Geri Dön

Desfluranın genotoksik etkisinin alkali comet yöntemiyle insan lenfositlerinde incelenmesi ve tavşan lenfositlerinde sevofluran ile karşılaştırılması

Assessment of the genotoxic effect of desflurane in human lymphocytes and comparison with sevoflurane in rabbit lymphocytes using alkali comet assay

PDF İndir

  1. Tez No: 194245
  2. Yazar: LALE KARABIYIK
  3. Danışmanlar: PROF.DR. SEMRA ŞARDAŞ
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Eczacılık ve Farmakoloji, Anesthesiology and Reanimation, Pharmacy and Pharmacology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2007
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Gazi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Farmasötik Toksikoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 181

Özet

İnhalasyon anesteziklerinin, fiziksel özelliklerine ve uygulandıkları doza bağlı olarak sistemve organlar üzerinde toksik etkiler meydana getirebildikleri bilinmektedir. Günümüze dek pek çokçalışmada, inhalasyon anesteziklerinin insan genetik materyalini etkileyerek in vivo ve in vitrokoşullarda mutajenik ve karsinojenik etkiler yapabildiği gösterilmiştir. Desfluran ve sevofluran,anestezide son yıllarda kullanımı yaygınlaşan, florlu yeni inhalasyon anestezikleridir. Bu çalışmadaalkali comet yöntemi kullanılarak; cerrahi işlem uygulanan hastaların lenfositlerinde desfluranınpotansiyel genotoksik etkisini araştırmak, tek anestezik ajan olarak uzun süre uygulandıkları cerrahiişlem geçirmeyen tavşanların lenfositlerinde ise desfluran ve sevofluranın potansiyel genotoksiketkilerini karşılaştırmak amaçlandı.Çalışmanın 1. bölümünde: ASA I­II risk grubunda yaşları 16 ile 66 arasında değişen yaklaşıkiki saat sürmesi beklenen elektif cerrahi operasyonu planlanan 25 erişkin hasta çalışma kapsamınaalındı. Sigara içme alışkanlığı, malignitesi, diyabet ve başka bir sistemik ya da genetik hastalığı olanbireyler ise, oksidatif DNA hasarına önceden sahip olabileceği düşünülerek çalışma kapsamı dışındabırakıldı. Tüm hastalar ameliyat öncesi sekiz saat süre ile aç bırakıldı ve premedikasyon uygulanmadı.­15­7 mg kg tiyopental sodyum ve 0.1 mg fentanil sitrat iv verilerek anestezi indüksiyonu sağlandıktan­1 ­1sonra 0.1 mg kg veküronyum iv verilerek endotrakeal entübasyon uygulandı. Hastalara, 4 l dk­1 ­1%50/50 oranında O2/hava karışımı, tidal volüm 6­8 ml kg , solunum sayısı 10­12 soluk dk olacakşekilde kontrollü solunum uygulandı. Anestezinin devamı BİS %50±5 olacak şekilde, %4­7 desfluranve aralıklı bolus fentanil verilmesi ile sağlandı. Hastalardan periferik venöz kan örnekleri; anesteziuygulamadan önce, anestezi sırasında 2. saatte, anesteziden sonraki 1. gün ve anesteziden sonraki 3.günde alındı.