Geri Dön

The verbal functional domain in the Denizli dialect of Turkish

Türkçe'nin Denizli ağzı'ndaki işlevsel eylem bölgesi

  1. Tez No: 411803
  2. Yazar: YAĞMUR SAĞ
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. AYŞE HAMİDE ASLI GÖKSEL
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Dilbilim, Linguistics
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2013
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Boğaziçi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Dilbilim Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 190

Özet

Bu tezde, Denizli Ağzının işlevsel eylem bölgesi çalışılmıştır. Bu bölge işlevsel ulamların (Zaman, Görünüş, Kiplik) sözdizimsel ve biçimbirimsel özelliklerini, i- ve ol- koşaçlarını ve kişi uyumunu içermektedir. İlk olarak Türkçenin biçim-sözdizimsel eylem bölgesine yeni bir bakışı sunmayı amaçlamaktayım. Bu yeni bakış iki gerçekleştirme kuramları olan Dağıtılmış Biçimbilgisi (Halle & Marantz, 1993 ve diğerleri) ve benim bilgim dahilinde daha önce Türkçe?ye uyarlanmamış Nano-sözdizim (Starke, 2009 ve diğerleri) kuramları çerçevesindedir. Ölçünlü Türkçe ve Denizli Ağzı bu bağlamda benzerdirler. Koşacın dağılımını ve yapıda neden ortaya çıktığını açıklamaya çalışmaktayım. Koşacın eylem bölgesindeki işlevsel ulamların sözdizimsel gerekliliği sonucu ortaya çıktığını savunmaktayım. Bu ulamların alanlarında görülebilen bir Eylem Öbeğine ihtiyaçları olduklarını önermekteyim. Koşaç böyle bir Eylem Öbeğinin yapıda eksik olması durumunda ortaya çıkar (cf. Enç, 2004, Kelepir, 2003). Sesbilimsel parçaların sözdizim tarafından oluşturulan yapıya girmesinin doğasına gelince, -mIş ekinin Dağıtılmış Biçimbilgisi kuramının Altküme İlkesi dışı davranışta bulunması nedeniyle, Nano-sözdizim kuramını edinmekteyim. Bu kuramın temel ilkesi Üstküme İlkesidir ve bu tez Nano-sözdizim kuramının temel parçalarına ve ilkelerine dayanan bir analiz sunmaktadır. Son olarak, Denizli Ağzındaki kişi uyum mekanizması üzerine bir analiz sunmaktayım. Eylemcil ve adsıl kişi uyumu (iki farklı dizil tarafından gerçekleştirilen) Denizli Ağzında farklılık göstermektedir. Bu farklılıkları açıklayabilmek için, iki uyum çeşidinin (eylemcil ve adsıl) farklı sözdizimsel yerleri olduğunu ve bu uyumların farklı ilişkiler kurduğunu savunmaktayım. Eylemcil uyum ilişkisi yüklem yapısı içinde kurulurken, adsıl uyum ilişkisi yüklem yapısı dışında olup Tümleyici bölgesinde kurulur (Miyagawa, 2010). İki uyum çeşidinin farklı davranışlarına ek olarak, kişi uyumunun gerçekleştirilme mekanizması da Nano-sözdizim kuramı çerçevesinde analiz edilmiştir.

Özet (Çeviri)

In this thesis, I study the verbal domain in the Denizli Dialect of Turkish including syntactic and morphological characteristics of the functional categories (Tense, Aspect, Modality), the copulas i- and ol-, and person agreement markers. I first aim at presenting a novel look at the morpho-syntax of the Turkish verbal domain, in light of two realizational theories, Distributed Morphology (Halle & Marantz, 1993, among others) and Nano-syntax (Starke, 2009, among others ), which to my knowledge has not been done for Turkish before. Standard Turkish and Denizli Dialect behave the same in this respect. I try to give an account on the distribution of copula and the reason why it is realized in the structure. I argue that the copula is merged in order to satisfy the requirements of the functional categories to have a visible VP in their domains (cf. Enç, 2004, Kelepir, 2003). As for the nature of the insertion of phonological pieces to the structure produced by the syntax, because of the exceptional behavior of -mIş in terms of the Subset Principle of Distributive Morphology, I adopt Nano-syntactic theory and its most basic principle, The Superset Principle and present an analysis based on its tenets. Lastly, I outline an analysis on the person agreement mechanism of the Denizli Dialect. The verbal and nominal person agreement (spelled-out by two different paradigms) show differences in the Denizli Dialect and in capturing the different behaviors of them, I claim that the two agreement types (verbal and nominal) have different syntactic positions, establishing different kinds of relations. The verbal agreement relation is established inside the predicate structure, whereas the nominal agreement relation is established outside the predicate, in the C level (following Miyagawa, 2010). In addition to the different behaviors of the two agreement types, the spell-out mechanism of the person agreement is also analyzed within the Nano-syntactic framework.

Benzer Tezler

  1. Verb movement and feature percolation: Evidence from Turkish

    Eylem hareketi ve özellik süzülmesi: Türkçe'den kanıt

    SÜLEYMAN ULUTAŞ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2006

    DilbilimBoğaziçi Üniversitesi

    Dilbilim Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. AYŞE SUMRU ÖZSOY

  2. The organization of functional heads and tense/aspect/mood interpretation in Turkish

    Başlık çevirisi yok

    KADRİ KURAM

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2015

    Türk Dili ve EdebiyatıNewcastle University

    DR. MAGGIE TALLERMAN

    DR. GEOFFREY POOLE

  3. The Acquisition of morphosyntax in child L2 English: Evidence from Turkish learners

    Ingilizce biçim ve yapı bilgisinin anadili Türkçe olan çocuklar tarafından edinimi

    VASFİYE GEÇKİN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2006

    Eğitim ve ÖğretimBoğaziçi Üniversitesi

    İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. BELMA HAZNEDAR

  4. Time and aspect in Turkish Sign Language (TD): Manual and nonmanual realizations of 'finish'

    Türk İşaret Dili'nde (TİD) zaman ve görünüş: 'BİT'in el ve eldışı gerçekleştirmeleri

    SERPİL KARABÜKLÜ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2016

    DilbilimBoğaziçi Üniversitesi

    Dilbilim Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MELTEM KELEPİR