Avrupa Topluluğu'nda ulaştırma sektöründe yaşanan sıkıntılar ve üçüncü dünya ülkelerinin uyum sorunları, Türkiye örneği
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 30631
- Danışmanlar: PROF. DR. GÜLTEN KAZGAN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Ulaşım, Transportation
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1994
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Avrupa Topluluğunun Ekonomik Yapısı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 189
Özet
ULAŞTIRMA POLİTİKASI VE TÖRKİYE ÖZET DE?ERLENDİRME Entegrasyon açısından gerek malların ve gerekse kişilerin, hizmetlerin üye ülkeler arasında serbest olarak dolaşımının sağlanmasında ortaya çıkan gereksinmeler, AT'da ortak bir ulaştırma politikasının oluşturulmasına neden olmuştur. Liberalizasyon ile harmonizasyonu aynı anda gerçekleş tirmeyi amaçlayan Ortak Ulaştırma Politikası, Topluluk ulaştırma sektörünün genel problemleri arasında yer alan demiryollarının yetersiz mali durumları nedeniyle gerekli modernizasyonlara gidilememesi, karayolu ulaşımında yol şebekelerinin kifayetsiz durumu ve uluslararası karayolu yük taşımacılığında ulusal kuralların getirdiği engeller, havayolları ulaşımında mevcut durumun piyasa ekonomisi şartlarına aykırı olması ve denizyolu taşımacılığının modernizasyonu ile mevcut dünya trendi karşısında yeniden düzenlenmesi gibi belli başlı problemleri çözmeye çalış maktadır. Ortak Ulaştırma Politikası ' nın gelişimini incelediğimiz de, ilk defa bunun, Federal Almanya, İtalya, Belçika, Hollanda, Lüksemburg ve Fransa tarafından AKÇT'nu kurmak amacıyla 18 Nisan 1951 yılında imzalanan Paris Antlaşmasıyla gündeme geldiğini görmekteyiz. Kömür ve Çelik sektörlerinde entegrasyonu amaçlayan bu anlaşmada, söz konusu ürünlerin üye ülkeler arasında hiç bir engelle karşılaşmadan taşınması için bir sistemin oluşturulması hedef olarak alınmış ve 1955 yılında ilk defa bu ürünlerin demir yolları ile taşınmasında ortak bir sistemin oluşturulması için anlaşmaya varmıştır. Fakat, görüldüğü üzere bu durum sadece belli ürünleri içine almış ve ulaştırma sektörünün, sadece bir bölümünü kapsamıştır.Üye ülkelerin, ekonomik ve sosyal yapılarının entegrasyonunu amaçlayan Roma Antlaşması ' nın imzalanması Paris Antlaşması ' nın boyutlarını değiştirmiş, 1962 yılında topla nan Komisyon, sektörün rasyonel biçimde organizasyonuna duyulan gereksinimi karşılamak için, Topluluk içinde malların, kişilerin ve hizmetlerin serbest dolaşımına yönelik bir plan hazırlamıştır. Söz konusu plana göre şu prensipler ortaya konmuştur : - Serbest bir rekabet ortamının oluşturulması, - Kullanıcıların ulaştırma türlerinin seçiminde serbest rekabet edebilmeleri, - Ulaştırma sektöründeki işletmelerde eşitlik, - Kuruluşların finansal ve ticari açıdan bağımsız olmaları - Ulaştırma alt yapı organizasyonunun oluşturulması. Plana göre ele alınan spesifik amaçlar ise şunlardır : - Gerek kendi içlerindeki rekabet, gerekse ulaştırma türleri arasındaki rekabet koşullarının benzer bir yapıya kavuşturulması, - Bütünsel bir fiyat sisteminin oluşturulması. - Karayolu taşımacılığında engellerin kaldırılması, - Altyapı planlarının organizasyonu. Gerçekten, söz konusu amaçlar ilk defa bu plan ile gündeme gelmiş ve üye ülkeler arasında vergilendirme, devlet müdahaleleri ve sosyal düzenlemeler alanlarındaki farklılıkların kaldırılmasına duyulan ihtiyaca dikkat çekmiştir. Ulaştırmanın Topluluğun GSYH'sı içinde %7'ük bir paya sahip olduğu dikkate alındığında, bu sektörde serbest bir pazarın geliştirilmesinin sanayi ve ticaret üzerinde önemli ekonomik sonuçlar doğuracağı açıkça görülmektedir. Nitekim ııAvrupa Parlamentosu tarafından, ortak ulaştırma politikası alanında yetersiz faaliyet gösterdiği gerekçesiyle Konsey aleyhine açılan davada (Dava 13/83) Adalet Divanının verdiği karar, bu alanda hızlı ilerlemeye duyulan ihtiyaca ışık tutmaktadır. 