Geri Dön

Diyabetik hastalarda HbA1c değişkenliğinin nefropati gelişimi ve ilerlemesine etkisi

Effect of HbA1c variability on nephropathy development and progression in diabetic patients

PDF İndir

  1. Tez No: 538871
  2. Yazar: ALPER COŞKUN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. TANER BAŞTÜRK
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Nefroloji, Endocrinology and Metabolic Diseases, Nephrology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2019
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: İstanbul Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 62

Özet

Amaç: HbA1c değişkenliğinin diyabetik nefropati gelişimi ve ilerlemesine olan etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Çalışmamız 01.01.2007-30.12.2017 tarihleri arasında, SBÜ Şişli Hamidiye Etfal SUAM İç Hastalıkları, Nefroloji ve Endokrinoloji kliniklerine başvuran, ADA kriterleri ile DM tanısı konmuş 2000 hasta retrospektif olarak değerlendirilerek 228 hasta ile yapılmıştır. Başlangıç durumuna göre, birinci grup diyabetik nefropatisi olmayan 80 hasta, ikinci grup diyabetik nefropatisi olan 148 hasta ile oluşturuldu. Hastaların 3-5 yıllık takipleri sırasında yıllık üre, kreatinin, spot veya 24 saatlik idrar albumin/protein değerleri; en az 3 ay arayla ve yılda 2-4 kez bakılan HbA1c değerleri kaydedildi. MDRD formülü ile eGFR değerleri yıllık hesaplandı. HbA1c Mean, HbA1c SD ve HbA1c CV düzeyleri en az 3 ay arayla yılda 2-4 kez hesaplandı. Diyabetik nefropati gelişimi, üriner albumin atılım ≥ 30 mg/gün veya üriner protein atılımı ≥ 150mg/gün veya GFR'nin 90 ml/dk'ın altına düşmesi olarak tanımlandı. Diyabetik nefropati ilerlemesi ise GFR düşüşüne göre evrede artma veya bazal GFR'ye göre %25 azalma olarak tanımlandı. Bulgular: İlk grupta takipte 47 hastada diyabetik nefropati gelişmiştir. Bu hastaların 33'ünde albuminüri (proteinüri) gelişimi ile diyabetik nefropati ortaya çıkmıştır. Hastaların 14'ünde ise albuminüri (proteinüri) olmadan GFR düşüşü (101.3 ± 10.2'den 84.7 ± 4.5ml/dk'ya) ile diyabetik nefropati gelişmiştir. İkinci grupta takip sırasında 44 hastada diyabetik nefropati ilerlemesi olmuştur. Bu hastaların başlangıçta 98'inde albuminüri (proteinüri) olduğu gösterilmiştir. 27'sinde albuminüri (proteinüri) takip sürecinde hiç gelişmezken; 23'ünde takip sırasında geliştiği saptanmıştır. Birinci grupta nefropati gelişen hastaların hipertansiyon oranı, albüminüri, HbA1cSD, HbA1cMean, HbA1c CV düzeyleri nefropati gelişmeyen hastalara gore anlamlı yüksekti. (p=0,001 p=0,022 p=0,019 p=0,034). İkinci grupta nefropati ilerlemesi olan hastaların erkek cinsiyet, sigara içme oranı, sigara paket/yıl ortalamaları, proteinüri, albüminüri düzeyleri nefropati ilerlemesi olmayan hastalara göre anlamlı yüksekti. (p=0,009 p=0,012 p=0,010 p=0,001 p=0,006) Sonuç: Çalışmamızda HbA1c değişkenliğinin diyabetik nefropati gelişiminde etkili olduğu, diyabetik nefropatinin ilerlemesi üzerine etkisi olmadığı saptanmıştır. ANAHTAR KELİMELER: HbA1c, diyabetik nefropati, HbA1c değişkenliği, albuminüri, proteinüri, eGFR

Özet (Çeviri)

