Hakikat sonrası dönemde siyasal iletişim yönetimini yeniden düşünmek üzere niteliksel bir araştırma
A qualitative research on rethinking political communication management in the post-truth era
- Tez No: 634269
- Danışmanlar: DOÇ. DR. GAYE ASLI SANCAR DEMREN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Halkla İlişkiler, Siyasal Bilimler, İletişim Bilimleri, Public Relations, Political Science, Communication Sciences
- Anahtar Kelimeler: Hakikat Sonrası, Hakikat Sonrası Siyaset, Siyasal İletişim, Stratejik Siyasal İletişim Yönetimi, Post-truth, Post-truth politics, Political Communication, Strategic Political Communication Management En 2016
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İletişim Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 210
Özet
“Hakikat Sonrası Dönemde Siyasal İletişim Yönetimini Yeniden Düşünmek Üzere Niteliksel Bir Araştırma”başlıklı bu tezde, 2016 yılında gerçekleşen Brexit Referandumu ve ABD Başkanlık Seçimleri sürecinde yürütülen siyasal kampanyalarda başvurulan söylemler sonrasında, zamanın toplumsal ve siyasal atmosferini ifade etmek üzere ortaya atılarak, akademik ve popüler yazın için tartışılması önemli bir fenomen haline gelen“post-truth”siyaset yapma biçimini siyaset iletişimi ekseninde ele almak amaçlanmıştır. Bu bağlamda çalışmanın temel araştırma konusu, kamuoyunun politikalar üzerindeki kanaatini şekillendirmede, kişisel duygu ve inançların, nesnel ve olgusal argümanlardan daha etkili bir hal aldığı hakikat sonrası dönemde siyasal iletişim yönetiminin nasıl dönüştüğüdür. Kişiler, siyasetle doğrudan ilgilenmeseler de siyaset, siyasal aktörler ve siyasal iletişim profesyonelleri toplumla, toplumun belirli konulara ilişkin kanaatlerinin şekillenmesi ve rızalarının imal edilmesiyle yakından ilgilidir. Yirminci yüzyılın sonunda ortaya çıkarak yeni yüzyılda gelişen internet teknolojisi sayesinde genişleyen yeni medya ağı, geçmişte yalnızca geleneksel kitle iletişim araçları aracılığıyla seçim dönemlerinde yürütülen siyasal iletişim uygulamalarına daha farklı, daha etkili ve sürekli bir boyut kazandırmıştır. Bu nedenle, toplum tarafından kaçınılması imkânsız bir hal alan siyasetin yapılış biçimini ve meşruiyet kazanmak için gerçekleştirilen siyaset iletişiminde söylemlerin inşa edilme şeklini kavramak bugün her zamankinden daha fazla önem teşkil etmektedir. Bu anlamda, gerçekleştirilen çalışma kapsamında cevap aranan temel araştırma soruları, (1)“Hakikatin önemsizleştiği dönemde siyasal iletişim nasıl bir dönüşüm geçirmektedir?”; (2)“Hakikatin toplum nezdinde önemsizleştiği bu dönemde, siyasal aktörlerin söylemleri ve siyasal kampanyalar nasıl inşa edilmektedir?”şeklindedir. Yukarıda ifade edilen soruları yanıtlamak üzere, tezin birinci bölümünde öncelikle siyasal iletişim kavramı ele alınarak, siyaset iletişiminin meşruiyet elde etme ve sürdürme sürecinde etkin nitelik taşıyan; siyasal iletişime yönelik çalışmalarda sıklıkla başvurulan, ideoloji, kamuoyu, ikna, propaganda ve rızanın imalatı kavramları irdelenmiştir. Ardından siyasal iletişim süreciyle birlikte değerlendirilebilecek iletişim kuram ve modellerinin üstünde durularak, çalışmanın siyasal iletişime yönelik kuramsal zemini oluşturulmuştur. Son olarak, siyasal aktörlerin kendi gündemleri doğrultusunda belirledikleri hedefleri gerçekleştirmek üzere enformasyon ve iletişimi amaçlı olarak yürütme faaliyeti olarak stratejik siyasal iletişim yönetimi süreci ve uygulamaları değerlendirilmiştir. Günümüzde yürütülen ve farklı isimlendirilen modern uygulamaların, hakikatin siyasi aktörlerin amaçlarına uygun kalıplara dökülerek sunulması fonksiyonuyla toplum mühendisliği ve propaganda ile yakın ilişkisine dikkat çekilerek toplumun maruz kaldığı enformasyon doğrultusunda siyasal alanla kurduğu ilişkinin şeffaflığı tartışılmıştır. Tezin ikinci bölümünde, yukarıda bahsedilen kuramsal çerçeve ve yürütülen tartışmaya, çalışmaya özgünlüğünü katan“post-truth”kavramı ve hakikat sonrası siyasete yönelik literatürle derinlik kazandırılmıştır. Öncelikle, birbiri yerine kullanılan“gerçek”ve“hakikat”kavramları