Essays on monetary unions
Parasal birlikler üstüne denemeler
- Tez No: 637133
- Danışmanlar: PROF. DR. MEHMET YÖRÜKOĞLU, PROF. DR. SUMRU ALTUĞ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Ekonomi, Economics
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Koç Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Ekonomi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 79
Özet
Bu tez üç kısımdan oluşur. İlk kısımda farklı parasal rejimlerdeki para politikalarını Linear Quadratic (LQ) yöntem kullanarak doğru karşılaştıracak bir refah fonksiyonunun nasıl elde edileceği tartışılır. Benigno & Benigno (2006)'nun LQ yaklaşımını kullanarak bir kur rejiminde para politikalarını karşılaştırmak mümkündür. Ancak farklı rejimlerdeki para politikalarını karşılaştırmak mümkün değildir. Oysa kur rejimi seçmek en az bir rejimdeki para politikasına karar vermek kadar önemlidir. İlk kısım, eğer rejim değişikliği sırasında ekonominin istikrarlı dengesinde olduğu varsayılırsa, Benigno & Benigno (2006)'nun LQ metodunun farklı kur rejimlerindeki para politikalarını da doğru şekilde karşılaştırabildiğini gösterir. Kur rejimi ile ilgili değişikliklerin iletişiminin dikkatli ve uzun vadede yapıldığı göz önünde bulundurulursa, kur rejimi değişikliklerinde ekonominin istikrarlı dengesinde olduğu varsayımı zararsızdır. İkinci kısım büyük ve açık ekonomilerde parasal birlik ile dalgalı kur rejimi arasındaki seçimi inceler. Klasik argüman ekonomik şokları arasındaki korelasyonu pozitif ve yüksek olan ülkelerin parasal birlik oluşturmalarının sağlıklı olduğunu söyler. Ancak bu kısım, klasik argümanın yeterli olmadığını ortaya koyar. Maliyet şokları yaşayan ülkelerde, kur rejimi tercihi maliyet şoklarının görece varyansları da göz önünde bulundurularak yapılmalıdır. Bir ülkenin başka ülkelerle parasal birlik kurarak refahını arttırabilimesi için maliyet şokları parasal birlik kuracağı diğer ülkelere oranla daha küçük olmalıdır. Yani ülkenin maliyet şoklarının varyansı diğer ülkelerin maliyet şoklarının varyansına yakın ya da daha küçük olması gerekir. Bir parasal birliğin Pareto Optimum olabilmesi için ise parasal birliği kuracak ülkelerin maliyet şoklarının varyanslarının birbirlerine yakın olması gerekir. Üçüncü kısım fiyat yapışkanlığının ve ticaret elastikliğinin ikinci kısımda anlatılan parasal birlik ile dalgalı kur rejimi arasındaki refah farkını nasıl etkilediklerini inceler. Fiyat yapışkanlığı azaldıkça refah ekonomik şoklardan ve parasal birlikteki sabit kur rejiminin yarattığı fiyat katılıklarından daha az etkilenir. Bir ülke, dalgalı kur rejiminde fiyat yapışkanlığı arttıkça, yabancı ülkelerin çıktı açıklarındaki dalgalanmadan daha fazla etkilenir. Bu durum parasal birlik kurma insiyatifini arttırır. Dahası, simetrik parametreler ve şoklar altında, ticaret elastikliği arttıkça parasal birlik kurma insiyatifi artar. Ancak ticaret elastikliği düşük ise, parasal birlikteki sabit kur rejimin maliyeti yüksek olabilir. Bu sebeple, dalgalı kur rejiminde, refah parasal birliğe göre daha yüksek kalabilir. Dolayısıyla, belli bir fiyat yapışkanlığında, ticaret esnekliği yüksek ise parasal birlik, ticaret esnekliği düşük ise dalgalı kur rejiminin avantajlı olma olasılığı yüksektir.
Özet (Çeviri)
This dissertation is composed of three chapters. The first chapter focuses on the derivation of an appropriate objective welfare function to compare monetary policies across different monetary regimes using the Linear Quadratic (LQ) Approach. Benigno & Benigno (2006) offers a method to derive quadratic welfare criteria for policy analysis using LQ Approach. The welfare criteria derived using this method ranks monetary policies accurately in a monetary regime. However, it does not necessarily provide accurate ranking of monetary policies across different regimes, namely, the flexible exchange rate regime, the cooperative flexible exchange rate regime, and the monetary union. Yet, choosing a monetary regime is as important as choosing the optimal monetary policy in a monetary regime. This chapter shows that Benigno & Benigno (2006)'s method can also compare policies across these regimes if it is assumed that the economy is in a steady state in the initial period. This assumption is equivalent to assuming that the monetary regime choice is announced one period in prior when the economy is in a steady state. Considering the fact that monetary regime changes are well communicated, this assumption remains fairly weak. The second chapter studies the monetary regime choice between the monetary union and the flexible exchange rate regime in a large open economy framework. The classical approach argues that a monetary union should be established between countries with similar shocks so that the cost of the one-size-fits-all monetary policy is minimized. This chapter reveals that if there are inefficient shocks (i.e. shocks which create trade offs between output and inflation stabilization) and countries are large enough to affect each other, then the relative variance (mean preserving spread) of inefficient shocks should also be considered in the monetary regime choice. A country should choose the monetary union over the flexible exchange rate regime only if the variance of foreign inefficient shocks is close to or larger than the variance of domestic inefficient shocks. This is on the condition that losing exchange rate flexibility has little or no cost. By joining a monetary union, a country ``ties the hand of the other“ countries joining the same union: it prevents welfare decreasing foreign monetary policy responses to foreign inefficient shocks. A monetary union is a Pareto Improvement only if the variances of member countries' inefficient shocks are close enough. The third chapter continues to investigate the incentive to join a monetary union to ``tie the hand of the others”. It studies the effects of the price rigidity and the trade elasticity on this incentive and the monetary regime choice between the flexible exchange rate regime and the monetary union. It finds that welfare gain from ``tying the hand of the other“ country decreases as prices become more flexible because more flexible prices compensate shocks and the exchange rate inertia better. The national welfare cost of variation of the foreign output gap in the flexible exchange rate regime increases sharply with stickier prices. This increases the incentive to join the monetary union in order to ``tie the hand of the other”country. Chapter 3 also concludes that under symmetric parameters and shocks, the need to ``tie the hand of the other“ country soars as the trade elasticity increases. However, if the trade elasticity is low, then welfare cost of losing the exchange rate flexibility may dominate welfare gain from ``tying the hand of the other”. Consequently, given a level of price rigidity, if the trade elasticity is low, then it is likely that a country prefers the flexible exchange rate regime over the monetary union. If the trade elasticity is high, then the monetary union dominates the flexible exchange rate regime.
Benzer Tezler
- Monetary unions and crypto-currency competition: Implications for financial stability
Para bı̇rlı̇klerı̇ ve krı̇pto para bı̇rı̇mlerı̇ rekabetı̇: Fı̇nansal ı̇stı̇krar uzerindeki etkileri
AYUBA NAPARI
Doktora
İngilizce
2024
Ekonomiİbn Haldun Üniversitesiİktisat Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ASAD UL ISLAM KHAN
- Rekabet ve regülasyon ekonomisi üzerine üç makale
Three essays on economics of regulation and competition
YAKUP ÇUKURYURT
- Essays on the distributional and welfare consequences of disinflation in emerging economies
Başlık çevirisi yok
ENES SUNEL
Doktora
İngilizce
2011
EkonomiUniversity of Maryland College ParkPROF. PABLO D'ERASMO
PROF. ENRIQUE MENDOZA
