeyi mutlaka izlenmelidir. PTDM saptanan hastada uygun antidiyabetik tedavi başlanmalı ve hastalar kilo alımı, egzersiz, tedaviye uyum yönünden bilgilendirilmelidir. Kanbasıncı ve kan lipid düzeyleri uygun düzeylerde tutulmalıdır. Gereç ve yöntem: 1997-2003 yılsonu arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Organ Nakli Merkezinde toplam 310 hastaya renal transplant (RT) yapılmıştır. 1 1 kişi çeşitli nedenlerle çalışmaya alınmamış ve toplam 287 hastanın izlem kayıtları incelenmiştir. Çalışmanın ikinci aşamasında ise prospektif olarak 2001-2003 yılsonu arasında RT olmuş ve fonksiyone grefti olan 118 hastaya 100 gr glukoz ile 3 saatlik oral glukoz tolerans testi uygulanmıştır. Daha sonra hastaların bazal demografik verileri ve transplantasyon sonrası izlem verileri karşılaştırılmıştır. Klinik takibe göre daha önceden bilinen DM öyküsü olmayan RT alıcılarının posttransplant izleminde, kan şekeri yüksekliği nedeniyle OAD ilaç, insülin veya diyet tedavisine ihtiyaç duyulması PTDM olarak tanımlanmıştır. Sonuçlar: 1997-2003 yılları arasında PTDM kümülatif insidansı %21.6 olarak bulunmuştur (287 hastanın 62'sinde). PTDM tanısının sıklıkla ilk yılda konduğu ve yıllara göre PTDM kümülatif insidansının arttığı saptanmıştır. Risk faktörleri yönünden hastalar değerlendirildiğinde PTDM'si olan hastalar daha yaşlı, 42pretransplant diyaliz süreleri daha uzun, HCV seropozitiflik oranı daha yüksek saptanmıştır. HCV seropozitifliğinin özellikle postransplant dönemde HCV tanısı alanlarada daha yüksek olduğu saptanmıştır. Takrolimus alan grupta PTDM daha yüksek oranda saptanmasına karşın aradaki fark istatiksel olarak anlamlı saptanmamıştır. Ancak HCV seropozitif olupda takrolimus alan grupta PTDM oranı HCV seronegatif takrolimus alan gruba ve siklosporin alıp HCV seropozitif yada negatif olan gruba daha yüksek saptanmıştır. Hastaların izlem kayıtları incelendiğinde, izlem sonu trigliserid değeri PTDM olan grupta anlamlı olarak daha yüksek, ciddi enfeksiyon (nokardiya, aspergilloz.tüberküloz) geçirme oranı bu grupta daha yüksek olarak saptanmıştır. Gerft ve hasta sağkalımı yönünden karşılaşıldığında, greft sağkalımı diyabeti olan grupta daha düşük saptanmasına karşın hasta sağkalımı arasında iki grup arasında fark bulunmamıştır. OGTT sonuçları değerlendirildiğinde, 5 hastada PTDM (%4,2), 1 1 hastada IGT (%9,3), 104 hastada NGT (%88.1) saptandı. Diyabeti olan grupta daha önceden kan şeker yüksekliği nedeniyle tedavi alma oranı anlamlı olarak daha yüksekti. PTDM grubunda sekresyon parametrelerinin anlamlı olarak düşük olduğu gözlendi. OGTT yapılan hastaların 64'ü siklosporin, 52'si de takrolimus almaktaydı. OGTT sonuçları primer immunsupresif tipine göre karşılaştırıldığında rezistans ve sekresyon parametreleri arasında fark saptanmadı. Hastalar HCV serolojisine göre değerlendirildiğinde OGTT sonuç parametreleri arasında fark saptanmadı. HCV serolojisine göre ayrı ayrı immunsupresif tipine göre tekrar karşılaştırıldı, anlamlı bir sonuç bulunmadı. Sonuç: PTDM mortalite ve morbiditiye katkısından dolayı tanınmalı ve tedavi edilmelidir. Hastalar risk faktörleri yönünden değerlendirilmeli ve immunsupresif tedavi ona göre ayarlanmalıdır. Transplant anı ileri yaş, pretransplant diyaliz süresinin uzun olması, HCV seropozitifliği, HCV seropozitifliği ile birlikte kullanılan immunsupresif ilacın takrolimus olması PTDM riskini arttırmaktadır. PTDM patogenezinde insulin sekresyonunda azalma rol oynamaktadır. Bu hastalarda PTDM hikayesinin yüksek olması nedeniyle, kan şekerlerinin normal seyretmesine karşın insülin sekresyonlarının düşük seyretmesi nedeniyle değiştirilebilen risk faktörlerinin (kilo, HCV seropozitif hastaların pretx dönemde antiviral tedavi almaları, hiperlipidemi, immunsupresif ilaç dozlarının ayarlanması) düzeltilmesi PTDM sıklığını, mortalite ve morbiditeye olan katkısını azaltacaktır. 43

Özet (Çeviri)

Özet çevirisi mevcut değil.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    352653

    Posttransplant diyabetes mellitus için risk faktörleri ve graft sağkalımı üzerindeki etkisi

    Risk factors for posttransplant diabetes mellitus and it's impacts on graft survival

    NAZANİN MOSHİRZADEH MOAYEDİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Nefrolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYDIN TÜRKMEN

  2. Tez No

    466849

    Böbrek donörü hastalarında posttransplant dönemde gelişen hastalıkların tespiti ve risk faktörlerinin araştırılması

    Detection of inflammatory diseases emerging during post-transplant period of kidney donor and investigation of risk factors

    TANER KARA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    NefrolojiYüzüncü Yıl Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MURAT ALAY

  3. Tez No

    224422

    Karaciğer nakli olmuş çocuklarda nakil sonrası bozulmuş glukoz toleransı sıklığı ve diyabet gelişim riskinin araştırılması

    The investigation of the risk of posttransplant diabetes mellitus development and impaired glucose tolerance in pediatric liver transplant recipients

    SELİM GÖKÇE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SEMRA SÖKÜCÜ

  4. Tez No

    641612

    Pediatrik renal transplant alıcılarında transplantasyon sonrası yeni gelişen diyabetes mellitus riskini arttıran faktörler

    Increasing risk factors of new-onset diabetes mellitus after transplantation in pediatric renal transplant recipients

    GÜLÇİN KAYAN KAŞIKÇI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıEge Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SÜLEYMAN CANER KABASAKAL

  5. Tez No

    324295

    Renal transplantasyon uygulanan polikistik böbrek hastalarında klinik ve demografik özellikler

    The clinical and demographic characteristics of patients with polycystic kidney disease who underwent renal transplantation

    ÇİĞDEM BUĞDAY

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Nefrolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYDIN TÜRKMEN

Geri Dön