Üçüncü basamak bir hastanede iç hastalıkları hekimlerinin tip 2 diyabet tedavi yaklaşımlarının ve ilaç tercihlerinin incelenmesi
Investigation of type 2 diabetes treatment approaches and drug preferences of internal diseases physicians in A third step hospital
- Tez No: 635316
- Danışmanlar: DOÇ. DR. MİNE ADAŞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, İç Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases, Internal diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Prof. Dr. Cemil Taşcıoğlu Şehir Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 77
Özet
AMAÇ: Diabetes mellitus kronik, ciddi komplikasyonlarla seyreden, erişkin morbidite ve mortalitenin günümüzde önde gelen sebeplerinden birisidir. Tip 2 DM tedavisinde çok çeşitli oral ve parenteral tedavi seçenekleri mevcut olmasına rağmen hedef HbA1c değerine ulaşılan diyabetik hasta oranları tüm toplumlarda genel olarak düşüktür. Hedefe ulaşmak için en sık yapılan hamle ise ilaç değişikliği yapmaktır. Bu nedenle biz bu çalışmamızda hastanemiz iç hastalıkları ve diyabet polikliniklerine başvuran tip 2 DM tanılı hastalarda başvuran hastalarda diyabet tedavi rejimlerini inceleyerek iç hastalıkları uzmanlarının antidiyabetik ilaç kullanım tercihlerini, yeni tanı konan hastaya en sık tercih edilen ilk tedavi rejimini, diyabetin kronik komplikasyonlarının sıklığını saptamayı ve uygulanan tedavilerle sağlanan glisemik kontrolü incelemeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu Şehir Hastanesi, iç hastalıkları ve diyabet polikliniklerine tip 2 diabetes mellitus tanısı ile başvuran ve/veya en az 1 yıldır diyabet tanısı ile takip edilen ve çalışma hakkında bilgilendirilip çalışmayı kabul eden 500 hasta dâhil edildi. Çalışmada hastanemizdeki iç hastalıkları uzmanı hekimlerin tip 2 diyabet tedavisinde tedavi yaklaşımları, ilaç tercihleri ve hastaların HbA1c düzeyleri ve tedavi hedeflerine ulaşma oranları incelendi. BULGULAR: Çalışmamızda vakaların büyük çoğunluğuna ilk tedavinin iç hastalıkları uzmanı tarafından başlanmış olduğu (%91) ve %73.2 'sinde başlangıç tedavisinde monoterapi tercih edildiğini gördük. Vakaların HbA1c ortalaması % 8.8 olup en sık görülen yandaş hastalığın %62 (n=310) oranı ile hipertansiyon olduğunu, ikinci sıklıkta hiperlipideminin eşlik ettiğini ve LDL ve HbA1C değerleri arasında pozitif yönde anlamlı korelasyon bulunduğunu, vakaların LDL değeri yükseldikçe HbA1C değeri yükseldiğini saptadık. Çalışmamızda en sık görülen diyabetik mikrovasküler komplikasyonun nöropati olduğu (%69,2) kaydettik. Okur yazar olmayan vakaların %38.2'si iyi kontrollü diyabete sahip olduğunu ve bu oranın eğitim düzeyi arttıkça arttığını, benzer şekilde sosyoekonomik durum iyileştikçe diyabet kontrolünde hedef değere daha yaklaşıldığı gördük. İlgi çekici bir diğer sonuç; eşiyle yaşayan vakalarda (%62.3) iyi kontrollü diyabete sahip olma oranını yalnız veya geniş ailede yaşayanlardan yüksek bulduk. OAD kullananların oranının %97 (n=485) olduğunu ve OAD ler içinde en sık tercih edilen grubun %79.8 ile metformin ikinci sırada ise %42.6 ile DPP4-i olduğu tesbit ettik. Çalışmamızda vakaların %86'sının hipoglisemi hakkında bilgi sahibi olduğu(n=430), %25'inin de hipoglisemi deneyimi olduğu ve özellikle öğle saatlerinde hipoglisemi yaşadıklarını gördük. En fazla hipoglisemi metformin kullanan grupta görülmekteydi (%83.2,n=104). Tüm vakaların yalnızca %32'si diyeti yaptığını ve diyet yapan vakaların HbA1C değeri sıra ortalamasının, yapmayan ve bazen yapan vakalardan anlamlı düzeyde düşük olduğunu saptadık. BMİ>30 olan hastalarda en sık kullanılan ilaçın % 80.4 ile yine metformin olduğu, en az kullanılan ilacın ise % 5 ile eksenatid ve empagliflozin olduğu sonucuna ulaştık. SONUÇ: Birçok tedavi rejimi arasından hastaya en uygun seçenekler, hastanın aile yapısı, eğitim durumu, sosyoekonomik düzeyi, eşlik eden hastalıkları göz önünde bulundurularak seçilmelidir. Ancak bu sayede hastanın tedaviye maksimum katılımıyla başarıya ulaşılabilir ve eşlik eden komplikasyonların önüne geçilebileceğini düşünüyoruz. Bu çalışmamız sonucunda üçüncü basamak bir hastanede diyabet tedavisinde güncel kılavuz önerilerine ne oranda uyulduğunu ortaya koymuş olduk. Hasta ve hekim kaynaklı kısıtlılıklar nedeniyle önerilere tam olarak uyulmadığını düşündük.
