Geri Dön

Canlı vericili karaciğer nakillerinde hepatik arter mikroanastomozu sonuçlarımız 46 hastada retrospektif bir çalışma

Başlık çevirisi mevcut değil.

PDF İndir

  1. Tez No: 388398
  2. Yazar: ENSAR ZAFER BARIN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ÖNDER TAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi, Plastic and Reconstructive Surgery
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2014
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Atatürk Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 98

Özet

Karaciğer nakli; karaciğer yetmezliğinde nihai ve seçkin tedavi yöntemidir. Canlı vericiden alınan karaciğer lobu kendi hepatik arteri ile taşınmakta ve bunun alıcıda ilgili artere anastomozu küçük çapından dolayı özel mikrocerrahi teknik ve ekipmana ihtiyaç göstermektedir. Hepatik arter anastomozunun başarısı ise operasyonun başarısını ve hastanın sağkalımını direkt olarak belirleyen majör bir etken olup başarısızlık durumunda mortaliteyle sonuçlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, tarafımızca yapılan hepatik arter anastomozlarının sistematik olarak damar karakteristikleri, çapları, operasyon süresi, gelişen komplikasyonlar ve tromboz oranları yönünden geriye dönük değerlendirilmesi; daha düşük komplikasyon oranları ile daha mükemmel sonuçlar elde etmek, ayrıca gelecekte tekniğin geliştirilmesi ve daha kolay öğrenilmesi adına kazanılan bilgi ve tecrübenin paylaşılması ve geleceğe aktarılmasıdır. 2010-2014 yılları arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Organ Nakli Merkezi'nde yapılan ve hepatik arter anastomozları kliniğimiz tarafından gerçekleştirilmiş 46 canlı vericili karaciğer nakil hastası çalışmaya dahil edildi. Hastaların 33'i erkek (% 71,7), 13'ü bayandı (% 28,3). Yaşları 8 - 68 yıl arasında değişmekteydi. (ortalama 43,82 ± 17,19 yıl). Organ nakli ekibinin canlı vericiden alınan karaciğeri alıcıya yerleştirmesi ve hepatik venler ile portal venin anastomoz işlemini tamamlamasının ardından, kliniğimiz mikrocerrahi ekibi tarafından mikroskop altında uygun mikrocerrahi sütürler ve mikroaletler kullanılarak verici ve alıcıya ait hepatik arterlere mikroanastomoz işlemi gerçekleştirildi. Mikrocerrahi işlem alıcı ve verici damarların diseksiyonları, uçların karşılıklı pozisyonlandırılması ve uç-uca anastomoz olmak üzere 3 safhadan oluşmaktaydı. Tüm operasyonlar aynı cerrah (Ö.T.) tarafından standart koşullar altında uygulandı. Akabinde organ nakli ekibi tarafından safra kanalı anastomozu yapılarak operasyon tamamlandı. Ameliyat sonrası hepatik arter anastomozları rutin olarak doppler USG ve karaciğer enzim düzeyleri ile 7 gün boyunca günlük olarak izlendi. 21 hastada (% 45,6) sirozun nedeni Hepatit B virüsü iken, 10 hastada (% 21,7 ) siroz nedeni bilinmemekteydi (Kriptojenik siroz). 