üzerine düşünülmüş; kanıtlanabilir, nesnel ve olgusal olan gerçek ile gerçeğin öznel yargı ve değerlendirme süzgecinden geçirilmesiyle ortaya çıkan hakikatin ayrımı yapılmıştır. Toplumun gerçeğin özüyle bağlarının zayıflamasına yol açan etkenlerin tespit edilip irdelenmesinde Baudrillard, Bauman ve Arendt'in düşüncelerinden yararlanılmıştır. Ardından, kamusal görünürlüğe erişmesi güncel olan hakikat sonrası kavramının tarihsel köklerinin Watergate Skandalı ve Körfez Savaşı döneminde bulunabileceği ortaya konmuş; bu olaylar sonrasında Amerikan halkının yakalandığı gerçek fobisini ifade etmek üzere kazandırılan kavramın, bugün tüm dünya halklarının içinde bulunduğu durumu açıkladığı ifade edilmiştir. Geçmiş ve bugün ayrımını yapmak, siyaset iletişiminin hakikat sonrası sıfatını nasıl kazandığını saptamak üzere bu sürece paralel ilerlediği düşünülen bilimsel bilginin reddi; geleneksel medyanın düşüşü ve yeni medyanın yükselişi; postmodernizm üzerine tartışılmıştır. Sosyal ağların manipülasyon ve dezenformasyona karşı savunmasızlığı, sosyal ağlarda hakikatin erişilmesi önünde eşik bekçisi vazifesi gören filtre balonu, yankı odası, sahte haber gibi unsurlar üzerinden vurgulanmıştır. Ağ toplumuna iyimser yaklaşımlarla birlikte kamusal alan tartışmalarını yeniden ortaya çıkaran sosyal ağların, hakikat sonrası dönemde toplumları demokratikleştirici bir işlev görme idealinden uzaklaşarak demokrasileri zayıflatabilecek bir niteliğe erişmesi örneklerle ortaya konmuştur. Bu noktada sosyal ağların ideal bir kamusal alan sağlamaktan ziyade popülist bir iletişim alanı sunduğu belirlenmiştir. Son olarak, hakikat sonrası şeklinde ifade edilen günümüzde gerçekleştirilen siyaset yapma biçimi ve uygulanan stratejik siyasal iletişim faaliyetlerinin yirminci yüzyılla birlikte yapısal bir dönüşüm geçirdiği söylenegelen kamusal alana getirdikleri irdelenmiştir. Halkla ilişkiler ve reklam endüstrilerinin kamusallığa dayattığı yapısal dönüşüme, Habermas'ın kamusal alan anlayışından yola çıkarak ışık tutulmuştur. Yirminci yüzyılda dönüşen kamusal alanın, yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinde ortak akıl ve iletişimsel eyleme dayanmaktan uzaklaşarak yozlaşmaya yönelişi Arendt'in siyasette yalan, aldatmaca, siyasal ve kamusal alan üzerine düşüncelerinden hareketle ortaya konmuştur. Kuramsal tartışmalar üzerinden kamusal alanın geçirdiği dönüşüme dikkat çekilerek, günümüz siyasal ve kamusal alanının siyasetin gündemindeki çatışmaların sergilendiği bir aldatma ve gösteri alanı haline büründüğüne işaret edilmiştir. Bu bağlamda her zamankinden daha karmaşık bir yapıya sürüklenen siyaset iletişiminin de siyasanın özünden bağımsız; yapay; güvenilmez; ağırlıklı olarak negatif söylemlerden, kutuplaştırmadan ve kimlik siyasetinden beslenen bir“antipolitika”ve“gösteri siyaseti”ne dönüşmesinin altı çizilmiştir. Yukarıda özüyle ifade edilen, ilk iki bölümde sunulan tartışmaların, yerli akademik literatür içerisinde, bu kapsamda yürütülecek gelecek çalışmalara teorik bir zemin teşkil etmesi ve alana katkı sunması umulmaktadır. Tezin üçüncü bölümünde ise araştırma konusu çerçevesinde yanıt aranan araştırma sorularına cevap bulmak ve çalışma öncesinde belirlenen hipotezleri sınamak üzere yürütülen saha araştırmasının yöntemi, varsayım ve sınırlılıkları, bulguları, sonucu ile genel değerlendirmesine yer verilmiştir. Araştırma kapsamında, yirmi birinci yüzyılın hakikat sonrası siyasetinde başvurulan siyasal iletişim strateji ve tekniklerinin dönüşümünü ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu amaçla, siyasal ve sosyal araştırma uzmanları, siyaset stratejileri uzmanı ve siyasal iletişim danışmalarından oluşturulan örneklemle nitel bir araştırma ve veri toplama yöntemi olan derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Örneklemin bu şekilde belirlenmesinin sebebi, siyasal iletişim yönetiminde, çalışma kapsamında öne sürülen dönüşüm iddiasını doğrulayacak ya da yanlışlayacak bilginin en doğru kaynağının konunun uygulayıcısı olan siyasal iletişim uzmanları olarak görülmesidir. Bu