Araştırma ve uygulamalar sürecinde heykelde soyutlama
Abstraction in sculpture at the process of research and applications
- Tez No: 63790
- Danışmanlar: PROF. REMZİ SAVAŞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1997
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Heykel Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 110
Özet
ÖZET Doğayı kendine uyumlama sürecindeki insanın eylemlilikleri, düşünme aşamalarını etkilemekte ve insan kendini çözümlemeye başlayarak dünyayı ve yaşamı sanatsal-imgesel anlamda kavramaya başlamaktadır. Bilim ve felsefe tarafından araştırılıp bilinebilen doğa dili, doğayla birlikte varola gelmektedir. Dış dünyadan farklı olarak insanın kendi dünyasında kendini anlatabileceği kendi dilini oluşturması zorunluluğu vardır, insan kendi doğasındaki birşeyi o şeyde kalarak anlatamadığı için, o şeyin yerine genel doğadan bir şey koyarak anlatmayı dener. Böylece bir metafor yaratmakta ve oluşan imgeler aracılığıyla soyutlama yapmaktadır. Duyular ve algılar bize objeleri verirler. Algının verdiği obje bize bir gerçekliği göstermektedir. Estetik algı ise bütünsel bir kavrama olarak bize objeyi vermektedir. Bir yanıyla gerçek olanı, bir yanıyla tinsel olanı gösteren estetik objenin yapısındaki heterojen durum, estetik algının bütünselliğinde erimektedir. Soyutlama süreçleri içinde gerçekliğin düşsele dönüşmesi ile sanatsal etkinliğin imgesel-biçimsel alanı oluşmaktadır. Düşsel olanın yani imgesel biçimin gerçekliğe aktarılmasıyla da süreç tamamlanmaktadır. Düşseli gerçekliğe taşıyabilme eyleminde, yaşanırken kazanılmış imgenin yerine duyu-algı gereçleri konmaktadır. Böylece düşsel (imgesel) olanın duyu-algı gereçleriyle anlatılması, yaşantısal imgenin yeniden gerçekliğe aktarılması, sanat yapıtına dönüştürülmesi sağlanmaktadır.II Bir nesnenin soyutlanması süreci içerisinde, dönüştürme işlemi sırasında belirleyici karakterler ayrılmakta ve sadece“gerekli”form vurgulanmaktadır. Süreç sonucunda oluşan formla başlangıçtaki form arasındaki ilişkilerin kurulabilirliği ölçüsünde işlerin soyut olup olmadığı yargısına varılabileceği düşünülmektedir. Bazı konumlarda heykeldeki nesneler nesne olarak bir anlam taşımamaktadırlar; sadece göstergesel olarak önemli sayılabilirler. Sanattaki nesnelerin anlamlarının gerçek dünyadaki anlamları ile değil, oluşturdukları kompozisyon içerisinde yerleri ve fonksiyonları ile bağlantılı olabileceği düşünülebilir. imge yaratmanın sihirsel köklerini araştıran bazı sanatçılar, yabancılaşma olgusuna karşı primitiv kültürlerin gizemli dünyası tarafından cezbedilmişlerdir.
Özet (Çeviri)
ÖZET Doğayı kendine uyumlama sürecindeki insanın eylemlilikleri, düşünme aşamalarını etkilemekte ve insan kendini çözümlemeye başlayarak dünyayı ve yaşamı sanatsal-imgesel anlamda kavramaya başlamaktadır. Bilim ve felsefe tarafından araştırılıp bilinebilen doğa dili, doğayla birlikte varola gelmektedir. Dış dünyadan farklı olarak insanın kendi dünyasında kendini anlatabileceği kendi dilini oluşturması zorunluluğu vardır, insan kendi doğasındaki birşeyi o şeyde kalarak anlatamadığı için, o şeyin yerine genel doğadan bir şey koyarak anlatmayı dener. Böylece bir metafor yaratmakta ve oluşan imgeler aracılığıyla soyutlama yapmaktadır. Duyular ve algılar bize objeleri verirler. Algının verdiği obje bize bir gerçekliği göstermektedir. Estetik algı ise bütünsel bir kavrama olarak bize objeyi vermektedir. Bir yanıyla gerçek olanı, bir yanıyla tinsel olanı gösteren estetik objenin yapısındaki heterojen durum, estetik algının bütünselliğinde erimektedir. Soyutlama süreçleri içinde gerçekliğin düşsele dönüşmesi ile sanatsal etkinliğin imgesel-biçimsel alanı oluşmaktadır. Düşsel olanın yani imgesel biçimin gerçekliğe aktarılmasıyla da süreç tamamlanmaktadır. Düşseli gerçekliğe taşıyabilme eyleminde, yaşanırken kazanılmış imgenin yerine duyu-algı gereçleri konmaktadır. Böylece düşsel (imgesel) olanın duyu-algı gereçleriyle anlatılması, yaşantısal imgenin yeniden gerçekliğe aktarılması, sanat yapıtına dönüştürülmesi sağlanmaktadır.II Bir nesnenin soyutlanması süreci içerisinde, dönüştürme işlemi sırasında belirleyici karakterler ayrılmakta ve sadece“gerekli”form vurgulanmaktadır. Süreç sonucunda oluşan formla başlangıçtaki form arasındaki ilişkilerin kurulabilirliği ölçüsünde işlerin soyut olup olmadığı yargısına varılabileceği düşünülmektedir. Bazı konumlarda heykeldeki nesneler nesne olarak bir anlam taşımamaktadırlar; sadece göstergesel olarak önemli sayılabilirler. Sanattaki nesnelerin anlamlarının gerçek dünyadaki anlamları ile değil, oluşturdukları kompozisyon içerisinde yerleri ve fonksiyonları ile bağlantılı olabileceği düşünülebilir. imge yaratmanın sihirsel köklerini araştıran bazı sanatçılar, yabancılaşma olgusuna karşı primitiv kültürlerin gizemli dünyası tarafından cezbedilmişlerdir.
Benzer Tezler
- Yaratım sürecinde heykelde figürden soyutlamaya
From figure to abstraction in sculpture during the creation process
SEZER CİHANER
- Heykel sanatında ahşap yontunun biçim çözümlemeleri
Shape analysis of wood sculpture in sclupture
AZİMET KARAMAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Güzel SanatlarAnkara Hacı Bayram Veli ÜniversitesiBileşik Sanatlar Ana Sanat Dalı
PROF. GÜLER AKALAN
- XX. yy. heykel sanatında ritimsel uygulamalar
Rhythmic applications in 20th century sculpture
ESRA TAŞAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Güzel SanatlarAtatürk ÜniversitesiHeykel Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSTAFA BULAT
- Yaratım sürecinde heykelde eklemlenme (articulation)
Articulation in sculpture through the process of creation
SEVDİYE KADIOĞLU
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2005
Güzel SanatlarHacettepe ÜniversitesiHeykel Ana Sanat Dalı
Y.DOÇ. ŞİNASİ TEK
- Seramik malzemeli mimari heykellerin günümüz heykel sanatında kullanımı ve uygulamalar
Use and applications of architectural sculptures with ceramic materials in today's sculpture art
SERKAN GÜNENÇ