Geri Dön

İzmir ve çevresindeki semizotu (Portulaca oleracea L.) genotiplerinin bazı morfolojik özellikleri ve moleküler karakterizasyonu

Some morphologic and molecular characterization of purslane (Portulaca oleracea L.) genotypes around Izmir

  1. Tez No: 255522
  2. Yazar: ÇİÇEK KAŞKAR
  3. Danışmanlar: PROF. DR. YÜKSEL TÜZEL
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Biyoloji, Ziraat, Biology, Agriculture
  6. Anahtar Kelimeler: Portulaca oleracea L, genotip, klorofil, nitrat, oksalik asit, ISSR, genetik varyasyon, Portulaca oleracea L, genotype, chlorophyll, nitrate, oxalic acid, ISSR, genetic variation
  7. Yıl: 2009
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ege Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Bahçe Bitkileri Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 121

Özet

Bu çalışmada İzmir ve çevresinden (Karaburun, Mordoğan, Balıklıova, Urla, Çeşme, Alaçatı, Seferihisar, Ürkmez, Gümüldür, Çamönü, Cumaovası, Bayındır, Tire, Torbalı Ayrancılar, Ödemiş, Menemen, Kemalpaşa, Bozdağ, Gölcük, Bornova ve İnciraltı) toplanan 64'ü yabani ve 7'si kültür formu olmak üzere 71 adet semizotu genotipinin morfolojik özelliklerinin değerlendirilmesi ve bazılarının moleküler karakterizasyonunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Gövde şekli, yaprak dizilişleri, yaprakların rengi, nitrat, oksalik asit ve klorofil içerikleri gibi morfolojik ve polimorfik ISSR markörü ile genetik farklılıklarına bakılmıştır. İstatistik değerlendirmeler, NTSYS-pc (2.2j) programında, Principal Komponent Analizi (PCA) ve UPGMA'ya göre gruplama analizleri ile yapılmış ve dendogramlar oluşturulmuştur.Elde edilen veriler değerlendirildiğinde, kültür formlarının yaprak yeşil renginin, yabanilere oranla daha canlı, parlak ve doygun olduğu, oksalik asit içeriğinin Seferihisar, Gümüldür ve Cumaovası'ndan toplanan yabani formlarda düşük olduğu gözlenmiştir. En düşük nitrat içeriği Gümüldür ve Ödemiş'ten toplanan yabani formlarda, en yüksek nitrat içeriği ise Mordoğan genotipinden elde edilmiştir. Karaburun, Çeşme (kültür formu) ve kültür formları ile Ürkmez, Bozdağ, Gümüldür ve Çamönü genotipleri, morfolojik ve moleküler olarak aynı grup içerisinde yer almıştır. Gümüldür ve Çamönü genotipleri, hem morfolojik hem de moleküler olarak yakın akraba çıkmıştır. Buna karşılık, morfolojik olarak aynı gruba alınan bazı genotipler arasında, moleküler düzeyde farklılıklar olduğu gözlenmiştir. Çalışmada yer alan semizotu genotiplerinin morfolojik ve diğer özellikler açısından benzerlik katsayısı, moleküler markörlere göre sırasıyla %67 ve %84 daha düşük olmuştur. Tüm bu sonuçlar, semizotu genotipleri arasında çevresel faktörlerin etkisiyle morfolojik olarak varyasyonun olmasına rağmen, genetik açıdan birbirlerine yakın olduklarını göstermektedir.

Özet (Çeviri)

The aim of this research was to evaluate some morphologic features and to determine molecular characterization in 71 purslane genotypes out of 64 was wild and 7 of them was cultured forms collected from İzmir and around (Karaburun, Mordoğan, Balıklıova, Urla, Çeşme, Alaçatı, Seferihisar, Ürkmez, Gümüldür, Çamönü, Cumaovası, Bayındır, Tire, Torbalı Ayrancılar, Ödemiş, Menemen, Kemalpaşa, Bozdağ, Gölcük, Bornova and İnciraltı). Stem type, leaf sequence, leaf colour, nitrate, oxalic acid and chlorophyll content were examined and also genetic variation with polymorphic ISSR markor as well. Statistical evaluation was done according to principal component analysis (PCA) and unweighed-pair group method arithmetic average (UPGMA) in NTSYS-pc (2.2j) software and dendongrams were made.It was observed that cultured ones gave more viable, light and saturated green than wild genotypes; the oxalic acid content was the lowest in the wild ones; collected from Seferihisar, Gümüldür and Cumaovası. The lowest nitrate content was in the wild genotypes from Gumüldur and Odemis while it was the highest in Mordoğan genotype. The genotypes from Karaburun, Çeşme (culture form) and cultured ones took place in the same group with Ürkmez, Bozdağ, Gümüldür and Çamönü genotypes as both moleculer and morphologic basis.Gümüldür and Çamönü genotypes were found genetically close in both characterization. Although some genotypes were morphologically in same group, significant differences were found in moleculer characterization. The genetic similarity coefficient among purslane genotypes based on morphologic and other characters was lower 67 and 84% respectively compared with molecular markers. It was conclude that although there is a morphological variation among the tested purslane genotypes due to environmental factors, the data indicated that they were genetically close to each other.

Benzer Tezler

  1. İzmir ve çevresindeki eski taş ocaklarının rekültivasyonu ve rehabilitasyonu

    Recultivation and rehabilitation of stone quarries in İzmir and its round

    VEDAT KARTALLIER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    Maden Mühendisliği ve MadencilikDokuz Eylül Üniversitesi

    Maden Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AHMET HAKAN ONUR

  2. İzmir ve çevresindeki mikrogravite verilerinin değerlendirilmesi

    Evaluation of microgravity data around İzmir

    MEHMET ÇETİNER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Jeofizik MühendisliğiDokuz Eylül Üniversitesi

    Jeofizik Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. OYA PAMUKÇU

  3. İzmir ve çevresinde yayılış gösteren Anadolu Kaya Kertenkelesi Anatololacerta Anatolica (Werner, 1902)'nın Helmint faunası

    Helminth fauna of Anatolian Rock Lizard Anatololacerta anatolica (Werner, 1902) distributed in İzmir and its surroundings

    ECEM BÜŞRA HASTÜRK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    BiyolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Biyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUSUF KUMLUTAŞ

  4. İzmir ve çevresindeki bazı Osmanlı ve Beylikler Dönemi camilerinde mihrap ve minber yazıları

    Mihrab and minbar writing Ottoman and Principalities Period of mosque izmir and its environment

    NURGÜL YAMAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    El SanatlarıDokuz Eylül Üniversitesi

    Geleneksel Türk El Sanatları Ana Sanat Dalı

    DOÇ. AYNUR MAKTAL