Osmanlı İmparatorluğu'nun kuruluş döneminde merkezi iktidar-sufi çevre ilişkileri (1300-1450)
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 26866
- Danışmanlar: PROF. DR. OCAK A. YAŞAR
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Tarih, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1993
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tarih Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 108
Özet
XIII. asırda Osmanlılar, Türkmen beyliği olarak Bizans sınırlarındaki yerlerini aldılar. Bu dönemde Osmanlı toplumunun çoğunluğunu, göçebe ve yarı-göçebe Türkmen kitleleri oluşturuyordu. Gaziler, Ahiler ve Türkmen dervişleri toplumu yönlendiriyordu. Osman, Orhan ve Murad Gazi gibi ilk beğler bir taraftan dervişleri, diğer taraftan Ahi teşkilâtına mensup başlıca ricali elde ederek, siyasi otoritelerini halk nezdinde meşrulaştırmaya çalıştılar. Osmanlı beyliği lâyıkıyla inkişaf edip, muntazam bir idari teşkilât kurduğunda klasik İslam kültürü ve Sünni İslâm, merkezi politikaya hakim oldu. 2amanla Ahilerin ve Türkmen babalarının sosyal hayatta oynadıkları rol, merkezi iktidarın yönetim organlarınca yerine getirildi. Bununla birlikte sûfl zümreler Osmanlı imparatorluğu'nda her zaman var oldu. Gayr-ı Sünni tarikâtler yanında, Sünni eğilimli tarikatlar de yaygınlaştı. Osmanlı sultanları dini otorite sahibi.dervişlerle sıcak ilişkiler kurarak, onları devletin yanında ve kontrolü altında tutmayı başardılar.
Özet (Çeviri)
In the XHIth Century, Ottoman had settled within the boundaries of Byzantium territories as a Turkmen Principal ity. At that period, the majority of the Ottoman Community was composed of Turkmen people living in nomadic or semi nomadic style. The so called groups of Gaz1, Ah1 and the Turkmen Dervishes were generally governing the community. The first principals named Osman, Orhan, and Murad Gazi, had gained authority on the one side over Dervish and on the other side over Ah1 of the time trying to establish their reigns over the people By the time the Ottoman principality had sufficiently developed to establish a regular administrative state authority, its central policy was domineered by the classical Islam culture and Sunnl Sect. The role that the Ahi and the Turkmen Baba played over the social life were realized by the administrative organs of the central governmental authority. On the other hand, the religious authorities including the sheiks and dervishes had always exerted the pressures in the Ottoman Community. The non-Sunni Sufi pacts as well as the Sunni Sufi Pacts were quite wide spread at the time. The Ottoman Sultans couldiv manage to establish good relations with the dervishes who possess authority and enabled them to be on the side and under the control of the State.
Benzer Tezler
- Osmanlı Devleti'nde siyasal iktidarın bölüşümüne bir bakış: Kapıkulu Ocağı ve isyanları
A View to division of political power in Ottoman State: Kapıkulu Ocağı and its revolts
SEYFETTİN ASLAN
Doktora
Türkçe
2002
TarihCumhuriyet ÜniversitesiSiyaset ve Sosyal Bilimler Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AHMET TURAN ALKAN
- Türk siyasetinde din eğitimi politikaları (1923-1960)
Religious education policies in Turkish politics (1923-1960)
UĞUR PEKCAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
TarihBolu Abant İzzet Baysal ÜniversitesiTarih Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ARDA BAŞ
- Bilgi, toplum, iktidar: Osmanlı ve Cumhuriyet modernleşmesi ile karşılaşma sürecinde Doğu medreseleri
Power, society, knowledge: The Eastern masrasas in the process of encounter with the Ottoman and Republican modernization process
SERDAR ŞENGÜL
- Merkez-çevre ilişkileri teorisi ışığında Türkiye'de çok partili hayata geçiş
Başlık çevirisi yok
HACIBEKİR GAZİ
- Anadoluculuk hareketinin gelişimi ve Anadolucular ile Cumhuriyet Halk Partisi arasındaki ilişkiler (1943-1950)
The progress of the Anatolianism movement and the relations the Anatolianists and the Republican People's Party (1943-1950)
METİN ÇINAR
Doktora
Türkçe
2007
Siyasal BilimlerAnkara ÜniversitesiKamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
PROF.DR. SİNA AKŞİN