Tip 2 diabetes mellituslu hastaların birinci derece yakınlarında insülin direnci ve beta hücre fonksiyonu değerlendirilmesi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 192188
- Danışmanlar: DOÇ.DR. ENGİN GÜNEY
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2006
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Adnan Menderes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Dahiliye Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 51
Özet
T P 2 D ABETES MELL TUSLU HASTALARINB R NC DERECE YAKINLARINDANSÜL N D RENC ve BETA HÜCRE FONKS YONU DEĞERLEND R LMESÖZETAmaç: Tip 2 Diabetes Mellitus gelişmesini önlemek günümüzde giderek önemi artan birhedeftir. Diyabet gelişimi için bazı riskli gruplar bilinmektedir. Tip 2 DM olan kişilerin birinciderece yakınları bu gruplardan en iyi bilinenidir. Çalışmamızda bozulmuş açlık glukozu (BAG)ve bozulmuş glukoz toleransı (BGT) gelişmeden önceki evrelerde, erken dönemdesaptanabilecek glukoz metabolizma bozukluğuna ait faktörlerin araştırılması planlandı. Tip 2DM gelişme riskinin erken dönemde belirlenmesi ve henüz rutin tetkiklere göre normal glukoztoleransı olarak değerlendirildiği dönemde, riskli hastaların saptanabilmesi için yol gösterecekerken bulguların araştırılması hedeflendi.Yöntemler: Çalışmaya Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinebaşvuran tip 2 DM tanılı hastaların birinci derece yakını olan 101 kişi çalışma grubu olarak vebirinci derece yakınında diyabet olmayan sağlıklı 97 kişi kontrol grubu olarak alındı. Glukozmetabolizması Amerikan Diyabet Cemiyeti (ADA) kriterlerine göre değerlendirildi. İnsülindirenci ve beta hücre fonksiyonları ise Homeostasis Model Assessment (HOMA) yöntemi iledeğerlendirildi.Bulgular: Çalışma grubunda normal glukoz toleransı (NGT) saptanan kişiler %69,3,BAG ve/ veya BGT %23,8 ve tip 2 DM %6,9 oranındaydı. Kontrol grubunda NGT saptanankişiler %63,9, BAG ve/ veya BGT %32 ve tip 2 DM %4,1 oranında idi. NGT, BAG ve /veyaBGT, tip 2 DM saptanması açısından çalışma ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarakanlamlı fark yoktu (Ï2=2.114, p=0,347). Beta hücre fonksiyonları değerlendirildiğinde çalışmagrubunda ortalama %123,03±78,11; kontrol grubunda %94,73±39,98 olarak bulundu. Çalışmagrubunda beta hücre fonksiyonu değerlendirmesinde istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı.nsülin direnci ortalaması çalışma grubunda 3,3±3,4, kontrol grubunda 2,3±1,6 saptandı. nsülindirenci çalışma grubunda istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek değerlendirildi (t=2.514,p=0.013). Çalışma grubunda %47,5; kontrol grubunda %32 oranında insülin direnci bulundu.NGT olan kişilerin beta hücre fonksiyonları değerlendirildiğinde, çalışma grubundaHOMAβ ortalamaları %137±81,6; kontrol grubunda %101,5±44,2 hesaplandı. Çalışmagrubunda NGT olan kişilerde beta hücre fonksiyonu istatistiksel olarak anlamlı düzeydeartmış olarak saptandı (t=3.106, p=0.003). HOMA R ortalaması çalışma grubunda 2,8±2,2;kontrol grubunda 1,9±1,2 olarak hesaplandı. Çalışma grubunda insülin direnci istatistikselolarak anlamlı düzeyde yüksek saptandı (t=3.027, p=0.003).Çalışma grubunda BGT saptanan kişilerin HOMAβ ortalamaları HOMA R ortalamalarıkarşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark yoktu (t=3.106, p=1,113). Tip 2 DM tanısı alankişilerde HOMAβ ve HOMA R ortalamaları karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark yoktu(p=0.130).Sonuç: Çalışmamızda birinci derece yakınlarında diyabet öyküsü olan ve olmayankişilerde saptanan BAG ve/ veya BGT ve tip 2 DM oranında anlamlı fark saptanmamıştır. NGT,BGT ve/ veya BAG safhalarında artmış insülin direncine paralel olarak beta hücrefonksiyonlarında artış saptandı. Tip 2 DM saptanan kişilerde ise beta hücre fonksiyonu kontrolgrubuna göre anlamlı düzeyde azalmıştı. Birinci derece yakınlarında diyabet öyküsü olanlardaaile öyküsü olmayanlara göre insülin direncinin daha yüksek oranda görüldüğü ve bu bulgununkişilerin normal glukoz toleransına sahip olduğu dönemden itibaren geçerli olduğu saptanmıştır.Birinci derece yakınında tip 2 diyabet öyküsü olması gibi risk taşıyan kişilerin erken dönemdeglukoz metabolizma bozukluğunun tanınması için açlık plazma glukoz düzeyleri ve OGTT iledeğerlendirmesi yeterli görülmemektedir. Bu kişilerde glukoz metabolizma bozukluğunun erkendönemde saptanması DM gelişme riskini önlemek için gerekli önlemlerin alınmasında yolgösterecektir. NGT saptanan risk grubu bu kişilerde insülin direncine yönelik araştırmayapılmasının ve güvenilir, kolay uygulanabilir bir test olması nedeniyle HOMA testininkullanılmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Özet (Çeviri)