Aim: We aimed to evaluate the effect of HbA1c variability on the development and progression of diabetic nephropathy. Materialsandmethods: In our study, 228 patients were selected by interpreted retrospectively from 2000 patients, which were diagnosed DM according to ADA criteria, who applied to SBÜ Şişli Hamidiye Etfal SUAM Internal Medicine, Nephrologia and Endocrinologia clinics between January 1, 2007 and December 30, 2017. According to the initial state, first group consisted of 80 patients without diabetic nephropathy and second group consisted of 148 patients with diabetic nephropathy. Urea, creatinine, spot or 24-hour urine albumin / protein values annually were recorded and HbA1c values at least 3 months apart and 2-4 times a year were recorded during the 3-5 years follow-up of the patients. eGFR values were calculated by MDRD formula annually. HbA1c Mean, HbA1c SD and HbA1c CV levels were calculated 2-4 times a year at least 3 months apart. The development of diabetic nephropathy was defined as urinary albumin excretion ≥ 30 mg/day or urinary protein excretion ≥ 150 mg/day or GFR less than 90 ml/min. Progression of diabetic nephropathy was defined as increased progression according to GFR decline or 25% reduction in baseline GFR. Results: In the first group, 47 patients developed diabetic nephropathy. 33 of these patients, diabetic nephropathy has emerged with the development of albuminuria (proteinuria). In 14 patients, diabetic nephropathy developed with GFR decline (101.3 ± 10.2 to 84.7 ± 4.5ml / min) without albuminuria (proteinuria). In the second group, 44 patients had progression of diabetic nephropathy. Initially, 98 patients had albuminuria (proteinuria). In 27 patients, albuminuria (proteinuria) has not developed in the follow-up period; it was observed that it developed during follow-up in 23 patients. In the first group, hypertension rate, albuminuria, HbA1cSD, HbA1cMean, HbA1c CV levels of the patients who developed nephropathy were significantly higher than the patients without nephropathy (p=0,001 p=0,022 p=0,019 p=0,034). In the second group, male gender, smoking rate, cigarette pack / year averages, proteinuria, albuminuria levels of patients with nephropathy progression were significantly higher than those without nephropathy. (p=0,009 p=0,012 p=0,010 p=0,001 p=0,006) Conclusion: In our study, HbA1c variability was found to be effective in the development of diabetic nephropathy and no effect on the progression of diabetic nephropathy. KEYWORDS: HbA1c, diabetic nephropathy, HbA1c variability, albuminuria, proteinuria, eGFR

Benzer Tezler

  1. Tez No

    838028

    Diyabetik ve prediyabetik olmanın kardiyak otonomik fonksiyon üzerine etkileri

    Effects of diabetic and prediabetic status on cardiac autonomic function

    EYLEM DİLARA ERKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    İç HastalıklarıUfuk Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. BERKAY EKİCİ

    UZMAN ŞEBNEM KALAY

  2. Tez No

    734424

    Tip 1 diyabetes mellitus tanılı çocuk ve adölesan hastalarda glisemik değişkenliğin nefropati, endotel fonksiyonu ve kan basıncı kontrolü üzerine etkisinin incelenmesi

    Investigation of the effect of glycemic variability on nephropathy, endothelial function and blood pressure control in child and adolescent patients diagnosed with type 1 diabetes mellitus

    BURAK ERDEM KÖSALI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıEge Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SÜLEYMAN CANER KABASAKAL

  3. Tez No

    409385

    Diyabetik hemodiyaliz hastalarında HBA1C değişkenliğinin sağkalım ile ilişkisinin değerlendirilmesi

    Assessment of the relationship between survival and the variability of HBA1C in diabetic hemodialysis patients

    CİHAN UYSAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    NefrolojiOndokuz Mayıs Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NUROL ARIK

  4. Tez No

    680809

    Tip 1 Diabetes mellitus tanılı çocuk hasta grubunda glisemik değişkenliğin oksidatif stres ve DNA hasarına etkisi

    The effect of glycemic variability on oxidative stress and DNA damage in pediatric patients with type 1 Diabetes Mellitus

    GÖKHAN GÖKMEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıPamukkale Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SELDA AYÇA ALTINCIK

  5. Tez No

    655394

    Tip 2 diyabetik hastalarda kognitif fonksyonların değerlendirilmesi

    Evaluation of cognitive functions type 2 diabetic subjects

    HAKAN YANAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA TEMİZEL

Geri Dön