4 hastada (% 8,7) Wilson hastalığına bağlı siroz ve 3 hastada (% 6,5) otoimmun hepatite bağlı siroz mevcut idi. 2 hastada (% 4,3) Hepatit C virüsüne bağlı siroz gelişmiş idi. Birer hastada Fulminan Hepatit, Hepatit B ve C'ye bağlı siroz, sekonder bilier siroz, maternal hepatit B'ye bağlı siroz, alkolik siroz ve Budd-Chiari sendromu etiolojik etkendi. Alıcı damar olarak 33 hastada (% 71,7) sağ hepatik arter, 6 hastada (% 13) ise sol hepatik arter anastomozda kullanıldı. Daha sonra sırasıyla 3 hastada sağ replaced hepatik arter (% 6,5), 2 hastada (% 4,3) Segment IV arteri, 1 hastada (% 2,2) gastroduedonal arter, 1 hastada (% 2,2) proper hepatik arter kullanıldı. 46 hastanın 45'inde (% 97,8) sağ lob transfer edildi. Bu hastaların 42'sinde (% 93,3) sağ hepatik arter, 3 hastada (% 6,7) ise sağ replaced arter verici arterdi. 1 (% 2,2) hastada ise sol lob (Segment 2 ve 3) transferi yapıldı ve verici arter sol hepatik arterdi. Alıcı arter çapları 2 ile 5 mm arasında değişmekteydi (ortalama 3,29 ± 0,83 mm mm). Verici arter çapları ise 1,5 ile 4 mm arasındaydı (ortalama 2,78 ± 0,55 mm). Alıcı ve verici damar çaplarının arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p=0.002). Toplam mikrocerrahi işlem süresi 30-150 dk. arasında değişmekteydi (ortalama 65,30±27,86 dk). 46 hastanın hiçbirinde arter veya ven grefti kullanılmadı, tüm anastomozlar primer gerçekleştirildi. Hiçbir hastada ameliyat sırasında reanastomozu gerektirecek trombüs gelişmedi. 2 (% 4,3) anastomoz sonrası spazm gelişti, topikal papaverin ve sıcak uygulamasıyla giderildi. 7 (% 15,2) anastomozda damarlar arasında ciddi çap farkı vardı ve küçük çaplı damara yapılan oblik kesiyle eşitlendi. Alıcı hepatik arter 1 olguda rezeksiyon aşamasında iatrojenik yaralanma nedeniyle kullanılamadı ve yerine gastroduedonal arter kullanıldı; 3 olguda (% 6,5) ise intimal diseksiyon olmasına rağmen anastomozlar başarıyla tamamlandı, alıcı damar değiştirilmedi. Hiçbir olguda ameliyat sonrası erken yada geç hepatik arter trombozu görülmedi, anastomoz başarısı % 100 idi. Geç postoperatif komplikasyonlardan stenoz ve anaevrizmaya da rastlanmadı. Ortalama hastanede kalım süresi 14 gün, izlem süresi ise 16 aydı (3-40). Serimizde % 100 anastomoz başarısı elde edilmesi ve erken yada geç hepatik arter trombozuyla hiç karşılaşılmaması literatürle uyumlu hatta daha da başarılıdır. Ancak burada serinin küçük olması da göz ardı edilmemelidir. Daha optimum değerlendirmeler için mevcut hasta sayısının en az 100'e çıkarılmasının gerektiğini düşünmekteyiz. Hepatik arter anastomozunun mikroskop altında, özel mikroalet ve sütürler kullanılarak, titiz ve hassas teknikle, zinde, konsantre ve mikrocerrahi deneyimi olan ayrı bir ekip tarafından yapılması komplikasyon oranlarını azaltırken, anastomozun dolayısıyla da ameliyatın başarısını artırabilir. Ayrıca bu ekip çalışması, tek ekibe kurduğu teknik üstünlük sayesinde, kadavra kaynaklı kısmi karaciğer nakillerinin sayısının artmasına ve sayıları sınırlı vericilerden özellikle çocuklar olmak üzere daha çok alıcının faydalanmasına imkan sağlayabilir. Mikrocerrah ve transplant cerrahlarının teknik komplikasyonları azaltmak adına yapacakları işbirliği, uzun süreli ve kalıcı transplant fonksiyonlarının elde edilmesinde önemli rol oynayabilir. Anahtar kelimeler; anastomoz, canlı vericili karaciğer nakli, hepatik arter, mikrocerrahi, siroz