doğrultuda, hakikat sonrası dönemde siyaset iletişiminin geçmişte yürütülen siyaset yapma biçiminden ve başvurulan siyasal söylemlerden farklı bir şey ifade edip etmediği, belirlenen anahtar kişilere yöneltilen on adet yarı-yapılandırılmış görüşme sorusu ile soruşturulmuştur. Bu sorulardan üç tanesi,“Hakikat sonrası dönemde, toplum ve siyasette olduğu kadar siyasal iletişim sürecinde de hakikatin önemini yitirmesi söz konusudur”şeklinde belirlenen birinci hipotezi sınamak amacıyla oluşturulmuştur. Bu sorular sırasıyla, hakikat sonrası dönemde siyasetçilerin siyaset yapma ve seçmenlerin siyasete katılma biçimleriyle siyasal kültürün bir dönüşüm geçirip geçirmediği; günümüzde siyasal iletişim stratejilerinin nasıl dönüştüğü, siyasal iletişim yönetiminde öne çıkan yönelimlerin ne olduğu; uygulanan siyasal iletişim stratejilerinin ve gerçekle bağdaşmayan siyasi söylemlerin modern demokratik toplumlara getirisi ile ilgilenmektedir.“Hakikat sonrası dönemde, siyasal kampanyalar ağırlıklı olarak duygu ve duygulanımları harekete geçirmek üzere tasarlanmaktadır”önermesiyle belirtilen ikinci hipotezi sınamak üzere de görüşmecilere yine üç adet soru yöneltilmiştir. Bu sorular ile bugün duyguları harekete geçiren mesajlar ve lider kimliği üzerine inşa edilen kampanyaların rasyonel vaatlerden daha ön planda olup olmadığı; seçmen davranışının belirlenmesinde siyasi liderlerin gerçeğe sadakatinin mi yoksa seçmenin liderle kurduğu duygusal bağın mı daha belirleyici olduğu; siyasal iletişim uygulamalarının seçmenleri mevcut kanaat ve tutumlarından farklı bir yönde hareket etmeye ikna edip edemeyeceği sorgulanmıştır. Geriye kalan dört yarıyapılandırılmış görüşme sorusu ise hakikat sonrası siyasete; dijitalleşen siyasal halkla ilişkiler ve reklam faaliyetlerinin siyasal kampanyalara getirdiği avantajlara; sosyal ağlarda yanlış bilgi akışını besleyen unsurların sosyal ağların yeni kamusal alan olarak görülmesine getirilerine; doğrulama platformlarının seçim süreçlerinde oynadıkları rolü belirlemeye yönelik değerlendirme sorularıdır. İlk elden toplanan verilerle, çalışma öncesinde belirlenen iki hipotez de doğrulanmıştır. Araştırma bulgularına göre, günümüzde siyasal iletişim yönetimi uygulamalarının hem teknik hem de söylem açısından değişim gösterdiği saptanmıştır. Dijitalleşmenin, siyasal iletişim stratejilerini dönüştürerek büyük veriye dayalı mikro hedeflenebilir içerikler üretilmesine imkân tanıdığı, böylece seçmen verisinden yola çıkarak hazırlanan siyasi kampanyaların kitleleri duymak istedikleri mesajlarla cezbettiği görülmüştür. Siyasi dilin, rakipleri itibarsızlaştırmaya, farklı ideolojileri benimseyen seçmen gruplarını kutuplaştırmaya yönelik popülist bir eksene yöneldiği belirlenmiştir. Siyasal kampanyaların her daim duygulara seslendiği ancak geçmişte kampanyaların ağırlıklı olarak rasyonel vaatlerle şekillenirken bugün siyasi liderin yalnızca kendi seçmen gruplarıyla bağını güçlendirmek üzere tasarlandığı tespit edilmiştir. Seçmenin duygularına hitap ederek seçmenle parti ve lider arasında duygusal bir bağ ve ilişki inşa etmenin birincil hedef olduğu öğrenilmiştir. Böylelikle, seçmenin liderle kurduğu duygusal bağın, liderin gerçeğe sadakatinden daha ön planda olduğu belirlenmiş; seçmenle duygusal ilişki kuran liderin söylemlerinde hakikatle ilişkinin sorgulanmadığı sonucuna varılmıştır. Hakikat sonrası dönemde rasyonel kaygıların seçmen nezdinde yeterince ön planda olmaması sebebiyle, siyasal aktörlerin endişe, korku, öfke vb. duygu ve duygulanımları harekete geçirmeye yönelik kampanyaları ağırlıklı olarak tercih ettiği profesyonel siyasal iletişim uygulayıcıları tarafından kabul edilmiştir. Siyasal iletişimin geniş bir yayılma alanı bulduğu sosyal ağların fikir özgürlüğü ve sivil toplum hareketleri açısından önemli bir alan sağlamakla beraber ağların algoritmik yapıları ve seçmenlerin enformasyona seçici maruz kalması bir problem olarak görülmüştür. Bu problemi aşmada dijital okur yazarlık ve doğrulama platformlarının etkisinin, kamusal yaygınlık ve teyitleme isteği gereken düzeyde olmadığı