Geri Dön

Ratlarda kardiyak arrest oluşturan bupivakain kan ve doku düzeylerine propofolün farklı lipid formlarının etkilerinin kontrollü karşılaştırılması

Controlled comparison of effects of different lipid forms of propofol on the blood and tissue levels of bupivacaine induced cardiac arrest in rats

  1. Tez No: 271619
  2. Yazar: MURAT YILMAZ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. S. HÜLYA ÇELEBİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2010
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Gazi Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 126

Özet

Bu randomize, kontrollü, deneysel çalışmada; anestezi altındaki sıçanlarda, %10 intralipid propofol ve %10 medialipid propofol ile ön tedavi uygulamasının, bupivakain kardiyotoksisitesi ile plazma ve doku (kalp ve beyin) düzeylerine etkileri araştırılmıştır.Çalışmada onsekiz adet erişkin erkek Spraque-Dawley cinsi sıçan kullanıldı. Sıçanlar, intralipid (Propofol, Grup P), medialipid (Propofol Lipuro, Grup L) ve kontrol (Grup K) olmak üzere rastgele, her grupta altı sıçan olacak şekilde, üç gruba ayrıldı. Monitörize edilen sıçanların KAH kontrol değerleri (KAHk) kaydedildi. Anestezi altında, cerrahi trakeostomi açılan sıçanlar mekanik ventilasyonla solutuldu ve invazif monitörizasyon uygulandı. İnvazif girişimler sonrası KAH ve OAB bazal değerleri (KAHbd ve OABbd) kaydedildi. İki taraflı kanüle edilen kuyruk venlerinin birinden bazal sıvı ihtiyacı verilirken, diğer venden kontrol grubu dışındaki gruplara ön tedavi ilaçları 20 dk boyunca uygulandı. Bu 20 dakikalık süre içinde OAB ve KAH verileri her 5 dakikada bir kaydedildi. 20. dakikadaki OAB ve KAH değerleri bupivakain infüzyonu öncesi kontrol değerleri (KAHbö ve OABbö) olarak kaydedildi. Ön ilaç tedavileri tamamlandıktan sonra tüm gruplara 2 mg/kg/dk hızında bupivakain infüzyonuna başlandı. Sıçanlarda ilk disritmi süresi, bupivakain infüzyonu öncesi kaydedilen değerlere göre kalp atım hızı ile ortalama arter basıncında %25 ve %50 azalmaya kadar geçen süreler, kardiyak arrest gelişene kadar geçen süre ve eşzamanlı kullanılan bupivakain dozları kaydedilerek değerlendirildi. Sıçanlarda kardiyak arrest geliştikten sonra intrakardiyak kan alındı. Kalp ve beyin dokuları alındı. Bupivakain düzeyi LC/MSD yöntemi ile çalışıldı.İstatistiksel değerlendirmede Kruskal-Wallis testi, Mann-Whitney U testi ve Wilcoxon testinden yararlanıldı. p< 0.05 `istatistiksel olarak anlamlı' kabul edildi.Grupların bazal değerleri arasında anlamlı fark saptanmadı. İlk disritmi, kalp hızında %25 ve %50 düşüş ve kardiyak arrest sürelerinin kontrol ve %10 medialipid propofole göre, %10 intralipid propofol ile uzadığı, paralel olarak disritmi ve bradikardi gelişimine neden olan bupivakain dozunun arttığı görüldü. Ön tedavinin plazma ve doku bupivakain düzeylerini, %10 intralipid propofol grubunda düşürdüğü, bu etkinin %10 medialipid propofol ile sadece doku düzeyinde olduğu görüldü.Bu sonuçlar; %10 intralipid propofolün sıçanlarda bupivakainin indüklediği kardiyodepresif etkilerde koruyucu olduğunu göstermektedir. Bu etkilerin plazma ve doku bupivakain düzeylerinin düşmesiyle ilgili olduğu söylenebilir. Rejyonal anestezinin genel anestezi ile kombine edilmesi gerektiğinde, %10 intralipid propofol ile TIVA önerilir.