1985'e kadar devam eden Topluluk çalışmaları, iç pazarın 1992 hedefi doğrultusunda oluşumunu organize eden ve 3. ülkelerle olan ilişkileri düzenleyen“White Paper”ı yayınlayarak semeresini vermiştir. Bu rapora göre geliştirilen Ortak Ulaştırma Politikası ' nın amaçları şöyledir : 1- Topluluk içi gümrüklerde gerek malların ve gerekse kişilerin serbest bir şekilde geçit hakkına sahip olması, 2- Ulaştırma hizmetlerinin serbest bir şekilde sunulması, 3- Topluluk içi taşımacılıkta, iki taraflı kotaların kaldırılması, 4- Ağır vasıtalar, otobüsler, kamyonlar gibi vasıtalar için uygulanan milli vergilerin ve ağırlık, büyüklük gibi teknik şartların harmonizasyonu, 5- Havayolu ve denizyolu ulaşımındaki rekabet kuralların da uygulanabilir standart şartların oluşturulması, 6- İç su yolu taşımacılığındaki sosyal koşulların harmonize edilmesi, 7- Ulaştırma altyapı maliyetlerinin kullanıcılar tarafından karşılanması için bir sistemin oluşturulması, 8- Topluluk içinde gerek karayolu ve gerekse havayolu ile ulaşımında bilet fiyatlarının saptanmasında metotların oluşturulması, 9- üye ülkelerdeki trafik düzenlemeleri ve otoban kodları hakkında vatandaşlara bilgi sağlanması, 11110- Üye ülkeler arasında karayolu ile seyahat yapanlar için, taşıyıcı firma tarafından gümrükte ödenen KDV nin kaldırılması. A.T.'nun bu amaçlar doğrultusundaki faaliyetlerini iki ana başlık altında toplamak mümkündür: Mal Taşımacılığı ve Yolcu Taşımacılığı. Topluluk içi mal taşımacılığında, ton olarak, ilk sıra da yaklaşık %85'lik bir payla karayolu taşımacılığı yer almaktadır. Bunu sırasıyla %7.5 ile demiryolu, %2.8 ile iç su yolu, %2.3 ile denizyolu, %2 ile boru hattı ve %0.2 ile havayolu takip etmektedir. Bugünlerde yapılan çalışmaları incelediğimizde, iç pazarın oluşturulması doğrultusunda, gerek kendi aralarında ve gerekse kendi içlerinde entegrasyonun sağlanması konusunda yoğunlaştığını ve büyük başarılar imza atıldığını görmekteyiz : Kara ulaştırması alanında atılması gereken adımların başında yer verilen, karayolu ile yük taşımacılığında sayı sal kısıtlamaların bulunmadığı bir iç pazar yaratmak için, Topluluk kotasına ilişkin bir Konsey Tüzüğü onaylanarak Temmuz 1988'de yürürlüğe girmiştir. Bunu Takiben 30.12.1989 tarih ve OJL 390 Sayı ile Topluluk Resmi Gazete'sinde yayınlanarak yürürlüğe giren ikinci bir mevzuat ile bir üye ülkede yerleşik olmayan taşıyıcıların o ülkenin ulusal karayollarında taşıma hizmeti verebilmelerine imkan sağlan maktadır. Her iki Tüzüğün de Türk mevzuatında karşılığı bulunmamaktadır. Yine kara ulaştırması alanında, otobüs ve otokarlar ile uluslararası yolcu taşınması için ortak kurallar; yerleşik olmayan taşımacıların bir üye ülkede ulusal karayolu ve iç *u yollarında yolcu ve yük taşıma hizmetleri verebilmelerinin şartlarına ilişkin Konsey Tüzüğü önerileri halen Konsey'de onay beklemektedir. Konsey önündeki bu mevzuat önerilerine mukabil Türk mevzuatının başlıcalarını 815 sayılı Kabotaj Kanunumuz ile ülkemizin taraf olduğu ikili ve uluslararası anlaşmalar oluşturmaktadır. iv“***$(«*. A. T. Denizyolu ile mal taşımacılığı faaliyetlerinin yapısını kısaca şöyle özetlemek mümkündür. Topluluk Komisyonu yapmış olduğu anlaşmalarda, şu prensiplere bağlı kal maktadır : - Topluluğun üçüncü ülkelerle olan rekabet durumu ile ortak ticaret politikası gözönüne alınarak deniz filosunun uluslararası rekabet gücünü arttırmak, - Yapılan çalışmalarda tek taraflı düzenlemelerden ziyade uluslararası anlaşmaların dikkate alınması, - Topluluk, kendi bünyesinde daha etkili bir çözüm yolu olan problemler üzerinde konsantre olmalıdır, Üçüncü ülkelerle gemicilik konularıyla ilgili olan ortak politikada, üye ülkelerdeki gemi sahiplerine tanıdığı eşit muamele ile ortak çıkarların birbirlerini tamamlamasına Özen göstermelidir, - Yapılan çalışmalar, gemicilik