Posttransplant diyabetes mellitus için risk faktörleri ve graft sağkalımı üzerindeki etkisi
Risk factors for posttransplant diabetes mellitus and it's impacts on graft survival
- Tez No: 352653
- Danışmanlar: PROF. DR. AYDIN TÜRKMEN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nefroloji, Nephrology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 37
Özet
Amaç: Posttransplant diyabetes mellitus (PTDM) böbrek naklinin önemli ve bilinen bir komplikasyonudur. PTDM gelişen hastalarda kardiyovasküler hastalık, graft kaybı ve ölüm riski artmıştır. Bu çalışmanın amacı PTDM için risk faktörlerini değerlendirmektir. Yöntem: Retrospektif olan çalışmamız, 1988 – 2013 yıllar arasında böbrek transplantasyonu yapılmış ve nakil sonrası DM gelişen 115 hastanın PTDM risk faktörlerini değerlendirmek için yapıldı. PTDM tanısı için ADA kriterleri kullanıldı. Alıcının yaşı, cinsiyeti, vücut kitle indeksi, donör tipi, hepatit C virus infeksiyonu, Sitomegalovirus infeksiyonu, immunsupresyon tedavisi, akut rejeksiyon ve primer hastalığı, ayrıca kardiyovasküler hastalık ve graft kaybı riski incelendi. Bulgular: Tek değişkenli analizlerde; ileri yaş (p: 0.040), tacrolimus kullanımı (siklosporin A'ya karşı, p: 0.033), nakil öncesi yüksek vücut kitle indeksi (p : 0.007), nakil sonrası kilo alımı (p: 0.001), hipertansif nefroskleroz (p : 0.005) ve polikistik böbrek hastalığı (p : 0.034) PTDM gelişimi ile ilişkili bulundu. Çoklu değişken analizine göre ileri yaş (p: 0.003) ve nakil öncesi yüksek vücut kitle indeksi (p: 0.039) PTDM ile ilişkili bulundu. Hastaların %49'unda diyabet nakilden sonraki ilk 3 ay içinde gelişti. Diyabet gelişmeyen grup ile karşılaştırıldığında PTDM gelişen hastalarda graft kaybı riski artmış olarak bulundu. Sonuç: İleri yaş ve nakil öncesi yüksek vücut kitle indeksi önemli ölçüde PTDM ile ilişkilidir. Transplantasyon sonrası, değiştirilebilir risk faktörü vücut ağırlığının kontrolüdür. Takrolimus siklosporin A'ya göre daha diyabetojeniktir. Bu nedenle, kalsinörin inhibitörün seçimi, hastanın genel risk profiline dayanmalıdır. Genellikle PTDM transplantasyondan sonraki ilk aylarda geliştirmektedir. Bu nedenle graft sağkalım için ciddi risk oluşturan PTDM'un erken tanınarak, etkin tedavisi gereklidir. Bu yaklaşım posttransplant mortalitenin en önemli nedeni olan kardiyovasküler olayların önlenmesi için de büyük yarar sağlayacaktır.
Özet (Çeviri)
Objective: Posttransplantation diabetes mellitus (PTDM) is a common complication of kidney transplantatıon. Patients with PTDM are at increased risk for cardiovascular disease, graft loss, and death. The aim of this study was to evaluate risk factors for PTDM. Methods: A retrospective analysis was performed to document the risk factors for diabetes mellitus after kidney transplantation among 115 adult patients, without previously known diabetes transplanted between 1988 and 2013. PTDM was diagnosed according to American Diabetes Association criteria. We reviewed recipient age, gender, body mass index, donor type, hepatitis C virus infection, Cytomegalovirus infection, immunosuppressive medication, acute rejection, cause of end stage renal disease, and also risk of cardiovascular disease and graft loss. Results: Univariate analysis showed that older recipient age (p : 0.040 ), use of tacrolimus (vs cyclosporine; p : 0.033 ), high body mass index at transplantation (p : 0.007), weight gain after transplantation (p : 0.001), hypertensive nephrosclerosis (p : 0.005) and polycystic kidney disease (0.034) were associated with PTDM development. By multivariate analysis, the risk factors significantly associated with the development of PTDM were older recipient age (p: 0.003), and high body mass index at transplantation (p: 0.039). 49% of patients developed this complication 3 months after transplantation. Compared with nondiabetics, patients with PTDM were at increased risk of graft loss (p : 0.031). Conclutions: Older age and high body mass index at the time of transplantation were the variables significantly associated with PTDM. After the transplantation, the modifiable risk factors are control of body weight. Tac is more diabetogenic than cyclosporine. Therefore, the choice of calcineurin inhibitor should be based on the patient's overall risk profile. PTDM is usually developed in the first months after transplantation. Because PTDM is posing a serious risk for graft survival, early recognition of PTDM and effective treatment is required. This approach will cause great benefit for preventation of cardiovascular events which is the major cause of posttransplant mortality.
Benzer Tezler
- Böbrek transplantasyonunda kardiyovasküler hastalıklar ve risk faktörleri
Cardiovascular diseases and risk factors in renal transplantation
MOHAMMED JUMA MOHAMMED
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2002
Kardiyolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. SÜHEYLA APAYDIN GÜVEN
- Posttransplant diyabetes mellitus
Başlık çevirisi yok
FİLİZ YILMAZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
Allerji ve İmmünolojiEge Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. ERCAN OK
- Böbrek transplant hastalarında insülin direnci
Insülin resistance in renal transplant patients
ALİ OĞUZ AKGÜN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
NefrolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. BÜLENT ERBAY
- Böbrek nakli sonrası uzun dönemde insülin direnci üzerine etkili faktörler
Factors associated with insulin resistance after long term renal transplantation
GÜLŞAH ŞAŞAK KUZGUN
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2009
NefrolojiBaşkent Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SİREN SEZER
- Renal transplantlı hastalarda trigliserid glukoz indeksinin renal prognoza etkisi ve değerlendirilmesi
The effect of triglyceride glucose index on renal prognosis and its evaluation in renal transplant patients
MERVE ARIKAN YAMANER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
NefrolojiSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EZGİ COŞKUN YENİGÜN
DR. ÖĞR. ÜYESİ OĞUZHAN ZENGİN