Yüksek dereceli astrositomlarda radyoterapi ve kemoterapiye dirençli mutasyonların klorokin ile önlenmesi
Preventing radiotherapic and chemotherapeutic resistance with chloroquine in high grade astrositomas
- Tez No: 195146
- Danışmanlar: PROF. DR. ALİ KURTSOY
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nöroloji, Neurology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2007
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Erciyes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 120
Özet
Amaç: Bu çalışmada, insanlar üzerinde optimum farmakolojik profile sahipantimutajenik ajan klorikinin GBM'li hastaların tedavisindeki adjuvant rolüaraştırıldı.Hastalar ve yöntem: Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi NöroşirürjiKliniği'nde Eylül-2003 ile Nisan-2007 tarihleri arasında kraniyotomi sonrası tümörrezeksiyonu yapılarak malign astrositoma (MA) tanısı almış toplam 44 olguçalışmaya alınmıştır. Patoloji raporu GBM ve AA gelen 37 olgu, günlük 150 mg.klorokin tedavisine alındı ve tedavi takip süresince devam ettirildi. Cerrahiye bağlıkomplikasyonlar nedeni ile ameliyat sonrası ilk 30 gün içerisinde kaybedilen 6 olguile kronik hepatit tanısı alan 1 olgu çalışma kapsamı dışında bırakıldı.Olgular 15 bayan, 22 erkek hastadan oluşmaktaydı ve ortalama yaş 50 idi.Preoperatif MR ve postoperatif MR özellikleri ile cerrahın bildirdiği rezeksiyonderecesi kantitatif olarak nöroradyolog tarafından değerlendirildi.Bulgular: Klorokin alan hasta grubunda; gross total rezeksiyon yapılan 31hastadan 7 tanesinin (%22.5) takip süresince hayatta oldukları görüldü. Bu grubunortalama yaşam süresi 16 ay olarak bulunurken, subtotal rezeksiyon yapılan 6hastadan hayatta olan yoktu ve bu gurubun ortalama yaşam süresi 6 ay olarak tespitedildi. Kontrol grubunda ise; gross total rezeksiyon yapılan 42 hastadan 18 tanesinin(%42.9) takip süresince halen hayatta oldukları görüldü. Bu grubun ortalama yaşamsüresi 17 ay olarak bulunurken, subtotal rezeksiyon yapılan 39 hastanın yalnızca 3tanesi ( %7.7 ) hayatta idi ve bu grubun ortalama yaşam süresi 10 ay olarak tespitedildi. Sonuçlar: Bu çalışmada total rezeksiyonun önemli rol oynadığı ve klorokinuygulamasının, GBM'in antineoplastik tedaviye verdiği yanıtı artırmadığı tespitedildi. Bizim bulgularımız, bu konu ile ilgili yapılan daha önceki çalışma bulgularınıdesteklememektedir ve yüksek grade astrositomların medikal tedavisinde klorokinetkili bulunmamıştır.
Özet (Çeviri)
Objective: In this study, it is investigated that whether chloroquine, anantimutagenic agent that has an optimum pharmacologic profile on the humans, hasadjuvant role on the management of patients with glioblastoma multiforme or not.Patients and Methods: Total 44 cases which diagnosed as having malignastrocytoma on the basis of resection, performed after craniotomy betweenseptember 2003 and April 2007 in the Neurosurgery Department of ErciyesUniversity Medical Faculty were evaluated. 37 patients who had a histologicallyconfirmed glioblastoma multiforme and/or anaplastic astocytoma were treated with adaily 150-mg dose of chloroquine and continued throughout the entire observationperiod. 6 patients who died from complications due to the surgery in postop 30 daysand 1 patient with established chronic hepatitis were excluded from the study.15 female and 22 male patients were included in this study. The mean age ofthe patients was 50. The extent of resection reported by the surgeon and the featuresof pre and post operative MRI were quantitatively evaluated by a neuroradiologist.Results: Of 31 patients who underwent gross total (complete) resection, 7patients (22.5%) survived during the follow-up period in the chloroquine-treatedgroup. The median survival duration of this group was found as 16 months. All 6patients who attained subtotal (partial) resection died and the average life time of thisgroup was 6 months. Of the 42 patients in whom a complete resection achieved, 18patients (42,9%) were alive during the follow up period in the control group. Themedian survival duration of this group was found as 17 months. Of the 39 patients in whom a partial resection performed, only 3 patients (7,7%) survived and the average life time of this group was 10 months.Conclusions: In this study, it is found that total resection has been key in thetreatment of GBM and the therapy involving chloroquine couldn?t enhance the tumorcell killing. Our results were consistent with the results of previous studies, beingperformed on the same subject. Hereby, we conclude that the administration ofchloroquine has no beneficial effect on the medical management of high gradeastrocytomas.
Benzer Tezler
- Gliomlarda CLOCK ve BMAL1 gen ekspresyonu ile PD-L1 immünohistokimyasal ekspresyonunun korelasyonu ve histopatolojik parametreler ile değerlendirilmesi
Gliomlarda CLOCK ve BMAL1 gen ekspresyonu ile PD-L1 immünohistokimyasal ekspresyonunun korelasyonu ve histopatolojik parametreler ile değerlendirilmesi
GİZEM AYDIN DEMİR
- Çocukluk çağı intramedüller spinal kord tümörleri
İntramedulllary spinal cord tumors of childhood
HASAN CANDAŞ KAFALI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
OnkolojiHacettepe ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. M. TEZER KUTLUK
- Pilositik astrositomlarda doku mikroarray yöntemi ile nöral kök hücre immunofenotipik kompozisyonunun ve nüks yönünden riskli grupların araştırılması
Analysis of neural stem cell immunophenotypic composition with tissue microarray method and high-risk groups for recurrence in pilocytic astrocytomas
AYÇA ERŞEN SARAÇOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
PatolojiDokuz Eylül ÜniversitesiPatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. UĞUR PABUÇCUOĞLU
- Beyin tümörlerinde sitogenetik ve moleküler sitogenetik incelemeler
Cytogenetic and molecular cytogenetic analysis in brain tumors
AYŞE ÇIRAKOĞLU
Doktora
Türkçe
2003
Tıbbi Biyolojiİstanbul ÜniversitesiGenetik Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SENİHA HACIHANİFİOĞLU
- Difüz glial tümörlerde haarlem entegre tanı sisteminin uygulanabilirliği ve PDGFR-α amplifikasyonunun nüks ve prognoz belirteci olarak yeri
Applicability to the haarlem integrated diagnosis system in the diffuse glial tumors and the position as PDGFR-α amplifications as nuclear and prognosis
NESLİHAN KAYA