An evaluation of childhood trauma and perceived parenting style among justice - involved youth: The case study in Maltepe Child and Youth Closed - Prison
Çocukluk travmaları ve algılanan ebeveyn stillerinin suça karışmış çocuklar üzerinde değerlendirilmesi: Maltepe Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumu
- Tez No: 408606
- Danışmanlar: DR. HATİCE GÜNEŞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Psikoloji, Psychology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2015
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Bahçeşehir Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Klinik Psikoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 90
Özet
Bu çalışmada, çocuk suçluluğunda öne çıkan iki kavram olan çocukluk çağı travmaları ile algılanan ebeveyn stilleri arasındaki ilişki Maltepe Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda bulunan 15-17 yaş arası toplam 64 hükümlü ve tutuklu erkek çocuk üzerinde incelemiştir. Çocukluk çağı travmaları; fiziksel istismar, cinsel istismar, duygusal istismar, duygusal ihmal ve fiziksel ihmal kategorileri altında incelenirken; ebeveyn stilleri kabul/ilgi ve sıkı/denetim kontrol kategorileri altında incelenmiş ve bu iki kategorinin çaprazlanması ile dört farklı çocuk yetiştirme stili elde edilmiştir. Araştırma sonucunda örneklemin çocukluk travmaları oranı yüksek bulunurken; fiziksel ihmal ve fiziksel istismar en sık görülen çocukluk çağı travmaları olarak öne çıkmıştır. Katılımcıların yarısı fiziksel ihmal ve fiziksel istimara maruz kaldığını belirtirken katılımcıların %39'unun çocukluğunda duygusal istismara maruz kaldığı bulunmuştur. Katılımcıların %31,3'ünün otoriter ebeveyne sahip olduğunu bulunurken, %26'sının izin verici/şımartan, %25'inin açıklayıcı/otoriter ve son olarak %17,2'sinin de izin verici/ihmalkâr aile yapısına sahip olduğu görülmüştür. Otoriter aile yapısına sahip katılımcıların daha fazla çocukluk çağı travmaları tecrübe ettiği bulunurken, bunu sırasıyla açıklayıcı/otoriter, izin verici/ihmalkâr ve izin verici/şımartan aile yapılarına sahip çocuklar izlemiştir. Kabul/ilgi boyutu ile çocukluk travması arasında istatiksel olarak anlamlı ve ters bir ilişki bulunmuştur. Çocukluk çağı travmaları, ebeveyn kabul/ilgi boyutuyla daha anlamlı oranda açıklanmış; ebeveyn kabul/ilgi boyutu arttıkça çocukluk çağı travmalarına maruz kalma oranının azaldığı bulunmuştur. Ebeveynin kabul/ilgi boyutu çocukluk çağı travmalarını %26 oranında açıklarken; sıkı denetim/kontrol boyutu çocukluk çağı travmalarını %12 oranında açıklamıştır. Çocukluk çağı travmaları ilk sırada annenin kabul/ilgi stiliyle ilişkiliyken, ikinci sırada babanın kabul/ilgi stiliyle ilgili bulunmuştur. Annelerini daha kabul edici/ilgili algılayan çocukların sırasıyla daha az duygusal ihmal, duygusal istismar, fiziksel ihmal ve fiziksel istismar tecrübe ettiği görülmüştür. Ek olarak, babalarını daha kabul edici/ilgili algılayan çocukların sırasıyla daha az duygusal ihmal ve fiziksel ihmale maruz kaldığı bulunmuştur. Bu tez, çocukluk çağı travmaları ile algılanan ebeveyn stilleri arasındaki ilişkiyi inceleyerek çocuk suçluluğunu azaltmaya yönelik aile odaklı önleyici programların geliştirilmesine ve çocuk suçluluğu alanındaki araştırmalara katkıda bulunmayı amaçlamıştır.