Özet (Çeviri)

In this randomised controlled experimental study, the effect of propofol on bupivacaine cardiotoxicity and also plasma and tissue (heart and brain) levels in anesthetized rats was investigated.Eighteen male Spraque-Dawley rats were randomly divided into 3 groups as intralipid (Propofol, Group P), medialipid (Propofol Lipuro, Group L) and control (Grup K) groups. Rats were monitorized and control heart rate (HRc) values were recorded under ketamin anesthesia (im) followed by surgical tracheostomy, invasive blood pressure monitorization and mechanical ventilation. After invasive procedures HR and mean arterial pressure (HRbv and MAPbv) were recorded. Two tail veins were cannulated for basal intravenous hydration and infusion of study drugs for 20 minutes.During this period MAP and HR values were recorded every 5 minute until on set of bupivacaine infusion. HR and MAP values after 20 minutes were recorded as control before bupivacaine infusion (HRbb and MAPbb).Bupivacaine was infused 2 mg/kg/min in all groups. The first time of dysrythmia occurence, time of reduction of HR and MAP 25 and 50%, cardiac arrest time and total bupivacaine dose were recorded. Intracardiac blood samples were collected following cardiac arrest. Heart and brain tissues were exracted and bupivacaine levels were measured by LC/MSD method.Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U and Wilcoxon were used and p< 0.05 was considered as statistically significant.There was no significant difference basal values among groups. The first dysrhytmia time, reduction of HR and MAP 25 and 50% time, time until cardiac arrest was longer in 10% intralipid propofol compared to 10% medialipid propofol group which is consistent with higher bupivacaine dose causing dysrhytmia and bradycardia. Pretreatment decreased plasma and tissue bupivacaine levels in 10% intralipid propofol group and this effect was observed only in tissue levels in 10% medialipid propofol group.These results confirm that 10% intralipid propofol is protective against bupivacaine induced cardiodepressive effects. This effect may be related to decrease of plasma and tissue bupivacaine level. When general anesthesia is needed in addition to regional anesthesia, TIVA with 10% intralipid propofol is recommended.

Benzer Tezler

  1. Ratlarda oluşturulan global serebral iskemi/reperfüzyon modelinde memantin uygulanamasının oluşan beyin hasarı üzerindeki etkileri

    The effects of memantine on cerebral ishemia/reperfusion injury in rats

    GÜL MERAL KOCABEYOĞLU HOŞGÖREN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Anestezi ve ReanimasyonGazi Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. HASAN KUTLUK PAMPAL

  2. Ratlarda karaciğer iskemi reperfüzyon modelinde uzak iskemik ön koşullama ve uzak iskemik ön koşullamaya eklenen n-asetil sisteinin etkilerinin karşılaştırılması

    The effects of remote ischaemic preconditioning and n-acetyl cysteine with remote ischaemic preconditioning in rat hepatic ischaemia reperfusion injury model

    ALİ İHSAN UYSAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Anestezi ve ReanimasyonDokuz Eylül Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MERT AKAN

  3. Ratlarda aralıklı ve sürekli renal iskemi modellerinin patolojik ve biyokimyasal sonuçlarının karşılaştırılması

    Comparison of pathological and biochemical results of intermittent and continuous renal ischemia models in rats

    METİN YIĞMAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    ÜrolojiSağlık Bakanlığı

    Üroloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÖNER ODABAŞ

  4. Ratlarda deneysel kontrollü non-heart-beating donör (NHBD) modelinde ghrelinin karaciğer hasarını önleyici etkisi

    Preventive effect of ghrelin on liver injury in non-heart-beating donor (NHBD)model with experimental control in rats

    MURAT MERT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Genel CerrahiErciyes Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. A. ZEKİ YILMAZ

  5. Karaciğerin reperfüzyon hasarında uzak iskemik önkoşullama ve direkt iskemik önkoşullamanın etkinliği

    Prevention of hepatic ischemi-reperfusion injury with remote ischemic preconditioning and direct ischemic preconditioning

    ELVAN ŞAHİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Anestezi ve ReanimasyonDokuz Eylül Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. SEDAT KARADEMİR

    Y.DOÇ.DR. ÇİMEN OLGUNER