faaliyetlerinde açık ve serbest rekabet ortamının oluşturulması doğrultusunda olmalıdır. - Deniz güvenliği ile ilgili standartları geliştirmek amacıyla uluslararası çalışmalara katılınmalıdır, - İstihdam koşullarının geliştirilmesi doğrultusunda çalışmalar yapılmalıdır. üye ülkeler arasında deniz taşımacılığı hizmetlerinde serbesti sağlanmasına yönelik olarak hazırlanan bir Tüzük paketi Konsey tarafından onaylanmış ve Temmuz 1987'de yürürlüğe girmiştir. Dört Tüzükten oluşan paket, üye ülkeler arasında ve Üye Ülkeler ile üçüncü ülkeler arasında deniz ulaştırması hizmetlerini sağlamada serbesti ilkesi; Roma Antlaşması ' nın 85 ve 86. maddelerinin uygulanması için Deniz Ulaştırması alanında ayrıntılı kurallar; haksız fiyatlandırma uygulamaları ve okyanus ticaretine serbest girişi güvencealtına almak için yürütülecek koordineli faaliyete ilişkindir. Yürürlükteki bu Topluluk mevzuatına mukabil Türk mevzua tı arasında en önemlisi, Türkiye Sahillerinde Nakliyatı Fahriye ve Limanlarla Karasuları Dahilinde İcrayı San'at ve Ticaret Hakkında 815 sayılı Kabotaj Kanunudur. Bu Kanun la, ülke içi yük ve yolcu deniz taşımaları yapma hakkı yalnızca Türk bayraklı gemilere ve Türk vatandaşlarına tanın maktadır. Ayrıca, deniz ulaştırması alanında, Üye Devletler ile üçüncü ülkeler arasında denizcilik alanındaki ilişkiler ve uluslararası organizasyonlarda bu alanla ilgili faaliyetler hakkında bir danışma prosedürü oluşturan Konsey Kararı önerisi ile ”Ulusal Denizcilik İşletmesi" kavramının ortak yorumuna dair bir Konsey Direktifi önerisi halen Konsey'de onay beklemektedir. Türk bayraklı gemilerle yapılan taşımacılığın ve gemi inşa sanayiinin geliştirilmesini sağlamak amacıyla prim verilmesi hakkında Ekonomik İşler Yüksek Koordinasyon Kurulu'nun 152 sayılı Kararı, D. B. Deniz Nakliyatı T.A.Ş.'nin Hizmet Zararının Hazinece karşılanması ile ilgili 83/6794 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ve bah3e konu sektörde tekel olarak yapılacak hizmetleri belirleyen Kamu İktisadi Teşebbüsleri Hakkında 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararname de, deniz taşımacılığı alanındaki Türk mevzuatının başlıcaları arasındadır. Karayolu ve denizyolu ile taşımacılık faaliyetleri böyle bir gelişim gösterirken, havayolu işletmelerinin çoğunun devlet elinde olması, bunların daha farklı bir yapıda olma sına neden olmaktadır. Komisyon yapmış olduğu çalışmalarda, ulaştırma politikasına bağlı olarak şu amaçlara sahiptir : 1- Tüm yolcu türleri için bir takım milli düzenlemelerle kısıtlanmamış uygun fiyatlarla etkili bir havayolu ağı kurmak. Bu faktör, charter trafiği için hareket serbestliği, bir takım yeni tarifeli rotalar ve ucuz fiyat uygulamasına kapsamaktadır. Bu amaçların yerine getirilmesi ise, mevcut ortak kuralların şu alanlara uygulanmasıyla gerçekleşecek tir : Rekabet, yardımlar, yerleşim serbestliği, fiyat tesbiti için kur oranlarının sabit tutulması. VI2- Düşük maliyetler ve artan prodüktivite ile havayollarının, finansal dengesini kurmak. Gümrük ve idari formalitelerin sadeleştirilmesi, teknik standartların harmonizasyonu bu alan içinde yer almaktadır. 3- Sektörde istihdam edilenlerin sosyal olanaklarının daha iyi bir konuma kavuşturulması ve korunması, Topluluk içinde mesleki tecrübe ile ilgili engellerin elimine edilmesi. 