Özet (Çeviri)

Liver transplant is the final and exquisite treatment method in the case of liver failure. The hepatic lobe taken from the living donor is carried via its own hepatic artery and its anastomosis on the artery concerned in the recipient requires private microsurgical technique and equipment due to its small diameter. The success in the hepatic artery anastomosis is a major factor that affects the success of the operation and the patient's survival directly, and results in mortality in case of failure. The purpose of this study is to make a retrospective evaluation of the hepatic artery anastomosis conducted by us from the aspect of systematic vein characteristics, diameters, operation duration, complications and thrombosis rates; to achieve better results with lower complication rates; and to share the acquired knowledge and experience and transfer it to the future with the aim of improving the technique in the future, and making it easier to learn. The study was conducted on 46 liver transplant patients from living donors, whose hepatic artery anastomosis was carried out by our clinic at the Organ Transplant Centre of the Medical Faculty, Ataturk University between 2010 and 2014. Of these patients, 33 (%71,7) were males and 13 (%28,3) were females. Their age varied between 8 and 68 with the mean age of 43,82 ± 17,19 years. After the organ transplant team had placed the liver from the living donor in the recipient and the anastomosis of the hepatic veins and portal veins had been completed, our clinic's microsurgical team conducted microanastomosis in the hepatic arteries of the recipient and donor by using microsurgical sutures and micro-tools under microscope. Microsurgical process consisted of three stages; dissection of the donor's and recipient's veins, reciprocal positioning of the ends, and end-to-end anastomosis. All the operations were conducted by the same surgeon (Ö.T.) under standard conditions. Then bile duct anastomosis was conducted by the organ transplant team and the operation was finalized. Post-operative hepatic artery anastomosis was routinely followed daily for seven days with Doppler USG and liver enzyme levels. While the cause of cirrhosis was Hepatitis B virus in 21 patients (% 45,6), the cause of cirrhosis was unknown in 10 patients (% 21,7 ) (Criptogenic cirrhosis). 4 patients (%8,7) had cirrhosis due to Wilson disease, and 3 patients (%6,5) had cirrhosis related to autoimmune hepatitis. 2 patients (%4,3) had cirrhosis due to Hepatitis C virus. Fulminant Hepatitis, cirrhosis due to Hepatitis B and C, secondary biliary cirrhosis, cirrhosis due to maternal Hepatitis B, alcoholic cirrhosis and Budd-Chiari syndrome was the etiologic factor separately in 1 patient. Right hepatic artery was used as recipient vein in 33 patients (71,7%) and left hepatic artery was used in anastomosis in 6 patients (13%). Then right replaced hepatic artery was used in 3 patients (6,5%), segment IV artery in 2 patients (4,3%), gastroduodenal artery in1 patient (2,2%), and proper hepatic artery was used in 1 patient (2,2%), respectively. Right lobe was transferred in 45 of 46 patients (97,8%). Right hepatic artery was used as artery in 42 of these patients (93,3%), and right replaced artery donor was the artery in 3 of the patients (6,7%). In 1 patient (2,2%), left lobe (segment 2 and 3) was transferred and the donor artery was left hepatic artery. The diameters of the recipient artery varied between 2 and 5 mm (mean 3,29 ± 0,83 mm). The diameters of the donor artery varied between 1,5 and 4 mm (mean 2,78 ± 0,55 mm). There was a statistically significant difference between the diameters of the donor and recipient vein (p=0.002). The total period of microsurgical procedure varied between 30 and 150 minutes (mean 65,30±27,86 min.). Artery or vein grafts were used in none of the 46 patients, and all the anastomoses were conducted as primary. No patients developed thrombus that would require re-anastomosis during the operation. Spasm occurred after 2 anastomoses (4,3%), but it was eliminated with the application of topical papaverin and hot. In 7 anastomoses (15,2%) there was a serious difference of diameter between the veins, and it was equalled with an oblique cut on the vein with a small diameter. The recipient hepatic artery could not be used in 1 patient at the stage of resection due to iatrogenic wounding, and instead, gastroduedonal artery was used; in 3 patients (6,5%), however, although there was intimal dissection, anastomoses were completed successfully and the recipient vein was not replaced. Early or late artery thrombosis was observed in none of the patients after the operation, and the success rate of anastomosis was 100%. Stenosis and aneurism, which are late postoperative complications, were not observed, either. The average hospitalization period was 14 days and that of follow-up was 16 months (3-40). The fact that the 100% success rate of anastomosis in our series and no early or late hepatic artery thrombosis was observed is in agreement with the literature. However, it should be kept in mind that the series was small. For more optimal evaluations, we are of the opinion that the number of the patients available should be raised to 100 at least. The complication rates were decreased by the fact that hepatic artery anastomosis was conducted under microscope, by using special micro-tools and sutures, with a delicate and sensitive technique, and by a different team with an experience of microsurgery who was energetic and concentrated, while this might increase the success of anastomosis, and thus of operation. Moreover, this team work may increase the number of partial liver transplants from cadaver and may cause more recipient, especially children, to benefit from the limited number of donors. The cooperation that microsurgeons and transplant surgeons could make for the purpose of diminishing the complications may pay a significant role in achieving long-term and permanent transplant functions. Key Words: anastomosis, liver transplant with living donor, hepatic artery, microsurgery, cirrhosis

Benzer Tezler

  1. Tez No

    503945

    Canlı vericili karaciğer nakillerinde hepatik arter anastomozlarında mikrocerrahi yöntem ile mikrocerrahisiz yöntemlerin karşılaştırılması

    Comparison of microsurgery method and non-microsurgery methods in hepatic artery anastomosis in living donor liver transplantation

    ADIL JUMSHUDOV

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Genel CerrahiAkdeniz Üniversitesi

    Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÖMER ÖZKAN

  2. Tez No

    319358

    Canlı vericili karaciğer nakillerinde donörlerde pretransplant dönemde çok dedektörlü bilgisayarlı tomografi ile hesaplanan greft volümünün cerrahi sonrası greft ağırlığı ile karşılaştırılması ve bulguların analizi

    Comparison of hepatic CT volumetry and graft weight in living related liver transplantation donors

    GAMZE TARAN KARAARSLAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Radyoloji ve Nükleer Tıpİstanbul Bilim Üniversitesi

    Radyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NUMAN CEM BALCI

  3. Tez No

    454075

    Canlı vericili karaciğer naklinde hepatik vasküler varyasyonların saptanmasında intraoperatif ultrasonografinin yeri

    The role of intraoperative ultrasonography in detection of hepatic vascular variations in living donor liver transplation

    UĞUR KESİMAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Radyoloji ve Nükleer TıpAkdeniz Üniversitesi

    Radyoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. KAĞAN ÇEKEN

  4. Tez No

    634252

    Canlı vericili karaciğer nakillerinde total kaval klempaj tekniğinin uzun dönemli sonuçları

    Long term results of total caval clamping time in living donor liver transplantations

    YAKUP KADRİ KAPUDERE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Genel CerrahiGaziantep Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SACİD ÇOBAN

  5. Tez No

    592682

    Canlı vericili karaciğer nakli sonrası alıcısı ölen vericilerin psikososyal sonuçları

    Psychosocial outcomes of donors whose recipients died after living donor liver transplantation

    MUKADDER İSPİR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Genel Cerrahiİnönü Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SEZAİ YILMAZ

Geri Dön