Difüz glial tümörlerde haarlem entegre tanı sisteminin uygulanabilirliği ve PDGFR-α amplifikasyonunun nüks ve prognoz belirteci olarak yeri
Applicability to the haarlem integrated diagnosis system in the diffuse glial tumors and the position as PDGFR-α amplifications as nuclear and prognosis
- Tez No: 622692
- Danışmanlar: PROF. DR. AYŞİM BÜGE ÖZ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Patoloji, Pathology
- Anahtar Kelimeler: Derece II-III glial tümör, DSÖ 2016 SSST sınıflaması, genetik değişiklikler, Grade II-III glial tumor, WHO 2016 central nervous system classification, genetic changes
- Yıl: 2017
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Patoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 135
Özet
Amaç: Çalışmamızda 2016 Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) öncesi oligodendrogliom, astrositom ve oligoastrositom tanısı almış olguların tanımlanan histogenetik özellikleri ile tekrar değerlendirilerek yeni DSÖ sınıflamasına göre kategorize etmek amaçlanmıştır. Materyal ve metod: Çalışmaya alınan histopatolojik olarak derece II ve derece III oligodendrogliom , astrositom ve oligoastrositom tanılı 60 vakada güncel sınıflamanın önerdiği moleküler değişikliklerin durumu değerlendirilmiştir. İmmünohistokimyasal olarak IDH1 (R132H), ATRX, p53 ve Ki-67 antikorları uygulanmıştır. IDH1 ekspresyonu saptanmayan ve kontrol amaçlı bazı pozitif vakalara Sanger sekans DNA dizi analizi uygulanmıştır. Sanger sekans analizi ile de mutasyon saptanmayan 2 vakaya Yeni nesil sekanslama yapılmıştır. Floresans in situ hibridizasyon yöntemiyle 1p/19q durumu ve PDGFR-α/CEP4 amplifikasyonu değerlendirilmiştir. Bulgular: Değerlendirilen 60 olgudan histopatolojik olarak 19'u oligodendrogliom (%31.6), 10'u anaplastik oligodendrogliom (%16.6), 19'u oligoastrositom (%31.6), 8'i anaplastik oligoastrositom (%13.3), 2'si astrositom (%3 ), 2'si anaplastik astrositom (%3) tanılıydı. Uygulanan moleküler çalışmalar sonucu vakaların 28'inde (%46.6) tanı değiştirildi. IDH1 ekspresyonu saptanamayan vakalarda Sanger sekans analizi ile IDH1 veya IDH2 mutasyonu saptandı. İmmünohistokimyasal olarak uygulanan IDH1 antikorunun sanıldığı kadar spesifik olmadığı sonucuna varıldı. 1p/19q kaybı oligodendroglial histopatolojik tanılı vakalarda, ATRX mutasyonu ve p53 ekspresyonu astrositik histopatolojik tanılı vakalarda saptandı. PDGFR-α/CEP4 amplifikasyonu vakaların hiçbirinde saptanmadı. Vakaların 13'ünde polizomi saptandı. Bu vakalar astrositik tümörler ve yüksek dereceli astrositomlardı. IDH mutasyonu ve 1p/19q kaybının daha uzun sağkalımla ilişkisi saptandı. Sonuç: 2014 Haarlem ve 2016 DSÖ Santral Sinir Sistemi (SSST) sınıflaması ile önerilen genetik değişiklikler yardımıyla ara derecedeki (derece II ve derece III) glial tümörlerin daha doğru sınıflanabileceği anlaşıldı.
Özet (Çeviri)
Objectives: We aimed to categorize the cases according to the new WHO classification by reconsidering the histologic features of oligodendrogliomas, astrocytomas and oligoastrocytomas. It is also intended to evaluate how well these genetic features are compatible with morphology, diagnostic value, and whether they are prognostic. Materials and methods: The status of molecular changes proposed by current classifications in 60 cases diagnosed with histologically grade II-III oligodendroglioma, astrocytoma and oligoastrocytoma were evaluated. IDH1, ATRX, p53, Ki-67 antibodies were applied. Some positive cases of Sanger sequence DNA analysis with no IDH1 expression and for control purposes were performed. The 1p / 19q status, PDGFR-α / CEP4 amplification were evaluated by FISH. Results: Histopathologically, there were 19 OD (31.6%), 10 AOD (16.6%), 19 OA (31.6%), 8 AOA (13.3%), 2 (3% ), 2 of them were AA (3%). In the molecular studies performed 28 (46.6%) cases were diagnosed completely. IDH mutation was detected by Sanger sequence in cases where IDH1 expression could not be detected. At 1p / 19q loss oligodendroglial histopathologically diagnosed cases, ATRX mutation and p53 expression were detected in astrocytic histopathologically diagnosed cases. PDGFR-α / CEP4 amplification was not detected in any of the cases. Polisomia was detected in 13 of the cases. These cases were high grade astrocytomas. Conclusion: With the help of genetic changes suggested by 2014 Haarlem and 2016 WHST SSST classification, it was understood that intermediate grade glial tumors could be classified accurately.
Benzer Tezler
- Glial Tümörlerde DNA Metilasyon Analizi ve Genetik Varyasyonların Belirlenmesi
DNA Methylation Analysis and Determination of Genetic Variations in Glial Tumors
ELİF NUR BOZDAĞ
- Glial tümörlerde P53 PTEN ve EGFR pozitifliğinin immünhistokimyasal metodla araştırılması
Investigation of P53 PTEN and EGFR positivity in glial tumors by immunohistochemistry methods
BURÇAK EKİNCİ
- Erişkin tip astrositom ıdh mutant derece 2, 3 ve glioblastomlarda netrin-1 ve vegf-a ekspresyonları
Netrin-1 and vegf-a expressions in adult type astrocytoma idh mutant grade 2, 3 and glioblastomas
HALE BETÜL ONUR BALCI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
PatolojiSivas Cumhuriyet ÜniversitesiTıbbi Patoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HATİCE REYHAN EĞİLMEZ
- Anaplastik oligodendrogliomda kromozom 1P ve 19q'daki kombine delesyonun, IDH-1 gen mutasyonu ve p53 protein ekspresyonu ile korelasyonu ve klinikopatolojik parametrelerle ilişkisi
The correlation between chromosome 1P/19q combined deletion, IHD1 gene mutation P53 protein overexpression and clinicopathologic parameters in anaplastic oligodendroglioma
UĞURAY PAYAM AHMEDMAULID
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
Moleküler Tıpİstanbul ÜniversitesiPatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BİLGE BİLGİÇ
- Glial tümörlerde MRG bulguları ile izositrat dehidrogenaz (IDH) mutasyon statüsü arasındaki ilişkinin araştırılması
Investigation of the relationship between MRI findings and isocitrate dehydrogenase (IDH) mutation status in glial tumors
İHSAN YALÇINKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Radyoloji ve Nükleer TıpSağlık Bilimleri ÜniversitesiRadyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İDİL GÜNEŞ TATAR