Koroner stent restenozu ile plazma ürotensin ıı seviyesi arasındaki ilişki
Relationship between coronary stent restenosis and plasma urotensin ii level
- Tez No: 324117
- Danışmanlar: DOÇ. DR. HASAN ORHAN ÖZER
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Kardiyoloji, Cardiology
- Anahtar Kelimeler: Restenoz, Ürotensin II, Koroner Stent, Restenosis, Urotensin II, Coronary Stenting
- Yıl: 2013
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Gaziantep Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Kardiyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 61
Özet
Koroner stent, koroner arter hastalığının tedavisinde önemli bir revaskülarizasyon yöntemidir. Stent restenozu bu tedavinin önemli bir kısıtlılığıdır. Düz kas hücresi ve matriksten oluşan neointimal hiperplazi stent içi restenozun başlıca nedenidir. Restenoz öngörülebilir ise bu maliyet ve morbiditeyi azaltmak için önemli bir potansiyele sahip olabilir ve aynı zamanda tedavi yöntemlerini etkileyebilir.Amaç: Biz bu çalışmada endotel ve düz kas hücrelerini uyararak proliferasyona ve kollojen birikimine neden olan ürotensin 2'nin (U II) plazma düzeyleri ile koroner stent yerleştirilmesi sonrasında gelişen restenoz arasındaki ilişkiyi araştırmayı planladık.Materyal Ve Metod: Anjiografi endikasyon kriterlerine göre Gaziantep Üniversitesi Kardiyoloji Bölümünde koroner anjiografi yapılan toplam 153 hasta dahil edildi. Tüm hastalarda 3-9. ay öncesinde stent implantasyonu öyküsü mevcuttu. Restenoz, stent içinde %50'den fazla daralma olarak tanımlandı. 73 hastada restenoz saptanırken kalan 80 hastada ise anjiografik olarak kritik lezyon saptanmadı. Tüm hastalarda plazma U II düzeyi ölçüldü.Bulgular: Restenoz ile U II düzeyi arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişki saptandı (p=0.030). Yüksek U II düzeyi bağımsız olarak koroner stent restenozu ile bağlantılıydı. Yapılan alt grup çok değişkenli istatiksel analizinde; restenoz ile ACEİ/ARB kullanımı (p=0.040) ve RCA lezyonuna girişim (p=0.018) arasında anlamlı negatif korelasyon saptandı.Sonuç: Koroner stent restenozu ile plazma U II değerleri arasında anlamlı bir ilişki olduğunu ilk kez çalışmamızda ortaya koyduk. Çalışmamızın sonuçlarına göre yüksek plazma U II düzeyi stent restenozu için bir risk faktörü olarak kabul edilebilir. Restenoz, RCA'ya girişim sonrası ve RAS (renin anjiotensin sistemi) blokajı kullanımında daha az görülmekteydi. Bizim çalışmadaki bulguların doğrulanması için daha ileri çalışmalar gerekmektedir.
Özet (Çeviri)
Coronary stenting is an impotant revascularization method to treat coronary artery disease. Stent restonosis is an important limitation for this management. The cause of stent restenosis is neointimal hyperplasia which is developed from smooth muscle and matrix. If restenosis is predictable it may have an important potential to reduce cost and morbidity. And also it will effects the treatment modalities.Background And Aim: We aimed to investigate the association between urotensin II and restenosis after coronary stenting which causes a endothelial and muscle profileration and accumulation of collagen.Material And Method: Total 153 patient was enrolled to the study who meet criteria for angiographic indication underwent coronary artery angiography in Gaziantep University, Cardiology Department. All patient have history undergone for coronary stent implantation 3 to 9 months ago. Restenosis is identified as more than %50 narrowing inside the stent. Restenosis was observed in 73 and remaining of 80 patients revealed no critical leison in stent on angiographic evaluation. Plasma level measurement of urotensin II was performed in all subjects.Results: There was statistically significant association between restenosis and urotensin II level (p=0.03). High level of urotensin II level independently was linked with coronary stent restenosis. In subgroup analysis we also observed following multivariate statistical significance: negative correlation was found between restenosis and ACEI/ARB usage (p=0.040) and RCA lesions interventions (p=0.018).Conclusion: This study revealed for the first time that there is a significant relationship between coronary stent restenosis and plasma urotensin II values. According to the our study findings high plasma urotensin II level might be accepted as a risk factors for stent restenosis. Restenosis is less developed after RCA intervetions and taking drug of RAS blockages. Our study findings need to be confirmed in further studies.
Benzer Tezler
- Perkütan koroner girişim yapılan hastalarda stent restenozu ile serum neopterin düzeyleri arasındaki ilişki
Başlık çevirisi yok
YASİN YÜKSEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Kardiyolojiİstanbul ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ALEV ARAT ÖZKAN
- Tke damara stent implante edilen stabil anjina pektorisli hastalarda periferik kan monosit kemoatraktan protein-1 (MCP-1) seviyeleri ile klinik ve anjiyografik restenoz arasındaki ilişki
Başlık çevirisi yok
SERKAN YAKAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
KardiyolojiDokuz Eylül ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. ÖZER BADAK
- Tek damara stent implante edilen stabil anjina pektorisli hastalarda periferik kan monosit kemoatraktan protein-1 (mcp-1) seviyeleri ile klinik ve anjiyografik restenoz arasındaki ilişki
The relationship between peripheral blood monocyte chemoattractan protein-1 levels and instent restenosis in patients with stabile angina pectoris undergoing stent implantation in one coronary vessel
SERKAN YAKAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
KardiyolojiDokuz Eylül ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. OZER BADAK
- Plazma asimetrik dimetilarjinin düzeyi stent restenozu için bir belirteç olabilir mi?
Is plasma asymmetric dimethylarginine level a novel marker for stent restenosis?
UĞUR ABBAS BAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
KardiyolojiBaşkent ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYLİN YILDIRIR
- PTKA-stent uygulanan hastalarda plazma C-reaktive protein düzeyleri ve restenoz ile ilişkileri
The plasma C-reactive protein levels and their relation with restenosis in PTCA-stent applied patients
KEMAL AYDIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
KardiyolojiFırat ÜniversitesiKardiyoloji Ana Bilim Dalı
Y.DOÇ.DR. ILGIN KARACA