Geri Dön

Deneysel karaciğer iskemi reperfüzyon hasarında okserutinin karaciğer koruyucu etkisinin değerlendirilmesi

The evaluation of the protective effect of oxerutin on the liver in experimental hepatic ischemia reperfusion injury

PDF İndir

  1. Tez No: 530187
  2. Yazar: KEVSER UZUNOĞLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. SERDAR KURU, UZMAN AZİZ MUTLU BARLAS
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Genel Cerrahi, General Surgery
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2018
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 86

Özet

Giriş ve Amaç: Bu çalışmada karaciğer iskemi reperfüzyonun neden olduğu hasarın, birtakım biyokimyasal ve histopatolojik parametreler üzerinden değerlendirilmesi ve okserutin uygulamasının bu parametrelerde oluşabilecek değişikliklere etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metodlar: Bu amaçla Wistar Albino türü 60 adet dişi rat üzerinde deney yapıldı. Ratlar randomize edilerek her bir grupta 10 rat olmak üzere 6 gruba ayrıldı. 6 grup okserutinin iskem reperfüzyon (IR) hasarını önleyici etkisini değerlendirmek üzere bir sham ve 2 ana grup olarak düzenlendi. A Grubu: IR'den sonra erken dönemde okserutinin etkinliğinin araştırıldığı grup (90 dk) B Grubu: IR'den sonra uzun dönemde okserutinin etkinliğinin araştırıldığı grup (48 saat) C Grubu: Sham grubu Erken dönem grubu (A Grubu): A1 Grubu (IR+90 dk takip) A2 Grubu (Preoperatif 48 saat okserutin + IR + 90 dk takip) Geç dönem grubu ( B Grubu ): B1 Grubu (IR + 48 saat takip) B2 Grubu (IR + 48 saat okserutin ile takip) B3 Grubu (Preoperatif 48 saat okserutin uygulanması + IR + Postoperatif 48 saat okserutin ile takip) Sham Grubu (C Grubu) Karaciğer dokusunda portal ven, hepatik arter ve safra yollarına 45 dakika iskemi uygulandı. Sham ve erken dönem takip gruplarında iskemi sonrasında 90 dk; geç dönem takip gruplarında iskemi sonrası 48 saat reperfüzyon uygulandı. Tedavi uygulanan erken dönem takip grubuna iskemiden 48 saat önce başlanarak orogastrik yol ile okserutin tedavisi ve geç dönem takip gruplarından tedavi uygulanan gruplardan birine iskemi reperfüzyon sonrası 48 saat diğerine hem iskemi öncesi hem de reperfüzyon sonrası 48 saat orogastrik okserutin tedavisi uygulandı. Deney sonunda VKİ'dan kan örnekler alınarak denekler sakrifiye edildi ve karaciğer doku örnekleri alındı. Karaciğer fonksiyonlarını ve serbest radikal hasarını değerlendirmek amacıyla serumda ALT, AST, albümin, ferroksidaz, IMA, tiyol hemostaz parametreleri ölçüldü. Alınan karaciğer doku örnekleri Hemotoksilen Eosin ile boyandıktan sonra ışık mikroskobunda histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: Serum albümin değerlerinin erken ve geç dönem takip gruplarında düştüğü izlendi. Ancak okserutin tedavisinin verilmesiyle albümin değerleri arasında anlamlı bir farklılık görülmedi. IMA değerlerinde ise iskemiyle veya tedavi verilmesiyle gruplar arasında anlamlı farklılık izlenmedi. HIRH ile IMA arasında veya okserutin tedavisi ile IMA arasında ilişki görülmedi. Parankim hasarını değerlendirmek üzere bakılan serum ALT ve AST değerlerinin iskemiyle birlikte arttığı görüldü; ancak erken dönem ve geç dönem takip gruplarında okserutin tedavisiyle gruplar arasında anlamlı farklılık izlenmedi. IR ve okserutin tedavisiyle gruplar arası ferroksidaz düzeylerinde anlamlı farklılık izlenmedi. İskemiye bağlı olarak oluşan oksidasyondan dolayı antioksidan değerlerinin (total tiyol ve native tiyol) sham grubuna göre tüm gruplarda düştüğü görüldü. Erken dönem takip gruplarında ve geç dönem takip gruplarında okserutin verilen ile tedavi verilmeyen gruplar arasında total tiyol değerlerinde farklılık izlenmedi. Bu sonuçlar nativ ve total tiyol seviyelerinin azalmasının karaciğer IRH'deki oksidatif stresin göstergesi olduğu görüşünü desteklemektedir. Ancak okserutin tedavisinin IRH üzerine antioksidan etkisinin olmadığı görüldü. Tiyollerin oksidasyonu ile oluşan disülfidlerin tiyol değerlerindeki azalmaya sekonder azaldığı görüldü. Yine disülfid değerlerinde de okserutin tedavisinin verilmesinin gruplar arasındaki farklılık oluşturmadığı görüldü. Disülfid/native tiyol, disülfid/total tiyol ve native tiyol/total tiyol değerlerinde tedavi verilen ve verilmeyen erken dönem takip grupları ile tedavi verilen ve verilmeyen geç dönem takip grupları arasında anlamlı farklılık izlenmedi. Bu sonuç da okserutin tedavisinin karaciğer IRH üzerinde etkisiz olduğunu destekler bir sonuçtur. Histopatolojik olarak okserutinin hepatik hasar üzerine erken dönem takipte etkisinin olmadığı, geç dönem takipte olumlu etkisinin olduğunu görüldü. Ayrıca okserutinin hem erken dönem takip gruplarında hem de geç dönem takip gruplarında hepatik nekroz üzerinde olumlu etkisi olduğu görüldü. Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda, okserutin tedavisinin karaciğer iskemi reperfüzyon hasarını önlemediği görüldü.

