Uzun random paternli deri fleplerinin yaşayabilirliğinde timokinonun etkisi, deneysel çalışma
Investigation of the effects of thymoqinone on random flap viability, experimental study
- Tez No: 390099
- Danışmanlar: PROF. DR. YAĞMUR AYDIN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi, Plastic and Reconstructive Surgery
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 59
Özet
Giriş Ve Amaç: Deri defektlerinin kapatılmasında lokal flepler doku uyumu ve kolay uygulanabilirliği nedeni ile sıklıkla tercih edilmektedir. Bu fleplerin özellikle random beslenme paternli olanlarında distal kısımda perfüzyon yetersizliğine bağlı gelişen nekroz önemli bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu da tedavi süresini uzatmakta ve ikincil cerrahi girişimlere ihtiyaç doğurmaktadır. Cerrahi geciktirme yöntemleri ve çeşitli farmakolojik ajanlarla flep yaşayabilirliğini artırmaya yönelik çok sayıda çalışmalar yapılmıştır ve değişik oranlarda başarı elde edilmiştir. Antioksidan ajanların serbest radikalleri yok etmek yolu ile flep yaşayabilirliğini arttırdığı bilinmektedir. Bu deneysel çalışmanın amacı antioksidan özelliği bilinen thymoquinonun random flep yaşayabilirliği üzerine olası etkilerini göstermek ve bu sayede bu fleplerin klinik kullanımını arttırmaktır. Materyal Ve Metod: Çalışmada ağırlıkları 200–250 gram arası değişen 24 adet Sprague Dawley cinsi dişi albino sıçan kullanıldı. Kontrol, sham ve deney grubu olmak üzere rastgele seçilmiş 8'er sıçandan oluşan 3 grup oluşturuldu. Sıçanlarda 3x9 cm.lik modifiye McFarlane flep modeli kullanıldı. Kontrol grubuna flep elevasyonu sonrası 10 gün boyunca sadece yara bakımı yapıldı. Sham grubundaki sıçanlara post operatif dönemde 10 gün boyunca intraperitoneal DMSO solüsyonu, deney grubuna 10 gün boyunca intraperioteal thmoquinone enjekte edildi. 10 gün sonra deney sonlandırılarak fleplerde alan ölçümü için fotoğraflama, biyokimyasal inceleme için serum ve doku, histopatolojik inceleme için doku örnekleri alındı. Fleplerde nekroz alanları, inflamatuar hücre, kollajen, fibroblast yoğunluğu, anjiogenez, serum ve doku total antioksidan kapasite ve lipid peroksidasyon yıkım ürün olan MDA düzey ölçümleri yapıldı. Bulgular: Çalışma verileri değerlendirilirken biyokimyasal veriler ve alan ölçümlerinin karşılaştırılmasında Kruskal Wallis testi ve Mann Whitney U testi, histopatolojik değerlerin karşılaştırılmasında Fisher Freeman Halton Exact test kullanıldı. Deney grubunda nekroz alanlarında diğer gruplara göre anlamlı derecede azalma tespit edildi. Biyokimyasal incelemelerde serum ve doku örneklerinde total antioksidan kapasitede anlamlı artış ve MDA düzeylerinde anlamlı azalma tespit edildi. Histopatolojik incelemelerde inflamatuar hücre düzeyinde, firoblast oluşumunda, anjiogenezde gruplar arasında anlamlı fark gözlenmedi. Deney grubunda kollajen yoğunluğu daha fazla ve kollajen yapısının daha düzenli olduğu görüldü. Sonuç:Thmoquinonun antioksidan etkinlik göstererek flep yaşayabilirliğini arttırdığı ve anlamlı antiinflamatuar, anjiogenetik etki göstermemekle birlikte yara iyileşmesine olumlu katkı sağladığı çalışmamızda gösterilmiştir. Thymoquinon'un gelecekte klinikte yükse riskli vakalarda distal flep nekrozunu azaltma amaçlı kullanılabileceğini düşünmekteyiz.
