Geri Dön

Deneysel periton diyalizi modelinde mikofenolat mofetil ve rapamisinin periton fibrozisi üzerine etkileri

Effects of mycophenolate mofetil and rapamycine on peritoneal fibrosis of experimental peritoneal dialysis model

  1. Tez No: 171731
  2. Yazar: HASAN DURSUN
  3. Danışmanlar: PROF.DR. AYTÜL NOYAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nefroloji, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Nephrology, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Deneysel periton diyalizi, mikofenolat mofetil, periton fibrozisi, rapamisin, sıçan vıı, Experimental peritoneal dialysis, mycophenolate mofetil, peritoneal fibrosis, rapamycine, rat viu
  7. Yıl: 2006
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Çukurova Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çocuk Nefrolojisi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 85

Özet

ÖZET Deneysel Periton Diyalizi Modelinde Mikofenolat Mofetil ve Rapamisinin Periton Fibrozisi Üzerine Etkileri Bu çalışmanın amacı sıçan deneysel periton diyalizi modelinde mikofenolat mofetil ve rapamisinin peritonun fonksiyonu ve morfolojisi üzerine olan etkilerim araştırmaktır. Wistar-albino türü 75 sıçan 5 gruba ayrıldı. MMFRAP, MMF, RAP ve DXT gruplarına günde 1 kez intraperitoneal 15 ml %3.86 periton diyaliz solüsyonu verildi ve kontrol grubuna da günde 1 kez intraperitoneal 15 ml serum fizyolojik verildi. Bununla birlikte MMFRAP grubuna günde 1 kez oral mikofenolat mofetil ve rapamisin, MMF grubuna günde 1 kez oral mikofenolat mofetil ve RAP grubuna günde 1 kez oral rapamisin verildi. Çalışmanın sonunda 20 mi %2.27 glukozlu periton diyalizi solüsyonu ile 1 saatlik periton denge testi yapıldı. MMFRAP ve MMF gruplarında net ultrafiltrasyon DXT grubuna göre anlamlı derecede yüksekti (p=0.000). Bunun yanında MMFRAP ve MMF gruplarında DXT grubuna göre birinci saat diyalizat glukozu ile başlangıç diyalizat glukoz oram anlamlı derecede daha yüksekti (sırasıyla p=0.002, p=0.012). Mezotelyal hücre sayısı MMF grubunda, yeni oluşan damar sayısı MMFRAP grubunda, inflamatuar hücre sayısı ve fibroblast hücre sayısı MMFRAP ve MMF gruplarında DXT grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (sırasıyla p=0.011; p=0.010; p=0.001 ve p=0.011; p=0.013 ve p=0.007). Periton membran kalınlığı, MMFRAP ve MMF gruplarında DXT grubuna göre anlamlı derecede daha ince idi (sırasıyla p=0.001, p=0.007). MMF grubunda serum transforming growth faktör-pi düzeyi DXT grubuna oranla daha düşük bulundu (p=0.025). Diyalizat vasküler endotelyal growth faktör düzeyi MMFRAP grubunda DXT grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (p=0.009). MMFRAP, MMF ve RAP grubu sıçanlarda diyalizat transforming growth faktör-pi düzeyi DXT grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (sırasıyla p=0.007, p=0.009 ve p=0.027). Bu sonuçlara göre mikofenolat mofetil ile tedavi edilen gruplarda periton membran fonksiyonları ve periton morfolojisi korunmuştur. Bu nedenle biz mikofenolat mofetilin periton membranını hipertonik glukoz solüsyonlarına karşı koruduğu sonucuna vardık.