NSUL N RES STANCE and NSUL N SECRET ON EVALUAT in THE F RST-DEGREERELAT VESof PERSONS with TYPE 2 D ABETESAbstractAim: Recently, to prevent the development of type 2 Diabetes Mellitus (type 2 DM) is animproving goal. Some individuals, especially the first grade relatives of patients with type 2DM, have been known as risk groups. In our study, we have planned to research if there are anyfactors to find out the risk of diabetes earlier also the glucose tolerance test was normal.Methods: 101 persons who are first degree relatives of the patients diagnosed as type 2 DM atAdnan Menderes University hospital, were taken in to the study group. The control group was97 healthy individuals who have no diabetic relatives. Glucose levels were evaluated accordingto the American Diabetes Association criterias. Insulin resistance and functions of beta cellswere evaluated with Homeostasis Model Assessment (HOMA).Results: In the study group, the percentage of normal glucose tolerance (NGT) was %69,3,impaired fasting glucose (IFG) and impaired glucose tolerance were %23,8; type 2 DM was%6,9. In the control group, NGT was %63,9; IFG and IGT were %32, type 2 DM was %4,1.There was no statistically significant difference between study and the control groups (Ï2=2.11,p=0.347). Functions of beta cells were %123,03±78,11 in the study group, and %94.73±39,98in the control group. In the study group, there was significant increase statistically. Insulinresistance was 3,3±3,4 in the in the study group, and was 2,3±1,6 in the control group. Insulinresistance was higher in the study group statistically (t=2.514, p=0.013). The percentage ofinsulin resistance was found %47,5 in the study group and %32 in the control group.Functions of beta cells with normal glucose tolerance were evaluated. HOMAβ resultswere %137±81,6 in the study group and %101,5±44,2 in the control group. There wassignificant increase of beta cell function in people with NGT statistically (t=3.106, p=0.003).In the study group, HOMAIR was 2,8±2,2 and 1,9±1,2 in control group. There was significantincrease in insulin resistance statistically (t=3.106, p=0.003) and no difference betweenHOMAβ and HOMAIR of patients with IFG and IGT in groups.Conclusion: In our study, no difference was established between the rates of people with IFTand IGT and type 2 DM. At the stage of NGT, IFG and IGT, functions of beta cells increasedwith the insulin resistance. Functions of beta cells of patients with type 2 DM decreasedsignificantly when compared to control group. When the people without family history for type2 DM compared with first degree relatives of type 2 DM patients, it was seen that insulinresistance was found in higher rates in the latter. And these results were valid in the stage ofNGT. In the risk groups it is not enough to search for impaired glucose metabolism with plasmaglucose levels and glucose tolerance test. It is important to diagnose impaired glucosemetabolism at an early stage for the prevention of diabetes formation. In these persons whohave glucose intolerance and have risk factor for diabetes, HOMA is a reliabl, reasonable testfor the search of insulin resistance.
Benzer Tezler
- Poikistik over sendromu bulunan hastaların birinci derece yakınlarında insülin direnci, glukoz intoleransı ve polikistik over sendromu sıklıgının arastırılması
The frecuency of polycystic ovary syndrome, glucose intolerance and insulin resistance among the first degree relatives of women with polycystic ovary syndrome
MEHTAP ÖZOCAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. KÜRŞAD ÜNLÜHİZARCI
- Tip 2 diyabetik hastaların birinci derece yakınlarında glukoz metabolizması, lipit metabolizması ve insülin direncinin değerlendirilmesi
The evaluation of the glucose and lipid metabolism and insulin resistance in the first degree relatives of type 2 diabetic patients
MÜJDAT KARA
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2005
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıTrakya ÜniversitesiEndokrinoloji Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ENDER ARIKAN
- Koroner arter bypass greftli tip 2 diabetes mellituslu hastalarda perioperatif sıkı glikoz kontrolünün bakım sonuçlarına etkisi
Effect of prioperative tight glucose control on the outcomes of care in patients with type 2 diabetes undergoing coronary artery bypass grafting
MARZİYEH POURAGHAİE BAGHMİSHEH
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
HemşirelikDokuz Eylül ÜniversitesiCerrahi Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİREZA YAGHUBI
YRD. DOÇ. DR. AKLİME DİCLE
- Tip-2 diabetes mellituslu hastaların birinci derece yakınlarında diyabet risk değerlendirmesi
Diabetes risk assessment of the first degree relatives of patients with TYPE-2 diabetes mellitus
HATİCE DEMİRAĞ
Yüksek Lisans
İngilizce
2016
HemşirelikAdnan Menderes Üniversitesiİç Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SAKİNE BOYRAZ
DOÇ. DR. ELİF ÜNSAL AVDAL
- Koroner by-pass cerrahisinde kullanılan arteryel greftlerdeki ateroskleroz derecesinin greft kan akımı üzerine etkisinin araştırılması
Başlık çevirisi yok
ABBAS HEVAL DEMİRKOL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Göğüs Kalp ve Damar CerrahisiHarran ÜniversitesiKalp ve Damar Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MUSTAFA GÖZ