Özet (Çeviri)
Childhood trauma has been documented as a traumatic stress among children and youth and associated with increased risk of involvement with the child welfare and juvenile justice systems. Additionally, type of parenting had been found having a crucial influence of a variety of child behavior outcomes. The main objective of the current thesis was to evaluate childhood trauma – abuse and neglect and perceived parenting style- authoritative, authoritarian, permissive and uninvolved among juvenile delinquents. Sample of the current study consisted of 64 justice-involved boys from in Maltepe Child and Youth Closed-Prison. The scales used in data collection were Childhood Trauma and Child Rearing Styles Questionnaires. The results showed that the mean score of childhood trauma among justice-involved youth was prevalent. Emotional neglect was respectively higher than psychical neglect, emotional abuse physical abuse and sexual abuse among delinquents. Importantly, 51.5% of all participants reported that they had childhood trauma. In detail, 50% of all participants reported physical neglect; 50% of all participants reported physical abuse; 39% of all participants reported emotional abuse; 26,5% of all participants reported emotional neglect and lastly 15,6 of all participants reported sexual abuse in their childhood. The produced four parenting styles (authoritative, permissive, authoritarian and uninvolved) were determined by crossing of the two dimensions (acceptance/involvement and strict control/supervision). The study established that the majority 20 (31.3%) of the respondents had authoritarian parenting styles, 17 (26.6%) had permissive parenting styles, 16 (25%) had authoritative parenting styles and the rest of the distribution 11 (17.2%) had uninvolved parenting styles. Additionally, total trauma scores of children were compared on perceived parenting styles and found statistically significant. Juvenile offenders having authoritarian parenting styles reported more trauma (M=52.25) than respectively, authoritative (M=39), uninvolved (38.90) and permissive (M=33.76) parenting styles. Furthermore, acceptance/involvement dimension is found significantly reverse associated with childhood trauma. The results of the study showed delinquents who perceive their mother as more in acceptance/involvement dimension respectively experienced less emotional neglect, emotional abuse, physical neglect and physical abuse. Additionally, delinquents who perceive their father as more in acceptance/involvement dimension respectively experienced less emotional and physical neglect. This thesis aimed to make its own contribution to the literature and in order to suggest applicable family-based preventions programs for justice-involved youth by scrutinizing the association between perceived parenting styles and childhood traumas on juvenile delinquency.
Benzer Tezler
- Erkek alkol bağımlılarında aile içi şiddetin toplumsal cinsiyet rolleri ve algılanan şiddet açısından sağlıklı kontrollerle karşılaştırılması
Comparison of domestic violence in alcohol addicts with healthy controls in terms of gender roles and perceived violence
SABRİ KARACA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
PsikiyatriBolu Abant İzzet Baysal ÜniversitesiRuh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BURCU RAHŞAN ERİM
- Algılanan ebeveyn tutumları, çocukluk çağı travmaları, Tanrısal otorite ilişkileri ve ego fonksiyonları arasındaki ilişkinin incelenmesi
Perceived parent attitudes, childhood traumas, God authority relations and ego investigation of the relationship between functions
NURHAN NAZ
- Meme ve jinekolojik kanser tanılı hastalarda travma sonrası büyüme gelişimi ile serotonin transporter gen promotor bölge polimorfizmi ve psikososyal faktörler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
Evaluation of the relationship between posttraumatic growth development and serotonin transporter gen promotor region polymorphism and psychosocial factors in patients with breast and gynecological cancer
BURÇİN GÜLER USLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
OnkolojiEge ÜniversitesiRuh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÖZEN ÖNEN SERTÖZ
DR. ÖZLEM KUMAN TUNÇEL
- Yetişkin erkek bireylerde kuşaklararası travma geçişi: Adli psikotravmatolojik bir değerlendirme
Intergenerational transmission of trauma in adult male individuals: A forensic psychotramatological evaluation
HAKAN KARAMAN
Doktora
Türkçe
2023
Adli Tıpİstanbul Üniversitesi-CerrahpaşaSosyal Bilimler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERDİNÇ ÖZTÜRK
- Üniversite öğrencilerinde ebeveyn tutumu ve çocukluk çağı travmalarının cinsel mitler ile ilişkisinin incelenmesi
Investigation of the relationship between parental attitudes and childhood traumas and sexual myths in university students
MERYEM ÖZLEM PAKSOY
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
PsikolojiHaliç ÜniversitesiPsikoloji Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ BENGİSU NEHİR AYDIN