için yeterli olmayacağı yönünde ortak kanaate varılmıştır. Bu çalışmada, bugün gerçekleştirilen siyasal iletişim yönetimi faaliyetleri, temel taktik ve prensiplerini geçmişteki uygulamalardan alsa da teknik ve içerik yönünden temel farklılıkların getirdiği dönüşüm ortaya konmuştur. Hakikat sonrası dönemin yükselen popüler politik liderlerinin farklı coğrafyalarda benzer yöntemleri izledikleri, kurguladıkları alternatif gerçeklikler üzerinden siyaset iletişimi yaptıkları belirlenmiştir. Kendi kimlik ya da ideolojisinin siyasal alandaki temsilcileriyle kurduğu duygusal bağ doğrultusunda hareket eden seçmen grupları için olgusal gerçeklerin önemsizliği örnekler üzerinden tartışılarak doğrulanmıştır. Siyasi liderlerin gerçeğin özüne sadakatine ilişkin sorumluluğunun, toplumun bu duruma yönelik tepkisi ve hesap sorma yetisiyle de ilintili olduğunun altı çizilmiştir. Bu anlamda, hakikat sonrası dönemin temel sorununun yalnızca siyasal yalan, manipülasyon ve aldatmacalar değil, bu durumun toplum nezdinde önemsizleşmesi olduğu ifade edilmiştir. Son olarak, gerçeği manipüle ederek üretilen mikro hedeflenebilir siyasal mesajlar aracılığıyla hedeflenen seçmen gruplarının davranışlarının yönlendirilmesi ışığında varılan yorum; bugünün siyasal iletişim yönetimi ve uygulamalarının yozlaşan bir kamusal alan ve özgür olmayan bir demokrasi anlayışını beraberinde getirdiğidir. Farklı ideoloji ve kimliklere sıkışarak kutuplaşan toplumlarda azınlıkların siyasal temsil sıkıntısı; dünya siyasetinde yükselen popülist akım; alt-sağ hareketle artan göç karşıtlığı, şovenizm ve ırkçılık gibi durumlar da çalışmanın ortaya koyduğu sonucu ve varılan yorumları destekler niteliktedir.
Özet (Çeviri)
In 2016, after the political campaigns carried out and the discourse used during the Brexit and the US Presidential Elections,“post-truth”was put forward, in order to address the social and political atmosphere of the time. Thus, the concept of post-truth has become an important phenomenon to be discussed in academic and popular literature. In this master's thesis titled“A Qualitative Research on Rethinking Political Communication Management in the Post-Truth Era”; it is aimed to discuss the way of doing post-truth politics in the axis of political communication. In this context, the main research subject of the study is how political communication management transformed in the post-truth era when personal feelings and beliefs are more effective than factual arguments in shaping the public opinion on politics. People are not directly interested in politics; however, politics, political actors, and political communication professionals are closely related to society in shaping the public opinion about specific issues and likewise manufacturing their consent. The new media network, expanded as a by-product of the internet technology of the twentieth century, has brought a different, more efficient, and continuous dimension to the political communication practice. Therefore, it is more important than ever to grasp how politics, which the society can no longer refrain from, is conducted, and too how the discourse is constructed to gain legitimacy. In this sense, the research questions that have asked within the scope of this study are the following: (1)“How is political communication transformed in the post-truth era?”(2)“How is the discourse of political actors and political campaigns built in the post-truth era?”To answer these questions, the concept of political communication is discussed in the first part of the thesis. Next, the concepts of ideology, public opinion, persuasion, propaganda, and manufacturing consent, which is efficient in the process of obtaining and maintaining the legitimacy of political communication, are examined. Later, theoretical ground for the study was created by emphasizing the communication theories and models that can be evaluated with the political communication process. Lastly, the process and practice of strategic political communication management, which is an activity to carry out information