Geri Dön

Yoğun bakım ünitesinde enteral beslenen hastalarda gastrik rezidü yönetimi

Management of the gastric residual volume in patients with enteral feeding in the intensive care unit

PDF İndir

  1. Tez No: 431932
  2. Yazar: BURCU TOTUR DİKMEN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MERYEM YAVUZ
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Hemşirelik, Nursing
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2015
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ege Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 143

Özet

Bu araştırma, erişkin hastalardan aspire edilen gastrik rezidünün, hastaya geri verilmesinin ya da atılmasının biyokimyasal değerler üzerine etkisinin incelenmesi amacıyla yapıldı. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalı Yoğun Bakım Ünitesi'nde 21 Ekim 2013 - 20 Temmuz 2014 tarihleri arasında planlanan örneklem sayısına ulaşılıncaya kadar yürütüldü. Aratırmanın örneklemini, nazogastrik tüp ile enteral beslenmeye başlanan ve araştırmanın sınırlılıklarına uygun birinci grupta 30 hasta, ikinci grupta 30 hasta ve kontrol grubunda 30 hasta olmak üzere toplam 90 hasta oluşturdu. Randomize kontrollü olarak planlanan araştırmada, birinci ve ikinci grup araştırmanın temel verilerini, kontrol grubu ise randomize kontrollü çalışmalar için gerekli adımı oluşturdu. Veri toplama aracı olarak literatüre dayalı olarak geliştirilen, olgu izlem formu kullanıldı. Birinci ve ikinci gruptaki hastalar, gastrik rezidü yönetimine göre beslenme algoritması kullanılarak, kontrol grubundaki hastalar ise araştırmanın yapıldığı klinikteki rutin uygulama baz alınarak sürekli beslendiler ve 7 gün süre ile izlendiler. Hastalar için hedeflenen toplam kalori düzeyine ulaşıldığında 6 saat ara ile gastrik rezidü kontrolü yapıldı. Birinci grubun gastrik rezidü kontrollerinde geri çekilen gastrik içeriklerin en fazla 250 ml.'si geri verildi. İkinci grubun gastrik rezidü kontrollerinde geri çekilen gastrik içerikler atıldı. Kontrol grubunda ise gastrik rezidü kontrolü yapılmadı. Araştırmanın başlangıcında ve 7. gün sonunda hastaların AST, ALT, CRP, prealbumin, total kolesterol, transferrin, trigliserit, hemoglobin, hematokrit, üre, kreatinin, sodyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum, klorür, fosfor ve glikoz değerleri ve 4. günde ise üre, kreatinin, sodyum, potasyum, kalsiyum, klorür, magnezyum, fosfor ve glikoz değerleri kontrol edildi. Verilerin analizinde Shapiro-Wilk Test, Oneway-Anova, Bonferroni Test, Kruskal-Wallis Test, Wilcoxon-Rank Test, Mann-Whitney Test ve Ki-kare Testi kullanıldı. Araştırma sonuçlarına göre; gastrik rezidü kontrolü öncesinde, sonrasında ve kontrol grubunun sistolik tansiyon ve nabız değerlerinde fark olmadığı (p>0,05), diastolik tansiyon ve ateş değerlerinde fark olduğu saptandı (p0,05). Hastalardan çekilen gastrik rezidü miktarları açısından gruplar arasında fark olmadığı saptandı (p>0,05). Hastaların AST, ALT, CRP, prealbumin, total kolesterol, transferrin, hemoglobin, hematokrit, üre, kreatinin, sodyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum, klorür ve glikoz değerleri açısından gruplar arasında fark olmadığı (p>0,05), trigliserit ve fosfor değerleri açısından gruplar arasında fark olduğu saptandı (p0,05). Sonuçlar doğrultusunda gastrik sıvının ve elektrolit dengesinin devamlılığına katkı sağlaması için aspire edilen gastrik içeriğin hastaya geri verilmesi önerilmektedir.

