Geri Dön

Obez hastaların nöropati açısından nörofizyolojik değerlendirilmesi

Neurophysiological evaluation of the obese patients in terms of neuropathy

  1. Tez No: 272333
  2. Yazar: İBRAHİM EKER
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. BÜLENT ÜNAY
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Obezite, çocuk, komplikasyon, nöropati, nörofizyoloji, Obesity, child, complication, neuropathy, neurophysiology.Author: İbrahim EKER, MDCounselor: Bülent ÜNAY, Assoc. Professor of Pediatrics
  7. Yıl: 2008
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: GATA
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 71

Özet

Bu çalışmada normoglisemik, glukoz intoleransı veya diyabeti olmayan ve nöropati semptom veya bulguları bulunmayan obez çocuklarda, sinir ileti incelemeleri ile subklinik düzeyde bir nöropati varlığı araştırıldı. Ayrıca elde edilen elektrofizyolojik parametrelerin insülin direnci ve vücut kitle indeksi, açlık glukoz ve açlık insülin düzeyleri ile olan ilişkileri değerlendirildi. Çalışmaya 60 obez, 30 normal vücut ağırlığına sahip çocuk dahil edildi. Obezite grubunun %50'sinde insülin direnci, % 41.6'sında da hiperinsülinemi varken, normal vücut ağırlığına sahip çocuklarda insülin direnci veya hiperinsülinemi varlığı saptanmadı. Vücut kitle indeksi arttıkça, insülin direnci indeksinde ve açlık insülin düzeyinde anlamlı bir artışın olduğu görüldü. İnsülin direnci bulunan obez çocuklarda, motor sinirlerin ileti hızlarının ve duyusal sinirlerin aksiyon potansiyeli amplitüdlerinin istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük oldukları saptandı. Median sinirin duyu dalının aksiyon potansiyeli amplitüdünde ve sural sinirin ileti hızında, insülin direnci indeksi ve açlık insülin düzeyi arttıkça istatistiksel olarak anlamlı bir azalmanın olduğu, fakat açlık glukoz düzeyi ve vücut kitle indeksi ile herhangi bir anlamlı ilişkisinin olmadığı görüldü. İnsülin direnci bulunan obez çocuklarda saptanılan bu bulgular, kronik duyusal ve motor aksonal polinöropati ile uyumlu, subklinik düzeyde bir periferik sinir etkilenmesinin göstergesi olarak değerlendirildi. Sonuç olarak, özellikle insülin direnci bulunan obez çocukların subklinik düzeyde bir periferik sinir etkilenmesi varlığı açısından, idiopatik nöropati tanısıyla takip edilen çocukların da insülin direnci ve hiperinsülinemi varlığı açısından incelenmelerinin uygun olacağı değerlendirilmiştir.

Özet (Çeviri)

In this study by means of nerve conduction studies, we aimed to examine whether there is a subclinical neuropathy or not in a sample of normoglycaemic obese children, who don?t have diabet or glucose intolerance and also who are without symptoms and signs suggestive of neuropathy. We also aimed to evaluate the relationships among electrophysiological parameters and insulin resistance index, body mass index, fasting insulin serum levels and fasting glucose serum levels. Sixty children diagnosed to have obesity and thirty, normal-weight children were enrolled in the study. Rates of insulin resistance and hyperinsulinaemia were %50 and %41.6, respectively, in the obesity group whereas; the normal-weight children had neither insulin resistance nor hyperinsulinaemia. There was seen a significant increase in insulin resistance index and fasting insulin serum levels along with the increase in body mass index. Conduction velocities of motor nerves and action potential amplitudes of sensory nerves were detected to be significantly low in the obese children with insulin resistance. Action potential amplitude of the median nerve?s sensory branch and conduction velocity of the sural nerve, were significantly negatively correlated to insulin resistance index and fasting insulin serum level, but did not show correlation with body mass index and fasting glucose serum level. These findings that were detected in insulin resistant obese children were commented as an indicator of subclinical impairment of peripheral nerves, which was compatible with chronic axonal motor and sensory polyneuropathy. In conclusion, obese children especially who are diagnosed to have insulin resistance, should be evaluated in terms of a subclinical impairment of peripheral nerves and also children who have the diagnosis of idiopathic neuropathy should be examined in terms of insulin resistance and hyperinsulinaemia.

Benzer Tezler

  1. Metabolik sağlıklı obez bireylerde nöropati sıklığı; vaka-kontrol çalışması

    Frequency of neuropathy in metabolic healthy obese individuals; case-control study

    ESRA ERSAN TOMO

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Aile Hekimliğiİstanbul Medeniyet Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HACER HİCRAN MUTLU

  2. Takip süresi 5 yıl ve daha fazla olan Tip 1 Diyabetes Mellitus'lu çocuk ve adolesanlarda uzun dönemde görülen komplikasyonlar

    Long-term complications in children and adolescents with Type 1 Diabetes Mellitus follow-up period of 5 years and more

    BEHİYE SARIKAYA ÖZDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. H. MURAT AYDIN

  3. İnmeli hastalarda üst ekstremite tuzak nöropatileri

    UPPER extremity entrapment neuropathies in stroke patients

    ELİF TEZERİŞENER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonAkdeniz Üniversitesi

    Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NİLÜFER BALCI

  4. Asemptomatik diyabetik hastalarda gastroözofageal reflü varlığının impedans yöntemi ile değerlendirilmesi

    The assessment of gastroesophageal reflux in asymptomatic diabetic patients using impedance tecnique

    SUUT GÖKTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Gastroenterolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FİLİZ AKYÜZ

  5. Prediyabet ve tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda HbA1c düzeyi ile dislipidemi arasındaki ilişki ve yaşam tarzı değişikliğinin, statin tedavisinin hba1c düzeyi üzerine etkisinin incelenmesi

    The relationship between HbA1c level and dyslipidemia in patients with prediabetes and type 2 diabetes mellitus and the investigation of the effect of lifestyle change on statin treatment on HBA1C level.

    İZZET ONUR ÖZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. KENAN SAĞLAM