and communication to achieve the goals determined by the political actors in line with their agendas, were evaluated. The close relationship between modern political communication practice with social engineering and propaganda have been highlighted, and, in line with the information that the society is exposed, the transparency of the relationship established with the political field has been discussed. In the second part of the thesis, the theoretical discussion above mentioned has been deepened by associating with the concept of“post-truth”and the literature on post-truth politics. This is the present study's fundamental contribution to the literature. Firstly, the concepts of“fact”and“truth”were considered, and the fact that emerged as provable and objective; and the truth based on subjective judgments were distinguished. Thoughts of Baudrillard, Bauman, and Arendt were used to identify and analyze the factors that led to the weakening of the ties of society with the essence of reality. Then, it has been presented that the historical roots of the post-truth concept, whose access to public visibility is up to date, can be found during the Watergate Scandal and the Gulf War. It has been stated that the concept introduced to express the“state of denial of the truth”that the American people are in after the mentioned events, may explain the situation of the societies of the world today. To distinguish between the past and the present and to determine how political communication has become post-truth, the science denial, the decline of traditional media and the rise of social media, postmodernism are discussed as a road map for understanding post-truth politics. The vulnerability of social networks against manipulation and disinformation is emphasized through elements such as filter bubbles, echo chambers, and fake news, which are constitutive of an obstacle in reaching the truth in social networks. It has been demonstrated with examples that social networks that reveal public sphere discussions have moved away from the idea of performing a role of democratizing the society, but on the contrary, gained a quality that can undermine democracies in the post-truth era. Thus, it has been determined that social networks offer a populist communication space rather than an ideal public sphere. Additionally, the strategic political communication activities implemented and the post-truth politics carried out today were examined with their bringing to the public sphere, which is said to have undergone a structural transformation with the twentieth century. The structural transformation imposed by the public relations and advertising industries on the public sphere has been examined with the understanding of Habermas'. The distancing of the public sphere from reliance on common sense and the communicative action was demonstrated through Arendt's thoughts on political lies, deception, and political and the public sphere. After examining the transformation of the public sphere through theoretical debates, it is pointed out that today's political and public sphere has become a field of deception and spectacle where conflicts on the agenda of politics are exhibited. In this context, it has been underlined that political communication has turned into an“anti-politics”and“politics of spectacle,”which are independent of the essence of politics and predominantly fed by negative discourses, polarization, and identity politics. It is hoped that the discussion presented in the first two chapters will contribute to the field by providing a theoretical basis in future studies to be carried out in this context within the local academic literature. In the third part of the thesis, the method, findings, limitations, and general evaluation of the field research carried out are included to find answers to the research questions and to test the hypotheses of the study. The study aims to reveal the transformation of political communication strategies and techniques used in the posttruth politics of the twenty-first