Reanimasyon ünitesinde yatan kritik hastalarda deliryum insidansı ve ekibin farkındalığı
Delirium ıncidence in critical ıntensive care unit patients and team awareness
- Tez No: 298711
- Danışmanlar: PROF. DR. NECMETTİN ÜNAL
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2011
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 92
Özet
Reanimasyon Ünitesinde Yatan Kritik Hastalarda Deliryum İnsidansı ve Ekibin FarkındalığıAraştırmamızın sonucunda deliryum gelişimini saptamak için kullanılan iki farklı yöntemin (CAM-ICU ve ICDSC) deliryum tanısında birbiri yerine kullanılabilecek düzeyde etkin olduğu saptandı.Araştırmamızda yoğun bakım hastalarının deliryum insidansının ikifarklı değerlendirme sistemiyle %68.3 ile %66.3 olduğu, deliryum gelişiminin erkeklerde kadınlardan daha fazla olduğu ve ilerleyen yaşın deliryuma girme olasılığını arttırdığı tespit edildi.Yoğun bakım ünitelerinde yapılan tedaviler (parenteral beslenme, mekanik ventilasyon, sıvı resüssitasyonu, albumin replasmanı, kan transfüzyonu, steroid kullanılması, mekanik venöz tromboembolizm proflaksisi, sedasyon uygulaması) ve diğer girişimsel tedavilerin (santral venöz kateterizasyon, invaziv arter kanülasyonu, nasogastrik sonda takılması, entübasyon ve entübasyon tüpü değişimi) deliryum olasılığını arttırması net olarak gösterilmiştir.Diğer taraftan sedasyon uygulamalarının yoğun bakım deliryumu gelişimini ciddi olarak arttırdığı da tespit edilmiştir. Yoğun bakım deliryumunun bu yüksek insidansına karşılık yoğun bakım ekibi tarafından tanınmasının nispeten düşük olduğu tespit edilmiştir.Tüm bu sonuçlar yoğun bakım deliryumunun tanısı ile ilgili eğitim uygulamalarının yaygınlaştırılması, sedasyon pratiğinin değiştirilmesi veya sonlandırılması, yoğun bakım ünitesine kabulün daha erken ve hastanede yatış süresini kısaltacak şekilde yapılmasının, yoğun bakım ünitelerinde yapılan tedavi ve uygulamaların başlanması ve sürdürülmesinde azami hassasiyet gösterilmesi gerektiğini ortaya koymuştur.
Özet (Çeviri)
Delirium Incidence in Critical Intensive Care Unit Patients and Team AwarenessAs a result of our research, it is determined that two different methods (CAM-ICE and ICDSC) used for identifying delirium development are efficient enough to be used instead of each other in the diagnosis of delirium.In our research, it is determined that the delirium incidence of intensive care patients is 68.3% and 66.3% by two different evaluation methods, that delirium development is more in men than women, and that age progression increases the possibility of entering delirium.Treatments done in intensive care units (parenteral nutrition, mechanical ventilation, fluid resuscitation, albumin replacement, blood transfusion, using steroid, mechanical prophylaxis of venous thromboembolism, applying sedation) and other interventional treatments (central venous catheterization, invasive arterial cannulation, nasogastric catheter insertion, intubation, and intubation tube changes) are clearly shown to increase the possibility of delirium.On the other hand, it is also determined that sedation applications increase the development of intensive care delirium seriously. It is determined that, in this high incidence of intensive care delirium, the possibility of being identified by the intensive care team is relatively low.All of these results reveal that one should show maximum sensitivity in the dissemination of educational practices related to the diagnosis of intensive care delirirum, modification or termination of the practice of sedation, making the intensive care unit admission more early and in a way to shorten the duration of hospital stay, initiating and maintaining the treatments and applications in intensive care units.
Benzer Tezler
- Yoğun bakım ünitesinde yatan kritik hastalarda insülin direncinin mortaliteye etkisi
Insulin resistance in critical i̇ll patients and its effect on mortality in intensive care unit
AYŞE GÜLCAN BAKKAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Anestezi ve ReanimasyonKırıkkale ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÜNASE BÜYÜKKOÇAK
- Yoğun bakım hastalarında mortalite belirteci olarak arteryal ve end-tidal CO2 gradienti
Arterial and end-tidal CO2 gradient as A mortality predictor in critical care patients
OĞUZ ÖZAKIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÜLKÜ AYGEN TÜRKMEN
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda paracetemol, metamizol ve soğuk uygulamanın ateş düşürme üzerine etkilerinin karşılaştırlması
Comparison of the effects of paracetamol, metamizol and external cooling on the fever reduction in intensive care unit patients
NURLANA AHMADZADA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Anestezi ve ReanimasyonGaziantep ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SÜLEYMAN GANİDAĞLI
- Yoğun bakımda takip edilen kritik COVID-19 hastalarında komorbidite ve mortalite ilişkisi
The relationship of comorbidity and mortality in critical COVID-19 patients followed in icu
RUKEN ELÇİ KAPLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ FİKRET SALIK
- Yoğun bakım hastalarında hemogram parametrelerinin mortaliteyle ilişkisi
The relation of hemogram parameters with mortality in intensive care patients
ONUR ŞENYURT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Anestezi ve ReanimasyonCumhuriyet ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KENAN KAYGUSUZ