Geri Dön

Deneysel tip 1 diabetes mellitusta kalp kası kalsiyum homeostazisi üzerine aralıklı hipoksinin etkisi

Effect of intermittent hypoxia on calcium homeostasis of experimental type 1 diabetes mellitus heart muscle

  1. Tez No: 334191
  2. Yazar: AYHAN TANYELİ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. METİN BAŞTUĞ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Fizyoloji, Physiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2013
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ankara Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Fizyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 151

Özet

Dünyadaki önemli sağlık problemlerinden biri olan diabetes mellitusa bağlı morbidite ve mortalitenin önde gelen nedenlerinden biri diyabetik kardiyomiyopatidir. Streptozotosin ile deneysel olarak Tip 1 diabetes mellitus oluşturulan sıçanlarda, 6. haftada kardiyak disfonksiyonun tamamen gözlemlenebildiği diyabetik kardiyomiyopati geliştiği bilinmektedir. Diyabetik kardiyomiyopati oluşumuna neden olan mekanizmalardan önemli biri olan kalp kası Ca+2 homeostazisindeki bozulmanın SERCA, fosfolamban (PLB) ve CaMKII mRNA ve protein seviyelerinde değişikliklerden kaynaklandığı bildirilmiştir. Bunlardan özellikle PLB ve SERCA mRNA ve protein düzeyleri ile ilgili literatürde farklı ve birbiriyle çelişen sonuçlara rastlanmaktadır. PLB?nin aktifleşmesi yani fosforillenmesini sağlayan temel proteinlerden olan CaMKII aktivitesinin diyabetik kalplerde artmasına karşın; PLB?nin fosforilasyonunda, SERCA mRNA ve protein seviyelerindeki azalmanın Ca+2?nin sitozolde aşırı birikimi ile diyastolik disfonksiyon gelişimine neden olduğu gösterilmiştir.Diğer taraftan deney hayvanları ile yapılan birçok çalışmada aralıklı ve kronik hipoksinin kardiyak fonksiyonlarda iyileşme sağladığı gösterilmiştir. Anabilim Dalımızda yapılan deneysel bir çalışmada streptozotosin ile indüklenen Tip 1 diabetes mellitusa bağlı sol ventrikül fonksiyon bozukluğunda aralıklı hipoksinin diabetes mellitus gruplarında fonksiyonel iyileşme gösterdiği bulunmuştur. Streptozotosin ile indüklenen diyabetik kardiyomiyopatide aralıklı hipoksinin, PLBve CaMKII mRNA düzeylerini arttıracağı hipoteziyle; aralıklı hipoksi uygulamasının diyabetik kardiyomiyopati gelişimindeki moleküler mekanizmaların anlaşılması ve diyabete bağlı kardiyak komplikasyonların engellenmesinde önleyici ve tedavi edici planlamaların oluşturulmasına katkıda bulunması amacıyla bu çalışma gerçekleştirilmiştir.Bu amaçla 34 adet, 10 haftalık, Wistar Albino cinsi, erkek sıçanlar kontrol (K, n=7), aralıklı hipoksi (AH, n=9), diabetes mellitus (DM, n=8) ve diabetes mellitus + aralıklı hipoksi (DM+AH, n=10) olmak üzere 4 gruba ayrıldılar. 11. haftada streptozotosin enjekte edilerek diabetes mellitus oluşturuldu. 12. haftadan itibaren AH ve DM+AH gruplarındaki denekler 6 hafta süresince, günde 6 saat 3.000 m yüksekliğe karşılık gelen hipoksiye maruz bırakıldılar. Deney protokolünün son uygulamasından 24 saat sonra (43. gün) sakrifikasyon işlemi ile kalpleri çıkarılıp sol ventrikül kas dokuları ayrıştırıldı. Homojenize edilen dokudan total RNA eldesi ve 86ardından semi konservatif ters transkripsiyon polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile cDNA sentezlenip, uygun primerler kullanılarak PLB, CaMKII ve GAPDH PCR amplifikasyonu gerçekleştirildi. Bunların agaroz jel elektroforezi ve UV kamera görüntülerinden bant yoğunluk analizleri yapılarak PLB/GAPDH ve CaMKII/GAPDH mRNA oranları belirlenerek CaMKII ve PLB mRNA olarak değerlendirildi.Kruskal Wallis testi ile yapılan istatistiksel analiz sonucunda CaMKII mRNA düzeylerinin DM ve DM+AH gruplarında azalmış olduğu bulundu (p

Özet (Çeviri)