century. As the methodology, in-depth interviews were conducted and qualitative data collected. The sample of the study includes political and social research experts, political strategy experts, and political communication consultants. Political communication experts are considered as the implementers of this subject. Therefore, this assumption plays a role in the determination of the sample in this way is that the most accurate source of information that will verify or falsify the transformation claim in the political communication management proposed within the scope of this study. Accordingly, whether the political communication in the posttruth era meant anything different from the past policy-making and the political discourse applied, it was investigated with ten semi-structured interview questions addressed to the experts. Three of these questions were created to test the first hypothesis;“In the post-truth era, the truth has lost its importance in the political communication process as well as in the society and politics.”These questions are as follows:“whether the political culture has transformed in the post-truth era with the way politicians made politics and voters participated in politics,”“How political communication strategies have changed today and what are the prominent trends in political communication management,”“What bringings that the applied political communication strategies and the political discourse that are incompatible with reality are to the modern democratic societies.”Following, the second hypothesis of the study is“political campaigns are predominantly designed to activate emotions and affectivity in the post-truth era.”Similarly, three questions were asked to the experts to commensurate findings to the second hypothesis. With these questions,“whether the campaigns built on the leader identity and messages that affect emotions are more prominent than rational promises,”“whether the political leaders' loyalty to reality has more importance or the emotional bond established by the voter with the leader,”and“whether political communication practice can persuade voters to move in a direction different from their current beliefs and attitudes”aimed to be understood. The other four questions focus on evaluating post-truth politics, the benefits of digitalized political public relations and advertising activities on political campaigns, the elements that foster the misinformation on social networks, and the role of fact-checking platforms in the election processes. With the data collected first hand, both hypotheses determined before the study were supported by evidence. According to the findings of the research, it has been found that political communication management practice have changed both in terms of technique and discourse. It has seen that digitalization provides the opportunity to produce micro targetable content based on big data by transforming political communication strategies thus, political campaigns prepared based on voter data attract the masses with the messages they want to hear. It has been found that the political language is directed towards a populist axis to discredit rival candidates and polarize voter groups with different ideologies. Also, it has been resolved that political campaigns always tend to affect emotions, but campaigns in the past were predominantly shaped by rational promises. However, today, the political campaigns were designed only to strengthen the bond of the political leader with their voter groups have seen. It has been understood that building an emotional bond and relationship among the voter, party, and leader by affecting the feelings of the voter, is the primary goal of today's political campaign. Thus, it was concluded that the emotional bond established by the voter with the leader was more prominent than the leader's loyalty to the truth and that the relationship between the truth was not questioned in the discourse of the leaders who had an emotional bond with their voter. Since rational concerns were not a