Özet (Çeviri)

ABSTRACT Effects of Mycophenolate Mofetil and Rapamycine on Peritoneal Fibrosis of Experimental Peritoneal Dialysis Model The aim of the present study was to investigate the effect of mycophenolate mofetil and rapamycine on peritoneal function and morphology in a rat model of experimental peritoneal dialysis. Seventy-five male Wistar-Albino rats were divided into five groups. MMFRAP group, MMF group, RAP group, and DXT group daily received 15 ml 3.86% dextrose peritoneal dialysis solution with single intraperitoneal injection, and (5) the control group daily received 15 ml serum physiologic with single intraperitoneal injection. In addition, MMFRAP group daily received mycophenolate mofetil and rapamycine orally, MMF group daily received mycophenolate mofetil orally, and RAP group daily received rapamycine orally. After 8 weeks, a 1-hour peritoneal equilibration test was performed with 20 ml 2.27% dextrose peritoneal dialysis solution. Net ultrafiltration was significantly higher in MMFRAP and MMF groups than DXT group (p=0.000). The final-to-instillation ratio of glucose concentration was higher in MMFRAP and MMF groups than DXT group (respectively p=0.002, p=0.012). We also demonstrated a significantly decrease in the number of mesothelial cells in MMF group, in the number of peritoneal vessels in MMFRAP group, in the number of inflammatory and fibroblast cells in MMFRAP and MMF groups than DXT group (p=0.01 1; p=0.010; p=0.001 and p=0.011; p=0.013 and p=0.007 respectively). Thickness of the peritoneal membrane was decreased in MMFRAP and MMF groups than DXT group (p=0.001, p=0.007 respectively). Serum transforming growth factor-pi level was lower in MMF group than DXT group (p=0.025). Dialysate vascular endothelial growth factor level was significantly decreased in MMFRAP group than DXT group (p=0.009). Dialysate transforming growth factor-pi level was significantly decreased in MMFRAP, MMF and RAP groups than DXT group (p=0.007, p=0.009 and p=0.027 respectively). These findings show that peritoneal functions and peritoneal morphology were preserved in MMF treated groups. We conclude that mycophenolate mofetil protects the peritoneal membrane from the effects of hypertonic glucose solution.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    537462

    Sıçan kronik periton diyalizi modelinde hipertonik diyaliz sıvısına bağlı gelişen periton fibrozisi ile TGF-β 1 ,VEGF,Interlökin -6 seviyeleri arasındaki ilişki ve lökotrien antagonistlerinin etkisi

    Cysteinyl 1 receptor antagonist montelukast, does not prevent peritoneal membrane damage in experimental chronic peritoneal dialysis model in rats

    FATMA SİBEL KOÇAK YÜCEL

    Tıpta Yan Dal Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    NefrolojiMarmara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. İSHAK ÇETİN ÖZENER

  2. Tez No

    142429

    Sıçan kronik periton diyalizi modelinde hipertonik diyaliz sıvısına bağlı gelişen periton fibrozisi ile TGF-beta1,VEGF,interlökin-6 seviyeleri arasındaki ilişki ve lökotrien antagonistlerinin etkisi

    Başlık çevirisi yok

    SİBEL YÜCEL KOÇAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    NefrolojiMarmara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İ. ÇETİN ÖZENER

  3. Tez No

    361275

    Vankomisin ile tedavi edilen deneysel stafilokokal peritonit modelinde mezenkimal kök hücre kullanımının peritoneal fonksiyonlar ve fibrozis üzerine etkisi

    The effect of mesenchymal stem cells on the peritoneal functions and fibrosis in the experimental staphylococcic peritonitis model treated with vancomycin

    SERPİL KAYA ÇELEBİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıKaradeniz Teknik Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı Bölümü

    DOÇ. DR. ELİF BAHAT ÖZDOĞAN

  4. Tez No

    539764

    Deneysel rat modelinde vasküler endotelyal growth faktör inhibitör ve M-TOR inhibitör kombinasyonunun peritoneal skleroz üzerine etkisi

    The effect of vascular endothelial growth factor inhibitor and M-tor inhibitor combination on peritoneal sclerosis in experimental rat model

    GİZEM SULTAN AÇIKGÖZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    NefrolojiPamukkale Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEVLÜT ÇERİ

  5. Tez No

    463939

    Deneysel sklerozan enkapsüle peritonit modelinde adalimumab tedavisinin etkinliği

    The efficency of adalimumab treatment in the experimental model of sclerosing encapsulated peritonitis

    YELİZ AKGÜN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    NefrolojiÇanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. SERKAN BAKIRDÖĞEN

Geri Dön