Özet (Çeviri)
AIM: Diabetes mellitus is one of the leading causes of adult morbidity and mortality with chronic, serious complications. Although there are many oral and parenteral treatment options for treatment of type 2 DM, the ratio of diabetic patients reaching the target HbA1c is generally low in all societies. The most common move is the treatment change. in this study We aimed to examine antidiabetes treatment choices of internal medicine specialists, the most comment first treatment regimens choices for newly diagnosed patients, the frequency of chronic complications of diabetes, and glycemic control after treatment regimens by examinig the patients with type 2 DM who come to our internal diseases and diabetes outpatient clinic. METHOD: We included the 500 patients diagnosed as Type 2 diabetes mellitus in General Internal Medicine, Diabetes and Endocrinology clinics at Prof.Dr. Cemil Taşçıoğlu City Hospital and written consent was obtained from the patients. In this study, the treatment approaches, drug choices of the internal medicine specialists in our hospital in the treatment of type 2 diabetes, and relationship between HbA1c and adherence to treatment modalities was investigated. RESULTS: In our study, we observed that the first treatment was started by an internal medicine specialist in most of the cases (91%) and monotherapy was preferred in the initial treatment in 73.2%. The mean HbA1c of the cases was 8.8%, and we found that the most common co-morbid disease was hypertension with a rate of 62% (n = 310), the second most common disease was hyperlipidemia and there was a significant correlation between LDL and HbA1C values, and the higher the LDL value of the cases, the higher the HbA1C value. We noted that the most common diabetic microvascular complication in our study was neuropathy (69.2%). We found that 38.2% of the illiterate cases had well-controlled diabetes and this rate increased as the level of education increased, similarly, as the socioeconomic status improved, the target value in diabetes control was reached faster. Another interesting result; We found the rate of having well-controlled diabetes in cases living with their spouse (62.3%) higher than those living alone or in an extended family. We determined that the rate of OAD users was 97% (n = 485) and the most preferred group among OADs was metformin with 79.8% and DPP4-i with 42.6%. In our study, we found that 86% of the cases had information about hypoglycemia (n = 430), 25% had an hypoglycemia experience and experienced hypoglycemia especially at noon. Hypoglycemia was seen the most in the group using metformin (83.2%, n = 104). We found that only 32% of all cases did the diet and the average HbA1C value of the dieting cases was significantly lower than the cases who did not and sometimes did. In patients with BMI> 30, we concluded that the most commonly used drug was metformin with 80.4%, and the least used drug was exenatide and empagliflozin with 5%. CONCLUSION: Among many treatment regimens, the most suitable options for the patient should be selected considering the family structure, educational status, socioeconomic level and comorbidities of the patient. However, we think that success can be achieved and the accompanying complications can be prevented with the maximum participation of the patient in the treatment. As a result of this study, we demonstrated to what extent the current guideline recommendations in the treatment of diabetes in a tertiary hospital are followed. We thought that the recommendations were not fully followed due to patient and physician limitations.
Benzer Tezler
- Diabetes mellitus hastalarının birinci ve üçüncü basamak sağlık hizmetlerine göre tanı,tedavi ve klinik izlemlerinin değerlendirilmesi
Evaluation of diagnosis, treatment and clinical follow-up according to primary and tertiary care services of diabetes mellitus patients
ELİF FATMA ÖZKAN PEHLİVANOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıEskişehir Osmangazi ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İLHAMİ ÜNLÜOĞLU
- Aile hekimliği uygulamasının üçüncü basamak sağlık kuruluşunda polikliniklere göre tanı dağılımlarına etkisi
The effect of family medicine implementation on diagnosis distributions in tertiary health care center according to polyclinics
YILDIZ BÜYÜKDERELİ ATADAĞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FATİH BAŞAK
- Primer membranöz nefropatili hastalarda farklı immunosupresif tedavi protokollerine yanıt ve renal sağkalımı etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi
Evaluation of factors affecting renal survival and response to different immunosupressive protocols in patients with primary membranous nephropathy
MERVE EZİRCAN ALAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
NefrolojiSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SAMİ UZUN
- Üçüncü basamak bir hastanede bakılan 25 hidroksi vitamin D düzeyi ve ilişkili faktörlerin retrospektif olarak değerlendirilmesi
Retrospective evaluation of 25 hydroxy vitamin D levels and related factors measured in a tertiary hospital
FİKRİYE ESRA ULUBAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
İç HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞEGÜL ATMACA
- Subklinik hipotiroidinin gebelerdeki lipid profili üzerine etkisi
The effect of subclinical hypothyroidism on lipid profile in pregnant women
DOĞAN AÇAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
İç HastalıklarıAdıyaman Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ÖZHAN UYGUN