Diabetic cardiomyopathy is one of the leading causes of morbidity and mortality of diabetes mellitus which is one of the world?s major health problems. It is known that in rats with type 1 diabetes mellitus induced by streptozotocin, in 6th week, diabetic cardiomyopathy with complete cardiac dysfunction is developed. It is reported that an important mechanism of cardiac myopathy, Ca2+ homeostasis dysfunction, is caused by changes in SERCA, phospholamban (PLB) and CaMKII mRNA and protein levels. However, there are inconsistent results in literature, especially for SERCA and PLB mRNA levels. CaMKII (that is responsible for activation of PLB by phosphorylation) level reduces at diabetic hearths. Although CaMKII activity increases, PLB phosphorylation decreases. By diminishment of SERCA mRNA and protein levels, extreme accumulation of Ca2+ in cytosol causes diastolic dysfunction.On the other hand, by experimental animal studies, it is shown that intermittent and chronic hypoxia can cause improvement in cardiac functions. In an experimental study that took place in our department showed that intermittent hypoxia causes functional improvement in streptozotocin induced diabetes mellitus group, which has left ventricular function disorder. This study is conducted with the hypothesis that intermittent hypoxia will induce PLB and CaMKII mRNA levels in streptozotocininduced cardiomyopathy. The aim of the study is to understand the molecular mechanisms behind diabetic cardiomyopathy and contribute to development of a new treatment plan for diabetic cardiomyopathy malfunction. For this purpose, 34, 10 week-old, Wistar Albino male rats are grouped as control(C, n=7), intermittent hypoxia (IH, n=9), diabetes mellitus (DM, n=8) and diabetes mellitus + intermittent hypoxia (DM+IH, n=10) groups. Diabetes mellitus is induced by streptozotosin injection in the 11th week. Beginning from the 12th week, IH and DM+IH groups are exposed to 6 hours of hypoxia which is equal to hypoxia at 3,000 meters high. 24 hours after the last application of experiment procedure (43rd day) left ventricule muscle tissue is isolated after sacrification. Total RNA is extracted from homojenized tissue and cDNA is synthetised by semi conservative reverse transcriptase polymerase chain reaction (RT-PCR). With specific primers PLB, CaMKII, and GAPDH PCR amplifications are made. After agarose gel electrophoresis, band density is analyzed on UV camera images, PLB/GAPDH and CaMKII/GAPDH mRNA ratios are determined and CaMKII and PLB is evaluated as mRNA levels.

Benzer Tezler

  1. Diyabetik kardiyomiyopatide MikroRNA'ların rolü

    Role of MikroRNAs in Diabetic cardiomyopathy

    SAMET SERDAR YILDIRIM

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    BiyofizikAnkara Üniversitesi

    Biyofizik Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. BELMA TURAN

  2. Deneysel tip 1 diabetes mellitus'ta aralıklı hipoksinin kalpte hıf-1/vegf yolağı üzerine etkisi

    Effect of intermittent hypoxia on cardiac hif-1/vegf pathway in the experimental type 1 diabetes mellitus

    DERYA GÜZEL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    FizyolojiAnkara Üniversitesi

    Fizyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HAKAN FIÇICILAR

  3. Deneysel tip 2 diyabette gelişen vasküler hasar ve kardiyomiyopatide sglt2 inhibitörü ile tedavide sirtuinlerin rolü

    The role of sirtuins in treatment with sglt2 inhibitor in experimental type 2 diabetes with vascular damage and cardiomyopathy

    ÜMRAN KIZRAK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Eczacılık ve FarmakolojiEge Üniversitesi

    Farmakoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZELİHA KERRY

    DOÇ. DR. GÖNEN ÖZŞARLAK SÖZER

  4. Deneysel diyabet oluşturulmuş sıçanlarda b-blokerlerin böbrek dokusuna etkilerinin yapısal düzeyde incelenmesi

    The structural analysis of the effects of b-blockers on the renal tissues of rats with experimental diabetes mellitus

    HİLAL GÖKTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Histoloji ve EmbriyolojiAnkara Üniversitesi

    Histoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. BELGİN CAN

  5. Sleeve gastrektomi sonrası komplikasyon olarak ortaya çıkabilecek kaçakların pilora botilinum enjeksiyonu sonrası tedavisi: Bir sıçan çalışması

    Pylora of anastomotic leaks after sleeve gastrectomypost-botilinum injection treatment: A rat study

    FARUK DÜNDAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Genel CerrahiVan Yüzüncü Yıl Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÖZKAN YILMAZ