priority in voters' minds in the post-truth period, it has been accepted by professional political communication practitioners that campaigns that mobilize emotions such as anxiety, fear, anger, and etcetera, are mainly used by political actors. Although social networks, where political communication has widespread, provides an important area in terms of freedom of speech and social movements, the algorithmic structures of social networks and selective exposure of voters to information have been documented as a problem. It is concluded that the effect of digital literacy and fact-checking platforms will not be sufficient to overcome this problem since public prevalence and the desire to confirm are not at the required level. In this study, although the political communication management activities carried out today take the basic tactics and principles from the past practice, the changes brought about to the implementations in terms of technology and content were revealed. It has been determined that the rising political leaders of the post-truth era followed similar methods in different geographies and engaged in political communication through alternative realities. For voter groups acting in line with the emotional bond established by their own identity or ideology with their political representatives, the insignificance of facts has been verified through examples. It has been underlined that the responsibility of political leaders' loyalty to the truth is also related to the public's reaction to the subject and their ability to ask accountability. In this sense, it has been stated that the main problem of the post-truth period is not only political lies, manipulations, and deceptions, but that these actions have become insignificant for society. Lastly, these findings are interpreted as today's political communication management and practice accompany a disrupted public sphere, and bring along an understanding of illiberal democracy since the behavior of the voter groups is managed through micro-targeted political messages produced by manipulating reality. The findings of the present study and its interpretations are also supported by situations such as the rising populism in world politics, the alt-right movement, and the increasing anti-immigration act, chauvinism, racism, and the lack of political representation of the minorities in the polarized societies.
Benzer Tezler
- Tommaso Campanella ve Thomas More'un ütopyalarının karşılaştırılması
Comparing Thomas More and Tommaso Campanella's utopias
MAHMUT AVCI
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
FelsefeAtatürk ÜniversitesiFelsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. OSMAN ELMALI
- Hakikat sonrası dönemde Türkiye'deki Suriyeli göçmenler kapsamında siyasi partilerin göç anlatıları
Narratives of political parties regarding Syrian refugees in Turkey in the post-truth era
MERT YENİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Siyasal BilimlerMarmara ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ FETHİ UFUK ÖZIŞIK
- Covid-19 pandemi süresince Türk devletinin aldığı sağlık politikalarına yönelik haberlerin eleştirel söylem analizi
Critical discourse analysis of news regarding health policies taken by the Turkish government during the covid-19 pandemic
NİLGÜN ÖZDEMİR ÜNÜVAR
Doktora
Türkçe
2023
İletişim BilimleriSakarya Üniversitesiİletişim Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYTEKİN İŞMAN
- Arjantin demokratikleşme deneyimleri ışığında; 2007 sonrası Türkiye'sinde yapılması planlanan yeni anayasalarda, temel hak ve hürriyetler, vatandaşlık, insan hakları ve hakikat komisyonu tartışmaları
Discussions fundamental rights and freedoms, citizenship, human rights and truth commission in the new constitutions planned to be adopted in post-2007 Turkey in the light of argentina's democratization experiences
YURDAĞER VAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Siyasal BilimlerBahçeşehir ÜniversitesiKüresel Siyaset ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE NİLÜFER NARLI