Tip 1 diyabetli hastalarda sosyodemografik özellikler ve enfeksiyon sıklığı
Sociodemographic characteristics and infection frequency in patients with Type 1 diabetes mellitus
- Tez No: 341891
- Danışmanlar: PROF. DR. İFFET BİRCAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2013
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 84
Özet
Tip 1 DM, çocukluk ve adolesan döneminin, en sık görülen endokrin-metabolik bozukluğudur. Bu çalışmada Tip 1 DM?li çocukların sosyodemografik özellikleri ve enfeksiyon sıklığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya 184 Tip 1 DM?lu çocuk ve adölesan hasta alındı. Hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi ve hastaların, sosyodemografik özellikleri, tanı mevsimi, tedavi ve takip bilgileri, son bir yıl içinde diyabetik ketoasidoz, hastane yatışı ve enfeksiyon öyküsünü içeren bir anket uygulandı. Olguların %53,3?ü kız, %46,7?si erkekti. Ortalama yaşı 12,73±0,31, ortalama tanı yaşı 7,71±0,29 ve ortalama HbA1c değeri 8,45±1,78 idi. Hasta yaşı arttıkça HbA1c değerinin arttığı görüldü (r: 0,30, p değeri: 0,0001). Olgular en sık kış mevsiminde tanı almıştı. Ailede diabet öyküsü ve birey sayısı, yaşadığı yer, aylık geliri ile ortalama HbA1c değeri arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Düzenli poliklinik kontrolüne gelen hastaların ortalama HbA1c değeri düşüktü (p:0,001). Tanıda DKA, %52,2?sinde mevcut olup tekrarlayan DKA atağı oranı ise %2,1?di. Hastaların VKİ, başlangıca göre anlamlı artış gösterdi. Final boyuna ulaşmış 29 hastanın hedef boyunu geçtiği görüldü. HbA1c ortalaması arttıkça, mikroalbuminüri ve nöropatinin arttığı görüldü. Diyabet yaşı ile mikroalbuminüri artmasına karşın, nöropati ile diyabet yaşı arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Antikor bakılabilen 68 olgunun %89,5?inde Anti-GAD, 123 olgunun %52,8?inde Anti-insulin antikor, 44 olgunun %59,1?inde islet cell antikoru pozitif saptandı. Hastaların 16?sında (%8,6) hipotiroidi mevcut olup, 19?unda (%10,3) tiroid otoantikorları pozitif olarak saptandı. Bir olguda (%0,54) ise çölyak hastalığı eşlik ediyordu. Ağır ve hastaneye yatış gerektiren enfeksiyon yoktu. Yıllık ortalama enfeksiyon 2,3 olup, enfeksiyon artışı gözlenmedi. Sonuç olarak; çalışmamızda Tip1 DM?lü hastalarda, diyabet süresi ve yaşının artması, puberte, sosyoekonomik durum, diyete uymama ve poliklinik kontrolüne gelmeme, kötü metabolik kontrol için risk faktörü olarak saptanmıştır. İyi metabolik kontrol ile hastaların hedef boyunu yakaladıkları saptanmıştır. Hastaların VKİ?lerinin artması dikkati çekmiştir. İyi metabolik kontrol için suprafizyolojik dozlarda insülin uygulanması veya hastaların insülin dozlarını hekim kontrolü dışında yükseltmeleri neden olmuş olabilir. Hastalarımızda enfeksiyon artışı ve hastaneye yatmayı gerektirecek ağır enfeksiyon gözlenmemiştir
Özet (Çeviri)
Type 1 diabetes mellitus is the most common endocrine-metabolic disorder at childhood and adolescence. In the present study, it was aimed to assess sociodemographic characteristics and frequency of infection in children with Type 1 DM. The present study included 184 children and adolescent with Type 1 DM. The patient charts were retrospectively reviewed and a questionnaire was applied including sociodemographic characteristics of the patients, season at diagnosis, data regarding management, hospitalization for diabetic ketoacidosis (DKA) within prior year and history of infection. Of the cases included, 53.5% were girl whereas 46.7% were boy with a mean age of 12.71±0.31 years. Mean age at diagnosis was 7.71±0.29 years while mean Hb1ac value was 8.45±1.78. It was seen that HbA1c value increased with advancing age (r: 0.30; p=0.0001). The patients were most commonly diagnosed at winter. No correlation was found between mean HbA1c value and family history for diabetes