Özet (Çeviri)
Introduction : Local flaps are frequently preferred in the closure of skin defects due to better tissue compatibility and ease of application, However, tissue necrosis in distal portions of the flaps caused by insufficient vascular perfusion, especially in random patterned flaps, is still a major drawback. It may increase the duration of treatment and cause the need for secondary surgeries. Many clinical and experimental studies, including surgical delay methods and various pharmacological agents, have been carried out to improve the viabilty of skin flaps, with various success degrees. Antioxidants are known to increase flap viabilty by destroying free radicals. The purpose of this study is to demonstrate the potential effects of thymoquinone, a well known antantioxidant agent, on random flap viability and thus to improve the clinical use of these flaps. Material and Methods: In this study, 24 Sprague Dawley female albino rats weighing between 200-250 grams were used. Three groups consisting of randomly selected 8 rats were formed, as study, sham and control groups. Modified McFarlane flap model sized 3x9 cm. was used. In control group, only local wound care was carried out for ten days after flap elevation. In sham group, daily intraperitoneal DMSO solution was enjected in the post operative 10 day period. In the study group thymoquinone and DMSO solution were injected intaperioneally together. 10 days later, the study was terminated and flaps were photographed for necrotic area measurements, tissue and blood samples were taken out for biochemical and histopathological studies. In biochemical studies, tissue and serum total antioxidant capacity and MDA levels were measured, as a degradation product of lipid peroxidation. Histopathological studies included inflammatory cell infilration, collagen, fibroblasts formation and, angiogenesis. Results: Data from the necrotic area measurements and biochemical analysis were evaluated with Kruskal-Wallis test and Mann-Whitney U test. Fisher Freeman Halton Exact test was used for comparison of histopathological analysis results. There were significant decrease in the necrotic areas of flaps in the study group. Serum and tissue antioxidant levels were significantly high and MDA levels were significantly low. Histopathological examination showed no significant difference in infammatory cell infiltration, fibroblast formation or anjiogenesis between the groups. However collagen density in the study group were found to be more than the other groups and the structure was betterly formed. Conclusion: Thmoquinone increases the flap viability due to its antioxidant properties and it has a positive contribution on wound healing although it has no significant anti-inflammatory or anjiogenetic activity. In the future, we think that it can be clinically useful for preventing distal flap necrosis in patients with high risk.
Benzer Tezler
- Sıçan sırt flebi modelinde skarlı dokunun flep dolaşımına katkısının araştırılması
Investigation of the contribution of scarred tissue to flap viability on rat dorsal skin flap model
CEYHUN UZUN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Plastik ve Rekonstrüktif CerrahiKocaeli ÜniversitesiPlastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ CAN İLKER DEMİR
- Geçirilmiş sezaryende abdominal ultrason ve kontraksiyon paterni özellikleri kullanılarak makine öğrenmesi ile uterin dehisensin öngörülmesi
Prediction of uterine dehiscence with machine learning by using lower uterine segment thickness and contraction pattern features
MERVENUR KEMENT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Kadın Hastalıkları ve DoğumSağlık Bilimleri ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
PROF. MELİKE DOĞANAY
- Understanding shape preferences in architectural design through evolutionary computation
Mimari tasarımdaki şekil tercihlerini evrimsel hesaplama ile anlama
ECENUR YAVUZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2020
Bilim ve Teknolojiİstanbul Teknik ÜniversitesiBilişim Ana Bilim Dalı
DR. MICHAEL STEFAN BITTERMANN
- Kapulalar ve rastgele değişkenler arasındaki bağımlılık yapıları
Copulas and dependence structures between random variables
OLCAY BOZKURT
- Aerodynamic analysis of long-span bridge cross-sections using random vortex method
Uzun açıklıklı köprü kesitlerinin rastgele girdap metodu ile aerodinamik analizi
HALİL KAYA
Yüksek Lisans
İngilizce
2012
Havacılık MühendisliğiOrta Doğu Teknik ÜniversitesiHavacılık ve Uzay Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. OĞUZ UZOL