Özet (Çeviri)

This study was conducted to find the biochemical effect of return or discard the gastric residual volume that had been aspirated back to the patient. The study continued until the desired number of patients was reached, in Aegean Medical Faculty, Neurosurgery Intensive Care Unit, during the period between September 21, 2013 and July 20, 2014. The sample of the study is found of three groups; who had just begun to be fed enterally with nasogastric tube and conformed to the limitations of research, the first group, the second group and the control groups included 30 patients as well, making the total number 90 patients. The study was designed as a randomised controlled study, the first and second groups provided the main data for the study, and the control group provided the necessary steps for a randomised controlled study. For data collection, the case follow-up questionnaire which was developed based on the literature and the gastric residue measurement protocol was used. The patients in the first and second groups were fed according to the algorithm based on the gastric residual volume management, and the patients in the control group were fed according to the routine practice ongoing in the clinic where the study was conducted continually and observed for 7 days. When the total number of calories planned for each patient was reached, the gastric residual volume check was applied in 6 hours periods. Only 250 ml of the gastric residue aspirated were given back to the patients in the first group. The gastric residual volume aspirated from the patients belonging to the second group were discharged. No gastric residual volume check was applied to the patients belonging to the control group. At the beginning of the study and at the 7th day of the study the blood levels of AST, ALT, CRP, prealbumine, cholesterol, transferrine, triglicerids, hemoglobine, hemotocrite, urea, creatinine, sodium, potassium, calcium, chloride, magnesium, phosphorus and glucose leveles were checked. And at the 4th day of the study urea, creatinine, sodium, potassium, calcium, chloride, magnesium, phosphorus and glucose levels were controlled. Shapiro-Wilk Test, Oneway-Anova Test, Boferroni Test, Kruskal-Wallis Test, Wilcoxon-Rank Test, Mann-Whitney Test and Chi-square Test was used to analyse the data. According to the results gained from the study, the systolic blood pressure and pulse rates did not differ before or after the gastric residue check (p0.05). There were no statistically significant difference in AST, ALT, CRP, prealbumine, transferrine, cholesterole, hemoglobine, hemotocrite, urea, creatinine, sodium, potassium, calcium, chloride, magnesium and glucose levels (p>0.05), but the levels of triglycerides and phosphorus varied significantly among three groups. No difference was noted considering gastrointestinal tract complications such as vomiting, diarrhea, distension and constipation among the three groups (p>0.05). In the light of this study, it is advised to give the aspirated gastric outcome back to the patient in order to support gastric liquid and the electrolyte balance of the patient.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    811728

    Yoğun bakım hastalarında farklı enteral beslenme yöntemlerinin karşılaştırılması

    Comparison of different enteral nutrition methods in ICU patients

    MUSTAFA TAYYAR YERLİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    İç HastalıklarıKütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ GÖKHAN YAMAN

  2. Tez No

    456060

    Sadi Sun Yoğun Bakım Ünitesi enteral nütrisyon protokolünün uygulanabilirliğinin retrospektif değerlendirilmesi

    Retrospective analysis of practicability of the enteral nutrition protocol in sadi sun intensive care unit (SSICU)

    DERYA ŞAĞBAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Anestezi ve Reanimasyonİstanbul Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. OKTAY DEMİRKIRAN

  3. Tez No

    808442

    Pediatrik yoğun bakımda enteral beslenen hastalarda abdominal masajın gastrik sorunlara etkisi: Randomize kontrollü çalışma

    The effect of abdominal massage on gastric problems in enterally fed patients in pediatric intensive care unit: A randomized controlled study

    SÜMEYYE CİHAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Hemşirelikİstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SUZAN YILDIZ

  4. Tez No

    461614

    Anesteziyoloji ve reanimasyon anabilim dalı yoğun bakım ünitesinde izlenen hastaların gastrointestinal sistem (GİS) disfonksiyonunun sıklığının ve risk faktörlerinin değerlendirilmesi

    GIS disfunction during enteral nutrition in critically ill patients: Frequency, risk factors, and complications

    AYŞE GÜLŞAH ATASEVER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Anestezi ve Reanimasyonİstanbul Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. PERİHAN ERGİN ÖZCAN

  5. Tez No

    224919

    enteral beslenme uygulanan yoğun bakım hastalarında iki farklı gastrik rezidüel volüm izlem protokolünün karşılaştırılması

    a comparison of two different gastric residual volume following protocol in the enteral nutrition applied to intensive care unit patients

    SİBEL BÜYÜKÇOBAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Anestezi ve ReanimasyonDokuz Eylül Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. ÖMÜR MAVİOĞLU

Geri Dön