mellitus, household size, residency and monthly income. Mean HbA1c value was lower in patients attending to regular control visits (p=0.001). DKA was present at diagnosis in 52.2% of patients, while recurrent DKA rate was 2.1%. There was a significant difference in BMI when compared to baseline. It was observed that 29 patients who reached to final height passed over their height. It was found that microalbuminuria and neuropathy increased as mean HbA1c value increases. Although microalbuminuria increased with diabetic age, no significant relationship was found between neuropathy and diabetic age. Of the cases with available antibody titers, there was positive anti-GAD antibody in 89.5% of 68 cases, while anti-insulin antibody positivity in 52.8% of 123 cases and islet cell antibody positivity in 59.1% of 44 cases. There was hypothyroidism in 16 of the patients while thyroid auto-antibodies were found to be positive in 10.8%. There was a comorbid celiac disease in one case (0.54%). There was no severe infection requiring hospitalization. The mean number of infection per year was 2.3 without any increase in the infection rate. In conclusion, duration of disease and increased age, puberty, socioeconomic status, incompliance to dietary recommendation and failure in attending control visits were identified as risk factor for metabolic control in patients with Type 1 DM. It was found that patients reached to target height by improved metabolic control. The increase in BMI was striking. This could be due to administration of supraphysiological insulin doses for improved metabolic control or escalation of insulin doses beyond the control of the clinician. No increase in infection rate or severe infection requiring hospitalization was observed in our patients
Benzer Tezler
- Çocuk endokrin polikliniğimize başvuran ve tip 1 diyabet tanısı almış 10-17 yaş arası çocuk ve ergenlerde depresif belirtilerin sıklığının değerlendirilmesi
Assessment of the prevalance of depressi̇ve symptoms i̇n chi̇ldren and adolescents between 10-17 years old and admi̇tted to the pedi̇atri̇c endocri̇ne cli̇ni̇c and di̇agnosed wi̇th TYPE-1 di̇abetes
CEREN DİNLER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYŞE DERYA BULUŞ
- Assessment of insulin injection application characteristics of individuals with diabetes mellitus
Diyabetes mellituslu bireylerde insülin enjeksiyonu uygulama özelliklerinin belirlenmesi
QATARALNADA BASIM MAKTTOOF MAKTTOOF
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
HemşirelikÇankırı Karatekin ÜniversitesiHemşirelik Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ASLI TOK ÖZEN
- Tıkayıcı olmayan koroner arter hastalığının(mınoca) acil koroner anjiyografi öncesi ön görme kriterlerinin belirlenmesi: Retrospektif çalışma
Determining the predictive criteria for non-occlusive coronary artery disease (minoca) prior to emergency coronary angiography: a retrospective study
SİNAN SARAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Acil TıpDokuz Eylül ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ AHMET ÇAĞDAŞ ACARA
- Diyabetik ayak enfeksiyonlarının retrospektif değerlendirilmesi
Retrospective evaluation of diabetic foot infections
YASEMİN KIRLANGIÇ
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıKahramanmaraş Sütçü İmam ÜniversitesiHastane Enfeksiyonları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SELMA ATEŞ
- Tip 1 diyabetes mellitus tanılı adölesan hastalarda psikolojik faktörlerin, sosyodemografik ve klinik özelliklerin glisemik kontrol ile ilişkisinin incelenmesi
Investigation of the relationship between psychological factors, sociodemographic characteristics and clinical features with glycemic control in patient with type 1 diabetes mellitus
BİHTER ERGÜN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ESRA DENİZ PAPATYA ÇAKIR