4- Son amaç ise genel ekonomik ve sosyal çıkarların değerlendirilmesi sonucu gerekli düzenlemelerin yapılmasıdır. Enerji tüketimiyle, çevre korunmasıyla ilgili faaliyetlerin yer aldığı bu amaç, havacılık endüstrisinin geliştirilmesini ve bölgesel politikaya katkıda bulunmayı göz- önüne almaktadır. Hava taşımacılığı sektöründe daha büyük ölçüde serbesti sağlanmasında ise özellikle tarifelerin belirlenmesi ve onayı için sistem değişikliğine gidilmesi ve Hükümetlerin kapasite ve pazara girişi kısıtlama haklarının sınırlandırılması önem kazanmaktadır. Konsey, bu kapsamda, Üye Ülkeler arasında tarifeli hava seferlerinin yol ücretleri hak kında bir Direktifin; yolcu kapasitesinin paylaşılması ve pazara girişe ilişkin bir Kararın; rekabet kanununun uygulanması ve buna ilişkin prosedürle ilgili bir Tüzüğün onayını Aralık 1988'de gerçekleştirerek, yürürlüğe sokmuştur. Bu alanda Topluluk mevzuatına mukabil iki Türk mevzuatı bulunmaktadır. Bunlardan 2920 sayılı Türk Sivil Havacılık Kanunu, sivil havacılık sahasındaki faaliyetlerin ulusal çıkarlarımız ve uluslararası ilişkilerimize uygun bir şekilde düzenlenmesini amaçlamaktadır. 4749 sayılı Kanun ile kabul edilmiş bulunan Şikago Konvansiyonu ise dünya devletleri arasında sivil havacılık alanında güvenli ve sağlıklı bir faaliyet ve işbirliği yaratmayı amaçlamakta ve ülkelerarası ilişkilerde uyulması gerekli hususları belirlemektedir. VX1Gerek kamu gerekse genel ekonomi açısından önemli bir yere sahip olan demiryolları açısından taşımacılık faaliyetlerini ele aldığımızda, bu sektörün içinde bulunduğu finansal yapının kötü bir durumda olması, düzenlemelerin bu alanda yoğunlaşmasına neden olmaktadır. Karayolu taşımacılığının göstermiş olduğu gelişim sonucu, Toplulukta ikinci plana atılan demiryolları için Konsey şöyle bir politikayı benimsemiştir : - Mevcut demiryolu kapasitesinin optimum kullanımı, - Uluslararası alanda yakın bir işbirliğinin oluşturulması, - Uluslararası taşımacılık faaliyetlerinde ortak çıkarların dikkate alınması, - Demiryollarının teknik gelişmelere ayak uydurabilmesi ve pazar ihtiyaçlarına cevap verebilecek bir düzeye getirilebilmesi için, bu işletmelerin hükümetler ile olan iliş kilerinin organizasyonunun sağlanması, ticari yönetimlerinin bağımsız bir yapıya kavuşturulması, - Demiryollarının rekabetini zedeleyici unsurların elimine edilmesi, - Kombine taşımacılığın gelişimine katkıda bulunmak, - Gümrük geçişlerini kolaylaştırmak, - Demiryollarının ekipman ihtiyacını karşılayabilmesi için ve altyapısının oluşturulması için gerekli organizasyonun yapılması, - Demiryollarının finansal durumunun düzeltilmesi. Ortak Ulaştırma Politikası çerçevesinde belirlenen bu amaçlar doğrultusunda, sektörde alınmış en önemli karar, demiryolu işletmelerinin ticari alanda bağımsızlığını sağlamak amacıyla, fiyat tesbitini, işletmelerin, Komisyonun görüşü alındıktan sonra, kendilerinin belirlemesi olmuştur. Bununla birlikte, üye ülkeler arasında, demiryolu işletme- viiilerinin işbirliğini sağlamak üzere ortak bir komitenin kurulması da Aralık 1984 yılında alınan bir karar ile sağlanmıştır. Sektörün yapısal gelişimini sağlamak üzere günümüzde yapılan en önemli çalışma ise saatteki hızı 250- 300 km' yi bulan demiryolu ağlarının oluşturmasıdır. ıx
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Assessment of urbanization history of Addis Ababa city, Ethiopia
Addıs Ababa cıty, Ethıopıa'nın kentleşme tarihinin değerlendirilmesi
ABDURAHMAN HUSSEN YIMER
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
Şehircilik ve Bölge PlanlamaMersin ÜniversitesiŞehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ALİ CENAP YOLOĞLU
- Contribution a la recherche d'un cadre juridique pour un droit international de laconcurrence plus efficace
Daha etkin bir uluslararası rekabet için hukuki çerçeve arayışı
ALİ CENK KESKİN
Doktora
Fransızca
2009
HukukGalatasaray ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
PROF. DR. JEAN MARC SOREL
PROF. DR. HALİL ERCÜMENT ERDEM
- Avrupa Topluluğu (Birliği) Hukuku'nda hizmet ihaleleri
Public procurement of services in the European Community (Union)Law
LALE BURCU ÖNÜT
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
HukukDokuz Eylül ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MELTEM KUTLU GÜRSEL
- Küreselleşme eğilimleri ve bu eğilimler karşısında Türkiye'nin durumu
Başlık çevirisi yok
YAPRAK KORALP