Çalışmanın 2. bölümünde: Ağırlıkları 2250­3500 gr arasında değişen, 14 adet erkek YeniZelanda tavşanı rastgele iki eşit gruba ayrıldı. Premedikasyon uygulanmayan tavşanlara 20 G­1intravenöz kanül ile kulak venlerinden damar yolu açıldı. Saatte 8 ml kg %0.9 NaCl infüzyonuyapıldı. Tavşanların kan basıncı, kalp hızı kaydedilip elektrokardiyografileri monitörize edildi.Herhangi bir cerrahi işlem uygulanmaksızın dört saat süre ile BİS monitörizasyonu altında indeks%50±5 olacak şekilde inhalasyon yolu ile genel anestezi uygulandı. Desfluran grubuna (n=7) %4­7desfluran sevofluran grubuna (n=7) ise %3­5 sevofluran, dakikada 2 l verilen oksijen içinde yüzmaskesi yoluyla uygulandı. Kulak veninden kan örnekleri; anesteziden önce, anestezi başladıktan 4saat sonra, anestezi sonrası 1. gün ve anestezi sonrası 4. gün alındı.Anestezi uygulanmadan önce alınan örnekler kontrol olarak değerlendirildi. Elde edilen kanörneklerinden izole edilen lenfositlere alkali comet yöntemi uygulanarak oksidatif DNA hasarıaraştırıldı. Her bir kan örneğinde sayılan 100 hücre: N (normal), AH (az hasarlı) ve H (hasarlı) olmaküzere üç ayrı kategoride incelendi. Sonuçların değerlendirilmesi için comet yanıtı skorlandı (TH­TotalHasar). İstatistiksel analizlerde, Student's t test, Paired t test, Tekrarlı Ölçümler İki Yönlü VaryansAnalizi kullanıldı. Veriler ortalama±SD olarak verildi ve p0.05). Desfluran grubunda anesteziöncesi değere göre; anestezinin 4. saatinde H ve TH sayısı ortalamaları anlamlı bir şekilde artarken(p0.05). Hem grup hem zaman etkisi birliktedeğerlendirildiğinde; N, H, AH ve TH için zamana bağlı değişimlerde grup etkisi bulunamadı (sırasıile p=0.166, 0.127, 0.869 ve 0.811).TH bakımından genel bir değerlendirme yapıldığında; desfluran (21.5±4.5) ve sevofluran(17.4±3.6) anestezi öncesi değerlerinde farklılık olmadığı, desfluran grubunda anestezinin 4. saatindeDNA hasarı belirlendiği (30.7±6.5), anestezi sonrası 1. günde (25.5±6.9) ve anestezinin 4. gününde(23.7±6.8) ise bu hasarın ortadan kalktığı, sevofluran grubunda anestezinin 4. saatinde (28.7±5.7)belirlenen hasarın, anestezi sonrası 1. günde (24.2±5.9) devam ettiği ve ancak anestezi sonrası 4.günde (22.5±6.2) bu hasarın ortadan kalktığı görüldü. Desfluran ve sevofluran grupları arasındayapılan karşılaştırmada herhangi bir farklılık saptanmadı.Sonuç olarak bu çalışmada, desfluranın hastalarda, desfluran ve sevofluranın tavşanlardapotansiyel genotoksik etki meydana getirdikleri gözlendi. Desfluran uygulanan hastalarda anestezisonrası 2. saatte en yüksek düzeyde DNA hasarının olduğu ve bu hasarın 3. günde tamamen anesteziöncesi değerlere dönemese de azaldığı görüldü. Desfluran ve sevofluranın tek ajan olarak dört saatsüre ile cerrahi herhangi bir girişim yapılmaksızın uygulandıkları tavşanlarda DNA hasarı 4. saattebaşladı. Bu DNA hasarının desfluranda 1. günde onarılmasına rağmen, sevofluranda 4. gündeonarıldığı belirlendi. Desfluranın genotoksik etkisi hastalarda daha uzun sürerken tavşanlarda dahakısa süre devam etti. Hem hastalara uygulanan desfluranın hem tavşanlara uygulanan desfluran vesevofluranın meydana getirdikleri genotoksik etki, anestezi sonrasında geri dönebilir nitelikte bulundu.DNA hasarı; diyabetli, maligniteli, yaşlı, genetik bozuklukları olan, sigara içenhastalarda tam olarak onarılamayabilir. Özellikle tekrarlayan ve çok uzun süren anesteziuygulamalarında DNA hasarı daha da belirgin olabilir. Bu gibi durumlarda desfluran vesevofluran dozlarını azaltabilmek için desfluran ve sevofluran ile ya intravenöz anesteziklerya da rejyonal anestezi yöntemleri kombine edilmelidir.

