Malign melanoma olgularında EGFR, TP53, P16 ve MDM2 genlerinin FISH ile değerlendirilmesi
Evaluation of EGFR, TP53, P16 and MDM2 genes in malignant melanoma cases by FISH
- Tez No: 503997
- Danışmanlar: DOÇ. DR. BEYHAN DURAK ARAS
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Genetik, Genetics
- Anahtar Kelimeler: Malign melanom, EGFR, TP53, MDM2, P16, FISH, Malignant melanoma, EGFR, TP53, MDM2, P16, FISH
- Yıl: 2018
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tıbbi Genetik Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 48
Özet
Malign melanom, melanin üretmekle sorumlu olan melanositlerin değişimi ile meydana gelen kanser türüdür. Mortalite oranı yüksek olan malign melanomun her yıl insidansında artış olacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada, malign melanom olgularında EGFR, P16, TP53 ve MDM2 gen bölgelerine ait aberasyonların FISH yöntemi ile ortaya konulması amaçlanmıştır. Histopatolojik olarak tanı almış 16 malign melanom ve 24 melanositik nevüs olgusu çalışmaya dahil edilmiştir. Hasta ve kontrollere ait deparafinize edilmiş doku preparatlarında FISH yöntemi kullanılarak EGFR, TP53, P16 ve MDM2 bölgelerine ait kopya sayısı değişiklikleri incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre 16 malign melanom olgusunun 7'sinde (%43,75) en az 1 aberasyon, 4'ünde en az 2 aberasyon gözlenmiştir. Yirmidört melanositik nevüs olgusunun 4'ünde (%17) aberasyon saptanmıştır. Malign melanom olgularında en sık gözlenen anomali EGFR gen amplifikasyonu (%43,75) olarak saptanmıştır. Malign melanom ve melanositik nevüs arasında EGFR amplifikasyonu açısından anlamlı bir fark bulunmuştur. Malign melanom olgularında araştırmış olduğumuz gen kopya sayısı anomalileri (EGFR amplifikasyonu, MDM2 amplifikasyonu, TP53 delesyonu, P16 delesyonu) ile histopatolojik özellikler (ülser, lenf infitrasyonu, büyüme tipi) ve kanser tipi arasında bir ilişki gözlenmemiştir. Ancak malign melanomlarda EGFR ve MDM2 genlerinin koamplifikasyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı ve orta düzeyde bir uyum bulunmuştur. Ayrıca TP53 gen delesyonu ile MDM2 gen amplifikasyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı ve orta düzeyde bir uyum bulunmuştur. Çalışmamız sonucunda melanom ve nevüs tanısı ayrımında EGFR gen amplifikasyonun kullanılabilir olabileceği ve MDM2 geni ile EGFR geni arasında bulunan uyumun moleküler düzeyde de araştırılarak tümör oluşum ve gelişimi hakkında yeni ipuçları elde edilebileceği düşünülmektedir.
Özet (Çeviri)
Malignant melanoma is a type of cancer that occurs with the change of melanocytes which are responsible for producing melanin. The incidence of malignant melanoma with high mortality rate is thought to increase every year. The aim of this study is to determine the aberrations of EGFR, P16, TP53 and MDM2 gene regions in malignant melanoma cases by FISH method. Histopathologically diagnosed 16 malignant melanomas and 24 melanocytic nevi cases were included in the study. The number of copies of EGFR, TP53, P16 and MDM2 regions were examined by FISH analyses in deparaffinized tissue preparations of patients and controls. As a results, out of 16 malign melanoma cases, 7 cases (43,75%) had at least 1 aberration, 4 caeses had at least 2 aberrations. Aberrations were observed in 4 of 24 (17%) melanocytic nevus cases. In conclusion; the most common anomaly in malignant melanoma cases were found to be EGFR gene amplifications (43,75%). A significant difference was found in terms of EGFR amplification between malignant melanoma and melanocytic nevus. No significant correlation was found between the number of gene copy number anomalies (EGFR amplification, MDM2 amplification, TP53 deletion, P16 deletion) or histopathologic features (ulcer, lymph infiltration, growth type) and cancer type in malign melanoma cases. However, there was a statistically significant and moderate correlation between the co-amplification of EGFR and MDM2 genes in malignant melanomas. In addition to this, a statistically significant and moderate correlation between the TP53 gene deletion and MDM2 gene amplification was found. As a result of our study, it is thought that EGFR gene amplifications can be used in differential diagnosis of melanoma and nevus, and the correlation of EGFR and MDM2 genes that we found can give a hint about the tumor formation and development if it'll be investigated with molecular analyses.
Benzer Tezler
- Malign melanoma olgularında yeni B hücre alt gruplarının araştırılması
Investigation of NEW B cell subgroups in malignant melanoma cases.
LAÇİN CEVHERTAŞ
Doktora
Türkçe
2022
Allerji ve İmmünolojiBursa Uludağ Üniversitesiİmmünoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HALUK BARBAROS ORAL
- Malign melanom olgularında moleküler sitogenetik çalışmalar
Molecular cytogenetics studies in cases of malignant melanoma
SEVGİ IŞIK
Yüksek Lisans
Türkçe
2014
GenetikEskişehir Osmangazi ÜniversitesiTıbbi Genetik Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. BEYHAN DURAK ARAS
- Displastik nevüs histolojik tanı kriterleri ve bunların diğer melanositik tümörlerden ayırımındaki yeri
Başlık çevirisi yok
AYLA YÜCETÜRK
- Melanoma hücre hattında (B16F10) bazı kanser kök hücre tiplerinin kanserleşmedeki rolü ile antiparaziter özellikteki etken maddelerin hedgehog sinyal yolağı üzerinden kanserleşme üzerine etkilerinin araştırılması
Investigation of the role in some cancer stem cells on cancer formation in melanoma cell line (B16F10) and the effects of antiparasitic agents on cancer formation through hedgehog signaling pathway
GÜLŞAH EVYAPAN
Doktora
Türkçe
2021
GenetikÇukurova ÜniversitesiTıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜSNÜ ÜMİT LÜLEYAP
- Benign ve malign melanositik proliferasyonlarda epigenetik değişiklik belirteçleri 5-hidroksi metil sitozin ve histon deasetilaz-6'nın tanısal değeri ve histopatolojik prognostik parametrelerle ilişkisi
Diagnostic value of epigenetic biomarkers, 5-hydroxy methyl cytosine and histone deacetylase-6 and the relationship with histopathological parameters in benign and malignant melanocytic proliferations
ASLIHAN YAVAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
PatolojiAnkara ÜniversitesiTıbbi Patoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYLİN HEPER