Özet (Çeviri)

Instroduction and Purpose: The aim of this study was to evaluate the effects of liver ischemia reperfusion injury on some biochemical and histopathological parameters and to investigate the effects of oxerutine administration on changes in these parameters. Material and Methods: For this purpose, 60 female Wistar Albino rats were tested. Rats were randomized and divided into 6 groups as 10 rats in each group. The 6 groups were arranged as a sham and 2 main groups to evaluate the effect of oxerutin on ischemia reperfusion (IR) damage prevention. Group A: The group in which was investigated the efficacy of oxerutin in the early period after IR (90 min) Group B: The group in which the efficacy of oxerutin in the long term after IR was investigated (48 hours) Group C: Sham group Early period group (Group A): Group A1 (IR + 90 min follow) Group A2 (Preoperative 48 hours oxerutin + IR + 90 min follow-up) Late period group (Group B): Group B1 (IR + 48 hours following) Group B2 (IR + 48 hours followed by oxerutin) Group B3 (Oxerutin application for 48 hours + IR + Postoperative 48 hours with oxerutin) Sham Group (Group C) In the liver tissue, the portal vein, hepatic artery and biliary tract were treated with ischemia for 45 minutes. In the Sham group and in the early follow-up groups reperfusion was performed for 90 min after ischemia. In the late follow-up groups, reperfusion was performed for 48 hours after ischemia. In early follow-up groups which was underwent oxerutin treatment, oxerutin was started 48 hours before the ischemia with orogastric method. In the late follow-up groups, 2 groups were treated. One of the treatment group in late follow-up groups, oxerutin was performed for 48 hours after ıschemia reperfusion with orogastric method. The other treatment group in late follow-up groups, oxerutin was performed both 48 hours befrore ischemia and 48 hours after reperfusion with orogastric method. At the end of experiment rats were sacrificed with taking blood samples from vena cava inferior and then liver tissue samples were taken. ALT, AST, albumin, ferroxidase, IMA and thiol hemostasis parameters were measured in the serum to evaluate liver function and free radical damage. Histopathologically, liver tissue samples were stained with Hematoxylin Eosin and examined under light microscope. Findings : Serum albumin levels decreased in early and late follow-up groups. However, there was no significant difference between albumin levels with the treatment of oxerutin. There was no significant difference in IMA values between groups with ischemia or treatment. There was no association between hepatic ischemia reperfusion injury and IMA or between oxerutin and IMA. Serum ALT and AST values increased with ischemia in order to evaluate parenchymal injury; however, no significant difference was observed between the groups in the early and late follow-up groups with oxerutin treatment. IR and oxerutine treatment did not show a significant difference between the groups in terms of ferroxidase levels. It was observed that antioxidant values (total thiol and native thiol) decreased in all groups according to sham group due to oxidation due to ischemia. There was no difference in total thiol levels between the groups that were not treated with oxerutin in the early follow-up groups and late follow-up groups. These results support that the decrease in native and total thiol levels is an indicator of oxidative stress in liver ischemia reperfusion injury. However, oxerutin treatment did not show any antioxidant effect on ischemia reperfusion injury. It was observed that the disulfides formed by oxidation of thiols decreased secondary to the decrease in thiol values. Again, it was observed that the teratment of oxerutin in disulfide values did not differ between the groups. No significant difference was observed between disulfide / native thiol, disulfide / total thiol and native thiol / total thiol levels in early and late follow-up groups with and without teratment. This result is a conclusion that the treatment of oxerutin is ineffective on liver ischemia reperfusion injury. Histopathologically, the effect of oxerutin on hepatic damage was not observed in the early follow-up period but it had a positive effect on late follow-up. In addition, oxerutin has a positive effect on hepatic necrosis in both early follow-up and late follow-up groups. Result : As a result of this study, it was seen that oxerutin treatment did not prevent liver ischemia reperfusion injury.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    359643

    Deneysel karaciğer iskemi reperfüzyon hasarında erdostein'in etkisi

    Effects of erdosteine on hepatic ischemia-reperfusion injury

    SAİT TAYFUN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Genel CerrahiBülent Ecevit Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. KEMAL KARAKAYA

  2. Tez No

    99041

    Deneysel karaciğer iskemi reperfüzyon hasarında melatonin ve prostaglandin E1'in karaciğer hücreleri üzerine etkisi

    Başlık çevirisi yok

    KAYA GENÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2000

    Genel CerrahiFırat Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. M. ALİ AKKUŞ

  3. Tez No

    662345

    Deneysel karaciğer iskemi reperfüzyon modelinde Rheum ribes L.(Işgın) koruyucu etkisinin GPER düzeyleriyle değerlendirilmesi

    Evaluation of the protective effect of rheum ribes L. in the experimental liver ischemia reperfusion model with the GPER levels

    IŞIL YAĞMUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    BiyokimyaKahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERGÜL BELGE KURUTAŞ

  4. Tez No

    642112

    Sıçanlarda oluşturulan deneysel karaciğer iskemi reperfüzyon hasarında dekspantenol'ün koruyucu etkisinin araştırılması

    Investigation of the protective effect of dexpanthenol on experimental liver ischemia reperfusion injury in rats

    ALTAN SİPAHİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Genel CerrahiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ADNAN ŞAHİN

  5. Tez No

    247448

    Ratlarda karaciğer iskemi-reperfüzyon hasarında rotenonun hücre apopitozisi ve inflamatuar proçese etkisi

    Effects of rotenon on cell apoptosis and inflamatory process in liver following ischemia-reperfusion injury in rat models

    BURCU MÜHÜRDAROĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Genel CerrahiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HALUK KİPER

Geri Dön