Özet (Çeviri)

Inhalation anesthetics are known to cause toxic effects on systems and organs, depending onphysical properties and dose. In many studies to date, it is shown that inhalation anesthetics may causemutagenic and carcinogenic effects in vivo and in vitro conditions by affecting the human geneticstructure. Desflurane and sevoflurane are recently synthesized fluorinated anesthetics that have beenin common use in recent years. The aim of this study was to research the potential genotoxic effect ofdesflurane on lymphocytes of humans who underwent surgery and also to compare the potentialgenotoxic effect between prolonged exposures of desflurane and sevoflurane applied alone andseparately in lymphocytes of rabbits that did not undergo surgery; through single cell gelelectrophoresis­alkali comet assay.In the first part of the study: 25 adult patients from ASA I­II risk group were studied. Patientswhose ages varied from 16 to 66 years and who were scheduled for elective surgery with an estimatedduration of two hours were included. Patients with smoking habits, malignancy, diabetes, systemic orgenetic diseases were excluded from the study; on the basis that these conditions may have causedoxidative DNA damage prior to the study. All patients were starved for eight hours prior to operation­1and they did not receive premedication. After anesthesia induction was provided with 5­7 mg kg­1thiopental sodium and 0.1 mg fentanil citrat, endotracheal intubation was achieved with 0.1 mg kg­1vecuronium, intravenously. Patients were applied 4 l min 50/50% O2/air mixture with a breathing­1 ­1rate of 10­12 breathes min and tidal volume of 6­8 ml kg through mechanical ventilation.Anesthesia was maintained with 4­7% desflurane and intermittant bolus fentanil, so that BIS was50±5%. Peripheric venous blood samples were taken from patients before anesthesia, in the secondhour of anesthesia and on the first and third days after anesthesia.In the second part of the study: 14 male New Zealand rabbits with weights varying from 2250to 3500 g were randomly divided into two groups. Vascular access was obtained with 20 G­1intravenous cannula in the ear veins of unpremedicated rabbits. They were applied 8 ml kg 0.9%NaCl infusion. Blood pressure and heart rate of the rabbits were recorded and theirelectrocardiography was monitorized. General anesthesia was applied via inhalation for four hoursunder BIS monitorization and the index was kept at 50±5%. 4­7% desflurane was applied indesflurane group (n=7) and 3­5% sevoflurane was applied in sevoflurane group; in 2 l oxygen perminute, by face mask. Venous blood samples were taken from the ear before anesthesia, in the fourthhour during anesthesia, and on the first and fourth days after anesthesia.Samples taken before anesthesia were assessed as control. Comet assay was appliedon the lymphocytes that were isolated from blood samples and oxidative DNA damage wasinvestigated. 100 cells counted in each blood sample were examined in three categories: N (normal),AH (low damage), H (damaged) and TH (total damage). Comet response was scored to assess theresults as total damage (TH). Student?s t test, Paired t test, Repeated Measurements Two­WayVariance Analysis were used in statistical analysis. Data were given mean±SD and p0.05). According to the preanesthesia value of thedesflurane group; although mean H and TH cell count increased significantly in the fourth hour duringanesthesia (p0.05). When both group and time effects were assessed; no group effect wasfound in time­related changes for N, H, AH and TH (p=0.166, 0.127, 0.869 and 0.811 respectively).As a general evaluation for TH; it was seen that there was no difference between preanesthesiavalues of desflurane (21.5±4.5) and sevoflurane (17.4±3.6), DNA damage was detected on the fourthhour during anesthesia in the desflurane group (30.7±6.5) and this damage disappeared in the firstday (25.5±6.9) and fourth day (23.7±6.8) after anesthesia; in the sevoflurane group the damagedetected on the fourth hour during anesthesia (28.7±5.7) continued in the first day after anesthesia(24.2±5.9) and repaired only on the fourth day after anesthesia (22.5±6.2). No difference was detectedbetween desflurane and sevoflurane groups.As a conclusion, in this study, it was observed that desflurane has genotoxic potential inpatients, while both desflurane and sevoflurane have genotoxic potential on rabbits. It was seen thatthe patients who were applied desflurane had the highest DNA damage on the second hour and thatthis damage decreased on the first day and the third day, even though it did not completely return topreanesthesia values. In the rabbits that were applied desflurane and sevoflurane as single agents forfour hours without surgical operation, the DNA damage occurred on the fourth hour. Although thisDNA damage repaired on the first day with desflurane, the damage caused by sevoflurane repaired onthe fourth day. The genotoxic effect of desflurane lasted longer on the patients, whereas on rabbits itwas shorter. The genotoxic effects of both desflurane applied on patients, and desflurane andsevoflurane on rabbits were found to be reversible after anesthesia.DNA damage may not be fully repaired in patients with diabetes mellitus, malignancy,genetical disorders; elderly and smoking patients. DNA damage might be more obvious especially inrepeated and very long term anesthesia practices. In such cases desflurane and sevoflurane should becombined with either intravenous anesthetics or regional anesthesia methods in order to decrease thedoses of desflurane and sevoflurane.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    248586

    Çocuklarda Sevoflurane ve Desflurane'ın periferik lenfositler üzerine genotoksik etkilerinin 'Comet assay' yöntemiyle araştırılması

    Research of Sevofurane and Desflurane genotoxic effects on children peripheral lymphocytes by comet assay method

    YEŞİM IŞIKÇI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Anestezi ve Reanimasyonİstanbul Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. GUNER KAYA

  2. Tez No

    560515

    Desfluran genotoksisitesi: İnsan lenfositlerinde kardeş kromatid değişimi araştırılması

    Desflurane genotoxicity: Investigation of sister chromatid exchange in human lymphocytes

    BAHAR AYDINLI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bakanlığı

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ÖZCAN ERDEMLİ

  3. Tez No

    260730

    Ameliyathane ve derlenme ünitesi personelinde genotoksik maruziyet riskinin mikroçekirdek yöntemi ile değerlendirilmesi

    An examination of exposure to anesthetic gases at operating room and recovery unit personnel by micronuclei method

    DEREN ERAYDIN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Eczacılık ve FarmakolojiGazi Üniversitesi

    Farmasötik Toksikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SEMA BURGAZ

  4. Tez No

    225542

    Kronik olarak atık anestezik gazlara maruz kalan anestezi personelinde glutation, total antioksidan düzeylerinin dna hasarı ile ilişkisinin araştırılması

    Assessment of association between glutathione levels, total antioxidant capacity and dna damage in a group of anaesthesia personnel chronically exposed to waste anaesthetic gases

    SEVAL İZDEŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Anestezi ve ReanimasyonGazi Üniversitesi

    Farmasötik Toksikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. ALİ ESAT KARAKAYA

  5. Tez No

    282139

    Desfluran anestezisi verilen çocuklarda meydana gelen ajitasyona deksmedetomidinin etkisi

    The effect of dexmedetomidine on the emergence agitation that happens in children after desflurane anesthesia

    FİLİZ BANU ETHEMOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Anestezi ve ReanimasyonHacettepe Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÖZGÜR CANBAY

Geri Dön